Toekomst. Column.

[ragdoll]

Bedoeld om mee te "solliciteren" bij een studentenblad, ze zoeken columnisten. Dus graag uw mening


Toekomst

Bij het openen van mijn studentenmail verschijnen er dreigende rode letters in het scherm. Doorgaans betekent dat niet veel goeds. In het beste geval is de e-mail ‘tijdelijk niet bereikbaar’, maar het kan ook zo zijn dat er vrolijk wordt meegedeeld dat mijn gehele inbox per ongeluk gewist is. Het zien van dergelijke rode letters bezorgt me dus altijd een onheilspellend gevoel.
De strekking van het rode bericht is deze keer echter een stuk onschuldiger van aard. Geen verhaal over systeemfouten of technische storingen, maar een vriendelijk verzoek aan mij, de student, om mee te doen aan een enquête over masteropleidingen. Opgelucht zak ik achterover in mijn stoel, lees het nog even door en besteed er verder geen aandacht meer aan.

Toch hebben de rode letters wel invloed. De rest van de dag spookt het woord masteropleiding door mijn hoofd. Dat verbaast mij zelf eigenlijk ook, want hoewel ik binnenkort aan mijn derde jaar Geschiedenis begin heb ik niet bijzonder veel haast om mijn studie af te ronden. Werken kan de rest van mijn leven nog wel. Echt veel arbeidsethos heb ik überhaupt nooit gehad: terwijl mijn vriendinnen zich uitsloofden voor hongerloontjes in restaurants en kledingwinkels zakte ik rustig onderuit voor de televisie. Nu heb ik weliswaar een bijbaantje, maar daar moet ik mezelf met veel pijn en moeite naartoe slepen.

Een masteropleiding komt echter akelig dicht in de buurt van “werken”. Dat resulteert in nachtenlange slapeloosheid en steeds zwartere gedachtes over grijze kantoren en bedrijfsfeesten waar Gerard Joling het hoogtepunt van de avond is. Om mezelf te troosten denk ik aan mijn leven zoals het nu is: uitgaan tot het weer ochtend is, wekelijks winkelen en een ruime lening bij de IB-groep. Ik kom tot de conclusie dat ik wegens mijn hedonistische levensstijl volkomen arbeidsongeschikt ben. De eerstkomende twintig jaar ben ik nog niet klaar om mezelf in het keurslijf van negen-tot-vijf te hijsen. Ik ga me maar eens verdiepen in de mogelijkheden van een uitkering. Of die van een rijke man.

[Chick Rock]

Leuk

Wel lijkt het naar mijn idee een beetje 'onaf'. Ik ben er nog niet helemaal uit waar dat door komt, maar het eindigt toch wat abrupt, denk ik. Het lijkt of je nog ergens naartoe aan het schrijven bent ofzo.

Verder leest het lekker en heeft het de goede luchtige toon

- Pak de lezer er in de eerste zin bij. Ik haak na de eerste alinea af. Voor mij komt het onderwerp te laat; waar heb je het nu precies over?
- Het leest als een dagboekdroedel, niet als een column.
- Schrijf scherper. Scherp zijn is een eis bij een column.
- Wees origineler. Het zit vol clichés ('Of die van een rijke man', 'vrolijk wordt meegedeeld', 'in het keurslijf van negen-tot-vijf te hijsen', 'bedrijfsfeesten waar Gerard Joling het hoogtepunt van de avond is', 'uitsloofden voor hongerloontjes').
- Het zit vol puistwoorden ('weliswaar', 'arbeidsethos', 'überhaupt'). Vermijd die.
- Doe iets schokkends! Neem een controversieel standpunt in! BReng iets bij de lezer te weeg.

[-zen-Chris]

Ik vind het wel goed.

Nu heb ik weliswaar een bijbaantje, maar daar moet ik mezelf met veel pijn en moeite naartoe slepen.

Daar struikelde ik over, naar mijn idee zou het beter lezen als je het net als de vorige zin in verleden zou schrijven: "Nu heb ik weliswaar een bijbaantje, maar daar heb ik me met veel pijn en moeite naartoe moeten slepen."
Alsof de eerste stap, namelijk ernaartoe gaan (sollicitatie) de moeilijkste was.

Dat resulteert in nachtenlange slapeloosheid en steeds zwartere gedachtes over grijze kantoren en bedrijfsfeesten waar Gerard Joling het hoogtepunt van de avond is.

Hmm veel mensen vinden Gerard Joling echt tof hoor, dus ik zou nog wat denigrerenders neerzetten.

[Horror Kitty]

het einde voelt nogal abrupt aan. verder kan ik me er niet echt mee identificeren want ik vind werken wel leuk, maar je schrijfstijl is leuk.

[ragdoll]

Bedankt voor de moeite van het lezen en de kritiek.

[Broeder]

Ik houd niet zo van het woord 'dus', zeker niet in de laatste zin van een alinea. Het vertelt dan iets wat (als de regels erboven duidelijk geschreven zijn) eigenlijk al duidelijk is. Dat kan het overbodig/storend maken.
Aangezien dit een soort sollicitatie is zou je het einde misschien ook nog wat uit kunnen breiden met wat je er dan maar toe bracht om je hoop (dramatiseren ) op een baan te vestigen waar je niet veel fysieke inspanning voor hoeft te leveren ofzo, de 'rijke man' is wel een beetje een cliché.
Verder vind ik het wel goed en voel ik ja-leuk-geschiedenis-en-dan?-vibe wel aan en ik ben vast niet de enige : (

Succes

Ik ben het met alluman eens en heb daar nog aan toe te voegen dat je opvallend vaak rode/rood gebruikt, opvallend in de zin van irriterend.
Het is niet héél slecht of zo, maar dit springt er tussen de columns van alle andere sollicitanten zeker weten niet uit, (het is niet grappig, niet schokkend, niet vernieuwend, niet bijzonder vlot geschreven, niet gevat, niet kritisch et cetera et cetera.) dus als je beter kunt zou ik iets anders insturen.

[homehapero]

waw iedereen zo negatief...
ik denk net dat de eerste alinea nodig is...
een comumn is toch net je eigen mening over dingen uit je eigen leven geven.... Dan kan het geen kwaad als je een beetje uitweidt over je eigen gevoelens, toch?
Ook de rest vond ik sterk ( Gerard Joling vond ik wel echt grappig ) en ik herken mezelf erin. Ik zit nu namelijk 10000 paginas te "klasseren" op een verzekeringskantoor als vakantiejob
succes!