[Verhaal] Zaterdag

Ik heb een poging gedaan tot iets schrijven en ik ben benieuwd of het iets is. Ik ben niet van plan om dit nog verder tot iets uit te werken ofzo. Het is meer dat ik naast gedichten ook eens een verhaal wilde proberen te schrijven en dit is het dus geworden:
(Ik wil graag horen als het niets is en opbouwende kritiek krijgen zodat ik er wat van kan leren!)


Zaterdag

Het midden van een weekend begint op de tweede dag. Dat zal nooit veranderen, net als de pannenkoeken van je vader. Hoeveel spellingen er ook over dat woord gaan, pannekoeken, pannenkoeken, ze blijven ietsjes te dik.
Eerst waren televisieprogramma’s nog niet voor mij bedoeld dus volgde ik mijn eigen programma. Ik had immers al vijf vaste personages. Mijn broer en zus naast elkaar op het lange gedeelte van de hoekbank, want de hoek zelf was van mijn vader en ik zat tegen mijn moeder aan. Ze stond altijd twee keer op om haar koffie te pakken en daarna weer weg te zetten.
Ik ergerde me aan mijn broer die te hard zijn limonade dronk. Deze hoorde ik klotsen in zijn mond en als hij zich verslikte en kuchte en proestte moest ik stil lachen. Dat mocht, grinniken om mijn hoofdpersonen, ze deden toch nooit wat ik wilde.
Na de televisie, het hoesten en mijn vader die even naar buiten ging, om een frisse neus te halen met een sigaret tussen zijn lippen, kwam de taart. Ik peuterde zorgvuldig mijn hele appeltaartje uit elkaar met mijn vorkje om hem vervolgens nootje voor appeltje voor deegbrokje op te eten. Achteraf gezien had ik natuurlijk mijn taartstukjes moeten sorteren om meer tijd te rekken. Maar zendtijd is kostbaar.
Na de taart veranderde ik in een figurant. Ik ging op in het decor en probeerde niet op te vallen.Vooral niet praten, want figuranten praten niet. Mijn moeder werd de regisseur en zodra ik teveel opviel werd ik uit mijn eigen programma gezet.

Ekleor schreef op 12-03-2007 @ 21:12 :
Mijn broer en zus naast elkaar op het lange gedeelte van de hoekbank, want de hoek zelf was van mijn vader en ik zat tegen mijn moeder aan.

Deze zin bevalt me niet zo; "want"? Het is toch gewoon een opsomming? (Ja, want kan natuurlijk wel maar het laatste stuk van de zin vind ik dan niet erg logisch). Dus misschien want weghalen?

Ik vind het heel leuk om te lezen en origineel ook!
Verder ben ik niet zo goed (in het beoordelen van schrijfsels) als de meesten hier, dus de rest laat ik aan hen over .

[Jeuk]

't Is te kort. Dat is het, 't kort. Er valt niets over te zeggen, daar is het gewoon veel te kort voor. Schrijf eens wat méér?

Leuk dat je je ook eens aan proza waagt. Ik herken je stijl hierin. Zoals al gezegd: het is kort, haast té kort om er iets over te zeggen. Het leest als een inleiding voor iets.
Je taalgebruik is leuk. Simpel maar wel doordacht. Die zin waar ifeellikerain zich aan stroort, vind ik ook minder. Het idee van het geheel is leuk en je hebt best potentie, dus ik zou zeggen: schrijf vooral méér/langer.