Psycholoog

[Anne1988]

Ik ga sinds april naar een psycholoog. De huisarts heeft me doorgestuurd, omdat ik heel veel migraine heb en hij dacht dat het door spanning kwam.

Ik zal even vertellen waar ik allemaal last van heb.
- Ik durf niet uit te gaan
- durf niet met de trein of bus
- als ik iets niet durf ontwijk ik dat
- ben bang voor het donker
- ben heel onzeker (denk altijd dat mensen het over me hebben)
- ben altijd bang om kritiek te krijgen of afgewezen te worden. In een groep praat ik niet en in de klas durf ik geen antwoord te geven, omdat ik bang ben dat het fout is.
- ik heb heel veel structuur nodig
- ik kan slecht tegen veranderingen of nieuwe dingen
- heb veel last van harde geluiden en fel licht (heeft niet met de hoofdpijn te maken)

En zo zijn er nog wel wat dingen. Volgens die psycholoog komt dit allemaal door pesten op de basisschool en in de derde van de middelbare school.

Maar nu komt het probleem. Sinds april ben ik pas vier keer bij die psycholoog geweest. Dat is één keer per maand! Hierdoor krijg ik het gevoel dat ik niet serieus wordt genomen, terwijl ik me echt heel *** voel. Ik kom ook elke keer met een vreselijk gevoel bij de psycholoog vandaan. Hij zegt dat hij aan de behandeling wil beginnen, maar er is nog niet eens een diagnose gesteld! Ik durf hier niet om te vragen, omdat ik denk dat hij dan zegt dat ik me aanstel of dat ik alleen maar onzeker ben door dat pesten.
Wat moet ik doen?
En herkent iemand deze symptomen? Stel ik me echt aan?

[Lotte]

Het lijkt een beetje op sociale angst, en angstigheid in het algemeen. Je zou met nadruk kunnen vragen of je een afspraak per week mag hebben in het vervolg.

Waarom vraag je geen andere psycholoog ? Bij die klachten lijkt het me inderdaad goed als je elke week even er heen gaat.
En voor een diagnose moeten er eerst wat onderzoeken gedaan worden geloof ik, is dat niet gebeurd? Dan kun je daar ook om vragen.

[Missy1234567890]

Het lijkt inderdaad veel op verlegenheid of sociale angst.
Heb je geen testjes gedaan voor of na je intakegesprek met die psycholoog? Anders zou ik aan hem proberen te vragen wat hij denkt dat het probleem is. Het is absoluut niet de bedoeling dat je met een rotgevoel van die psycholoog vandaan komt, eerder het tegenovergestelde.

Je hebt trouwens pm

[Anne1988]

Ik heb geen onderzoeken gehad, terwijl de huisarts nadrukkelijk in zijn verwijsbrief om een diagnose heeft gevraagd.
Hij doet ook een beetje alsof er wel mee te leven valt, maar als ik tegenover hem zit kan ik niet uitleggen hoeveel pijn het mij doet als ik weer eens moet zeggen dat ik niet mee uit ga.
Misschien vraag ik hem via de mail om een diagnose, want ik heb pas over 4 weken weer een afspraak.

[Nona]

Vertel hem eens hoe je je bij die sessies voelt. Want je hier neerzet. Print dit desnoods uit, want het is niet de bedoeling dat je je onbegrepen en ongeholpen voelt.

Ik wou even zeggen dat ik me erg herken in de symptomen die jij noemt. Sorry, ik zou ook niet zo goed weten wat je eraan moet doen eerlijk gezegd. In ieder geval, succes. Ik weet hoe ontzettend lastig deze dingen kunnen zijn en nee, je stelt je niet aan! xxx

[Roosje]

Wat je vertelt over je psycholoog, is heel herkenbaar voor mij. Ik heb begin dit jaar ook bij een psycholoog gelopen, maar de afspraken waren heel onregelmatig en daarnaast gaf ze me niet het gevoel dat ze me serieus nam. Ik denk dat je het beste eerst met je psycholoog zelf kunt gaan praten, maar als je hem zelf niet aardig vindt, denk ik niet dat dat werkt. Ik kan me heel goed voorstellen dat je het moeilijk vindt om iemand die je niet mag veel dingen te vertellen. Ik zou proberen om een andere psycholoog te krijgen, denk ik. Heel veel sterkte iig!

[Anne1988]

Ik vind hem best aardig en ik vind het ook zwak als ik na vier keer al zeg dat ik ermee op wil houden.
Misschien denk ik alleen maar dat hij me niet serieus neemt, maar doet hij dat wel. Ik denk wel vaker dat mensen mij niet mogen, terwijl dat wel zo is. Dat ligt dan ook weer aan de klachten die ik heb, denk ik.

[Roosje]

Anne1988 schreef op 23-08-2006 @ 17:06 :
Ik vind hem best aardig en ik vind het ook zwak als ik na vier keer al zeg dat ik ermee op wil houden.
Misschien denk ik alleen maar dat hij me niet serieus neemt, maar doet hij dat wel. Ik denk wel vaker dat mensen mij niet mogen, terwijl dat wel zo is. Dat ligt dan ook weer aan de klachten die ik heb, denk ik.

Maar het gaat om het gevoel dat je erbij hebt, toch? Ik zou hem dan proberen uit te leggen dat je vaker bij hem wilt komen, ik denk dat dat het beste werkt.

[looneylover]

hallo
ik heb misschien niet echt de dinge die jij hebt enzo. ik denk dat ik dat in een lichtere vorm heb. maar ik wou ook gewoon zeggen ik denk dat het toch zeker beter is als je elke week zou gaan. zo heb jij meer het idee dat de psycholoog meer in je geinterseerd is en dan ga je denk ik op een moment ook wel makkelijker praten.
en je kunt het hem gewoon vragen als je elke week wilt kome.. ik weet zelf dat het best moeilijk is dat aan een psycholoog te vragen. maar ik denk dat hij dat wel kan begrijpen.
in iedergeval veel sterkte ermee. en nee je stelt je echt niet aan hoor

groetjes

[Mariekje*]

De symptomen zijn herkenbaar, hoewel ik er zelf zo goed als vanaf ben. Ik heb soms alleen nog de verdomde drang tot vermijding, maar dat slijt ook nog wel.

Ik vind het ronduit vreemd/merkwaardig te noemen dat de psycholoog wil starten met de behandeling zonder een concrete diagnose te hebben gesteld. Misschien zou je bij je eerstvolgende gesprek eens kunnen vragen waarvoor hij je dan precies wil gaan behandelen. Even moed bij elkaar rapen, maar dan weet je het wel meteen.

Ik vind overigens niet dat jij je aanstelt, dergelijke symptomen werken immers belemmerend in je leven, en dus is het voor de hand liggend dat jij dat wilt veranderen. Bij eens in de maand een gesprek kan ik me niet voorstellen dat jij het idee hebt van een intensieve begeleiding. Zodra het behandelplan eenmaal gestart wordt, zal hier ongetwijfeld verandering in komen. Zoniet? Wederom 'gewoon' naar vragen.

[vosje16]

'k Heb een vriend die een zelfmoordpoging gedaan heeft. Niet al te erg (was gewoon om aandacht) maar moest toch ff naar het ziekenhuis en was ook een beetje in shock. Bleek dat ie zich al enkele jaren niet goed voelde en dat het de laatste tijd nog verergerd was. Sindsdien gaat hij naar de psychiater...maar dat is ook maar 1 keer per maand. Vaker gaat blijkbaar echt niet, omdat er zoveel patiënten zijn Hij heeft wel pillen gekregen waardoor hij zich beter moet voelen en die werken blijkbaar heel goed...

Maar is niet hetzelfde als bij jou...pillen zullen bij jou allicht niet helpen...

[Anne1988]

Bij mij was ook helemaal geen wachttijd. Ik kon na een week al terecht dus te druk heeft hij het zeker niet.

[Lotte]

Ik zou op papier zetten dat jij je niet serieus genomen voelt en hoe erg dit je belemmert in je leven. Als hij daarna nog steeds niet goed functioneert zou ik een andere psychiater zoeken. Ik zou overigens bij het overstappen niet doen alsof het door jou komt dat je naar een ander ga, maar juist duidelijk zeggen dat je vind dat hij zijn werk niet goed heeft gedaan.

[Anne1988]

Ik heb via de mail een diagnose gekregen: sociale fobie. Dus dat is uit de weg, nu de afspraken nog.

[Fantôme]

heyhey
beetje late reactie van mijn kant, maargoed...
Misschien kan je op je volgende gesprek aangeven dat voor jou 1 keer per maand een gesprek weinig is. Wel denk ik dat het niet is omdat ze vinden dat jij je aanstelt maar omdat het gewoon erg druk is. Overal om me heen hoor ik mensen die maar één keer per maand of zelfs één keer per 6 weken bij de psycholoog terecht kunnen.

Mocht jij er behoefte aan hebben om vaker je hart te luchten maar kan de psycholoog echt niet vaker, dan is het misschien een idee om naast je psycholoog nog met iemand anders te praten. voornamelijk om het weer even 'kwijt' te zijn en weer even verder te kunnen. Hierbij kun je natuurlijk denken aan je beste vriendin maar ook aan een maatschappelijk werker bijvoorbeeld. of een vertrouwenspersoon op school waarmeen je afspreekt af en toe even langs te komen voor een gesprek. Ik kan me voorstellen dat het lastig is, omdat je weer je verhaal moet doen aan iemand die je niet kent, maar misschien is het op den duur prettiger voor je?

groetjes, Wendy