Moeder aan het huilen gemaakt door stomme woorden : spijt!!

[EviL-PriNcEsS]

Gisteravond had ik weer eens ruzie met mijn vriend, zo erg dat ik met dingen begon te gooien. Het laatste wat hij zei voordat hij wegging was: "Ik wil ook helemaal niet meer bij zo'n psychopatisch kind zijn!" Dat deed echt pijn.
Toen hij weg was kwam mijn moeder mijn kamer op en ook zij begon op me te schelden, zei dat ik niet goed bij mijn hoofd ben.

Op een gegeven moment zei ik dat ik zonder mijn vriend helemaal geen zin meer heb om te leven, dat ik gewoon dood wilde. En toen begon mijn moeder te huilen, iets wat ze anders NOOIT doet. Echt, ik heb haar nog nooit zien huilen, ookal heeft ze ontzettend veel meegemaakt. (Mijn vader wilde plotseling zomaar uit het niets bij haar weg, ze heeft nu een vriend die nog in een slecht huwelijksstaat verkeert en bezig is om uit zijn depressie te komen, vriendin die haar in de steek liet, twee puberende dochters....)

Nu kan ik dat beeld van mijn huilende moeder niet meer uit mijn hoofd krijgen en ik voel me daar vreselijk ongelukkig onder. Er met haar over praten wil en kan ik niet. Ik denk dat ze zich ook ervoor schaamt.

Hoe kan ik er beter mee omgaan?

met ongeveer dezelfde woorden, alleen niet over mn vriend maar dak in het algemeen dood wilde, heb ik mijn vader een keer aan het huilen gemaakt, of eigenlijk vaker al..

1 keer was echt heel erg.. ik vertelde eigenlijk alleen maar dak weer zin had om te leven, dak niet meer suicidaal was, maar dit confronteerde hem zo met het feit dak dit wel geweest was dat hij begon te huilen, niet met alleen tranen, maar hardop echt huilen.. dit vond ik echt heeeeeel erg..

Maar ja, er is niet heel veel wat je kunt doen. Als je meende wat je zei moet je misschien professionele hullp zoeken, om je moeder ook te laten zien dat je er iets mee wil doen. Als je maar iets riep maar niet echt dood wil zou ik haar je excuses aan bieden en zeggen dat je dit in het 'hete van de strijd' riep maar dit niet zo sterk meende.. Praat erover met haar, en betrek haar er een beetje in, zodat ze begrijpt wat er aan de hand is..

sterkte

EviL-PriNcEsS schreef:
"Ik wil ook helemaal niet meer bij zo'n psychopatisch kind zijn!"

Wat heb je in godsnaam gedaan?

Hoe kan ik er beter mee omgaan?

Het lijkt me normaal dat zij in tranen uitbarst, dus let de volgende keer een beetje op je woorden.

Het hoort erbij; iets rots zeggen, daar spijt van krijgen en daarvan leren.

Maar wat ik erger vind dan je huilende moeder: het doodwillen :/ Meen je dat echt of kwam dat meer naar boven uit woede oid?

Praat er met haar over. Das eigelijk het enige wat ik kan verzinnen.

[EviL-PriNcEsS]

******** schreef:
Wat heb je in godsnaam gedaan?

Ik gooide een knuffelbeertje tegen zijn been en toen hij de deur dicht had gedaan, gooide ik een glazan potje-met-kaarsje tegen de muur. Hij dacht dat ik dat op hém wilde gooien, maar dat was dus niet zo!! Ik gooide het expres tegen de muur, zodat hij terug zou komen naar binnen.. *Schaamt zich diep *

Meen je dat echt of kwam dat meer naar boven uit woede oid?

Kwam uit verdriet, omdat ik dacht dat het uit was met mijn vriend en ik me geen raad meer wist.

Praat ook met je vriend?

[EviL-PriNcEsS]

Zeker, heb ik gisteravond ook nog gedaan, ik smeekte hem om terug te komen zodat we konden praten en ik mijn excuses kon aanbieden. Toen moest ik ook de hele tijd huilen om mijn moeder en hij was heel lief voor me.

[alpha]

Sorry hoor, maar zij begint op jou te schelden. Dan zeg jij dat je helemaal geen zin meer om te leven hebt en begint zij te huilen. En dan voel jij je schuldig?
Okay, dat mag je best doen maar ik vind ook niet dat je moeder zomaar tegen jou mag gaan schelden en dat ze ook heus excuses aan jou mag maken!

[EviL-PriNcEsS]

Zit ook wat in natuurlijk!
Maar een dochter die met glas tegen de muur begint te gooien...
Ik denk dat ze gewoon is geschrokken.

[Rosie]

Dochter die met glas begint te gooien.. Sja.. Ik denk niet dat dat de reden was voor je moeder was om te huilen.. Ik denk meer het feit dat ze wel heel veel om je geeft en dat jij toen zei dat je liever dood wilde.. Ja, dat is ronduit heel hard om te horen van je dochter. Denk je maar eens in als moeder.
Maar ga dus wel met haar praten, schaamte of niet, anders blijft het je achter volgen... En dat wil zeggen, veel slapeloze nachten..
Heb het namelijk ook eens maagemaakt, mijn moeder schrok heel erg van een uitroep van mij. Ze dacht dat het goed met me ging terwijl dat echt niet zo was..

In ieder geval heel erg veel sterkte.. xxxx Rosie