Dank je wel voor jullie reacties, ik ga er zometeen op in.. Wil eerst even iets vertellen..
Ik heb hem echt braaf de hele week met rust gelaten, echt met de grootste moeite! Ik had een doos gevuld met zijn spulletjes, briefjes en tekeningetjes naar hem, herinneringen, foto's enz. Die heb ik aan een vriend van hem gegeven, en die zou het weer aan mijn (ex)vriend geven..
Die vriend liet het m wel even van te voren weten, zodat hij erover na kon denken. Mn vriend zn reactie was "that's intense". En had daarna meteen dat hij me wilde bellen, om met me te praten, hij dacht dat ik me er overheen gezet had..
Maar, in plaats van bellen sprak hij me aan op msn. Heel stom van mij dat ik het niet gewoon afgekapt heb, maar was benieuwd..
Hij is nog niets duidelijker geworden.. Maar, hij voelde zich wel zoveel rotter, een knagend soort rot gevoel. Hij lijkt hetzelfde als mij te ervaren, emoties verspringen gewoon zo erg elke keer. Geen leuke dingen kunnen doen, omdat het gewoon niet leuk is. Je bent lusteloos, nergens zin in.
Hij heeft het gevoel dat hij niet meer vrolijk kan zijn, ik vroeg hoe denk je dat dit komt, en toen zei hij dat het kwam omdat hij me niet kan bellen en zien.. En dat hij n uur naar de telefoon staart.. Je hart springt over als de telefoon overgaat (ook bij hem) Dat is iets wat je doet, in mijn situatie, als je verliefd bent.. Ik snap hem niet..
En weet je wat ook al zo stom is, dat ie zich wel beter voelt als we even op een leuke manier met elkaar praten. Het geeft rust, dat voel ik ook.
Hij mist me, anders dan normaal (logisch) Heeft verlangen me te zien, verlangen me te spreken, me te knuffelen enz. Heeft het verlangen bij me te zijn MET gevoel. Wilt dat het goed komt..
Maar er zit een knak in de drang om bij mij te zijn zegt hij.. Er is iets dat zegt, niet doen..
Hij lijkt het allemaal als een verplichting te zien, de relatie.. Hij heeft zo'n verstoord beeld.. En ik weet niet of ik hem dat gevoel heb gegeven, of dat het door zichzelf komt.. Het voelt als een verplichting om naar mij te komen, alsof je naar elkaar toe moet als je even vrij bent. Hij vind dat als je een relatie hebt, dat je daar eigenlijk continu mee bezig bent, het zit continu in je hoofd.. En soms op een nare manier.
Ik voel me nu alsof ik wel heel naar moet zijn geweest voor hem wilt hij dit idee hebben.. Maar dat zegt ie niet, hij zegt dat hij zijn gevoelens hoopt terug te krijgen, dat hij de keiharde liefde voor me wilt voelen, de drang.. alles. Zegt dat het lijkt alsof ze wel in hem zitten, maar hij er niet bij kan.. Maarja, als hij het niet vinden kan, is het er dan wel? Waarom denkt hij in hemelsnaam dat het verstopt zit? En is het niet gewoon dat zijn gevoelens gewoon verdwenen zijn..? Dat wéét je toch wel, als dat zo is..?
Hij zegt beide kanten te ervaren, iemand die wel heel graag bij me wilt zijn, maar ook iemand die nog niet toe is aan een relatie, of niet genoeg voelt, tijd in andere dingen wilt stoppen. Dit laatste vind ik ook zo raar.. Je hebt in een relatie toch gewoon tijd om andere dingen te doen, het is maar net wat je met elkaar afspreekt.. Ohja, hij voelt dus ook als iemand die geen vaste afspraken wilt hebben.
En hij zegt dat als hij fijn bij me is geweest, heeft hij niet het gevoel meer te willen. Denkt dat hij best een paar weken zonder me zou kunnen als het goed gaat tussen ons, en voelt soms zelfs die behoefte, om zonder mij te zijn.. Om even wat anders te doen dan zich met een relatie bezig te houden.
Bij elkaar zijn is iets waar je naar uit hoort te kijken, en hij ervaart dat soms gewoon niet zo.
Weet iemand of het normaal is om ZO verward te zijn als je gevoelens gewoon weg zijn..? Denken anderen ook dat hun gevoelens dan misschien wel verstopt zitten, of besef je wel gewoon dat ze weg zijn..?
Misschien moet het maar gewoon over zijn. Niets van mij horen lost blijkbaar ook niets op..
Ik snap echt helemaal niets van 'm..
__________________
Dat moet je tegen de pastor zeggen, achterlijke gladiool.
Laatst gewijzigd op 24-11-2006 om 14:54.
|