Mijn schrijfseltjes van de afgelopen tijd.

[Changshan]

Naast een langetermijnsverhaal (eigenlijk twee) dat ik voorlopig nog even voor mezelf wil houden, heb ik ook wat nieuwe 'gevoelsstukjes' in elkaar geschreven. Eigenlijk voel ik me nu wel verplicht deze nu weer eens hier te posten. ^^ Verwacht geen hoogstandjes, doch foutloze waarheden.

------

Imagine

Verbeeld je dat er geen hemel is. Het zal niet moeilijk zijn. Vaag ook de hel uit je gedachten. Misschien is dat lastiger. Denk enkel grond en lucht rondom je. Waar zouden we dan voor leven? Verbeeld je een wereld, waarin mensen leven voor vandaag…

Verbeeld je dan een wereld, waarin mensen leven als één volk. Waar mensen geen berouw nodig hebben, waar spijt eeuwig ongegrond is. Een wereld waarin zonde geen zonde is, omdat enkel de passie er heerst. Landen, grenzen, ze zijn er simpelweg niet. In deze wereld wordt iedere zwerver in huis opgenomen door de eerste de beste voorbijganger. Deze wereld kent de vruchten van een vredig bestaan. Bomen zwaar van het fruit staan er langs alle wegen, niemand kent honger. Honger is er nooit naar meer, maar altijd naar hetzelfde, dat echter steeds verschillend blijkt. Liefde is onbestendig, en nooit zullen wij er genoeg van krijgen. In deze wereld zal de liefde het enige streven zijn, het zal ons meer voeden dan welk betaalmiddel dan ook.
’s Winters loopt men er gekleed in een warme laag kleding, verkregen van de vacht van lieflijk dartelend wild. Ieder dier is daar immers wild en vrij. Vrij zijn ook de mensen, vrij van zorgen, vrij van onnodige normen. ’s Zomers loopt men naakt, of bijna naakt, waarom niet? Schaamte leidt immers tot andere behoeften dan liefde. Geloof is er enkel in ons, en in hartstocht.

Deze wereld zou de onze kunnen zijn. Sommigen noemen me misschien een dromer. Maar ik ben dan niet de enige. Ik hoop dat je ooit met me zult zijn. Wij allemaal geloven diep in ons hart in een wereld als deze. Hoop schept liefde.

-------

Dan ook maar eens een 'ik'-stukje van mij...

Ik

Ik ben er zo één die tot laat in de nacht kan luisteren naar liedjes, gedragen door herinneringen. Ik ben er één die vol verlangen vooruit en terug kan staren. Ik ben wie men in al mijn schrijven ziet. Ik ben van iedereen.
Ik ben het die zo verlangt naar die ene dag dat we allemaal weggaan, in elkaar oplossen. Ik voel een traan nog voor deze geboren is, ik lok de lach nog voor hij verwekt is. Ik kan stil zijn, ik kan leiden. Ik sta open, klap soms dicht. Ik ben een dichter zonder gerijmdheid. Ik ben niet in balans, doch weldegelijk vaak gelukkig. Soms ben ik kwetsbaar, maar er is altijd een ik die kan liefhebben.

Ik zoek degene bij wie ik de lach kan ontlokken, bij wie de traan terecht en schoon is. Haar zal ik leiden en volgen. Voor haar zal ik altijd openstaan, zij zou in mij kunnen oplossen. Naar haar richt ik al mijn schrijven en van haar ben ik.

-------

Typisch van-me-afschrijf-stukje, periode waarin ik moest schrijven duurde kort, though.

Neem mijn hand, neem me mee zodra ik voorbij loop. Weet wat ik wil, weet wanneer ik niets wil. Wanneer ik weer in dat zwarte gat wil terugtrekken. Dwing me er niet in te vallen, hoezeer ik ook vecht en erin wil. Het is niet goed, dat weet ook ik wanneer de lente weer daar is. Ik wil niet weg, maar als ik even niets wil, wil ik ook echt niets en trekt het me aan. Ik vlucht dan, voor alles.

Vang me op, zodra ik vlucht, want dan kan ik niet meer voor mezelf zorgen. Zorg dat er iets is dat me tegenhoudt. Liefde werkt doorgaans erg goed…

mn lenzen prikken van het al de hele avond staren naar een computerscherm, maar ik ga toch nog even commentaar op geven (er vanuit gaande dat je dat wil)

Imagine
het is een aardig stukje, leest makkelijk weg.
verbeeld je dat er geen hemel is vind ik een beetje raar. Om twee redenen. Mensen verbeelden zich juist vaak dat er wél een hemel is, zonder verbeelding is die er niet. (ik druk me krom uit, het is laat). Ook vind ik het stukje wat je er na beschrijft een beetje lijken op het stereotype beeld dat men wel eens van een hemel cq paradijs wil hebben.
ik
Ik ben een dichter zonder gerijmdheid. vind ik een érg mooie zin.
Soms ben ik kwetsbaar, maar er is altijd een ik die kan liefhebben. ik vind het tweede stuk van de zin niet echt met het eerste stuk te maken hebben.
Verder, oké stukje.

ok, niet af, maar de meoder van mn oppaskinde je is er dus ik meot naar huis

[Changshan]

Haha dank je.

Nja, bedenk dat ik Imagine natuurlijk op dat mooie nummer van John Lennon heb geïnspireerd. Imagine there's no Heaven komt daar rechtstreeks uit.

Ja, dat vond ik ook wel een passende zin. (a) Mooi motto ook.

En ach, kwetsbaarheid betekent meer kans op vernietiging, maar als ik bijna vernietigd ben, zal er toch altijd nog een liefhebbende 'ik' zijn. Zo op die manier bedoelde ik dat andere.

Niet echt inhoudelijk, meer "mierenneukerig".
Waarom in godsnaam een Engelse titel als de rest in het Nederlands geschreven is? ff Afgezien van het feit dat het n.a.v. dat nummer geschreven is, dat is eigenlijk het enige dat me écht stoort, verder leest 't wel makkelijk weg

Fijn, een verzameltopic voor al die meuk. Kan ik gecentreerd lezen en plaagt mijn geweten me maar één topic lang dat ik niks constructiefs ga bijdragen.

[Changshan]

@ Niels; ik vond het wel leuk om de titel wél intact te laten na de rest te hebben verkracht.

Dat eerste stukje doet me denken aan die prachtige reclame over die eendagsvlieg, en tegelijkertijd aan het boek Isola wat ik laatst heb gelezen, en dan luister ik ook nog mooie panfluitmuziek op de achtergrond .. leuk geschreven in ieder geval!

[I C U]

Ik vind het eerste stukje Imagine erg prettig. Ik zie het voor me en je verwoordt het mooi, vind ik.

Het tweede stukje, Ik vond ik wat minder. Teveel een opsomming met 'ik ben zus' en 'ik ben zo'. Ik moet wel zeggen dat je fijn met de woorden speelt, het leest fijn.

Van het laatste stukje vind ik de laatste zin erg contrasterend met de rest en daarom ook goed.

Kortom, je schrijft lekker

[Changshan]

Haha, dank jullie! Mja, soms ben ik in zo'n bui dat ik een zin steeds opnieuw hetzelfde wil beginnen, soort stijlfiguur dus. Je moet ervan houden. Ik geloof dat ik het zélf best irritant kan vinden bij andere schrijvers.