eindelijk weer eens 'n gedichtje geschreven, vraag me af wat jullie er van vinden:
Dat doet me denken aan rupsje nooit gedacht,
stiekem wel gehoopt, wel gewild, nooit verwacht,
onverwacht.
Wederkerigheid, verliefdheid, fijn-bij-elkaar-zijnheid,
En wat vind ik je toch mooi en lief, niet alleen dat, veel meer dan dat
intimiteit.
En zo, met letters, woorden, zinnen,
Te weinig voor wat wordt bedoeld, ik bedoel,
Veel te weinig.
Jouw woorden , stem, geluid, zacht
en warm op mijn huid, is misschien wel
cliché.
Euforisch? Retorisch? Memorisch? Nee,
memorabel is het goede woord, of toch,
extase.
Ik voel me bemind, en beminnen zal ik,
durf ik, doe ik, het gaat vanzelf, het
gebeurt.
Dopamine, norepinephrine en pheny-nogwat-amine,
Heerlijk, zeg ja, heerlijker zelfs, iets wat
verslaving heet.
__________________
echte mannen eten geen honing, die kauwen op bijen
|