Golfbeweging

[Stanley]

Golfbeweging

Mijn gevoel gaat als een sinus
op en neer en neer en op.
Storingen in en buiten
postsynaptische membranen.
Neurotransmitters die zich
geen raad weten met waanzin.
Veelvuldig in een dal, wegkwijnend
in een kast, verdrinkend in de twijfel

Maar wanneer die paar
miljoen puzzelstukjes
passen hang ik het van geluk
in de klerenkast met
stokoude stencils,
beklad met betoverende
hersenspinsels die steeds
mijn mondhoeken aan de
waslijn van mijn neus
weten te hangen.
____________________________

As always: reacties en kritiek zijn beide van harte welkom

[Reynaert]

Het eerste stuk doet me absoluut geen deugd. Je hebt waarschijnlijk alles zo biologisch mogelijk uit willen drukken, maar ik denk dat je over het hoofd hebt gezien dat het zo ook heel erg saai wordt. Wat dat betreft vind ik het tweede stuk beter, vooral het einde is best een aardige vondst. Alleen, wie hangt er stencils in zijn klerenkast?

[Stanley]

ik had het begin ook anders, maar ik vond dat ook nogal saai worden dus dacht ik het op deze manier wat te verbeteren...
En van die stencils kan ik zelf ook niet echt uitleggen

[Reynaert]

Ik kan me moeilijk voorstellen dat je eerste begin slechter was dan dit eigenlijk. En je maakt die klerenkast alleen maar mysterieuzer; zit er ook een andere wereld met zo'n grote leeuw in?

[Stanley]

haha dat moet blijken uit het volgende gedicht

[Halogeen]

Als ik je een tip mag geven: houd je studie buiten de poëzie. Is voor beide niet bevorderlijk