Nederlands Uiteenzetting

[sten-vvv]

Hallo,
Ik heb een uiteenzetting geschreven over adoptie.
Graag jullie meningen en tips (grammatica/aanvullingen enz.)
Bedankt!


De context van adoptie


Nog maar één generatie terug leek het niet uit te maken of je geadopteerd was, of het natuurlijke kind was van de ouders die je grootbrachten. We dachten dat ouders
eenvoudig weg een volmaakte baby uitkozen én kregen, haar op drie- of vierjarige leeftijd vertelden dat ze geadopteerd was, waarna ze zich weer aan een gezinsleven wijdden dat er precies zo uitzag als dat van Pietje en Marietje. Tegenwoordig weten we dat adoptie iets is waardoor de verhouding met je adoptieouders, je opkomende zelfbesef en de intieme relaties die je aangaat voor de rest van je leven kunnen worden gekleurd.
Maar een ding staat de adoptieouders duidelijk voor ogen: zij willen graag dat dit adoptiekind hun kind wordt. Zij willen een band krijgen met hun adoptiekind, liefst een band die wederkerig is. Ook willen zij het kind opvoeden als hun eigen kind en het alle mogelijkheden tot geluk en ontwikkeling bieden. De adoptieouders zijn immers vaak jaren bezig geweest met medische onderzoeken, adoptieprocedures, het deelnemen van een voorbereidingscursus en vooral het doorkomen van de wachttijd.

Er zijn momenteel ruin 22.000 buitenlandse adoptiekinderen in een Nederlands gezin opgenomen en elk jaar komen daar 600 tot 700 kinderen bij. Bij adoptie van Nederlandse kinderen gaat het op dit moment slechts om enkele tientallen kinderen per jaar. Buitenlandse adoptie begon aan het eind van de jaren zestig met de adoptie van kinderen uit Griekenland. Maar al gauw kwamen er ook adoptiekinderen uit Aziatische en
Zuid-Amerikaanse landen.
Als we ons nu eens diep buigen over dit onderwerp, is adoptie eigenlijk een prachtige oplossing. Het probleem van de adoptieouders, die door hun onvruchtbaarheid of andere complicaties niet het gezin konden krijgen waar ze van hadden gedroomd, wordt erdoor opgelost. Het probleem van de biologische ouders, die met niet-geplande, niet-gewenste zwangerschap werden geconfronteerd, wordt erdoor opgelost. En het probleem van de geadopteerde, die anders een thuis en een gevoel van zekerheid zou moeten missen, wordt erdoor opgelost.
Adoptieouders kunnen aangeven of zij een kind met een medisch risico in hun gezin willen opnemen. Maar wat betekent dit nu in de praktijk? En om welke risico’s gaat het hier?
Bij een medisch risico gaat het om een probleem van het adoptiekind dat al bekend is, bijvoorbeeld een hartgebrek of een handicap. In alle gevallen gaat het echter om kinderen die, na een eventuele operatie, normaal in een gezin kunnen opgroeien. Los daarvan kunnen er bij alle adoptiekinderen, dus of ze nu wel of niet een erkend medisch risico hebben, medische problemen voorkomen.
Echtparen die een buitenlands adoptiekind willen opnemen, hebben daarvoor een beginseltoestemming nodig. Om deze toestemming te krijgen, moeten de ouders zich allereerst aanmelden bij het Ministerie van Justitie. Na de aanmelding volgt de verplichte voorbereidingscursus en vervolgens vindt het gezinsonderzoek door de Raad van Kinderbescherming plaats. Als de maatschappelijk werk(st)er van de Raad een positief advies uitbrengt aan het Ministerie van Justitie, krijgen de ouders de
beginseltoestemming.
Alle aspirant-adoptieouders zijn verplicht de voorbereidingscursus van het Bureau VIA (Voorlichting Interlandelijke Adoptie) te volgen. Deze cursus bestaat uit zes bijeenkomsten die overdag plaatsvinden. Tijdens deze bijeenkomsten komen verschillende onderwerpen aan bod, zoals de verwerking van de eventuele kinderloosheid, de motivatie van de oorspronkelijke ouders om het kind ter adoptie af te staan en de betekenis van de achtergrondinformatie over het kind. Het is de bedoeling van de cursus de aanstaande ouders niet allen informatie over de adoptie te geven, maar ook aan het denken te zetten over hun eigen beweegredenen om een kind te adopteren.
De wachttijd betekent voor de meeste adoptieouders een spannende tijd. Als de beginseltoestemming er eenmaal is, de keuze voor een adoptieorganisatie en een land van herkomst gemaakt, rest het lange wachten op het voorstel van een kind. Tijdens deze lange wachttijd bereiden de meeste ouders zich goed voor op de adoptie, zij lezen en praten er veel over. Wat betreft de praktische voorbereiding op het ouderschap ligt het anders. In een onderzoek van de VIA had ruim de helft van de ouders zich niet voorbereid op het ouderschap, in de zin van boeken of tijdschriften lezen over kinderverzorging en
Opvoeding.

Adoptie is een andere manier van gezinsvorming. De vragen die adoptieouders tijdens de opvoeding tegenkomen, zijn voor een deel algemeen en voor een deel uniek. Elk kind ontwikkelt zich van baby tot volwassene en maakt daarbij dingen mee die bij een bepaalde leeftijd horen. Adoptiekinderen onderscheiden zich wat dat betreft niet: ook zij worden groot en gedragen zich achtereenvolgens als een peuter, schoolkind en puber. Daarnaast komen de adoptieouders voor specifieke vragen te staan, zoals het omgaan met achterstanden die het kind heeft opgelopen vóór de adoptie. Ook moeten zij het kind begeleiden bij het leren begrijpen van de adoptie. En weer later kunnen zij hun kind helpen als het op wil gaan naar het land van herkomst of de biologische familie.