Stenen hart

Stenen hart

Onkruid tussen
de stenen waar
leven niet
kan bloeien

doornen vlijen
zich in de kern

bloedende rozen
sterven opnieuw om
te herleven

zwarte tranen in
het stof gevlochten
door de wind
meegevaren

dansen op de
dromen in de zeeen
van de schaduw

Je gedicht heeft geen clou, geen climax, of iets anders waar het heen gaat.

Het blijft een beetje vaag, je omschijft alleen maar, maar wat je er mee wil zeggen wordt me niet duidelijk.

Bij je eerste strofe dacht ik: o nee, waar gaat dit heen
Nou uiteindelijk ging het dus nergens heen (vind ik) maar de volgende strofes:

bloedende rozen
sterven opnieuw om
te herleven

zwarte tranen in
het stof gevlochten
door de wind
meegevaren

vind ik toch wel heel mooi gevonden.

[CSN]

Ik ben het wel met Ave eens. Soms vind ik dat mooi, een soort opsomming van beschrijvingen, zonder duidelijke climax (ik bedoel, een climax is geen must), maar hier heb ik toch het idee dat de strofen op zich niet sterk genoeg zijn. Verder heb ik
het zelf
nooit
zo op ge-
dichten die
om het woord
een regel
beeindigen

..maar dat is vast geheel persoonlijk.

Een climax is geen must nee, maar ik vind toch wel dat een gedicht ergens heen moet. Dat het niet oeverloos gepraat wordt.
Maar dat terzijde