Het vriest in Nieuw-Zeeland één.

Jouw adem tocht door de kieren van mijn jas
die jij zo liefkozend huid noemt, want ze is
zachter dan je dacht dat jas kon zijn

en ik krijg het koud van jou zo dicht bij mij
in dit bed groot genoeg voor mij alleen
jij weet het nog niet, want

de wereld kreeg spontaan lippen toen jij
haar kuste en ze lispelt over jou in een ander
bed omdat je niet van hemelen houdt maar
van de grenzen van de wereld en je zoekt
steeds het punt waar je de mijne overschrijdt.

Ik blijf niet
wachten tot je terugkomt, maar ik zwerf
als voltooid zweven met mijn handen
in mijn jas die als mijn huid een grens is
van onaantastbaarheid tot mij.

[Jannekus]

Oké dit wordt mijn eerste beoordeling hier. Ik lees weleens die van anderen maar die hebben (nou ja lijken te hebben) er meer verstand van.

Maar goed, ik ga het toch proberen aangezien er hier nog geen reacties zijn gegeven terwijl het gedicht mij wel aansprak.

Ik vind vooral de eerste strofe erg mooi. Dat klopt allemaal precies met elkaar vind ik.
Voor de rest heb ik eigenlijk geen kritiekpunten behalve misschien dat ik het woordje 'zoekt' in de volgende zinnen geplaatst had na het woord punt.


bed omdat je niet van hemelen houdt maar
van de grenzen van de wereld en je zoekt
steeds het punt waar je de mijne overschrijdt.

Jannekus schreef op 27-04-2006 @ 16:19 :
Oké dit wordt mijn eerste beoordeling hier. Ik lees weleens die van anderen maar die hebben (nou ja lijken te hebben) er meer verstand van.

Maar goed, ik ga het toch proberen aangezien er hier nog geen reacties zijn gegeven terwijl het gedicht mij wel aansprak.

Ik vind vooral de eerste strofe erg mooi. Dat klopt allemaal precies met elkaar vind ik.
Voor de rest heb ik eigenlijk geen kritiekpunten behalve misschien dat ik het woordje 'zoekt' in de volgende zinnen geplaatst had na het woord punt.


bed omdat je niet van hemelen houdt maar
van de grenzen van de wereld en je zoekt
steeds het punt waar je de mijne overschrijdt.

Hee bedankt voor je reactie goed gedaan voor een eerste trouwens

Ik heb die zoekt daar bewust gezet omdat de hij niet alleen het punt zoekt waar hij mijn grenzen overschrijdt, hij zoekt ook gewoon snap je?
Als ik zoekt na punt zet dan gaat één van beide betekenissen verloren

[Jannekus]

Oké dan snap ik het
Zo had ik er nog niet eens over nagedacht.

Is wel het bijzondere van gedichten vind ik. Het lijkt alsof je gewoon wat woorden bij elkaar gezet hebt maar eigenlijk hebben ze allemaal een speciale betekenis.