Engels gedicht: Tolerance

[pantypasta]

Vanmorgen besloot ik een engels gedicht te schrijven, dus hier is ie:

Tolerance

In a green field, untrodden, unharmed,
A clear blue sky encompassing,
I am to be, and all feels right in me,
Wandering aimlessly, silent, embracing.

A cloud became, to cast shadow,
My path denying its grace.
I find myself, and in myself,
I find a mutter, unsettlement, distaste.

The cloud grew larger, now dark and thick,
Spelling my goal for me,
To seek a place, a shelter to be,
But I see myself fighting, for my mind to be free.

Drops from the cloud, cold and heavy,
Stinging my skin, touching me deep,
One by one, they erode my path,
Growing in me, fortitude, dissonance, steep.

I find myself, as I never found myself before,
A pressure ready for release fills my soul.
I gave up struggling, and am now willing,
To deliver the fight to redeem control.

I spread my arms and in a flow,
I engulf the field with a fiery glow,
I open my mouth and in a blow,
I set the sky cold as snow,
I spread my hands, each taking his,
The field and sky drawing together,
Clasping destructively, ending in abyss,
In my hands, leaving all but matter.





Onopvallendheidjes:
- Komt zichzelf tegen wanneer zichzelf niet volledig onder controle heeft (I find myself)
- zelfgerichtheid (I, I, I) en zelfverzekerdheid/overschatting op 't eind

[botervleug]

Goed gebruik van het engels, hoewel ik zelf niet voor anderstalige gedichten ben. Ik vind je beschrijvingen mooi, maar ik vind wat je beschrijft te uitgekauwt om echt goed te zijn. Verder is het verhaal meer een meditatieoefening dan een spannend inzicht in jezelf of de mensheid.

Good show though.

[pantypasta]

botervleug schreef op 02-05-2007 @ 20:23 :
Goed gebruik van het engels, hoewel ik zelf niet voor anderstalige gedichten ben. Ik vind je beschrijvingen mooi, maar ik vind wat je beschrijft te uitgekauwt om echt goed te zijn. Verder is het verhaal meer een meditatieoefening dan een spannend inzicht in jezelf of de mensheid.

Good show though.

Bedankt voor je reactie, maar ben het toch niet geheel met je eens..
Dergelijke psychologische onderwerpen vind ik niet echt uitkauwbaar, daar er altijd wel verfrissende hoeken zijn om het vanuit weer te geven.
Daarbij vind ik hoe goed een gedicht is, of eigenlijk de uitgekauwdheid, ook een functie van hoedanig de dichter bekend is met dergelijke gedichten. Ik in dit geval lees vrijwel nooit gedichten en ben niks tegengekomen over dit onderwerp.
Meditatieoefening... mja, dat is denk ik een persoonlijke interpretatie van jou. Het mooie van dichten is de vrijheid, ongebondenheid. De inhoud hoeft geen inzicht van jezelf of de mensheid te zijn. Dit hoeft ook niet je intentie te zijn. Er bestaat meer dan meditatie, inzicht in jezelf of inzicht in de mensheid.

Het gedicht gaat uiteraard over tolerantie en hoe een mens ermee omgaat. Maar het werpt voornamelijk licht op hoe een persoon zichzelf niet meer in de hand heeft, en uiteindelijk zichzelf compleet centraal stelt, gepaard met fantasieën/doelstellingen in formaat van wellicht onreële proporties, niet meer zijn omgeving in acht houdende... Ik vind dat niet geheel standaard, en wellicht een beetje gepersonaliseerd naar mezelf toe (aangezien ik een zeer hoge grens heb, maar des te groter uitpak).

[botervleug]

"Er bestaat meer dan inzicht in jezelf"

"het werpt voornamelijk licht op hoe een persoon zichzelf niet meer in de hand heeft, en uiteindelijk zichzelf compleet centraal stelt"

"een beetje gepersonaliseerd naar mezelf toe"

Maar ik vind het nog steeds een niet zo spannend inzicht in jezelf, en dat is inderdaad een mening van mij.

[pantypasta]

botervleug schreef op 02-05-2007 @ 22:25 :

Maar ik vind het nog steeds een niet zo spannend inzicht in jezelf, en dat is inderdaad een mening van mij.

Wellicht kan ik je een volgende keer in spanning brengen.

[botervleug]

Tolerantie

In een groen veld, onbelopen, geen kwaad berokkend
een heldere blauwe lucht omsloten
Ik zal zijn, en alles voelt goed in mij
doelloos ronddolend, stil, omarmend

Een wolk werd, een schaduw werpend
mijn weg ontkennend in zijn gratie
Ik vind mezelf, en in mezelf
vind ik een mompel, onzekerheid, smakeloosheid

de wolk werd groter, nu donker en dik
mijn doel voor me uitstippelend
een plek te vinden, een schuilplaats te zijn
maar ik zie mezelf vechten voor mijn innerlijk om vrij te zijn

druppels van de wolk, koud en zwaar
prikken mijn huid, raken me diep
één voor één eroderen/slijten ze mijn pad
groeien in mij, deugd, dissonantie, stijl

Ik vind mezelf zoals ik mezelf nog nooit heb gevonden
Een druk klaar om te ontsnappen vult mijn ziel
Ik gaf het worstelen op, en ben nu klaar
om het gevecht aan te gaan om controle te herkrijgen

Ik spreid mijn armen en in een stroom
overspoel ik het veld met een vurige gloed
Ik open mijn mond en met een slag/blaas
Plaatste ik de hemel koud als sneeuw
Ik spreid mijn handen, elk nemend wat van hem is
Het veld en de lucht trekken samen
vernietigend samengrijpen, eindigend in een kloof
in mijn handen, niets achterlatend dan materie/dan dat wat er toe doet

Lastig te vertalen, omdat de engelse woorden zo weinig grammaticaal houvast hebben dat de betekenissen niet eensluidend hoeven zijn. Bovendien is het engels meer dan alleen betekenis in het gedicht.

[pantypasta]

Elysea had ook al geprobeerd te vertalen Na wat bewerkingen van mij (en wat van jou) heeft dat het volgende opgeleverd:

Tolerantie

In een groen veld, onbetreden, ongedeerd,
Een heldere blauwe lucht omringend,
Ben ik te zijn, en alles voelt goed in mij,
Doelloos ronddolend, stil, omarmend.

Een wolk werd, om schaduw te werpen,
Mijn pad zijn gratie ontnemend.
Ik vind mezelf, en in mezelf,
Vind ik een mompel, ontsteltenis, wansmaak.

De wolk groeide groter, nu donker en dicht,
Mijn doel voor me spellend,
Een plek te zoeken, een schuilplaats om te zijn,
Maar ik zie mezelf vechten, voor mijzelf om vrij te zijn.

Druppels uit de lucht, koud en zwaar,
Mijn huid stekende, me diep rakend.
Een voor een, eroderen ze mijn pad,
Groeiend in mij, weerstand, dissonantie, snel.

Ik vind mezelf, zoals ik me nooit eerder vond,
Een druk klaar om te ontsnappen vult mijn ziel.
Ik gaf de worsteling op, en ben nu bereid,
De strijd aan te gaan en de controle terug te nemen.

Ik spreid mijn armen en in een vloed,
Ik overspoel het veld met een vurige gloed,
Ik open mijn mond en in een blaas,
Maak ik de lucht koud als sneeuw,
Ik spreid mijn handen, elke de zijne nemend,
Het veld en lucht samentrekkende,
Destructief klampend, eindigend in leegte,
In mijn handen achterlatend, allesbehalve materie