Perfectionisme

Ik heb het gevoel dat ik iets raars heb.. het verstoort mijn leven niet echt of zo, maar het kan toch wel heel irritant zijn..


Ik wil echt alles perfect doen, en ik kan nauwelijks met mezelf leven als ik iets slecht doe.. Ik heb het met bijna alles. Op school ben ik niet tevreden met een 7, als ik een onvoldoende heb dan vind ik mezelf echt t domste wezen ooit, en als ik een hoog cijfer heb dan denk ik "nouja, vast geluk" of zoiets.

Ik heb het met meer dingen, ook als ik ga sporten of muziek maken... Ik kan gewoon niet tevreden zijn met goeie dingen en van slechte dingen word ik heel erg gefrustreerd.

Hebben meer mensen dit en hebben jullie misschien tips hoe ik dit in de hand kan houden, niet zo streng meer kan zijn voor mezelf enzo...

[Nijn*]

Ik heb totaal geen tips voor je, maar wel precies hetzelfde probleem. Dus ik ben heel benieuwd wat deze topic gaat opleveren aan tips

[Gambokkur]

Gewoon denken : het is zoals het is. Of het nu goed of slecht is, het doet er niet toe.

Ja, 'gewoon' denken, dat is nou juist het probleem. Die zelfbeheersing heb ik gewoon niet.
Een van de vervelendste dingen vind ik dat ik bijv. als ik aan het tennissen ben, en ik sla wat minder ballen goed, op mezelf begin te schelden en zo..

[CoveredEyes]

Ik heb het zelf niet, maar wil wel graag helpen:

http://www.demeedenkers.nl/tips-perfectionisme.htm

http://www.thebecompany.nl/m133.htm

Perfectionisme levert stress op
Juni 2002 - Perfectionisme is volgens stressadviseur Carry Peth af te leren. Peth werkt bij Schouten en Nelissen. Ze stelt dat perfectionisten zich eerst bewust moeten worden van de negatieve aspecten van hun geaardheid. Wie zijn werk perfect wil doen, vergeet namelijk te relaxen en inspanning met ontspanning te combineren. Op den duur leidt dit onvermijdelijk tot uitputting. Soms gebeurt dit pas na tientallen jaren.

De Italiaanse econoom Vilfredo Pareto ontdekte in 1897 een systematische en voorspelbare onevenredigheid tussen inspanning en resultaat. Volgens hem is 80 procent van de output te danken aan 20 procent van de inspanning. Hij stelt dat 80 procent van de prestaties op het werk in 20 procent van de werktijd totstandkomt. Belangrijker dan perfectionisme is liefde voor je vak, persoonlijke ambitie en je verbonden voelen met het bedrijfsbelang. Schrijfster Anita Larkens gaat nog een stapje verder. In haar boek De volmaakte vrouw schrijft ze over het streven naar perfectionisme in haar werk. Haar verklaring is dat de perfectionist eigenlijk een ultiem verlangen heeft naar acceptatie, naar aanvaarding zoals hij of zij werkelijk is. Deze acceptatie heeft de perfectionist als kind nooit gehad. Bron: Avanta Magazine, nr. 6

Bron: http://www.jobnews.nl/jobnews/3_Loop...CLE_ID=1007342

Hoop dat jullie er iets aan hebben!

Ik geloof niet dat ik een slechte jeugd heb gehad of zo, ook geen push-ouders maar het is idd fijn om te weten dat dit vaak voorkomt...

[CoveredEyes]

Kristaco schreef op 22-04-2006 @ 15:07 :
Ik geloof niet dat ik een slechte jeugd heb gehad of zo, ook geen push-ouders maar het is idd fijn om te weten dat dit vaak voorkomt...

In de links staan tips enzo, heb je daar iets aan denk je?

Ik heb het gelezen ja. Maar ik heb alsnog het idee: ik kan dat wel denken, maar ik geloof er dan nog niet echt in denk ik...
Mijn tennistrainer probeert me ook al jaren te helpen maar het zit gewoon tussen mijn oren en ik krijg het niet weg

[anterx]

Ik denk dat het een achterliggende reden heeft dat je zo perfectionistisch bent qua school. Ik heb het zelf ook. Ik weet ook wel waar het bij mij door komt. Misschien kun jij dat bij jezelf proberen te achterhalen.

Ik heb het ook, maar het enige wat je kunt doen is inderdaad jezelf zo vaak mogelijk vertellen dat het nergens over gaat. Ik bedoel, als een vriendin van je een 7 haalt, denk je toch ook niet "Wat een domme big"? Of als iemand anders een keer veel ballen mis slaat, of als iemand anders verliefd is op iemand die ze niet kan krijgen, of als iemand anders niet aangenomen wordt bij een baantje ofzo... Je bent goed zoals je bent, en je kunt wel je best doen, maar het gaat echt niet beter als je jezelf de hele tijd maar zo afkaffert.

Ik heb wel eens de indruk dat de mensen die van huis uit al 'de beste' zijn op intellectueel, creatief, sportief etc. vlak, juist het meest perfectionistisch zijn. Dat wil zeggen iemand die normaal gesproken maar tot de middelmoot behoort, kan echt oprecht heel blij zijn met een goed cijfer. Ik kan dat niet, want 'ik heb er bijna niets voor gedaan'. Dat is ook de reden dat ik zelf ook altijd ga twijfelen als ik een hoog cijfer of een goede beoordeling krijg op mijn werk; het kost zo weinig moeite, dat kan toch niet zo horen, daar moet een fout zijn gemaakt.

Ik weet niet wat je daar aan kunt veranderen. Ja, gewoon veel kijken naar wat anderen doen, dan zie je vanzelf wel de objectieve redenen waarom mensen jóu prijzen. Je doet het gewoon beter dan de rest en dat is alleen maar mooi.

[Vice]

Ik ben zelf ook perfectionistisch, maar dat komt doordat ik nogal zwart/wit denk. Erg moeilijk om dat af te leren.

ik kan je alleen maar hints geven mbt trompet, en die gaan misschien als je ze goed vertaald ook wel op voor de rest van je problemen.

1) speel alles wat je doet op een zo rustig mogelijke manier door, sta jezelf daarbij ook toe om fouten te maken, word daar niet gefrustreerd van, maar probeer ervan te leren: wat deed ik fout en hoe kan ik dat oplossen cq voorkomen.

2) frustratie is het begin van een vicieuze circel naar beneden. Stop even met blazen als je merkt dat de frustratie toeslaat. Drink een glas thee ( geen koffie of cola, want daarvan ga je alleen maar opgefokter ,worden). En bedenk ondertussen wat er mis ging.

3) Goed ademen maakt rustig. Ook als je teleurgesteld bent als je je doelen niet haalt, blijf rustig ademen.

4) Heb oprecht plezier in wat je doet. Muzikale hobbies zijn duur, misschien raar om te beseffen, maar een trompet ( van redelijke kwaliteit ) kost algauw een 1600 euro, alle accesoires en bladmuziek erbij en je zit al snel op een 3000 euro. ( dat is inclusief het verzekeren ) Je ouders betalen de vereniging jaarlijks, of half jaarlijks ook nog geld voor je opleiding en lidmaatschap.
Waarom doen ze dat? Omdat jij dat leuk vindt. Als jij je lol erin verliest omdat de frustratie toeslaat, is dat wel erg veel zonde geld.

Misschien heb je er iets aan. Bovenstaande zijn eigenlijk allemaal relativeringen, maar probeer dat erbij te houden. Je zult zien dat je dan een stuk relaxter staat te spelen, en dat het dan ineens wel een stuk beter gaat.

Ik weet niet precies hoe maar ik denk dat bovenstaande redelijk algemeen is, dus ik hoop dat je er iets mee kan.

[Tink*]

Ik heb het ook, maar niet alleen met school of sport oid maar ook met vriendschappen. Ik wil de perfecte vriendin zijn voor iedereen en iedereen zo goed mogelijk helpen enzo. Ik wil het perfect doen in hun ogen. Ik vind het belangrijk dat ze bij mij willen zijn omdat ze zich graag in mijn gezelschap verkeren. Het liefst stel ik zo veel mogelijk mensen tevreden. Maar dit kan gewoon helemaal niet alleen dat geloof ik zelf nog niet. Ik heb er wel veel over gepraat met mensen maar die zeggen ook gewoon dat het niet kan en dat ik dat moet geloven, maar ik kan dat gewoon niet. En nou ja, het is wel heel vervelend want het legt een grote druk op je. Ook omdat ik het ook gewoon eigenlijk met alles heb, dat perfect willen zijn. En ik dacht, ik belicht ook eens deze zijde, misschien dat hier ook meer mensen last van hebben.

[x_knorretje_x]

Kristaco schreef op 22-04-2006 @ 17:10 :
Ik heb het gelezen ja. Maar ik heb alsnog het idee: ik kan dat wel denken, maar ik geloof er dan nog niet echt in denk ik...
Mijn tennistrainer probeert me ook al jaren te helpen maar het zit gewoon tussen mijn oren en ik krijg het niet weg

misschien klinkt het als een grote stap, of dat je zoiets hebt van, dat heb ik echt neit nodig, maar misschien heb je er wat aan om gesprekken te voeren met een maatschappelijk werkster...

Ik ben ook heel erg perfectionistisch. Wanneer ik gewoon tips e.d. las verheen, dan had ik ook zoiets van, dat zal toch niet helpen, waarom zou ik er moeite voor doen, het is toch zinloos, enzenz. Uiteindelijk ben ik bij het mw terecht gekomen, en daar volg ik nu nog gesprekken...

Doordat er over gepraat wordt e.d. wordt je je bewust van situaties en je denkgedrag en in mijn geval kan ze me heel goed tips geven. Doordat er iemand achter me staat en helpt, word ik gemotiveerder...

Misschien dat je wat hebt aan de tip. Je mag me altijd pm-en, om om verheldering te vragen !

[Lautitia]

Je verhaal vertoont een aardige gelijkenis met mijn situatie. Ik heb geprobeerd om te omschrijven hoe het in elkaar zit, maar wat ik erover kan zeggen is gewoonweg te veel. Het is wel al zo ver gekomen dat het mijn leven vrijwel volledig beheerst (heeft). Sinds eind november vorig jaar ben ik hiervoor in behandeling. Ik merk dat er nu stap voor stap wat verbetering begint op te treden. Als je wilt, mag je mag me PM'en.

[kweenie23]

Kristaco schreef op 22-04-2006 @ 12:42 :
Ik wil echt alles perfect doen, en ik kan nauwelijks met mezelf leven als ik iets slecht doe.. Ik heb het met bijna alles. Op school ben ik niet tevreden met een 7, als ik een onvoldoende heb dan vind ik mezelf echt t domste wezen ooit, en als ik een hoog cijfer heb dan denk ik "nouja, vast geluk" of zoiets.

Als je t egt perfect wil doen zou je alleen maar 5.5en halen. Dan heb je precies genoeg gedaan, niet te weinig, niet teveel. Tenzij t om je examen cijfers gaat. Ik zou dus eerst even wat beter nadenken over wat perfect is.

[Yerli]

kweenie23 schreef op 27-04-2006 @ 17:59 :
Als je t egt perfect wil doen zou je alleen maar 5.5en halen. Dan heb je precies genoeg gedaan, niet te weinig, niet teveel. Tenzij t om je examen cijfers gaat. Ik zou dus eerst even wat beter nadenken over wat perfect is.

Het halen van een 5.5 is dus echt niet precies genoeg vind ik zelf. Ja, het is een voldoende, maar het halen van een 5.5 betekent niet dat je de stof beheerst. Terwijl dat de bedoeling is, lijkt me.

Ik snap je helemaal hoor! Ik heb het ook, maar bij mij komt het ook een beetje in vlagen (nu het examen dichterbij komt wordt het toch wel weer erger, maar ondertussen ben ik wel overspannen, dus kan ik niet zoveel doen als ik wil). Het gekke is inderdaad dat je een zeven voor een vriendin dan vet goed vindt, terwijl je van jezelf veel meer verwacht. Het is misschien ergens ook wel een soort trots in je, die je hoog wilt houden. Of misschien was je ooit de beste en vind je het heel moeilijk om dat nu los te laten. Ik weet van mezelf dat ik altijd naar het hoogste streef, ik wil altijd meer doen dan het normale programma, enz. Misschien dat ik mezelf op deze manier wil bewijzen, maar ik weet ook dat het voor mij ook een soort van afleiding is. Ik weet niet hoe jouw verdere persoonlijke leven is, maar volgens mij heeft het wel een weerslag op elkaar.
Ik weet niet precies wat je er aan kan doen, behalve onthouden dat de wereld niet vergaat als je een keer een zeven haalt. Onthou dat er belangrijkere dingen in het leven zijn, zoals je gezondheid en je dierbaren en dat het misschien wel fijn is om meer tijd daaraan te besteden en alsnog die zeven te halen, dan te streven naar de negen, maar voor de rest niets te hebben. Later doen cijfers er niet meer toe, dan heb je meer aan goeie sociale vaardigheden en een fijne kring van mensen om je heen. Het gaat erom dat je je diploma haalt en hoe? Ach daar vraagt niemand ooit meer naar.
Ik snap dat het nu klinkt of je dat nooit kan, want ik heb het er zelf ook moeilijk mee, maar probeer het eens.
En trouwens, het is helemaal niet erg om perfectionistisch te zijn, je moet alleen weten tot hoever je kan gaan.

[dark princess]

Nijn* schreef op 22-04-2006 @ 12:57 :
Ik heb totaal geen tips voor je, maar wel precies hetzelfde probleem. Dus ik ben heel benieuwd wat deze topic gaat opleveren aan tips

idem

en ik ga het nu lezen...

[phantom43]

ja ik snap het, een cijfer 7 terugkrijgen is te gewoon, 6 is slecht, 8 is 'je kan het, alleen was je te lui om het nog een keer door te lezen', een 9 is 'goed, maar hoe kon je zo dom zijn om dat ene dingetje fout te hebben'.

jammergenoeg haal ik geen tienen, ik haal zevens, achten, zesjes. meestal hoger dan gemiddeld, ik zou flippen als het lager zou zijn, want ik wil niet gemiddeld zijn. vaak leer ik een proefwerk niet omdat ik te weinig tijd heb. zo haal ik gecontroleerd een onvoldoende en heb ik niet het gevoel dat ik dom ben.

mijn eerste onvoldoende heb ik trouwens gehaald omdat ik wilde bewijzen dat ik geen stuudje was (het was in de 1e en ik haalde een 1 voor duits). maar nee, toen werd ik 'wanna-be'-stuudje genoemd. gelukkig is iedereen nu volwassener en word ik gewoon slim genoemd.

mja, door perfectionisme teken ik niet meer en schrijf ik geen gedichten. mijn tekeningen vind ik persoonlijk niet mooi en mijn gedichten zijn ook niet bijzonder. wat heeft het voor zin om 'gemiddeld' te tekenen en te dichten? daarom doe ik het helemaal niet

Inkoppertje, maar dan word je ook echt niet goed. Ik teken nú beter dan gemiddeld, maar als ik daar niet aan was begonnen op mijn zestiende, was het echt niks geworden. (Aan de andere kant, als ik eens echt mijn best zou doen, zou ik nog veel beter zijn Maar goed, daar ben ik dan weer te lui voor en te breed geïnteresseerd).

[WannaSay]

Ik was in de eerste, tweede en derde klas veel perfectionistischer dan nu, toen baalde ik ook heel erg als ik een keer een onvoldoende had. Nu heb ik dat veel minder.
Maja, nu heb ik juist dat ik opdrachten voor school nogal uitstel, wat ook nogal wat stress veroorzaakt soms..

Maarre on topic

Als iemand je een complimentje geeft over school, sport of wat dan ook, zeg je dan ook: "Het valt best mee, zo goed ging het nou ook weer niet." of "Het was gewoon toeval"?
Wat dan misschien wel een beetje helpt is om het compliment te geloven en er die dag nog een paar keer aan terug te denken

Succes!

[Swlabr]

Ik kan me in dit verhaal helemaal vinden. Dit heb ik ook. Het is heel erg irritant. Als ik één fout maak denk ik gelijk dat ik heel dom ben e.d.
In ieder geval succes!

WannaSay schreef op 27-04-2006 @ 21:52 :
Ik was in de eerste, tweede en derde klas veel perfectionistischer dan nu, toen baalde ik ook heel erg als ik een keer een onvoldoende had. Nu heb ik dat veel minder.
Maja, nu heb ik juist dat ik opdrachten voor school nogal uitstel, wat ook nogal wat stress veroorzaakt soms..

Maarre on topic

Als iemand je een complimentje geeft over school, sport of wat dan ook, zeg je dan ook: "Het valt best mee, zo goed ging het nou ook weer niet." of "Het was gewoon toeval"?
Wat dan misschien wel een beetje helpt is om het compliment te geloven en er die dag nog een paar keer aan terug te denken

Succes!

Balen als je een onvoldoende hebt is redelijk normaal Balen als je een 7,5 haalt wordt al wat vreemder

Maar je hebt idd gelijk, complimentjes 'geloof' ik bijna nooit...

Ik ben het wel met nare man eens eigenlijk .

Al weet ik niet echt een oplossing voor de situatie. Ik zelf ben wel een perfectionist maar aan de andere kant weer niet. Ik weet in sommige situaties dat het toch niet binnen mijn capaciteiten ligt om het zo goed te doen omdat het gewoon heel erg moeilijk is. (Bijvoorbeeld op school met mijn profiel, dat is eigenlijk te moeilijk maar ik wil het toch en dan ben ik al blij met een 6>)

Maar aan de andere kant is er wel een prestatiedruk als ik wéét dat ik het kan en als ik weet dat anderen dat ook weten. Oftewel ze zijn op de hoogte van mijn kunnen. Ik moet dan van mezelf het tot in de puntjes geregeld hebben en het moet dan ook perfect lopen. (Bijvoorbeeld als ik workshops geef of mensen moet begeleiden, dat kán ik en dat weten mensen van mij). Maar dat komt ook weer van huis uit. Volgens mij klopt de theorie van Nare wel

[kabouterkop]

phantom43 schreef op 27-04-2006 @ 18:58 :
ja ik snap het, een cijfer 7 terugkrijgen is te gewoon, 6 is slecht, 8 is 'je kan het, alleen was je te lui om het nog een keer door te lezen', een 9 is 'goed, maar hoe kon je zo dom zijn om dat ene dingetje fout te hebben'.

mja, door perfectionisme teken ik niet meer en schrijf ik geen gedichten. mijn tekeningen vind ik persoonlijk niet mooi en mijn gedichten zijn ook niet bijzonder. wat heeft het voor zin om 'gemiddeld' te tekenen en te dichten? daarom doe ik het helemaal niet

zooo herkenbaar, ik heb echt precies hetzelfde

[Makaveli]

Ik lees dat er best veel perfectionisten zijn, die net als ik ook tegen vaak dezelfde soort problemen aanlopen.

Ik probeer hieronder uit te leggen hoe je met je perfectionisme om zou kunnen gaan om 'succesvol intelligent' te zijn. Met succesvolle intelligentie bedoel ik het type intelligentie dat voor iedereen van belang is om belangrijke doelen in het leven te kunnen bereiken. (Zie eventueel 'Succesvolle Intelligentie' van Robert Sternberg; voor een goede, begrijpelijke uiteenzetting van dit begrip)

Perfectionisme kan je succesvolle intelligentie op verschillende manieren in de weg staan. Ik denk dat het van belang is te herkennen wanneer je perfectionisme leidt tot zelfsabotage. Daarnaast is het ook belangrijk om te weten wanneer je je perfectionisme kan inzetten om juist je doelen met succes te bereiken (zelfactivering).

"Succesvolle intelligente mensen proberen niet alleen voldoende te presteren. Zij doen er alles aan om zichzelf te onderscheiden van normaal presterende mensen. Zij zijn zich ervan bewust dat de kloof tussen normaal en uitblinken soms klein is, maar de grootste beloning, zowel inwendig als van buitenaf, krijgt men voor uitblinken."

Ik denk dat deze quote ook vooral toepasbaar is op perfectionisten. Perfectionisten (en succesvol intelligente mensen) motiveren zichzelf om uit te blinken, hier moet je denk ik gebruik van maken.

Nu noem ik een aantal punten waar perfectionisten te perfectionistisch kunnen zijn, en wat ze zouden moeten doen om de 'te' als het ware weg te halen.

- Probleem: In gedachten verzonken raken en te lang blijven broeden om een bepaald probleem, omdat je de perfecte oplossing wilt hebben.
- Oplossing: Tot actie overgaan / initiatief nemen en de beste oplossing kiezen ipv. de perfecte.

- Probleem: Te veel met de kleine details van een product bezig zijn en die perfect willen hebben, zodat het uiteindelijke doel niet goed bereikt wordt wegens tijdnood.
- Oplossing: Productgericht te werk gaan ipv. je te richten op de kleine details. Stel jezelf de vraag als je je richt op kleine details: "Is het echt nuttig dat dit perfect wordt of kan ik me beter richten op andere dingen zoals het uiteindelijke product?"

- Probleem: Het niet accepteren van het maken van eigen fouten of juist jezelf de schuld geven van fouten van anderen), dat leidt tot passiviteit, een te laag of te hoog zelfvertrouwen of zelfmedelijden.
- Oplossing: Bij de gevolgen passiviteit en een te laag zelfvertrouwen moet je je realiseren dat fouten maken niet hetzelfde is als falen. Fouten maken maakt deel uit van het leerproces en geeft slechts aan dat je een probleem niet goed hebt doordacht of een te haastige beslissing hebt genomen. Het is juist goed dat je ergens mee bezig bent waar je fouten in kan maken, dat je risico neemt. Je moet risico's nemen waarbij je fouten kan maken, alleen op deze manier kan je verder komen.
Bij een te hoog zelfvertrouwen, waarbij je je fouten niet durft toe te geven (en hierbij eventueel andere de schuld geeft van jou fouten), omdat je dan niet meer perfect bent moet je je realiseren dat je niet kan werken aan je zwakke punten, omdat je je zwakke punten niet erkent.

"Succesvolle intelligentie mensen weten wat hun sterke en wat hun zwakke punten zijn. Zij benutten hun sterke punten en compenseren of corrigeren hun zwakke punten."

Ik hoop dat jullie 'mede-perfectionisten' hier wat aan hebben.