Monoloog?

'Lo, ik hoop dat iemand mij kan helpen;

Voor mijn toelating aan de MBO-toneelschool, heb ik een paar opdrachten gekregen, waarvan ik er voor 1 een monoloog moet spelen. Nu kreeg ik vandaag weer een brief, waarin 2 monologen stonden, waar ik uit kan kiezen. Deze zijn:

Monoloog 1:
'Iedereen houdt van me. Begrijp ik. Moet je kijken hoe ik eruit zie. Aan alle kanten goed. Ik heb maar 1 probleem. Ik hou niet van mezelf. Dat komt, ik ben een kind van mijn ouders. Dus de kans, dat ik net zo zal worden als een van hen, is groot. Als ik vroeger in de spiegel keek, zag ik mezelf. Natuurlijk! Ja, maar dan, heel langzaam kwam daar als een monster, de kop van mijn ouders doorheen. Vijf jaar geleden heb ik daaarom mijn ogen dicht gedaan en nooit meer gekeken. Ik doe ze nu open voor het eerst. Ik begrijp waarom iedereen van mij houdt.'

Monoloog 2:
'In Januari fietste ik met mijn vader door de polder. Ik hou niet van fietsen, wel van mijn vader. We hadden wind tegen. Ik hijgde, mijn vader hoestte. Hij wilde uitrusten. We gingen zitten in het gras, nat gras. Ik keek in de zon en hij vertelde.... 'Ik weet niet hoe ik het zeggen moet. Je moet niet schrikken. Ik ben ziek. Volgende week word ik opgenomen.' Twee weken later zat ik aan zijn bed: stijve witte lakens, stalen buizen, ingevallen ogen. Tussen het hoesten lachtte hij nog heel lief naar me, maar zei niets meer. Vandaag heb ik hem begraven. Hij rookte.'

Nu is mijn vraag dus.. Welke zouden jullie kiezen van deze 2? Ik hoef niet te weten welke jou makkelijker lijkt, daar gaat het me niet om, maar gewoon, want ik heb geen idee welke ik moet kiezen.. Ik heb meer raakvlakken met de 1e, maar in de 2e kan je volgens mij meer emoties leggen..

Jewel schreef:
'Lo, ik hoop dat iemand mij kan helpen;

Voor mijn toelating aan de MBO-toneelschool, heb ik een paar opdrachten gekregen, waarvan ik er voor 1 een monoloog moet spelen. Nu kreeg ik vandaag weer een brief, waarin 2 monologen stonden, waar ik uit kan kiezen. Deze zijn:

Monoloog 1:
'Iedereen houdt van me. Begrijp ik. Moet je kijken hoe ik eruit zie. Aan alle kanten goed. Ik heb maar 1 probleem. Ik hou niet van mezelf. Dat komt, ik ben een kind van mijn ouders. Dus de kans, dat ik net zo zal worden als een van hen, is groot. Als ik vroeger in de spiegel keek, zag ik mezelf. Natuurlijk! Ja, maar dan, heel langzaam kwam daar als een monster, de kop van mijn ouders doorheen. Vijf jaar geleden heb ik daaarom mijn ogen dicht gedaan en nooit meer gekeken. Ik doe ze nu open voor het eerst. Ik begrijp waarom iedereen van mij houdt.'

Monoloog 2:
'In Januari fietste ik met mijn vader door de polder. Ik hou niet van fietsen, wel van mijn vader. We hadden wind tegen. Ik hijgde, mijn vader hoestte. Hij wilde uitrusten. We gingen zitten in het gras, nat gras. Ik keek in de zon en hij vertelde.... 'Ik weet niet hoe ik het zeggen moet. Je moet niet schrikken. Ik ben ziek. Volgende week word ik opgenomen.' Twee weken later zat ik aan zijn bed: stijve witte lakens, stalen buizen, ingevallen ogen. Tussen het hoesten lachtte hij nog heel lief naar me, maar zei niets meer. Vandaag heb ik hem begraven. Hij rookte.'

Nu is mijn vraag dus.. Welke zouden jullie kiezen van deze 2? Ik hoef niet te weten welke jou makkelijker lijkt, daar gaat het me niet om, maar gewoon, want ik heb geen idee welke ik moet kiezen.. Ik heb meer raakvlakken met de 1e, maar in de 2e kan je volgens mij meer emoties leggen..

Je zou zel allebei geschreven kunnen hebben

[punkyfish]

hmm, ja, ik weet dus niet welke je moet kiezen. maar aangezien je dat laatste stuk van monoloog 1 niet snapt, denk ik dat het slimmer is om dan monoloog 2 te doen. denk ik... en daar kun je idd meer gevoelens inleggen imho.

succes he meisje

[bubbeltjes]

Hm ik zou die 2e doen denk ik. Je kunt er volgens mij meer verschillende emoties in leggen.
Als eerste kun je een beetje dromerig terugdenken aan die tijd. Je kunt het heel spannend laten worden bij het stukje 'en hij vertelde...' Doen alsof je het eigenlijk amper je strot uit krijgt. (niet te overdreven natuurlijk). Dan bij het stukje dat je aan z'n "sterf" bed zit heel verbitterd en alsof je het eigenlijk niet kunt bevatten. Misschien zelfs een beetje woede erbij. Bij ''hij lachte nog heel lief naar me..." kun je misschien een heel klein maar toch verdrietig glimlachje op je gezicht toveren.
Je kunt er denk ik van alles instoppen. Luchtigheid/vrolijkheid in het begin, verdriet, onbegrip, woede. Misschien ook wel medelijden.....en ook met jezelf.
Okee dit is hoe ik het een beetje voor me zie Hoop dat je er iets aan hebt!

Veel succes!

[smurfje]

ik zeg 2e.....kun je heeel mooi maken, met emoties enzo....
Die zou ik kiezen...
suc6 ermee!!!!
kusje, smurfje

ik zou de eerste kiezen. vet cool kun je lekker overdrijven emoties uitten etc maar ja wat is nou mijn mening?

[amehoewla]

ik vind de eerste mooi.. spreekt mij op zich veel meer aan.. Maar jah.. het is voor jou.. dusseh...

succes!!

[Roos]

Ik ga mee met bubbeltjes, alhoewel ik ze wel allebei mooi vind. Zelf zou ik voor de 2e kiezen.

[X-Ray]

Monoloog1 ontgaat mij volkomen. Monoloog2 vind ik schitterend. De keuze zal voor mij heel duidelijk zijn.... monoloog1.






Geintje . monoloog2 , die is gewoon het best

[PiNoW]

de 2e, zeker weten.
in de 2e kan je veel meer gevoel stoppen, ik zie het helemaal voor me
succes!!!!

[Deugenietje]

Wie heeft die monologen geschreven ?

Deugenietje schreef:
Wie heeft die monologen geschreven ?

Ik heb geen idee, sorry, ik heb ze gewoon opgestuurd gekregen zonder een naam erbij.

[Deugenietje]

Hmm da's vreemd