Automutilatie

[AgainstTheGrain]

Ik wil het niet, Echt niet meer
Maar ik kan er niet meer mee stoppen, elke keer als ik kwaad, verdrietig,gestressed ben doe ik het weer!
Hoe kom ik ervan af?

[N*A*Shezbaernon]

Er zijn twee mogelijkheden. Of je probeert er zelf vanaf te komen, of je schakelt hulp in.

[AgainstTheGrain]

Mijn moeder mag er onder geen beding achter komen en Hulp inschakelen kan niet zonder ook mijn moeder in te schakelen. Dat psychiater gepraat helpt trouwens ook niet! En maakte het vroeger meestal alleen maar erger.

[miep]

gooi al je scherpe dingen uit je kamer enzo, zodat als je het WILT doen, dat het niet kan... probeer iets anders te zoeken om je agressie in te uitten. bij.v hardlopen.. hardlopen totdat je dood neer valt.. ja klinkt makkerlijk dan gezegd, ik vind snijden ook de beste oplossing!! (maar toch niet want ik wil geen littekens..)

[mathfreak]

AgainstTheGrain schreef:
Mijn moeder mag er onder geen beding achter komen en Hulp inschakelen kan niet zonder ook mijn moeder in te schakelen. Dat psychiater gepraat helpt trouwens ook niet! En maakte het vroeger meestal alleen maar erger.

Waarom mag je moeder er niet achter komen? Schaam je je voor haar of is er een andere reden?
Wat je opmerking over geen hulp kunnen zoeken betreft: je hoeft alleen maar in de Gouden Gids het nummer van een hulpverlenende instantie bij jou in de buurt op te zoeken en ze te bellen voor het maken van een afspraak voor een intakegesprek. Je zult hoe dan ook hulp moeten hebben om van jezelf verwonden af te komen. Het kan wel zijn dat praten met hulpverleners vroeger alleen maar een verergering opleverde, maar dat was vroeger. Het gaat erom dat je vanaf nu, mede met hulp van iemand anders, een alternatief zoekt dat jou in staat stelt om datgene waar je mee zit op te lossen zonder dat dat voor jou schadelijk is.
Indien je er behoefte aan mocht hebben om er met mij over te praten, dan kun je me bereiken op mijn e-mailadres arno.van.asseldonk@hetnet.nl.

[Q]

Of je gaat zitten.... en nadenken WAT je aan het doen bent. Echt nadenken van elke kleine actie. Dan afvragen waarom je het doet.

Denk: Waarom doe ik dit?
Als je een antwoordt hebt dan moet je daar weer over nadenken. Maar actief beseffen over wat je aan het doen bent helpt (tegen verslavingen).

Denk ook aan de biologische kant, wat zegt je lichaam? Wat zegt je hersenen? Gaat het allemaal wel zo slecht met je als je denkt? Etc. Probeer dan rustig een antwoordt voor jezelf te bedenken en als je depri wordt aan mooie vrolijke dingen denken.

[AgainstTheGrain]

Mijn ma mag het niet weten omdat:
Ik binnenkort uit huis geplaatst word en er nu nog de situatie is dat er gekozen word door mijn voogd/jeugdzorg uit Internaat, instelling en gesloten instelling. Als mijn ma erachter komt dat ik het nog steeds doe, gaat het door naar het riag, vervolgens naar jeugdzorg, en zo weet ik zeker dat mijn kansen op een internaat (wat ik van de 3 als enige wel een beetje zie zitten) verkeken is. Daarom kan ik dus ook geen hulp zoeken...want ...damn

[martijn1985]

Psycho?

[Roos]

Je moeder hoeft het niet te weten. Een arts mag zoiets onder geen enkele voorwaarde doorvertellen. Bel je huisarts op, maak een afspraak. Dan kan je daar doorverwezen worden.
Het lijkt me te moeilijk om er zelf vanaf te komen.
Heel veel sterkte, het leven is te mooi om er zo roekeloos mee om te gaan..!

[vigor mortis]

hell, kijk es objectief naar wat je aan het doen bent. Dat helpt, ik heb er ervaring mee. Bedenk je als je de neiging krijgt waarom je het wil en wat je ermee opschiet. Én wat de gevolgen ervan zijn.. ik weet niet waar je snijd maar je wil toch niet 1 of 2 weken lang rondlopen met de angst dat iemand het ziet (zoals bijvoorbeeld je moeder.)

[Droomvlucht]

past beter op psychologie denk ik.. daar staat er al zo'n topic over..

[N*A*Shezbaernon]

AgainstTheGrain schreef:
Mijn moeder mag er onder geen beding achter komen en Hulp inschakelen kan niet zonder ook mijn moeder in te schakelen. Dat psychiater gepraat helpt trouwens ook niet! En maakte het vroeger meestal alleen maar erger.

Dan moet je het doen zoals ik het gedaan heb ... gewoon op een dag tegen jezelf zeggen dat je je niet meer gaat aanstellen en de problemen werkelijk probeert op te lossen in plaats van alles op je lichaam te projecteren en het te verminken, terwijl die daar nis mee te maken heeft ... en je stopt GEWOON.

Alleen vraagt het redelijk veel zelfdiscipipline en ik weet niet of je dat kunt opbrengen.

[N*A*Shezbaernon]

Oh ja, trouwens ik zou als ik jou was ook wel beginnen er in te geloven dat je daar mee kan stoppen, want zoals je praat over de psycholoog enzow lijkt het alsof je toch denkt dat je er nooit vanaf komt.

[Andora]

ga hulp zoeken... en heb de wil om te kappen ermee...

[Kat]

Je kan het opzich best aan een arst of iets wat daarop lijkt vertellen, die hebben beroepsgeheim, ze mogen dus toch nix tegen je moeder (of iemand anders) zeggen.
En zo'n hulpverlener zal waarschijnlijk niet meteen helpen, het kan eerst nog erger worden, maar ik denk dat het op lange termijn best goed werkt. probeer het eens.

[jnieuwelaar]

Predjuh schreef:
of je gaat eens accepteren dat het leven kut is, en dat zielig gaan zitten pieper geen ene ruk zal helpen. je bent verantwoordelijk voor je eigen ellende

juist, problemen oplossen dat helpt. Huilen en snijden niet. Nou bel die huisarts en zorg dat je geholpen wordt, ipv te denken hoe slecht je het wel niet hebt.

[de abt van sion]

Ga studeren, of werken. Zorg dat je iets nuttigs te doen hebt.

psych

Hey Ik heb/doe het ok.. en weetn iet waarom ik het hier zo makelijk neer zet omdat het in real life iets is van alleen mij..

Dat je wil stoppen is al een heeeel goed begin! Maar bij mij is het nog niet zo ver ik wil niet stoppen omdat ik het gevaar niet zie? Omdat ik niet zie wat er zo mis mee is.
Als jij dat wel ziet, heel mooi! Goed begin meid, zoek hulp!

Dat je wil is al het halve werk, Believe me

Heel veel succes!

[Sneeuwwitje1985NMGN]

]

[Anne]

Sneeuwwitje1985NMGN schreef:
]

Ja hoor.

Als je er niet meer mee kunt stoppen, denk ik dat hulp zoeken toch het beste is. Of praat er eens met een goede vriend(in) over, dat wil ook nog wel eens helpen. Bij mij wel tenminste! En probeer sterk te zijn, ik weet zeker dat je dat bent, anders zou je nooit een bericht als dit plaatsen!
Liefs, Anne

Je moet eerst eens bij jezelf ten rade gaan: Wat wil ik nou eigenlijk? wil ik echt stoppen?
Wanneer je het echt en dan ook echt diep van binnen wil, dan weet ik zeker dat je het kunt.

Ga je frustraties op andere dingen uiten. Denk er eens aan hoe heerlijk het zal zijn as je weer kunt zwemmen, weer korte dingetjes aan kunt..Niet meer bang hoeft te zijn dat iemand achter je littekens komt. Zonder het snijden leef je veel vrijer

Iedereen kan stoppen. Je moet het alleen door willen zetten. En wanneer je dan toch een keer de fout in gaat, niet meteen weer opgeven, maar doorgaan.

Succes ermee, het lukt je wel

[qwertyu2]

ff een vraahje against the grain, stomme vraag misschien maar heb jij je nick van die cd van earthsuit??? Ken zelf namelijk ook iemand die zich altijd op internet Against The Grain noemt, d8 eerst dat hij het was maar jij bent iemand anders. En hij heeft het wél van die cd.

[xMaartje]

Je kan een vertrouwinspersoon op je school erover vertellen (als je schoolgaande bent?), of een aardig iemand die je goed vertrouwd. hij/zij kan je dan verder helpen om ervanaf te komen. Succes.

[~~dolce~~]

Een UP van 5 jaar...
das niet echt de bedoeling...

[Chronocide]

xMaartje schreef op 23-02-2007 @ 20:19 :
Je kan een vertrouwinspersoon op je school erover vertellen (als je schoolgaande bent?), of een aardig iemand die je goed vertrouwd. hij/zij kan je dan verder helpen om ervanaf te komen. Succes.

Je verveelde je zeker he.

Wat een up...