OPS en borderline

s

Hai pskitje,

Ik ga aan een dagbehandeling beginnen- of nee ik ben in de intakefase- en nu heb ik heel leuk ook papieren gehad, die naar de behandellocatie zijn gestuurd, waarop een diagnose stond waar ik nooit wat over gehoord heb.
Ik herken het wel, maar dat het officieel wordt gebracht is wel wat fijner. Fijner in de zin dat het bevestigend is, dat het duidelijk is waar nu aan gewerkt kan worden en wat zwakheden zijn of blijven.

OPS en borderline kunnen prima samengaan. Ik kan ook heel ontwijkend worden wanneer ik bang ben om iets 'fout' te doen- confrontatie ontlopen, want ja- dan kun je niet op je bek gaan. En dat in geval van borderline (heftige emoties, destructie) gaat deze angst je opvreten... en ga je nog meer ontwijken.

Ik kan een voorbeeld geven van mezelf waarin ik heel ontwijkend bezig was, omdat ik doodsbang was weer afgewezen te worden- wat ik niet zou kunnen verdragen, want dat was ik weer niks waard.
Ik zal mijn voorbeeld geven:
Ik heb al verschillende baantjes gehad, nooit van lange duur. Nee, ik kon nooit lang genoeg goed blijven functioneren. Ik zette me aan het begin voor 1000% in, maar kon dat niet volhouden. Voor de zoveelste keer ontslagen- om weer wat nieuws te zoeken, te vinden en te houden vond ik heel eng worden. Elke keer als ik een advertentie in de krant zag staan ging ik of snel de pagina omslaan, of in mezelf nagaan waar ik op ontslagen kon worden zodat ik eigenlijk niet eens hoefde te gaan solliciteren> op en top ontwijken.

Ik weet niet of je wat aan mijn hele verhaal hebt, maar ik kan me wel voor een gedeelte in zo'n diagnose vinden. Ik vind het wel herkenbaar. (ps. op mn papieren stond dat zeik- bps)

Ik herken mezelf met name in OPS, al schijnt daaronder dan weer iets bps achtigs te zitten (las ik ook pas aan het einde van 12 mnd opname ). Herken bps maar voor een heeeel klein stukje...

als je meer wilt weten moet je me maar ff pm-en!