Namiddagse ochtendfilosofie.

Paul de Bruyn · **20-02-2006, 12:44**

Namiddagse ochtendfilosofie.

Een droom, duizend nachten en nog
ben ik alleen, stil ik mijn wond
gapende gaten, hoewel mijn mond dicht is
slijt het gemis na al die jaren?
-En ik blijf wachten, zonder wil
om te nemen en te geven aan hen die ik verloor
bij het gloren van de morgenstond.

Paul de Bruyn
17-02-2006

Outro · **20-02-2006, 18:27**

Hm, ik vind de eindzin de rest van je gedicht een beetje tekort doen eigenlijk. Het is echt zo'n standaardzin, terwijl de rest van je gedicht zo oprecht overkomt.

Vind het "mond-wond" heel fijn lezen, het voegt echt wat toe. Denk dat je er goed in geslaagd bent een bepaalde sfeer te schetsen al vind ik je verwoording over het algemeen niet ontzettend bijzonder.

Maar al met al wordt het hierdoor wel een heel helder en krachtig gedicht. Dat moet ik toegeven

botervleug · **22-02-2006, 15:24**

Ik vind de laatste zin prima, het pas wel bij de duizend nachten. Ik vind deze ook beter dan je andere waar ik ook op reageerde, omdat de verhouding dramatiek en klank, sfeer, ritme veel beter is. Duizend zou je misschien kunnen vervangen door vele, maar aan je stijl te zien zou dat niet passen.

*nerwen elensar · **26-02-2006, 10:21**

Vind het wel iets hebben je gedicht. Er zitten goede dingen in en het geeft me een bepaalde rust. De tegenstelling van duizend nachten en ochtendstond is goed gevonden. Het is echt van een droom terugkeren naar de realiteit. (althans naar mijn gevoel dan)
Op zich is je taalgebruik niet zo speciaal maar je brengt een goede sfeer over.

gezweetwel · **26-02-2006, 15:23**

Alleen de titel staat me hier een beetje tegen. Voor het woord "filosofie" schrik ik altijd wel terug: het geeft alles plots een andere kleur, meer beschouwend, terwijl de lezer net het gevoel moet krijgen dat dit belangrijk is. Ik kan het niet goed uitleggen. Alleen dat ik het vervelend vind.

Ik wil dit gedicht kunnen vatten maar daarvoor loopt het een beetje te veel door elkaar. De subtiele "rijm" is goed, zoals Outro al zei, "mond-wond", en "verloor-gloren" ook. Dit wordt beter bij elke nieuwe leesbeurt - maar toch zal het voor mij nooit sùper worden. Ik voél het gemis niet echt

De alliteraties, de assonanties,.. Deze dichter heeft z'n huiswerk gemaakt. Altijd fijn.

20-02-2006, 12:44
Paul de Bruyn	Namiddagse ochtendfilosofie. Een droom, duizend nachten en nog ben ik alleen, stil ik mijn wond gapende gaten, hoewel mijn mond dicht is slijt het gemis na al die jaren? -En ik blijf wachten, zonder wil om te nemen en te geven aan hen die ik verloor bij het gloren van de morgenstond. Paul de Bruyn 17-02-2006 __________________ Weet tegen wie je spreekt; de persoon of het pseudoniem

22-02-2006, 15:24
botervleug	Ik vind de laatste zin prima, het pas wel bij de duizend nachten. Ik vind deze ook beter dan je andere waar ik ook op reageerde, omdat de verhouding dramatiek en klank, sfeer, ritme veel beter is. Duizend zou je misschien kunnen vervangen door vele, maar aan je stijl te zien zou dat niet passen.

Advertentie