[Verhaal] 'Het geheime meisje'

[xANNE]

Dit is het begin van mijn eigen verhaal, veel lees plezier hoop dat je het mooi vind.

1.

De ketting bungelde hevig heen en weer om haar nek. Ze keek achterom, was hij daar nog? De ketting hield even wacht terwijl ze achterom keek, het grote, dreigende gevaarte kwam met grote passen aangelopen. ‘Man, laat me toch met rust!’ Gilde ze, maar die man kwam steeds dichterbij. Ze draaide zich om en begon weer te rennen, het kettinkje kwam weer tot leven en het slotje begaf het. Met een doffe klap belande het in het stof dat in een walm omhoogkwam. Het meisje moest hoesten maar negeerde het, ze moet rennen, ze moest ontkomen aan zijn greep. Ze kon het kettinkje niet meer oppakken, ook al betekende het nog zo veel voor haar. De man nam grote passen en kwam sneller aansuizen. Het meisje struikelde en zag dat de straat doodliep. Ze kroop naar achter maar de man stond al voor haar, ze kon niets meer doen. ‘Vuile trut’, Bulderde hij. ‘Kom maar met mij mee, ik zal je n’s manieren leren!’ Gilde hij woedend. ‘Nee! Ga weg.’ Gilde het meisje nerveus, het zweet liep in straatjes langs haar rug en ook op haar voorhoofd kwam zweet tevoorschijn. De man zelf had hier geen last van, hij greep haar vast en duwde haar hardhandig voor zich uit. ‘Waag het niet nog eens te ontsnappen, je weet dat je dat niet lukt.’ Zei hij en hij liet een piepachtig geluid aan zijn keel ontsnappen.

‘Kom op! Doe nou niet zo flauw’, Spoorde Leonie haar vriendin aan. ‘Ik vertel ook altijd alles aan jou.’ Even aarzelde Lisa maar ze bleef bij haar besluit. ‘Nee.’ Antwoordde ze kortaf. ‘Nou zeg’, Zei Leonie boos. ‘Ik dacht dat we vriendinnen waren.’ Zei ze om Lisa over te halen. ‘Zijn we ook.’ Zei Lisa, en ze had gelijk. Al vanaf de crèche waren ze vriendinnen, Leonie was altijd al de populairste geweest en ze heeft Lisa ook geholpen toen Lisa erg veel gepest werd. Iedereen hield op met pesten en hadden Lisa nu geaccepteerd omdat ze met Leonie omging. ‘Oké dan’, Zei Lisa. ‘Het is Peter.’ Antwoordde ze op Leonie’s vraag. ‘Mijn broer?’ Leonie begon te lachen. ‘Meen je dat?’ Vroeg ze toen een beetje onnozel. ‘Ja, ik ben op hem verliefd en ik wou vragen of…’ Lisa stopte midden in haar zin. ‘Eh, hoi’, Stammelde ze tegen Peter. ‘Hoelang sta je hier al?’ Vroeg ze aan Peter. ‘Ik kom net aangelopen’, Hij nam een slok van zijn Cola. ‘Ik was wat aan het drinken in de aula.’ Meende hij. Lisa knikte verontwaardigd en keek Leonie strak aan. Leonie kwam meteen in actie. ‘Peter’, Zei ze terwijl ze hem weg begon te duwen. ‘Dit is meiden praat.’ Peter begreep het en liep al weg. ‘Lisa!’ Kwam Leonie tot Lisa. ‘Hij is 18.’ Lisa schokschouderde. ‘Ja, en ik 15, so what?’ Opperde ze. ‘Nou, dat is nog een behoorlijk leeftijd verschil.’ De zoemer ging en Leonie en Lisa pakte hun tassen op. ‘Ja dus, tussen mijn ouders zit 8 jaar.’ Probeerde Lisa. ‘Ik heb geen zin in Frans, ik heb het huiswerk niet’, Veranderde Leonie van onderwerp.

[Vogelvrij]

Hoe oud ben je? (niet dat dat er heel veel toe doet, maar van een twintigjarige verwacht ik nu eenmaal meer dan van een vijftienjarige)

Er valt nog niet heel veel over te zeggen, vooral het tweede stuk is nogal veel dialoog. Wat ik in elk geval anders zou doen, is bij zinnen als dit: "‘Kom op! Doe nou niet zo flauw’, Spoorde Leonie haar vriendin aan." spoorde zonder hoofdletter te schrijven. Verder maak je wel heel veel gebruik van beschrijvingen op welke manier dingen gezegd worden, dat hoeft helemaal niet. Als je de dialoog wat meer onder elkaar zet en duidelijk genoeg houdt, spreekt het misschien al voor zichzelf en hoef je de manieren verder minder te beschrijven. Ook kan je getallen onder de twintig beter voluit schrijven, vijftien dus in plaats van 15. Veel succes nog, de proloog belooft dat het nog wel spannend zal worden