eai

[EggeD]

toch maar eens openen dan, verwacht weinig sjoege, maar misschien dat er meer op ondekking willen.

laatste tijd verdiep ik me langzaam in een nieuw fenomeen, eai (electroacoustic improvisation).

A recent branch of improvised music is characterized by quiet, slow moving, minimalistic, textures and often utilizing laptop computers. This style has been called "lowercase music" (a term coined by gallery artist and musician Steve Roden for his own work) or "EAI" (electroacoustic improvisation), and is represented, for instance, by the American record label Erstwhile Records, and by the Austrian label Mego.

(http://en.wikipedia.org/wiki/Free_improvisation)

sommige namen die op die site vermeld staan zullen wel bekend klinken, zoals Yoshihide en Fennesz (misschien zelfs een Hecker), maar de echte ziel is minder roemrucht. het album "between" van keith rowe en toshimaru nakamura is vrij klassiek eai, sowieso is keith rowe een der vooraanstaande figuren in de opkomende scene.

Keith Rowe (born March 16, 1940 in Plymouth UK) is a British free improvisation guitarist.

Rowe is a founding member of AMM in the mid-1960s (though in 2004 he quit that group for the second time) and a founding member of M.I.M.E.O. He trained as a visual artist, and Rowe's paintings--often reminsicent of Pop Art--have been featured on most of his own albums.

After years of obscurity, Rowe has achieved a level of relative notoriety, and since the late 1990s has kept up a busy recording and touring schedule. He is seen as a godfather of electroacoustic improvisation, and many of his recent recordings have been released by Erstwhile Records.

(http://en.wikipedia.org/wiki/Keith_Rowe)

ik zou zeggen, mensen die van experimenteel, improvisatie, ambient of zelfs musique concrete houden, vooral mensen die artiesten waarderen die elk geluidje wiggen en wegen, check die shit, ik ben benieuwd of er wat tips heen en weer kunnen gegooid worden !

jo

mp3

[Snuitermans]

Stuur me maar eens wat, kilnkt verdomde interessant.

Bardamu schreef op 19-09-2006 @ 10:13 :
mp3

Snuitermans schreef op 19-09-2006 @ 13:08 :
kilnkt verdomde interessant.

!

[Escapism]

valt magnet daar ook onder?

[EggeD]

ik share die rowe/nakamura op slsk, Phlonimw is de nick.

Magnet ken ik niet, als je wat meer vertelt kan ik het je misschien vertellen, maar ook niet heel precies want je kunt het begrip eai breed en minder breed opvatten

edit, reviewtje van dat album:

Keith Rowe/Toshimaru Nakamura - between



Erstwhile
050-2

There are certain fundamental ideas which have become commonplace in one or more art forms but are less practiced in others. One is the recognition of an unbridgeable separation between objects and, by implication, people. For most of the last century, the cultivation of a keen awareness of spatial/psychological separation has been a standard lesson in the visual arts. One learns to appreciate two or more distinct objects inhabiting the same physical space yet not only retaining their individual identities but, simply by coexisting, creating a multitude of tensions, disturbances in the air around them as well as psycho-gravitational pushes and pulls, vortices of interacting essences influencing behavior in a manner that swiftly becomes all but indecipherable. The awareness, hyper-awareness even, of this space, indiscernible and inconsequential to most lay or inobservant eyes, and of all the intense activity occurring within it, becomes crucial to the artist, perhaps more so than the objects causing the rippling tension themselves. Consistently bearing that knowledge in mind, never avoiding the reality of the situation, will (at least potentially) lend a given visual evocation an ineffable sense of energy, a dynamism difficult to quantify but easy enough, if the viewer is so attuned, to feel. This general notion is often paid lip service in improvised music but rarely, I think, contemplated with the thoroughgoing seriousness it has been in painting, sculpture, etc.

“Between-ness” has always been a central idea in Rowe’s collaborative music. He’s often described AMM’s work, from its earliest days, in terms of the energies generated between the very different poles formed by himself and Prevost, later between the two of them and Tilbury, drawing a clear distinction between accommodation and acknowledgement of differences, reveling in the unexpected (and unpredictable) bounty returned by the interference patterns produced from sources varying in multiple aspects as they rippled over and through one another. It’s a fundamental and fertile decision: not to look for affinities but to accept and appreciate differences. In Nakamura, he has an ideal partner. I’m guessing Toshi thinks about these matters far more than he talks about them (for he does scarce little of the latter), but he seems naturally adept at limning the delicate line between distancing reserve and warm embracing, fond of playing in that particular indistinct field.

These thoughts, to the extent that they accurately reflect some abiding concerns of the musicians involved (if at all), began sinking in the seventh or eighth time I listened to this set, especially to the final track, “Amann”. I’d remarked here and elsewhere how difficult a time I was having grasping the pieces in their entirety, the eeliness with which they resisted wrapping my arms around them. With much music, one is content to follow along, as it were, to experience it episodically and derive satisfactory enjoyment from so doing but Rowe, I’ve long understood, tends to be after bigger game, desiring to concretize as much as possible a concept, to create a whole where the parts dissolve as soon as one examines them too closely. While I enjoyed certain pieces immediately and enormously—the lengthy track, “Lausanne”, for example, strikes me as every bit as beautiful as the bulk of the “Duos for Doris" session; there’s no higher praise from me—it was proving very difficult to “stand back” and take in “between” as an entity, something I felt I should be able to do. “Amann” had initially impressed me as a juicy drone, an appropriate, hyper-extended punctuation to the set. The more I listened, however, the more I could perceive the complex strands in the piece. Their spatial aspect, their separateness while intertwining, became clearer. I began to get an analogous sense of magnetic fields surrounding each sound element. The mental image that seemed to best describe this music: You know when you fool around with a pair of bar magnets and position like poles adjacent to each other, the invisible yet obvious tensile field that occurs, that area with imperceptible borders which nonetheless manifests with clarity at a given point? That’s the image I had—several lines spiraling around each other, forming a solid coherent whole when viewed from a distance but retaining clear, almost self-sufficient identities if I shifted my ears appropriately. That “either/or, neither/nor” experience is quite delicious.

More generally, and strictly aurally: the tracks on Disc 1 have something of a searching quality which settles occasionally on moments of pure delight (in a sense like the first 2/3 of ErstLive 005) while the hit single of the batch, “13630 kHz” is as out and out raucous as much of the rest of the session is subtle. Surprisingly, Nakamura was more responsible than Rowe for the gargantuan outbursts therein; that innocent looking guy sitting motionless behind his decks isn’t quite so. “Lausanne”’s expansive beauty has to do, I think, with achieving something routinely mentioned, rarely actuated: a space in which absolutely anything can happen, infinite in all directions, yet the choices made seem entirely non-arbitrary. It billows out into the void whereas “Amann” gorgeously contracts back to two individuals, orbiting each other in deep appreciation but acknowledging the hard fact that they are, indeed, two individuals and that the tension will always exist as part and parcel of being human.

(http://www.bagatellen.com/archives/reviews/001327.html)

[Escapism]

magnet: http://www.youtube.com/watch?v=KJJXox5BZ-Y

[EggeD]

t laatste deel misschien, de nadruk ligt niet zo op improvisatie

[noruas]

Escapism schreef op 19-09-2006 @ 14:04 :
magnet: http://www.youtube.com/watch?v=KJJXox5BZ-Y

dit zou ik niet onder eai willen scharen.


die rowe/nakamura cd is erg goed. Deze en deze ook, vooral die laatste (en wat samples bij de laatste, wel realplayer helaas)

voor dit soort muziek live moet je Kraakgeluiden serie in Amsterdam eens in de gaten houden (www.dnk-amsterdam.com met bv 16 oct Toshimaru Nakamura/Lucio Capese en 2 oct Gert-Jan Prins)

[EggeD]

gaaf, misschien naar a'dam dan ! ben je er zelf wel es geweest ?

die cloud van 4g heb ik wel eens een stukje van meegekregen, maar niet compleet. nog eens achteraan gaan.

[noruas]

jawel, paar jaar terug bv heb ik Keith Rowe er gezien, ook met Lucio Capese, en nog iemand waarvan ik de naam vergeten ben. Ik dacht dat ik AMM (tegenwoordig dus wel zonder Rowe) geplant zag staan voor 30 october, maar ze staan niet meer in de agenda..

er is trouwens ook een kraakgeluiden sampler op cd uitgebracht: http://www.subdist.com/u06.htm (nu wel mp3's)

[EggeD]

vet, AMM, is dat nu Tilbury en .. ? heb je trouwens die Tilbury/Rowe - duos for doris ooit gehoord, schijnt ook goed te zijn. misschien dat ik als ik weer wat cashflow heb eens wat (die bijv.) ga bestellen bij erst, ik zag alleen dat ze geen mannetje hebben in nederland, jammer..

maar was wel tof zeker, toen Rowe ?

[noruas]

Was zeker tof ja, ook cool om eens te zien hoe hij zijn gitaar bespeelt met veren en schroevendraaiers en.. zo'n beetje alles wel eigenlijk

AMM is nu Tilbury en Prevost ja. Hebben als duo nog een cd uitgebracht vorig jaar. Duos for Doris moet ik ook nog horen, maar ik hoor sowieso minder Erstwhile albums dan ik zou willen, vooral vanwege het lastige bestellen idd, ben dan toch geneigd andere muziek eerst te kopen.

[EggeD]

ja idd, of een paar tegelijk

he ik ga kijken of er iemand meewilt naar Nakamura

[EggeD]

hey, ik was deze maandag naar de dnk geweest, was best mooi om mee te maken. vooral nakamura/capece, lekker subtiel. mooie locatie ook, toptoiletten. was jij er ook ?

1 november spelen amm en nihilist spasm band in de worm, rotterdam, onder het mom van noise-godfathers meer, maar het heeft ook z'n links naar eai. is voor mij een go go.

[matt trakker]

Ik vind veel van die zogenaamde electroakoestische 'componisten' maar stijve lullen die moeilijk doen over de simpelste dingen, ik heb ontzettend veel troep voorbij horen komen op die kraakgeluiden en ook b.v. in theater kikker. Soms zitten er leuke dingen tussen zoals Rowe, maar die Gert Jan Prins bijvoorbeeld vind ik maar een lapzwans. Het is imo vaak een nogal elitair gebeuren waar iedereen op elkaars schouder klopt.

[EggeD]

componisten ? dat is juist niet de essentie van eai. moeilijk doen over de simpelste dingen ? eerder suffe muzikale conventies loslaten en geluid weer aan de basis leggen. dat is an sich ook niet elitair, hoogstens avant. gert jan prins heb ik - dan gelukkig - gemist.

[noruas]

EggeD schreef op 20-10-2006 @ 14:08 :
hey, ik was deze maandag naar de dnk geweest, was best mooi om mee te maken. vooral nakamura/capece, lekker subtiel. mooie locatie ook, toptoiletten. was jij er ook ?

1 november spelen amm en nihilist spasm band in de worm, rotterdam, onder het mom van noise-godfathers meer, maar het heeft ook z'n links naar eai. is voor mij een go go.

lag in bed, te ziek om te gaan helaas. Achja, vast nog wel weer een herkansing ooit. AMM zou ik graag zien (nihilist spasm band moet ik nog ontdekken), maar Rotterdam is wat lastig, zeker doordeweeks. Zal kijken of ik iemand zover kan krijgen..

matt trakker schreef op 20-10-2006 @ 14:29 :
Ik vind veel van die zogenaamde electroakoestische 'componisten' maar stijve lullen die moeilijk doen over de simpelste dingen, ik heb ontzettend veel troep voorbij horen komen op die kraakgeluiden en ook b.v. in theater kikker. Soms zitten er leuke dingen tussen zoals Rowe, maar die Gert Jan Prins bijvoorbeeld vind ik maar een lapzwans. Het is imo vaak een nogal elitair gebeuren waar iedereen op elkaars schouder klopt.

Ik heb juist het idee dat bij de improvisatie hoek de 'moeilijkdoenerij' wel meevalt en dat het juist puur gaat om het geluid, terwijl componisten nog wel eens pretentieus willen doen (kan desondanks ook nog wel goede resultaten geven, soms). Wat is er mis met Gert Jan Prins?

[matt trakker]

nouja ik heb 'm een keer zien optreden en ik vond het nogal saai, zelfde geldt voor bijvoorbeeld InstantMusic van ResortOff, en de kraakgeluiden vind ik ook vaak niet interessant. misschien is 't wel beroepsdeformatie omdat ik weet hoe ze hun kraakjes en piepjes maken, maar ik vind er vaak niet zoveel boeiends uitkomen. misschien dat ik gewoon de verkeerde dingen tegen ben gekomen, dat kan ook.

[EggeD]

ja misschien wel, anders moet je eens wat meer zoeken naar collabs en letten op t samenspel/de improvisatie. t gaat dan niet alleen om de piepjes, maar om de combinatie met de (accoustische of electronische) geluiden die de compagnon er bij bedenkt

en Q, ik had half afgesproken met mark (chaos). als ie het onthouden heeft en nog meer slaapplek heeft kan je misschien ook wel daar terecht ? heb em net gemaild.

[matt trakker]

EggeD schreef op 20-10-2006 @ 15:14 :
ja misschien wel, anders moet je eens wat meer zoeken naar collabs en letten op t samenspel/de improvisatie. t gaat dan niet alleen om de piepjes, maar om de combinatie met de (accoustische of electronische) geluiden die de compagnon er bij bedenkt

dat mis ik dus juist vaak

[Escapism]

matt trakker schreef op 20-10-2006 @ 15:31 :
dat mis ik dus juist vaak

moet je een bus eerder pakken!!

[antigone]

Escapism schreef op 20-10-2006 @ 17:05 :
moet je een bus eerder pakken!!

" roflmao "

[EggeD]

maandag in dnk:

Set 1:

Otomo Yoshihide, Sachiko M, Martin Brandlmayr, Axel Dörner

Otomo Yoshihide - turntables
Sachiko M - electronics
Axel Dörner - trumpet
Martin Brandlmayr - drums

A co-production between DNK and Public Space with a Roof

Set 2:

Phô

Bjørnar Habbestad - flute and electronics
Nicolas Field - percussion
Morten J Olsen - percussion