Taart

[Magican]

Tijd geleden dat ik hier wat postte. Vind je dit leuk dan raad ik je verder Kareltje van mijn hand aan.
Komtiedanhea:



De deurbel gaat. Verstoord kijk ik op vanaf mijn computer naar de voordeur. Tegen mijn contactpersoon op msn zeg ik ‘brb’ en ik loop naar de voordeur.
Als ik die open doe, zie ik grote taart voor me op het gazon. En dan ook echt een grote taart. Hij is groter dan dat ik ben en ziet er zeer smakelijk uit. Voor het gemak staat hij op een karretje met wieltjes, zodat ik het makkelijk naar de keuken kan verplaatsen. Verbaasd kijk ik om me heen op zoek naar de weldoener, maar die is nergens te bekennen.
Ik vraag me af wat ik met dit presentje moet beginnen, ik ben alleen thuis dus het vragen aan mijn moeder kan ik niet. Ik besluit de taart maar naar binnen te rijden, voor het gaat regenen. Aan het karretje is een stok bevestigd, zodat ik de taart niet zelf hoef te duwen. ‘Mooi’, denk ik bij mezelf ‘krijg ik geen gore handen’.
Ik pak de stok en rijd de taart de kamer binnen, in de keuken past het niet. De taart staat stil in de kamer, en ik besluit dat ik wel een stukje wil proeven, dus ga ik naar de keuken en kom weer terug de kamer in met een mes en een schoteltje. Als ik het mes in de taart steek, hoor ik een luide ‘AUW!’ uit de taart. Ik schrik en doe uit reflex een stap naar achter, als de taart nu, in plaats van schreeuwen gaat schudden.
Met open mond kijk ik toe als de taart aan de bovenkant open gaat en er een grote, kale, vriendelijk ogende neger uit de taart stapt. ‘Hallo’, zegt hij in ietwat bekakt, maar verder perfect Nederlands. Als hij niet uit een taart stapte zou ik denken dat hij uit het Gooi kwam. ‘Mijn naam is Rogier en dit huis is nu van mij’, zegt de neger die Rogier blijkt te heten met een glimlach tegen me. ‘Ja, ik heb een goede uitgekozen…, goed huis bedoel ik’, mijn vragende ogen beantwoordend. ‘En doe dat mes weg, daar komen ongelukken van’.
‘Jij mag de taart trouwens wel, ik kan geen taart meer zien. Heb je toevallig melk? Ach trouwens, ik vind het wel’ en hij loopt terwijl mijn ogen en openstaande mond hem volgen naar de koelkast. ‘Lekker, cola’, en hij gaat aan tafel zitten. ‘Ga zitten’, commandeert hij me, en ik ga tegenover hem zitten. ‘Je mond staat open’.
‘Sorry,’ zeg ik, ‘maar dit is toch echt mijn huis’.
‘Ja, dus?’.
’Dus zou ik graag willen dat je na je glas cola weer gaat. Je taart mag je houden’.
‘Nee, daar kan ik niet aan beginnen, sorry’.
‘Mijn moeder zal het echt niet leuk vinden om zomaar een vreemde man hier aan te treffen.’ ‘O, maar dat geeft niet, de deur zit op slot’.
’Dat kan niet, ik heb de sleutels’.
‘Ja, niet meer dus’.
Rogier kijkt me met een grote lach aan zijn, tanden, én mijn sleutels blinken mij tegemoet. Hij zwaait de sleutels even heen en weer voor mijn ogen en stopt ze hierna in zijn zak. Dan zegt hij:
‘Vanavond komen de jongens van de club langs. Als je nog slaap wil hebben moet je dat nu doen, ik heb namelijk al gezien dat de radio hier prettig hard kan’.
Verbijsterd loop ik weg van Rogier en terug naar de computer en zeg tegen mijn msn contactpersoon dat ik er weer ben. Voordat deze kan reageren verschijnt er op het scherm opeens een venstertje:
Virus detected. Delete? Yes/No.
Type: Trojan Horse.
Als ik mijn muis pak hoor ik Rogier me vragen waar ik mee bezig ben en hij rent naar me toe. Net op het moment dat hij zijn hand op mijn schouders drukt, klik ik op ‘Yes’.
Ik zie hoe Rogier wegbrandt en hoor ‘STOP DAarmee.e.e.e….e.’.

De contactpersoon op msn vraagt me waarom het zolang duurt. ‘O, sorry een virus’, antwoord ik. ‘Kom je langs? Er is nog taart’.

[homehapero]

grappig

alleen miss racistisch dat het een neger is als virus

[Magican]

Waarom wordt er niet op gereageerd?

[Reynaert]

Magican schreef op 01-10-2006 @ 12:54 :
Waarom wordt er niet op gereageerd?

Maybe omdat je zelf ook niet op anderen reageert?

[Maresa]

Grappig bedacht en redelijk uitgewerkt. Alleen is je zinsbouw nog niet echt om over naar huis te schrijven. De dialogen lopen niet al te lekker en sommige zinnen zijn net iets te lang of juist te kort.

Je herhaalt ook vaak:

Verstoord kijk ik op vanaf mijn computer naar de voordeur. Tegen mijn contactpersoon op msn zeg ik ‘brb’ en ik loop naar de voordeur.

Hier eindig je twee keer met voordeur.

Als ik die open doe, zie ik grote taart voor me op het gazon. En dan ook echt een grote taart. Hij is groter dan dat ik ben en ziet er zeer smakelijk uit.

Hier gebruik je drie keer het woord grote. Daarop laat je volgen dat het een smakelijke taart is, maar dat gaat niet echt in op hoe groot het is. Dat de taart smakelijk is zal vast wel waar zijn, maar ik zou het los van de grootte vertellen.

Je interpunctie laat hier en daar ook te wensen over.

Ik schrik en doe uit reflex een stap naar achter, als de taart nu, in plaats van schreeuwen gaat schudden.

Achter schreeuwen zou nog een komma moeten, bijvoorbeeld. Die interpunctie heeft ook weer te maken met de zinsbouw. Lees je stuk eens hardop en bepaal dan, aan de hand van de pauzes in je voorlezen, waar de komma's en punten moeten staan.

[Giles]

Ik vind het nergens heen gaan.

Het idee is grappig, iets vreemds in je leven wat een virus blijkt. Maar ik mis iets, net of je een deel van het verhaal er uitgetrokken hebt.

Het doet me aan een Kippenvelverhaaltje denken eigenlijk, vooral dat einde