Goedkeuring

[GeleBloem]

Sommige mensen baseren hun hele gedrag op hun afhankelijkheid van goedkeuring van anderen. Ze leven voor een complimentje of een blik van goedkeuring, of ze willen gewoon geen afkeuring.

Hoe kan je hier los van staan? Je hoort wel: ´ik ben zoals ik ben en dat is goed´, maar waar baseer je dat dan op? En als je nog wel een beetje verslaafd bent aan die goedkeuring, hoe ben je er nu dan mee bezig? En waar komt die afhankelijkheid uberhaupt vandaan?

denk dat die afhankelijkheid voortkomt uit onzekerheid en gebrek aan zelfvertrouwen.. bevestiging zoeken van dat je ik goed genoeg is oid..

en hoe je daar los van kan staan is denk ik ook gebaseerd op zelfvertrouwen.. iedereen is denk ik wel (eens) onzeker, maar als je genoeg zelfvertrouwen hebt ben je niet afhankelijk van de goedkeuring van anderen..

[Fantôme]

Ik citeer:

"Voor Wendy en haar papa en mama,

Omdat jij straks naar groep 3 gaat, krijg je van mij nog een verslagje over je kleuterperiode op de *naam school*.

Ik weet nog goed hoe je hier 2 jaar geleden de klas instapte.
Een klein, verlegen, stil meisje. Erg onzeker en de tranen zaten erg los. Je vroeg steeds maar of je alles wel goed deed en zus of zo moest. Nou, dan ben je nu toch wel wat verandert he, een leuke gezellige griet die durft te praten, ook in de kring!
En zelfs af en toe in de aula. Die voor zichzelf durft op te komen en goed met andere kinderen overweg kan.

Als ja aan het werk ging en je kreeg een opdracht van mij, was je in het begin altijd bang dat je het niet kon en dan zei je al snel een beetje huilend, .... Juf, maar dat kan ik niet. Heel langzaam leerde en begreep je dat het niet erg is fouten te maken en dat niemand daar boos om wordt en dat je er eigenlijk alleen maar wat van kan leren. Eenmaal aan het werk had je veel bevestiging nodig en wilde je zo af en toe graag horen dat je het wel goed deed.
Nu ga je enthousiast beginnen aan een opdracht en kun je er goed geconcentreerd aan werken. Je blijft wel af en toe bij mij komen om bevestiging te krijgen dat het goed gaat. Je werkt ordelijk en in vlot tempo en als je vol zelfvertrouwen bent, heb je nergens moeite mee.

.... (vervolg verhaal, komt op hetzelfde neer)....

.... Je redt jezelf goed tenmidden van alle kinderen en bent erg zelfstandig en zorgzaam. Je hebt er geen moeite mee om nieuwe jongere kinderen op hun gemak te stellen. Behulpzaam wijs je hun de weg."


^^ Dit ging dus over mij in mijn kleuterperiode (4/5 jaar oud)
Als je dit zo leest denk ik toch dat het wel klopt wat Slobowicz ook zegt. Het had, iig bij mij, te maken met onzekerheid, gebrek aan vertrouwen, toch wel faalangst.
Ik heb expres het laatste stukje van het verhaal erin gezet omdat het me opvalt dat ik, als onzeker kind, wel op andere afstapte om hun te helpen als ze nieuw in de klas waren. Misschien ging ik er vanuit dat zij net zo onzeker zijn als dat ik was, en dat ik ze maar moest helpen...

[Lotte]

Ik ben absoluut afhankelijk van goedkeuring en ik heb dan ook een hekel aan afkeuring omdat ik dat irritant vind. Ik ga er niet dood aan maar toch wordt het leven moeilijker als je veel afkeuring krijgt dus ik probeer dat zoveel mogelijk te vermijden.

[Al Murphy]

Het gaat hier toch over dingen die even vaak compleet los van elkaar staan.

Nood aan bevestiging hoeft helemaal niks met onzekerheid, faalangst of die dingen te maken te hebben. Als ik voor mezelf spreek: nood aan bevestiging wil niet zeggen dat je 'bang' bent voor afkeuring. Natuurlijk ben ik wie ik ben, maar waar sta je zonder feedback van je omgeving? En ook al doe ik graag eigenwijs en koppig mijn eigen zin, mijn behoefte om the odd one out te zijn is erg klein.

Bevestiging en positieve feedback is een unieke opsteker om aan te voelen dat je je energie op de juiste manier en aan de juiste dingen besteed. Negatieve feedback is even belangrijk: het kan je wakker schudden, of aangeven dat je bepaalde dingen anders moet aanpakken. Beiden kunnen heel leerrijk en belangrijk zijn voor jezelf. En ja, een complimentje op zijn, dat mag graag!

[nanathenai]

Ik geef een antwoord in de trant van Jimi Hendrix, hoe hij een keer in een interview sprak.

Als een artiest is goedkeuring wel leuk maar afleidend. Sommige artiesten nemen genoegen aan goedkeuring en worden dik, tevreden met hunzelf en ontwikkelen zich niet.

Dus ik wil het wel nog n keer in mijn interpret. uitleggen
Als je op goedkeuring leeft, wordt je de goedkeuring zelf. Een vriend had een trainingspak aan, we zeiden (uiterst overdreven, maar nog wel subtiel) dat het hem geweldig stond, en nu komt hij bijna altijd met die traininsgbroek. Laat je niet beinvloeden en doe je eigen ding. Ik heb een eigen stijl, en ookal doe ik voor de anderen ''foute'' dingen aan daar heb ik scheit aan. Zo ontwikkel ik een persoonlijkheid, terwijl die andere steeds de meest aanvaardde dingen doet, soort popcultuur.

.

[Fantôme]

Al Murphy schreef op 17-06-2007 @ 16:54 :
Het gaat hier toch over dingen die even vaak compleet los van elkaar staan.

Nood aan bevestiging hoeft helemaal niks met onzekerheid, faalangst of die dingen te maken te hebben. Als ik voor mezelf spreek: nood aan bevestiging wil niet zeggen dat je 'bang' bent voor afkeuring. Natuurlijk ben ik wie ik ben, maar waar sta je zonder feedback van je omgeving? En ook al doe ik graag eigenwijs en koppig mijn eigen zin, mijn behoefte om the odd one out te zijn is erg klein.

Bevestiging en positieve feedback is een unieke opsteker om aan te voelen dat je je energie op de juiste manier en aan de juiste dingen besteed. Negatieve feedback is even belangrijk: het kan je wakker schudden, of aangeven dat je bepaalde dingen anders moet aanpakken. Beiden kunnen heel leerrijk en belangrijk zijn voor jezelf. En ja, een complimentje op zijn, dat mag graag!

Als het niks met onzekerheid en faalangst te maken hebt, waarom ben je dan bang voor afkeuring?

Want als je wilt zeggen dat het er net zo goed mee te maken kan hebben dat je jezelf eigenlijk heel goed vind (of zelfs wat narcistisch bent) dan zou je niet 'bang' zijn voor afkeuring (angst!) maar dan zou je boos worden om afkeuring omdat je het onterecht vind.

[madelief21]

Iedereen heeft behoefte aan af en toe een complimentje. Geef ze dan ook weg ....

[=zwart wit=]

in sommige gevallen kan die afhankelijkheid duidelijk uit de kindertijd komen. kind moet bepaald (in de ogen van de ouders dus: wenselijk) gedrag tonen om gewaardeerd te worden. een kind heeft liefde van ouders nodig, dus het kan snel kameleongedrag gaan vertonen.

[trophus]

Ik denk dat de angst voor afkeuring ergens in ons instict ligt.

Vroeger, toen er nog weinig mensen waren, trokken de mensen rond in groepen, afkeuring van de groep betekende verstoting van de groep en dus uiteindelijk dood gaan (geen bescherming etc.)

Dit heb ik van ene David DeAngelo, een "versierkunstenaar"
Hij legt hiermee de reden uit dat veel mannen bang zijn om een onbekende vrouw in bijv. een kroeg te benaderen, er zit een risico van afkeuring aan vast en dat betekend in de onderbewuste gedachtengang een risico op "doodgaan" (ook al is dit al lang niet meer het geval)



Misschien helpt het om je te realiseren dat deze angst voor afkeuring in je hoofd alleen te maken heeft met een primitief instinct van de mens en dat het dus helemaal niet meer nodig is.
Ofwel, bij afkeuring denken: Er leven miljarden mensen op deze planeet, zo belangrijk ben jij niet, ik heb je niet nodig.
dit wijzigt je houding ook waardoor je meer "goedkeuring" krijgt (je komt zekerder over).

[madelief21]

Maar goed, volgens mij word je toch onbewust gevoed door de meningen, zienswijze van anderen. Omdat je van jezelf toch vaak een heel ander beeld hebt dus mensen die dit beeld bevestigen geven je een fijn gevoel en mensen die je het tegendeel geven of iniedergeval een net even iets ander beeld. Daardoor kan je iniedergeval ik soms wat onzeker worden omdat ik dan naar mezelf ga kijken en denken van ben ik zo? ben ik toch anders...

[coopergirl]

Iemand zei eens tegen mij:

Vertrouwen in Jezelf = Zelfvertrouwen....dat komt in de
plaats van Hopen dat Anderen Vertrouwen in Jou Hebben.


Dit vind ik een erg ware opmerking. Hier valt of staat het mee.

[Missy]

Volgens mij is dat per persoon verschillend hoeveel goedkeuring en complimentjes je nodig hebt. De basis ligt in ieder geval bij je zelf. Als je zelfvertrouwen heb (waarschijnlijk wel door complimenten) heb je denk ik minder bevestiging/goedkeuring nodig, dan mensen met weinig a geen zelfvertrouwen.

Mensen hebben (meestal) gewoon goedkeuring nodig. Volgens mij zit dat in iedereen en is dat er niet uit te krijgen. In de mate van hoeveel, geen idee waar dat van af hangt.

Volgens mij zit ik in de midden(modus). Complimentjes en goedkeuring van wat ik doe is altijd fijn. Maar het is niet zo dat ik ze continu nodig heb.

GeleBloem schreef op 17-06-2007 @ 10:26 :
Sommige mensen baseren hun hele gedrag op hun afhankelijkheid van goedkeuring van anderen. Ze leven voor een complimentje of een blik van goedkeuring, of ze willen gewoon geen afkeuring.

Hoe kan je hier los van staan?

Levenservaring.

Het kan mij in sommige situaties echt niet meer schelen wat mensen van mij vinden, omdat ik dan overtuigd ben van mezelf en weet dat ik het juiste doe.

[Eurynome]

uiteindelijk ben je ook bijna altijd in interactie met je omgeving. Zelfs als je alleen bent bedenk je soms wat je morgen gaat zeggen tegen een bepaald persoon. Ontkennen dat de Ander belangrijk is kan je dus niet.

Hoeveel 'goedkeuring' je nodig hebt is wellicht ook een stuk afhankelijk van het feit of je een introverte of extraverte persoonlijkheid hebt (of in de juiste termen: een publiek of privaat zelfbewustzijn).

En wat die afkeuring betreft : al zoek je mss wel de goedkeuring van anderen, of vrees je de afkeuring; toch ben je ook bang om niet uniek te zijn...