Koninginnenacht 2008

[Reynaert]

Sfeerimpressie.

Koninginnenacht '08

Mijn vriend stuurde me een bericht. Hij kan niet mee, zijn oma is ernstig ziek. Ik antwoordde zo minimaal mogelijk: Okay en veel sterkte. En nu zit ik bij Mich op de bank en vraag ik me af wat dat antwoord over mij zegt. Hebben we aan een half woord genoeg? Of heb ik een tekort aan empathie en inlevingsvermogen? Ik probeer het eerste te geloven.
De overpeinzing duurt niet lang want er is een consensus dat we maar eens moeten gaan.

Dus lopen we even later over de vismarkt naar de massa mensen die zich in de verte heeft verslingert aan bedwelmende muziek en bier. De nacht is nog maar half gevallen en we koesteren onbestemde verwachtingen die nooit waargemaakt kunnen worden. We zijn er stil van, alleen Mich gedraagt zich uitgelaten. Boven het weggetje tussen beide markten gloeit het laatste restje avond. Wanneer we bij de grote markt aankomen – de plek om te zijn, vooral vannacht – zakt het onbestemde beeld wat ik had langzaam weg in een vage herinnering. Naast ons staat een groep meisjes met te grote plastic bekers bier. Ze dragen kroontjes. Bij het gemeentehuis is een podium gebouwd, een coverbandje speelt “Binnen” van Marco Borsato. Iemand gooit zijn beker over de hoofden van het publiek in de richting van het bandje. Het is niet duidelijk of het vanwege de muziek was; de waterige drank plenst halverwege op de stenen. Afgezien daarvan is het rustig.
“Iedereen is komen kijken of er wat te doen is”, concludeert Mich.

De feestelijkheid blijkt inderdaad nogal mee te vallen dus ga ik geld halen bij de bank. Daar is het drukker dan op de grote markt waar het feest plaats zou moeten vinden. Voor mij vertelt een vlotte Aziatische jongen wat voor werkethiek hij zal hanteren op zijn stage. Ik vang een zin op die waarschijnlijk tekenend is voor de rest van zijn verhaal:
”Ik doe aardig als iedereen aardig doet, maar ik ben hard als iedereen hard is.”
Ik denk dat hem een gebrek aan persoonlijkheid zal worden verweten als hij ergens over twintig jaar mocht solliciteren naar een managementfunctie. Maar als hij werkelijk handelt naar dit principe geeft hij wel een goede afspiegeling van zijn leefomgeving, ook al wil niemand je daar voor betalen. En in dat geval wil ik ook niet met hem ruilen.

Weer terug op de markt. Lauw gerstenat in mijn hand. Het feit dat ze prijs ervan verdubbeld hebben maakt de smaak niet beter, dit in tegenstelling tot het gangbare marketingidee dat een hogere prijs mensen het gevoel geeft dat het om een beter product gaat. Voor mij wil iemands vriendin gezoend worden. Het is te zien dat het met tegenzin gebeurt. Dat zoenen is ook niet alles, lijkt haar vriend te denken. “Hold the line”, klinkt vanuit het podium. Alleraardigst nagedaan. Love isn’t always on time!
Voor ons is het in elk geval te laat.