Een Muurtje om je heen!!

[¥iiitt!!]

Heey!!,

Iedereen kent het wel, mensen die zodanig gekwetst zijn dat ze zegmaar muurtjes om zich heenbouwen! Ik ben helaas 1 van die personen. Door exen is het moeilijk om door mijn muurtje heen te komen en mensen dichtbij laten komen. Onbewust bescherm ik zegmaar mijn gevoelens en haal ik alles naar boven om mezelf voor te bereiden op een eventuele breuk tussen mij en een eventuele vriend. Helaas kan ik toch niet altijd dit uitschakelen. Mensen hier tips voor of eigen ervaringen!! vertel ze!! Hoe lossen jullie de problemen van jullie *muurtje* op?!

[zoef de haas]

Ik denk dat je op het moment dat je de goede persoon tegen komt die muur vanzelf afgebroken wordt.
Ik had precies tzelfde/ Vrij extreem ook, tot ik iemand tegen kwam die dat allemaal vrij snel doorhad en me daar wel redelijk gerust in kon stellen. Maar ook op t moment dat je je echt op je gemak voelt bij iemand vertel je makkelijker hoe je een beetje in elkaar zit. En iedereen heeft bagage dus wss zal je vriend dat echt wel begrijpen, je proberen gerust te stellen. Het is dan ten slotte niet voor niets je vriend.

zodra je ej maar genoeg op je gemak voelt bij iemand, gaat dat denk ik vanzelf wel goed komen. Misschien niet zo snel als je zou willen, maar geef jezelf dan ff de tijd.

En als n kerel jou die tijd niet geeft, istie je aandacht dus ook niet waard.

Zolang je je maar voldoende op je gemak voelt bij iemand. Ik heb dat ook een tijd gehad, maar nu heb ik vrienden die het geduld hebben en me de rust geven om dat mijn muur op mijn eigen tempo af te breken. En dat werkt.
Nu loop ik ook stage in de zorg en bij ons in het team is het ontzettend belangrijk dat je eerlijk bent en jezelf bent. In het begin kon ik dat niet, want ik was bang dat mensen me een aansteller zouden vinden, of me zouden 'afkeuren', als je snapt wat ik bedoel. Mijn stagebegeleidster prikte daar echter totaal doorheen, ze had meteen in de gaten wanneer het niet goed ging. Als ik mijn muur niet af zou breken, zou ik mijn stage niet halen. Toen is er een knop omgegaan. Vanaf dat punt ben collega's gaan vertellen over mijn onzekerheden, wat ik eng vond of waar ik moeite mee had. Omdat daar goed op gereageerd werd, begin ik stukje bij beetje het vertrouwen in mensen terug te winnen. Ik vertel sowieso makkelijker aan relatief vreemden wat ik moeilijk vind, en dat is al heel wat.

Het is misschien niet helemaal wat jij bedoelt, maar voor mij is dat ongeveer dezelfde muur...

[I C U]

Juiste persoon tegenkomen en jezelf toch min of meer dwingen om je open te stellen. Bij de juiste persoon loopt dat eigenlijk vanzelf... Beetje voorzichtigheid kan geen kwaad, overigens.

[Lyne]

Mensen zeggen van mij ook altijd dat ik een muur om me heen heb en dat ik niemand vertrouw. Is ook eigenlijk wel zo. Daarom heb ik ook nog nooit een serieuze relatie gehad, als iemand me leuk vind ga ik juist met topsnelheid de andere kant op rennen.

Maarja, ik weet het niet hoor, ik ben gewoon gesloten bij iedereen. Ik denk dat je moet wachten op iemand die jij vertrouwt.

[Rob]

Bij mij staat er een flinke kasteelmuur omheen. Maar die breek je bij mij niet af. In plaats daarvan help ik je een handje met klimmen als ik je genoeg vertrouw.


Zolang die persoon jou de tijd geeft om met de muur om te gaan, is er niets aan de hand. Anders zou ik 't inderdaad ergens anders zoeken.

[Kali]

Rob schreef:

Bij mij staat er een flinke kasteelmuur omheen. Maar die breek je bij mij niet af. In plaats daarvan help ik je een handje met klimmen als ik je genoeg vertrouw.

Zo voel ik me dus ook, ik heb die muur om me heen, maar afbreken gebeurt er niet.
En wanneer ik onzeker gemaakt wordt, of er slechte dingen gezegd worden, ja dan trek ik men hand weg en duw ik ze terug over de rand van de muur...

[¥iiitt!!]

Juiste persoon tegenkomen en jezelf toch min of meer dwingen om je open te stellen. Bij de juiste persoon loopt dat eigenlijk vanzelf... Beetje voorzichtigheid kan geen kwaad, overigens.

Heej!! ik denk niet dat het een kwestie van vertrouwen is. Ik vertrouw hem wel!! ben denk ik de ware al tegengekomen!! En Rob: wel mooi gezegd man!! Dat heb je echt mooi beschreven!

@ Kali: en idd, als ik onzeker wordt gemaakt, word het nog erger, dan sluit ik me helemaal af van die persoon. Ook dan met vrienden. zorgen dat ze je niet kunnen raken..

Ik weet niet of je het wel zo per se af moet willen breken als dat zo krampachtig moet. Natuurlijk is het rot, maar als het idd goed zit en het zo blijft, dan lijkt de kans me groot dat het muurtje voor die persoon steeds wat lager wordt, tot hij er overheen kan stappen. En je kunt hem natuurlijk ook een beetje helpen op de momenten dat het wel lukt. Vertel hem waar je mee zit (van die muur en eventueel de reden), dat is ook je open stellen en dan weet hij iig waarom je doet zoals je doet en zal dat minder snel de reden zijn dat je hem wegjaagt (ik neem tenminste aan dat dat niet is wat je wilt).

Ik denk trouwens wel dat vertrouwen een rol speelt...als je hem echt voor 100% vertrouwde dan zou je hem toelaten en niet aan hem/jullie relatie twijfelen.

Het is denk ik ook een kwestie van iemand goed leren kennen. Als jij (ongeveer) weet hoe iemand op jouw onzekerheden reageert kan je zelf inschatten of j je een goeie reactie krijgt. Zodra je dat weet is het denk ik al een stuk makkelijker. Maar dan nog zal je ooit in het diepe moeten springen en dus ff over je angst heenkomen.