Onze namen zijn als herfst

Onze namen zijn als herfst

Wat ik wel weet, dat het koud is.
Ik blaas wagonwolkjes stoom uit.
Dat het nieuws oud is en dat
onze namen nooit echt zullen rijmen.

Geheimen zijn verwaaid met de oostenwind
verdraaid tot de bladeren bloosden,
boos werden, rood werden en van ellende vielen.

Viel jij maar, maar je knieën knielen niet.
De grond is te koud om op terug te vallen.

[Vogelvrij]

de bladeren bloosden,
boos werden

Dat vind ik leuk

Ik vind het sowieso trouwens een mooi gedicht. Alleen bij de eerste regel mis ik een "is" na "weet", zeg maar. Ik snap wel waarom je het zo hebt gedaan, maar toch.
Mooi einde ook

Vogelvrij schreef op 10-11-2006 @ 09:12 :
Dat vind ik leuk

Ik vind het sowieso trouwens een mooi gedicht. Alleen bij de eerste regel mis ik een "is" na "weet", zeg maar. Ik snap wel waarom je het zo hebt gedaan, maar toch.
Mooi einde ook

Bedankt voor je reactie!
Ik heb bewust die 'is' er niet tussen gedaan, omdat ik anders vind dat 'is' achter koud weer misplaatst staat. Of zou dat wel meevallen?

[Reem]

Vogelvrij schreef op 10-11-2006 @ 09:12 :

Alleen bij de eerste regel mis ik een "is" na "weet", zeg maar. Ik snap wel waarom je het zo hebt gedaan, maar toch.

Zou je dat laatste niet kunnen verhelpen door de komma door een dubbele punt te vervangen? Dan hoef je (in mijn ogen) niet een extra 'is' er bij te denken.
Verder vind ik dat je mooi schrijft, mooie beelden oproept, orgineel ook wel. Dat stukje dat Vogelvrij quote is inderdaad leuk, net zoals maar je knieën knielen niet.
Toch vind ik het jammer dat het allemaal niet echt vloeiend in elkaar overloopt, alsof je teveel punten hebt gebruikt of zo, omdat de zinnen stuk voor stuk zo kort zijn. In de eerste strofe komt dit ook doordat je (feitelijk) één zin afbreekt door er een nieuwe zin tussen te zetten:
Ik blaas wagonwolkjes stoom uit. Hoewel ik ook dit een erg leuke zin vind, lijkt het alsof je deze er per se tussen wilde zetten maar niet precies wist waar. Natuurlijk hoort 'ie daar wat betreft de inhoud, want het gaat erom dat het koud is, maar het klopt niet helemaal om er een hele nieuwe zin van te maken omdat de eerste zin in feite nog verder loopt: die laatste twee regels (van de eerste strofe) vormen net zo goed een bijzin bij Wat ik wel weet als dat het koud is dat is, toch? Het kan natuurlijk wel, maar in dit geval vind ik het niet mooi. Dat is zo in je hele gedicht een beetje. Hopelijk snap je wat ik bedoel, ik vind het nogal moeilijk om uit te leggen. Ik denk wel dat je gedicht echt goed zou zijn als je alleen nog wat meer probeert om de aparte zinnetjes met elkaar te verbinden.

[CSN]

Ja, wat Reem zegt: In de eerste strofe breek je de opsomming af door "Ik blaas wagonwolkjes stoom uit." er tussendoor te gooien. Ik zou die zin op een ander moment terug laten komen, en dit één strofe laten zijn:

Wat ik wel weet: dat het koud is,
dat het nieuws oud is en dat
onze namen nooit echt zullen rijmen.

Dan komt de rijm koud/oud ook beter uit. Ik moet zeggen dat ik deze strofe dan wel meer een soort eindstrofe vind. Anders snap ik ook niet waar de 'wel' in regel één vandaan komt. Die indiceert namelijk dat er ook dingen zijn die je niet weet, maar die noem je niet, dat is enigszins verwarrend. Misschien zou je daar nog iets mee kunnen doen?

@ Reem en CSN:
Bedankt, hier kan ik zeker wat mee. Ik zal eens kijken wat ik kan doen om het beter te laten lopen en het geheel logischer te maken.
Als ik in plaats van 'Wat ik wel weet', 'Dat ik wel weet' doe, is dat beter? Ik zal later nog een tweede versie posten.

[CSN]

Ik vind 'wat' mooier, ik hou er niet zo van als zinnen zomaar met 'dat' beginnen. Ik weet het niet, dat vind ik te makkelijk ofzo, dat roept vragen op die ik helemaal niet wil hebben. ...Wil niet zeggen dat als jij 'dat' hier mooier vindt, je dat niet gewoon moet gebruiken .. succes ermee in elk geval!

[gezweetwel]

Ekleor schreef op 09-11-2006 @ 21:58 :
Dat het nieuws oud is en dat
onze namen nooit echt zullen rijmen.

Dit vind ik erg mooi gezegd.
Waar je wel voor moet oppassen, is dat je niet per ongeluk in onoriginaliteit vervalt. Ik bedoel, vallende bladeren enzo, is een veelterugkerend thema, een enorm vaak gebruikt beeld. De zin "ik blaas wagonwolkjes stoom uit" vind ik in de herfstige context een beetje uit de lucht gegrepen, trouwens. De vergelijking bedoel ik dan.

De voorlaatste strofe is goed (behalve dan dat het op de grens van originaliteit en on- balanceert), maar het einde viel me een beetje tegen, moet ik bekennen. Dat knieën niet knielen, gaat nog net, maar dat einde..... dat moet pakkender. En passender.

[Sawna]

Dat het nieuws oud is en dat
onze namen nooit echt zullen rijmen.

Dit vind ik echt een heel mooi stukje.

[AskMeAnything]

Iedere zin heeft iets. Ik vind het een mooi gedicht .