Gedachtengang

[Eztherz]

He, ik ben hier nieuw, maar ik moest dit toch even kwijt:


Moet je de dood accepteren alvorens je jezelf kan accepteren? Of moet je bang zijn voor de dood en de wil te leven koesteren als je grootste schat? Stel je zou de dood accepteren, betekent dat dan dat je er niet langer bang voor bent en dus in staat bent een eind aan je leven te maken? Zou de wereld zo in elkaar zitten? Nee. Je kan je leven beeindigen terwijl je in angst met de dood leeft. Je kan blijven leven als je de dood geaccepteert hebt.
wat is er dan mis mee diood te willen? Waarom geven wij nietr toe menselijk te zijn, eerst het leven dan de dood. Waarom streven wij naar onstreflijkheid terwijl dat tegen onze natuur in zou gaan? De dood is er namelijk, en er komt een punt dat je er naar verlangt. Moet je dan, omwille van je medemens, jezelf maar voortslepen en wachten tot Hij je komt halen? Wat is er mis mee jezelf uit je lijden te verlossen, sterflijkheid onder ogen te zien en de dood te omarmen? Ik snap niet dat mensen zeggen dat zelfmoord egoistisch is, is het niet egoistisch van iemand te verlangen door te blijven leven, omwille van jou, en zijn leven lang te lijden tot hetgeen waar hij op wachtte hem komt halen? Als deze theorie klopt, wat is er dan zo vreselijk aan suicidie? Punt is dat mensen er zo'n 'Big deal' van maken. Als ik dood wil is dat dan niet mijn keuze, en mijn leven dat ik weggooi? Ik ga toch dood, maakt het dan uit welk motief daarachter zit? Kan ik niet beter zelfmoord plegen dan aangereden worden? Want dan ben ik me er niet van bewust dat ik uit het leven stap en was alles voor niets. Heeft het zin te leven in leed, verdriet en wanhoop als je dat ook kan laten? 'Het komt wel goed,' Met jou ja, niet met mij. Ik ben suicidaal en dat zal ik altijd blijven. Waarom accepteert men de dood niet als een onderdeel van het leven?

Misschien moet je op die balans hebben gestaan om mij te begrijpen. De balans tussen leven en dood. Of je springt naar het onbekende, of je kruipt terug naar de wereld die je van plan was te verlaten. Ik heb op die balans gestaan. Ik heb ervaren hoe dat is, je wilt niet dood, maar ziet niet langer het nut van verder leven. Op een bepaald moment besefte ik dat, verzoende me met de dood, en zette een stap terug. Nu, achteraf, vraag ik me af, zou ik het hebben gedaan? Was ik in staat geweest het te doen? Sterker nog, ben ik dat nog steeds? Wil ik dat nog steeds?


Bedankt voor het lezen.

Ik weet niet goed wat de bedoeling is van dit topic, wat je wilt. Ik weet niet wat ik hier van vind, maar ik denk dat ik het er niet mee eens ben. Misschien moet ik meer meningen horen voordat ik me een mening kan vormen.
Wat ik wel weet, is dat het in een bepaald opzicht zeker wel egoïstisch is om zelfmoord te plegen. Waarom kan ik niet goed uitleggen, er zijn mensen die dat beter kunnen.

Toch snap ik niet wat je wil. Wil je advies of gewoon meningen horen?

[Frostbite]

Je bent pas 13 dan ga je jezelf toch niet nu al vertellen dat je je hele leven suicidaal zal blijven.

Je kan accepteren dat je ooit doodgaat zonder daar bang voor te zijn of zin in te hebben. Na de dood is er niets, dat betekent niets om bang voor te zijn maar het betekent ook zeker niets om je op te verheugen. Geniet van het leven dood zijn kan je altijd nog doen.

[hmmmm]

Lastige questie...
Egoisme of beter gezegd, egocentrisme is puur handelen vanuit eigen belang. Dat zelfmoord handelen vanuit eigen belang is, lijkt me logisch. Het is echter de vraag of dit rechtvaardig is.

Ik vind dat als jij zelfmoord wilt plegen je daar volkomen recht toe hebt. Als jij niet bedoeld bent om op dit moment op deze wereld rond te lopen dan zal je daar ook op uitkomen.
Je moet echter geen overhaaste beslissingen nemen.
Ik persoonlijk wil nog graag iets essentieels leren over hoe ik moet handelen in het leven en dat is dan ook mijn hoofddoel. Pas daarna ben ik bereid om te sterven.

[marrel]

Zelfmoord word vaak als egoistisch gezien omdat andere mensen toch veel verdriet te verwerken krijgen en die er dus ook veel pijn mee doet en ze moeten ook nog eens van alles gaan regelen. Vaak zien mensen die zelfmoord (willen) plegen niet dat er nog mensen zijn die om hun geven, maar zelfs mensen die weinig met die persoon hebben gehad zullen een klap krijgen.

Ik denk niet dat het zin heeft bang te zijn voor de dood, hij komt toch een keer. Wil ook weer niet zeggen dat het me niks doet of dat ik zoiets heb van oh gebeurd wel een keer.

Er zijn een aantal dingen die ik nog wil berijken in mijn leven en voordat ik dat heb gedaan wil ik sowiso niet dood, ik wil het liefst natuurlijk een jaartje of 90 worden, maar onsterfelijk? Nee dat ook weer niet.

[allbecauseofyou]

"I'm not scared of dying, I just don't want to"
Robbie Williams

Verder ben ik 't eens met de rest en snap het doel van dit topic niet helemaal.