Catfight in sprookjesland

[Silk-and-Satin]

Goed, poging (honderden)twee.
Ik ben niet verder gegaan met het vorige verhaal. Ik plaats nu dus een ander. Die hoogstwaarschijnlijk ook niet helemaal super zal zijn, maar hopelijk wel beter dan De Deur. Dit is geen echt kinderverhaal, maar meer...een tienerverhaal zeg maar.
Dus hier bladzij 1:

Lang, lang, lang geleden, in het Verboden Bos van Zwelgstein….ja van Zwélgstein, niet de Harry Potter school, die heet weer anders. In ieder geval, woonde daar lang, lang, lang geleden eens zes mooie prinsessen. De zes mooie prinsessen waren vooral mooie prinsessen door hun uiterlijk. Hun innerlijk was zoals dat van jou en mij. Je begrijpt dus wel.

De jongste prinses heette het Eline. Eline was getrouwd met Tarik. Afkomstig uit een arme familie, maar hij was wel heel dapper. Hij had haar “gered” van Slaki de Verschrikkelijke, een verschrikkelijke draak die zo heette, omdat hij zo verschrikkelijk was.
De één na jongste prinses heette Assepoester, zij was getrouwd met “de knappe prins”. Hun relatie was niet zo geweldig als die van Eline en Tarik. Assepoester deed alles voor “de knappe prins”, maar toch was het blijkbaar nooit genoeg. “De knappe prins” was namelijk ook getrouwd met de twee na jongste prinses. Doornroosje. Ach, dat moet toch kunnen zou je denken, ware het niet dat Sneeuwwitje, de middelste, óók getrouwd was met “de knappe prins”. En last but not least, de één na oudste prinses, Rapunzel was óók al getrouwd met Prince Charming, aka “de knappe prins”. Nou, dat beloofd wat in kasteel Akerslot, in het Verboden Bos van Zwelgstein. Maar wacht eens even, zei ik net niet dat er zes prinsessen waren. Vergeet ik bijna de oudste prinses, die ook jaloers was op Doornroosje, Sneeuwwitje en Rapunzel. Zij was namelijk getrouwd met een voormalige kikker.

En daar, in de Kamer der zeven Prinsessen, zaten alle zes de prinsessen bij elkaar. Gezellig koffie te drinken en onderwijl neuzelend over hun levens in kasteel Akerslot. Ja, de Kamer der zeven Prinsessen ja. Men wilt nu eenmaal vaak dat er zeven prinsessen, zeven kikkers of zeven dwergen meedoen. En als er geen zeven zijn, dan maar drie. In dit verhaal doen er echter maar zes mee, maar kasteel Akerslot stamt uit een verhaal met zeven prinsessen.
Vandaar. Nu, weer terug naar het verhaal. De zes prinsessen zaten met elkaar koffie te drinken en te neuzelen over hun levens in kasteel Akerslot.

“Pfff…ik kan dat gekwaak van hem gewoon niet meer horen” verzuchtte de oudste.
“Nee, die van mij bazelt ook alleen maar onzin. Zou je, je haar niet eens knippen Raps, je wurgt me nog eens met die manen van je…Tssss, destijds was hij er maar wat blij mee” zei Rapunzel verbitterd. Daarna wierp ze een woedende blik op Assepoester die zich proestend omdraaide.
“Maar je haar is ook te lang” zei Assepoester, toen ze zich weer vermand had.
“Nietes!”
“Wellus!”
“Nietes!”
“Wellus!”
Doornroosje gaapte en deed verstoord een oog open. Kan dat wat zachter ja, of moet ik soms nog zwaardere slaappillen nemen…”
“L l l l lullie moeten nwiet zo kwlage over prinzzz charming. Hwij is zo slecht nwog nwiet weet je. Ik wwww…word gék van l l l lullie gellll lul overm. Uh….ja”.
Sneeuwwitje nam nog een slokje van haar Special Irish Coffee.
Doornroosje slikte met haar Café Laté zes extra pillen in en viel weer in slaap in haar fauteuil. Tsja..eh…wie zegt dat prinsessen perfect zijn. Je leest geen kindersprookje hoor. Anyway, Assepoester was nog niet klaar met Rapunzel.

[leiv]

Na de eerste alinea vind ik het al te irritant om door te lezen. Verschrikkelijk vind ik het!

"Ik begrijp dus niet."

[homehapero]

ik vond het begin veelbelovend en goed maar vanaf "De één na jongste prinses heette Assepoester, zij was getrouwd met “de knappe prins”." schrijf je erg slordig en verliest het verhaal een beetje zijn initiele humor en gaat de verhaallijn zo'n beetje nergens naartoe...

Een gemiste kans maar ik lees zeker het vervolg, hopend op een de humor uit de eerste alineas (die ik droog en goed vond )

[Silk-and-Satin]

@Leiv: ja, zo´n reactie vreesde ik al. ^^
Voor Homehapero de tweede en derde bladzijden. Ik hoop dat je deze wat beter vind:


Zoals je wel weet heeft elke fatsoenlijke prinses een dode moeder. Om de één of andere vage reden zijn sprookjesprinsessen moederloos en hebben ze een naïeve nietsnut van een vader. Deze nietsnut kan uiteraard niet regeren zonder een vrouw aan zijn zijde. Hoogst waarschijnlijk danken de schone prinsessen hun schone uiterlijk aan hun schone moeder, want vaders trouwen daarna een lelijk wijf.

Assepoester telepateerde haar stiefzuster, om te vragen of zij wilde vragen of “Moeder” even naar Zwelgstein kon komen, verkleed als een hippie. Dat wilde de stiefzuster wel. Immers, dan kon Moeder dat stomme kind eens flink de waarheid zeggen. Trouwen met zo´n player van een prins. Tsss…
Moeder zag daar ook wel wat in. Ondanks dat deze lelijkerd geen koningin was, had ze wel een hoge status in haar dorpje en Assepoester had deze status geruïneerd. Dus vetrok Moeder op haar ezel naar Zwelgstein gekleed in een soort roze waszak. Prinsessen zijn zeer vooruitziend weet je. Ja, het lijkt vaak niet zo, omdat ze overal in trappen en zich net zo dom voordoen als Paris Hilton, maar zelfs in Miss Hilton schuilt nog wel enig verstand. Assepoester was dus nog wel zo verstandig om Moeder verkleed te laten komen, alleen wist zij niet dat Moeder niet wist wat hippies zijn. Zo had elke prinses wel iets. De oudste bijvoorbeeld, had als levensmotto “elk voordeel heb zn nadeel” en wilde vaak “voetballen” met haar huisgenoten. Haar huisgenoten hebben nooit begrepen wat er nu zo leuk is om achter een gouden bal aan te rennen en als je hem dan eenmaal bereikt hebt, hem dan weer weg te moeten trappen. Ook begrepen ze de spelregels niet. En nu wilden ze het ook niet meer begrijpen, gezien ze na 100 keer uitleg over wanneer de bal buitenspel…..ja ik dwaal af…..

Dus.
Daar vertrok Moeder in haar roze waszak (iets waarvan zij vond dat het zeer waarschijnlijk “hippie” was). En eenmaal aangekomen in Zwelgstein zond ze een kraai naar kasteel Akerslot. Enkele uren later kwam Assepoester, gekleed in een Falenci (de haute couture uit de sprookjeswereld, vergelijkbaar met Valentino) aangereden op het prachtige witte ros van één van de drie prinsen. Ze stapte niet af, want dan zouden haar glazen muiltjes vies worden en in de sprookjeswereld bestond er nog geen Glassex.
“Zo Assepoester, wat is de reden dat ik hierheen moest komen?”
“Moeder, u had gelijk. “De knappe prins” is een player. Hij heeft naast mij nog drie andere echtgenoten en ik wil hem voor mij alleen!”
“Ha…dwaas kind. Een man heb je nooit voor je alleen”.
“Nee, maar je hoeft hem normaal gesproken niet te delen met drie anderen die ook getrouwd zijn met hem. Doornroosje had een mooiere bruiloft dan ik! En wat te zeggen van Sneeuwwitje? Zij heeft maar liefst drie diamanten op haar ring en ik maar twee! En dan Rapunzel….naast een mooiere bruiloft en ring, kreeg zij ook nog eens een mooier verlovingsfeest. Met een stripper! Ik mocht helemaal geen stripper. Zij mag ook veel vaker…”
“Eh ja, ja, ik snap het al”.
Prinsessen zijn ook altijd heel verwend. Je krijgt ze niet eerder het bed uit, totdat je er een ewrt onder legt, en wat betreft blingbling zijn ze nog erger dan een gemiddelde draak.
“Als ik de enige prinses ben, dan zal ik koningin worden van Ibeni. Uw status zal hoger worden dan u ooit kon dromen. U bent dan de moeder van de koningin. Mijn zusters zullen mijn hofdames worden. U zult bakken met geld…”.
“Wat moet ik doen?!”
Assepoester glimlachte.
Immers, prinsessen kakelen niet en ze barsten ook niet in een zwaar demonisch gebulder uit. Prinsessen hebben stijl. Die glimlachen liefjes, terwijl duistere gedachten zich door hun net-niet-hersenloze hoofdjes bewegen.

Sneeuwwitje besloot maar eens huiswaarts te keren. De flessen waren al leeg en dan was er ook geen lol meer aan. Ze zei de feestgangers vaarwel en trok haar rode mantel aan. Later die avond zou er een zeker persoon, met een rood kapje, een woede aanval krijgen. En zou er een zekere oma, van die zekere persoon, niet meer gered worden uit de buik van een wolf. En een zekere jager zou spijt krijgen van een beslissing uit het verleden, nu hij de oma niet meer kon redden uit de buik van de wolf.
“Aaaaand aaaaahaaaaai will aaalwaaaaaays loo oo veee yoeeeee!”
Ik zei toch al dat prinsessen vooruitziend waren…
Luid lallend kwam Sneeuwwitje binnen en ontweek op het nippertje een piano.
“Hou je kop nou toch eens! Zo kan ik toch niet slapen verdomme!”
“hihihih….Doornroosje is een beetje geprikkeld vandaag…..geprikkeld…Doornroosje…wahahahaaha”
Met veel geslinger en onvast gestommel wist Sneeuwwitje haar toren te bereiken. Daar stond een glas roze wijn op de rand van haar glazen bed. Prinsessen houden namelijk van glas. Dat glimt.
“Llle….die wijn is rooooooohs. Rooohse wijn mot in een roooohoose glas”.
Sneeuwwitje wilde naar de deur stommelen om het kamermeisje om een rose wijnglas te vragen, maar als je al 30 glazen wijn op hebt, dan wil je nog wel eens plotseling in slaap vallen.

Die volgende morgen ontwaakte Sneeuwwitje en ze voelde zich alsof ze overreden was door de kar van een reus. Haar hoofd bonkte en haar maag zat in een knoop. Waarom konden ze deze katers geen laarzen geven…
Ze stond op en wankelde naar haar bed. Naast haar bed stond het medicijn tegen katers: bier. Terwijl ze haar pot bier achterover sloeg, viel haar oog op een glas met roze wijn erin. Ze zette haar pot op een bijzettafeltje en nam het glas van de rand van haar bed. De geur die eruit opsteeg rook bekend. Het rook naar….naar…appels….
Met een luide kletsch viel het glas op de vloer. Meteen begon de wijn stukken tapijt weg te vreten.Vergif!

“Vergif?! Meen je dat nu? Wat denken ze wel! De enige die aan vergif mag doen, ben ik! Wel verdomd. Spiegel spiegel in mijn hand, wie is de beste heks van het land? Ja, zie je wel! Ik!”
“Moeder…dat is niet uw magische spiegel…”.
“Wat maakt dat nou uit! Ik heb geen magische spiegel nodig om dat weten! Ik zal haar….Heb je nog ruzie gehad met iemand? Wie zou je dat aan doen?”
“Nou zie je….Ik heb vaak ruzie met Rapunzel. Vanochtend…uhm….vanmiddag leek ze zo verbaasd om mij te zien. Ze kon geen woord uitbrengen. Ik denk dat zij erachter zit”.
“Dat domme kind kan nog geen sinaasappelsap bereiden”.
“Misschien haar stiefmoeder?”
“Helga?”
“Ja, zij schijnt wel enkele vergiften te kunnen maken. Zo heeft ze haar man ook dood gekregen”.
“Welke?”
“Allebei denk ik”.
Geruis.
“Moeder? Moeder?”
Helga…pffff….als Sneeuwwitje al vermoord zal worden, dan zal ik de moordenaar zijn. Laat zij haar eigen sekreet maar vermoorden!” Boos liep Helle naar haar vertrekken. Zij zal eens laten zien hoe je een goed vergif maakt.

[-zen-Chris]

Met dat doorzettingvermogen zou je nog wel eens ver kunnen komen. Maar niet met schrijven denk ik.

Ultra-droge humor kan wel, maar dit is te slordig.