Boulimia??

[anoniemie]

de laatste tijd heb ik enorme eetbuien en hou ik mezelf egt nie in de hand
ik schaam me eige er voor en durf het tege niemand te zegge!!
daarna wil ik eigluk alles uitkotsen, mr omdat ik ni toe wil geve, doe ik dat ni, mr dit hou ik zo nie vol!! en kweet zelf ni wat ut is??!!
misgien wel boulimia, mr ik heb geen idee!
en kweet ook ni wat ik moet doen om er vanaf te kome!!????

Eet je wel normaal buiten de eetbuien om? Zijn er dingen in je leven waar je ongelukkig van bent, of waar je heel gestresst van wordt? Eetproblemen worden vaak veroorzaakt door omgevingsfactoren.
Hoe eerder je het probleem oplost, hoe groter de kans is dat het weer helemaal goed komt. Ik weet niet hoe lang je ermee zit, maar het kan nooit kwaard om hulp te zoeken. Je kunt in eerste instantie naar de huisarts gaan.
Als je verder normaal eet (dus niet te weinig) wordt de drang voor vreetbuien ook kleiner omdat je je dan minder hoeft in te houden.

[anoniemie]

ik eet verder wel normaal, hoewel ik af en toe egt GEEN zin heb!! ja, die zijn er idd en ik denk eigluk dat het daar ook door komt!! ik zit er misgien zo'n 4 maanden mee en ik durf geen hulp te zoeke.
oke...

[xxChange]

Probeer die stressfactoren zo goed mogelijk op te lossen of te accepteren, waarom word je gestresst en is dat ook nodig? Is er een oplossing of een manier om er mee om te gaan? Misschien is het ook handig als je nu ff flink wat structuur in je eetpatroon gooit, dus vaste hoeveelheden op gezette tijden nemen. Ook als je eetdrang hebt, goed bij na gaan waarom je eetdrang hebt, en jezelf aan het eerst volgende moment herinneren wanneer je weer mag eten wil ook wel eens helpen.
Succes!!

[anoniemie]

ik ben opzich ni gestrest, mr ik heb wel veel dinge waar ik me rot bij voel!
dat heb ik aan de ene kant ook wel gedaan, afspraken met mezelf over vaste hoeveelheden enzo, maar als ik in een super dip zat, kan ik me er ni meer aan houden.
Thanks!!

anoniemie schreef:

ik zit er misgien zo'n 4 maanden mee en ik durf geen hulp te zoeke.
oke...

Dat is best lang. Als ik jou was, zou ik echt naar de huisarts gaan. Als je dat niet durft, moet je misschien naar je ouders/je vrienden/wie dan ook. Ze kunnen je waaarschijnlijk geen professionele hulp geven, maar je wel achter de broek zitten dat je nu echt naar de huisarts moet en evt. met je meegaan. Probeer je schaamte even te onderdrukken. (valt niet mee )

anoniemie schreef:

en kweet ook ni wat ik moet doen om er vanaf te kome!!????

Naar de huisarts; als er inderdaad iets aan de hand is zul je er toch een keer heen moeten.
Het is aan jou hoelang je wilt wachten!

En typ even normaal...

[De Veroorzaker]

Zelfdiscipline kweken. Iedere keer als je het gedaan hebt met een hamer op een vinger slaan, of iemand in je omgeving vragen dit voor je te doen (waarschijnlijk nog beter). Na 10 keer aan je tenen beginnen (of andersom).

[ekki]

De Veroorzaker schreef:

Zelfdiscipline kweken. Iedere keer als je het gedaan hebt met een hamer op een vinger slaan, of iemand in je omgeving vragen dit voor je te doen (waarschijnlijk nog beter). Na 10 keer aan je tenen beginnen (of andersom).

Ja, dat lijkt me echt een goed idee!

De Veroorzaker schreef:

Zelfdiscipline kweken. Iedere keer als je het gedaan hebt met een hamer op een vinger slaan, of iemand in je omgeving vragen dit voor je te doen (waarschijnlijk nog beter). Na 10 keer aan je tenen beginnen (of andersom).

Ik denk dat je je zelfdiscipline beter kunt gebruiken om medische hulp te zoeken. Bovendien denk ik niet dat iemand in je omgeving bereid is je met een hamer te slaan. Tenminste, dat mag ik hopen...
Straffen is niet de juiste manier om eetbuien te bestrijden.

[Volk]

lampje2 schreef:

Ik denk dat je je zelfdiscipline beter kunt gebruiken om medische hulp te zoeken. Bovendien denk ik niet dat iemand in je omgeving bereid is je met een hamer te slaan. Tenminste, dat mag ik hopen...
Straffen is niet de juiste manier om eetbuien te bestrijden.

Of de zelfdicipline om niet meer te eten op die manier.

[Fantôme]

ik denk dat de eetbuien niet zo 'gemakkelijk' op te lossen zijn door daarin zelfdiscipline aan te brengen, omdat dit soort dingen vaak wel wat dieper zitten en ergens vandaan komen. Misschien heb je (ts) zelf een idee in welke richting je het moet zoeken of miss. kun je erachter komen met behulp van een proff. hulpverlener. Dat klinkt natuurlijk eng (en miss. voelt het ook overdreven oid) maar het kan jou helpen erachter te komen wat de oorzaak is van dit gedrag. Want het lijkt niet te gaan om het 'lekkere' eten waar je ook van 'geniet' maar eerder om de drang zoveel mogelijk zo snel mogelijk op te (vr)eten.

[anoniemie]

ik heb (staat best dom) opzich wel zelfdiscipline, maar dit is gewoon sterker dan mij. ik weet niet, maar is dat inderdaad niet wat overdreven?? het klinkt mischien raar, maar mijn ouders weten het niet en dat wilde ik graag zo houden, maar als ik proff. hulp ga zoeken komen ze het zeker te weten. maar als ik de oorzaak te weten zou komen, zou ik er dan wel vanaf kunnen komen?

[Volk]

anoniemie schreef:

ik heb (staat best dom) opzich wel zelfdiscipline, maar dit is gewoon sterker dan mij. ik weet niet, maar is dat inderdaad niet wat overdreven?? het klinkt mischien raar, maar mijn ouders weten het niet en dat wilde ik graag zo houden, maar als ik proff. hulp ga zoeken komen ze het zeker te weten. maar als ik de oorzaak te weten zou komen, zou ik er dan wel vanaf kunnen komen?

Als het sterker is dan jijzelf zou ik sowieso prof. hulp zoeken. Ik zou trouwens niet weten waarom je ouders er zeker achter zouden moeten komen als je hulp zoekt? Huisartsen hebben geheimhoudingsplicht. En misschien is het ook wel fijner als ze het weten, je schaamt je er misschien voor maar als je ouders het weten kunnen ze je wellicht beter helpen. Nu weten ze helemaal niet dat er hulp nodig is. Verder denk ik niet dat de oorzaak zo 1,2,3 aan te wijzen is en al helemaal niet dat je er meteen vanaf bent als je de oorzaak weet. Maar je kunt er meesta inderdaad vanaf komen, met hulp en begeleiding.

[Fantôme]

Volk schreef:

Als het sterker is dan jijzelf zou ik sowieso prof. hulp zoeken. Ik zou trouwens niet weten waarom je ouders er zeker achter zouden moeten komen als je hulp zoekt? Huisartsen hebben geheimhoudingsplicht. En misschien is het ook wel fijner als ze het weten, je schaamt je er misschien voor maar als je ouders het weten kunnen ze je wellicht beter helpen. Nu weten ze helemaal niet dat er hulp nodig is. Verder denk ik niet dat de oorzaak zo 1,2,3 aan te wijzen is en al helemaal niet dat je er meteen vanaf bent als je de oorzaak weet. Maar je kunt er meesta inderdaad vanaf komen, met hulp en begeleiding.

Mee eens.
Nog wat betreft dat laatste. zodra je meer en meer ontdekt wat voor jou de achterliggende gedachten en redenen zijn voor de eetbuien, des te meer leer je (een stukje van) jezelf kennen en kom je erachter wat voor jou werkt om het niet te doen en/of waar je nog aan moet werken om dat in de toekomst te kunnen voorkomen. Ik wil niet zeggen dat je er meteen vanaf bent. het is geen antibioticakuurtje (ow, dit klinkt mss. sarcastisch, maar bedoel het wel aardig hoor ) het is een heel proces...

Verder vroeg ik me af hoe oud je bent? En ook waarom het voor jou niet goed voelt dit met je ouders te delen? (ik kan me er wel iets bij voorstellen, maar wil het graag van jou horen )

En tenslotte, om er nog maar eens de nadruk op te leggen, NEE, het is niet overdreven hier hulp voor te zoeken
ik zou het iig niet raar vinden als een client zich (wanneer ik over een paar maandjes hopelijk écht maatschappelijk werker ben)) zich hiermee aanmeldt (hoewel je, denk ik, beter op je plaats bent bij een psycholoog hiermee).

[DarkCat]

anoniemie schreef:

ik heb (staat best dom) opzich wel zelfdiscipline, maar dit is gewoon sterker dan mij.

Ik lees steeds dat je problemen met eten hebt, maar komt dat omdat je problemen met je gewicht hebt? Of staat dat voor je gevoel los van elkaar?

hoeveel eet je dan, tijdens zo'n "eetbui" ? want iedereen zegt hier maar direct 'professionele hulp', 'praten met ...', 'huisarts' ... ik heb eerlijk gezegd de indruk dat het hier gewoon gaat om een vijftienjarige met issues ivm uiterlijk/gewicht, en sjiesj, misschien bedoelt ze wel gewoon dat ze dan een zak chips eet, of twee of drie boterhammen vlak na school, en dat ze daar dan achteraf gewoon spijt van heeft. dan moet je écht niet naar de huisarts oid, dan moet je gewoon a) je een beetje inhouden, of b) niet janken.

daarom wil ik dus weten:
één: wat eet je op een 'normale' dag, zonder 'eetbuien'
en ten tweede: wat eet je dan tijdens zo'n beruchte 'eetbui'?

[Fantôme]

@ blue angel. je hebt gelijk, we hadden even moeten weten wat die eetbuien inhouden

[De Veroorzaker]

lampje2 schreef:

Ik denk dat je je zelfdiscipline beter kunt gebruiken om medische hulp te zoeken. Bovendien denk ik niet dat iemand in je omgeving bereid is je met een hamer te slaan. Tenminste, dat mag ik hopen...
Straffen is niet de juiste manier om eetbuien te bestrijden.

"No! Cancer is a disease."

anoniemie schreef:

ik heb (staat best dom) opzich wel zelfdiscipline, maar dit is gewoon sterker dan mij. ik weet niet, maar is dat inderdaad niet wat overdreven?? het klinkt mischien raar, maar mijn ouders weten het niet en dat wilde ik graag zo houden, maar als ik proff. hulp ga zoeken komen ze het zeker te weten. maar als ik de oorzaak te weten zou komen, zou ik er dan wel vanaf kunnen komen?

Gelul, volgende keer als je als een smerig varken voer in je mond aan het proppen bent gewoon eens even bewust stilstaan bij wat je in vredesnaam aan het doen bent. Als je dat doet en je hebt de zelfdiscipline die je zegt te hebben, dan stop je ermee en anders moet je je niet zo aanstellen en lekker eten.

De Veroorzaker schreef:

Gelul, volgende keer als je als een smerig varken voer in je mond aan het proppen bent gewoon eens even bewust stilstaan bij wat je in vredesnaam aan het doen bent. Als je dat doet en je hebt de zelfdiscipline die je zegt te hebben, dan stop je ermee en anders moet je je niet zo aanstellen en lekker eten.

Als je echt boulimia hebt werkt dat allemaal niet zo simpel als jij zegt. Daarnaast zijn mensen geen "smerige varkens". Boulimia heeft ook niks te maken met zelfdiscipline, het is een ziekte geen aanstellerij.

[Fantôme]

sonho schreef:

Als je echt boulimia hebt werkt dat allemaal niet zo simpel als jij zegt. Daarnaast zijn mensen geen "smerige varkens". Boulimia heeft ook niks te maken met zelfdiscipline, het is een ziekte geen aanstellerij.

grote kans dat hij dat toch niet wil horen

sonho schreef:

Als je echt boulimia hebt werkt dat allemaal niet zo simpel als jij zegt. Daarnaast zijn mensen geen "smerige varkens". Boulimia heeft ook niks te maken met zelfdiscipline, het is een ziekte geen aanstellerij.

Eerlijk gezegd denk ik dat het in dit geval eerder gaat om aanstellerij dan om boulimie, doch ik geef wel grif toe dat ik ook ferm gedegouteerd ben door de post van De Veroorzaker die je citeert.


edit: boulimie is een ernstige ziekte met strak afgebakende criteria. TS lijdt volgens mij in elk geval al niet aan boulimie zoals omschreven in de DSM-IV. dat er sprake is van eetbuien kan goed zijn, maar om te weten of dit topic werkelijk zo serieus moet worden genomen dat er wordt verwezen naar professionele hulp, is in mijn ogen toch écht afhankelijk van een antwoord van TS op een aantal vragen.
of is er sprake is van plotselinge en/of ernstige gewichtstoename bijvoorbeeld (wordt niet over gesproken door TS), compenserend gedrag (overgeven (doet ze niet, zegt ze), laxeren (wordt niet over gesproken), of extreem sporten (wordt niet over gesproken)), manier waarop wordt gedacht over eten (TS zegt dat ze buiten de eetbuien om normaal eet, maar mijn vraag is dan: wat is voor jou "normaal"? is dat effectief normààl, met genoeg fruit en groenten en vlees en af en toe iets koekjesachtig, of ben je er veel mee bezig dat het maar zo weinig mogelijk is, of ... ? ), zelfbeeld qua uiterlijk/lichaamsgewicht, ...

~~Fantôme~~ schreef:

grote kans dat hij dat toch niet wil horen

Dat vrees ik ook, al hoop ik dan dat niemand zich iets aantrekt van die post.

*blue angel* schreef:

Eerlijk gezegd denk ik dat het in dit geval wel degelijk gaat om aanstellerij ipv om boulimie, doch ik geef wel grif toe dat ik ook ferm gedegouteerd ben door de post van De Veroorzaker die je citeert.

Ik zeg ook niet dat TS boulimia heeft. Ik kan ook niet zeggen of ze zich aanstelt, daarvoor is er te weinig info. Ik denk dat als TS zich echt zorgen maakt of graag hulp wil ze hiermee naar de huisarts moet, want eetbuien moet je wel serieus nemen denk ik (en ja, ik vraag me ook af wat TS met eetbuien bedoeld), maar meteen zeggen dat ze zich aanstelt vind ik ook weer wat ver gaan...

sonho schreef:

Ik zeg ook niet dat TS boulimia heeft. Ik kan ook niet zeggen of ze zich aanstelt, daarvoor is er te weinig info. Ik denk dat als TS zich echt zorgen maakt of graag hulp wil ze hiermee naar de huisarts moet, want eetbuien moet je wel serieus nemen denk ik (en ja, ik vraag me ook af wat TS met eetbuien bedoeld), maar meteen zeggen dat ze zich aanstelt vind ik ook weer wat ver gaan...

true, dat zei je idd niet
en eigenlijk heb je gelijk, zal post ff aanpassen.

[De Veroorzaker]

sonho schreef:

Als je echt boulimia hebt werkt dat allemaal niet zo simpel als jij zegt. Daarnaast zijn mensen geen "smerige varkens". Boulimia heeft ook niks te maken met zelfdiscipline, het is een ziekte geen aanstellerij.

Gevallen met een BMI > 30 kan ik echt geen mensen meer noemen.

Daarnaast, de kwalificatie ziekte kan ik echt nergens terugvinden. Aandoening, psychologische toestand, et cetere, maar ziekte nee.

@Blue Angel: Ik ben ferm gedegouteerd door alle tijd geld en energie die in dit soort 'aandoeningen' wordt gestoken, terwijl dat beter naar kanker/aids/xlmr/cardiovasculaire ziekte zou kunnen uitgaan.

@ De Veroorzaker:
ik ben eigenlijk wel erg benieuwd hoe jij denkt de TS te kunnen helpen met je posts/wat je in het algemeen toe te voegen hebt dat nuttig is. Als jij per se een discussie wilt voeren of eetstoornissen als anorexia, boulimia, BED en andere stoornissen wel of geen ziektes zijn en of ze behandeld zouden moeten worden, dan moet je misschien maar een eigen topic openen. En het lijkt me sowieso vrij raar om mensen (want dat zijn ze) 'smerige varkens' te noemen. Dat vind ik op zn minst vrij ongepast (en eigenlijk zelfs hooguit grof, beledigend en getuigen van weinig inlevingsvermogen en een te grote mond).

[De Veroorzaker]

Ik wil haar duidelijk maken dat ze geen probleem heeft en dat lijkt mij constructiever dan iemand aanpraten dat ze professionele hulp nodig heeft en het zelf niet kan oplossen (want daar kweek je luiheid mee).

Daarnaast heb ik niemand een smerig varken genoemd, ik weet dat begrijpend lezen erg moeilijk is, maar probeer het eens. Het kan je leven echt verrijken als je begrijpt wat andere mensen zeggen, heus waar.

Verder wil ik best met je discussieren over wat een mens is en wat niet, maar dan moet je even een topic openen. (Wat wilde je nu eigenlijk bereiken met je post? Hoe denk jij TS met die post te kunnen helpen? Vragen, vragen en zo weinig antwoorden.)

Hmm, ik geloof dat ik het niet uit ga leggen De Veroorzaker, wij verschillen denk ik te veel van mening.

[De Veroorzaker]

Nee hoor, ik heb gelijk en jij niet, dat is geen verschil van mening.
en geloven is iets voor in de kerk.

hmmm misschien dat als je je meer bezig houdt met met het studeren van de taal Nederlands dat je het daar zo druk mee krijgt dat er geen tijd meer is om te eten!

[Bloem]

De Veroorzaker schreef:

Nee hoor, ik heb gelijk en jij niet, dat is geen verschil van mening.
en geloven is iets voor in de kerk.

Ik wil je vriendelijk verzoeken deze manier van discussieren achterwege te laten in topics als deze. Dit is niet echt de plek om mensen aan te raden zich op hun handen te (laten) slaan en het vervolgens af te doen met "ik heb gelijk, jij niet:.

[De Veroorzaker]

Vriendelijke verzoeken schuif ik doorgaans achteloos terzijde, maar deze keer niet. Je verzoekt mij om een manier van discussieren achterwege te laten, maar ik heb mijn mening gegeven en als reactie daarop krijg ik te horen dat het de moeite niet waard is om uit te leggen waarom ik volgens iemand geen gelijk heb, dat keur je goed? Als mensen geen tegenargumenten kunnen of willen verzinnen dan heb ik toch ook gelijk tot iemand het tegendeel laat zien. Ik zie het probleem wel, maar ik geloof niet dat dat bij mij ligt.

Waar is dit dan wel de plek voor? (Gokje: Mensen te overtuigen dat ze een probleem hebben en dat ze te stom of zwak zijn om dat zelf op te lossen.)

[anoniemie]

ik ben inderdaad een vijftienjarige, maar ik let niet echt op mijn gewicht, aangezien dat ook (nog) niet nodig is, omdat ik een normaal BMI heb, hoewel ik de laatste tijd duidelijk merk en zie dat ik aankom!
mischien vinden jullie het niet normaal, maar als ik normaal eet, dan eet ik voor ik naar school ga 2/3 boterhammen op tussen de middag 3 boterhammen en als ik thuis kom iets fruit en snoep en bij het avond eten gewoon een bord met groenten.. dan wil ik graag weten of dat normaal is of niet? en als ik een (vr)eetbui heb, maar mischien vinden jullie dat normaal, ik kwam thuis uit school, had trouwes gewoon normaal(voor mijn doen) gegeten, at een half brood op maakte een halve zak chip leeg, reed naar de winkel en kocht 4 koffiebroodjes, die at ik in 5 min op... als jullie dat normaal vinden, eet ik inderdaad normaal. dit heb ik dan alleen tijdens die eetbuien en die heb ik niet iedere dag(gelukkig) daarna voel ik me vreselijk ***, maar durf niet meer zover te gaan, dat ik ga braken.
mischien stel ik mezelf inderdaad aan, dan hoor ik dat graag, want dan zal ik tegen jullie er niet meer over zeuren.

@Fantôme: ik zeg het niet tegen ze, omdat ik niet wil dat ze achter de oorzaak komen.

sorry dat mijn reactie zo laat komt, maar de pc was kapot.

[Bloem]

Weet je wat de oorzaak is dan? Dat lijkt me namelijk wel een belangrijk punt in de oplossing van je probleem. De dingen die je eetbuien noemt zou ik denk ik ook zo noemen, het is in ieder geval niet "normaal" om in zo'n korte tijd een half brood, een halve zak chips en 4 koffiebroodjes te eten als dat vaker voorkomt.

Bij boulimia compenseer je je eetgedrag, bijvoorbeeld door veel te sporten, te braken of laxeerpillen te gebruiken. Als je dat niet doet heb je misschien geen boulimia, maar kan er wel sprake zijn van een probleem. Zoals ik al zei, als je vermoedt dat je eetpatroon een oorzaak heeft, kan je daar dan aan werken? Eventueel met hulp van bijvoorbeeld een vertrouwenspersoon op school? Overigens heeft je huisarts geheimhoudingsplicht, dus daar kun je ook naartoe.

Los daarvan, je hóeft geen groot probleem te hebben. Toen ik jouw leeftijd had (haha, oma spreekt) at ik soms ook heel veel in een keer, inclusief de zakken chips en pakken koekjes achter elkaar. Het kan ook gewoon bij de puberteit horen en ik ben met de Veroorzaker eens dat er niet direct een andere oorzaak dan "gewoon lekkere trek/honger" achter hoeft te zitten. Maar als je problemen wegeet, elke dag die eetbuien hebt of er andere dingen meespelen is het misschien slim om eens met iemand te praten.

[Bloem]

Eet je alleen maar groente 's avonds trouwens? Of was dat om aan te geven dat je er wel groente bij eet, maar ook dingen als vlees(vervanger) en aardappels/pasta/rijst?

[xxChange]

Ik denk ook niet dat je boulimia hebt, aangezien de eetbuien niet samen gaan met een enorm vertekend zelfbeeld en niet uit het feit dat je heel ontevreden bent met je uiterlijk bent. Weet je de reden waarom je eetbuien hebt?
Voor de rest ben ik het Bloem eens dat het echt niets ernstigs hoeft te zijn.

anoniemie schreef:

ik ben inderdaad een vijftienjarige, maar ik let niet echt op mijn gewicht, aangezien dat ook (nog) niet nodig is, omdat ik een normaal BMI heb, hoewel ik de laatste tijd duidelijk merk en zie dat ik aankom!

dat is op zich wel positief. dat je aankomt nu niet persé, maar je hebt dus geen vervormd beeld over je uiterlijk ofzo, en dà's goed. ik ga er dus van uit dat je een heel normale meid bent, gemiddeld postuur.

mischien vinden jullie het niet normaal, maar als ik normaal eet, dan eet ik voor ik naar school ga 2/3 boterhammen op tussen de middag 3 boterhammen en als ik thuis kom iets fruit en snoep en bij het avond eten gewoon een bord met groenten.. dan wil ik graag weten of dat normaal is of niet?

als je met 'een bord met groenten' bedoelt, een bord met onder andere ook groenten (en dus ook iets van pasta/rijst/aardappelen en vlees/vis/vleesvervanger), dan is dat inderdaad een zeer normaal eetpatroon, in mijn ogen. een bord met alleen groenten uiteraard niet, maar dat behoeft geen uitleg.

en als ik een (vr)eetbui heb, maar mischien vinden jullie dat normaal, ik kwam thuis uit school, had trouwes gewoon normaal(voor mijn doen) gegeten, at een half brood op maakte een halve zak chip leeg, reed naar de winkel en kocht 4 koffiebroodjes, die at ik in 5 min op... als jullie dat normaal vinden, eet ik inderdaad normaal.

dat is inderdaad niet meer normaal te noemen. een half brood gebeurde bij mij ook wel eens als ik uit school kwam, gewoon uit goesting/honger, maar die halve zak chips en die koffiebroodjes (whatever that may be, heb er geen idee van! soort koffiekoeken dan? appelflappen ofzo? dus best grote gebakjes en erg vet?) da's inderdaad niet zo goed...

dit heb ik dan alleen tijdens die eetbuien en die heb ik niet iedere dag(gelukkig) daarna voel ik me vreselijk ***, maar durf niet meer zover te gaan, dat ik ga braken.

het is in elk geval goed dat je niet gaat braken of laxeren, want dat is veeeeel ongezonder dan de eetbui op zich.

je zegt dat je je ouders niet kan vertellen over je eetbuien, omdat je niet wilt dat ze de oorzaak ervan weten, maar kan je het ons misschien vertellen? of heb je bepaalde vrienden die je erg vertrouwt en waartegen je het kan zeggen?
praten over bepaalde problemen die je hebt kan vaak al een heleboel doen in het verwerken ermee, of een oplossing zoeken... als je de oorzaak kan aanpakken, zal je eetprobleem ook wel ophouden. het eetprobleem is immers niet het probleem, maar een symptoom van het probleem, als ik het goed begrepen heb...

[anoniemie]

ik denk dat ik weet wat de oorzaak hiervan is. ik denk nu eigenlijk ook dat ik geen boulima heb, maar dat het eerder is om `gewoon` al mijn problemen weg te (vr)eten. ik eet`uiteraard`niet alleen maar groeten, maar ook dingen als vlees, aardappel enzo. ik heb het vertelt aan m'n vriendin, die ik vertrouw, maar die zat er toen zelf mee en daar ben ik van afgeschrokken en heb er daarna met niemand meer over gepraat. ik zou het jullie wel willen vertellen, maar mischien moet daar dan een ander topic voor geopend worden.
(een koffiebroodje is niet echt vet, lijkt wel een beetje op een krentenbol, maar dan in de vorm van een bollus, als je weet wat dat is)
op school had ik nogal eens heibel met leraren en toen heb ik wel met een keer met een vertrouwenspersoon van school gepraat(toen was ik verplicht, anders was ik niet gegaan) die zei dat ik altijd bij haar terecht kon, maar dat heb ik nooit gedaan, omdat ze had gezegd als het ernstig was dat ze hulp van buitenaf en mijn ouders in zou schakelen...

[xxChange]

Misschien dat je alsnog een keer bij haar langs kunt gaan? Ik denk dat het nog niet dusdanig ernstig is dat je ouders er echt bij gehaald moeten worden.

[MrsDepp]

Het verstandigste zou idd zijn om naar die vertrouwenspersoon te gaan. Maar dat is wel makkelijk gezegd natuurlijk. Ik heb het zelf ook nooit gedaan (ik heb een eetstoornis en niemand weet het, in elk geval niet in die mate). Het is goed dat je op tijd doorhebt dat dit niet door kan gaan. Laat jezelf nooit verleiden tot overgeven. Het is ontzettend slecht voor je lichaam. En sta bovendien niet te vaak op de weegschaal, dat demotiveerd alleen maar.
Jouw eetbuien vallen trouwens best wel mee, maar grote dingen beginnen altijd klein. Je kunt ze misschien voorkomen door gezelschap op te zoeken (dan kán je niet zoveel eten) en caloriearme dingen te eten.
Wat ik soms doe (op goede dagen), is een lijstje te maken met de dingen die ik de volgende dag mag eten. Dat houdt in een goed ontbijt (yoghurt/fruit), 's middags 2 boterhammen of 1 broodje en dan 's avonds 1 bord avondeten maar geen desert (tussendoor eet ik soms wel rijstwafels). Het heeft geen zin om maaltijden over te slaan, want daar krijg je alleen maar meer honger van. En zeg nou zelf, het is toch vreselijk om met een lege maag of een volle maag te zitten. Dat zorgt er alleen maar voor dat je nog meer aan eten moet denken.
Laat het je leven niet beheersen. Niemand is perfect.

[Calyx]

Dat lijstjes idee lijkt me niets, ochtend alleen yoghurt/fruit, 's middags 2 boterhammen of 1 broodje en dan 's avonds 1 bord avondeten maar geen dessert is natuurlijk vragen om eetbuien. Dus kijk maar bv op http://www.voedingscentrum.nl/voedin...heden+per+dag/ voor minimaal hoeveelheden

er zijn op internet ook een boel standaardlijsten te vinden, bijvoorbeeld hier: http://www.eetstoornis.net/5-medisch....php#Standaard

[Calyx]

ind die zocht ik

Het is toch goed om met iemand te gaan praten. Ik ken je dilemma van wel/niet naar de vertrouwenspersoon gaan. Ik was, toen ik op de middelbare school zat, 2x in de les flauwgevallen door mijn slechte eetgedrag en toen heeft de vertrouwenspersoon naar mijn ouders gebeld. Ik was kwaad op hem en wilde echt niet naar hem toe, maar het ging wel steeds slechter met me. Uiteindelijk is hij een keer vrij pissed naar me toegekomen dat ik écht moest moest komen praten. Ik liep er inmiddels behoorlijk depressief bij. Ik heb toen een hele tijd hele fijne gesprekken met hem gehad. Na een jaar kon hij de verantwoordelijkheid echt niet meer dragen en heeft hij, in overleg met mij, contact opgenomen met mijn ouders. En natuurlijk was ik bang en in het begin ging het ook echt niet goed tussen mij en mijn ouders, maar nu ben ik zo blij dat ze het weten en heb ik echt steun aan hen.

Dus mijn tip is: praat! Desnoods ga je naar de vertrouwenspersoon toe en "onderhandel" je met haar en leg je je angst uit, dat je niet wilt dat je ouders het te weten komen. Overigens denk ik niet dat ze zomaar je ouders in kan schakelen, tenzij je echt een gevaar vormt.

[Yana]

MrsDepp schreef:

Het verstandigste zou idd zijn om naar die vertrouwenspersoon te gaan. Maar dat is wel makkelijk gezegd natuurlijk. Ik heb het zelf ook nooit gedaan (ik heb een eetstoornis en niemand weet het, in elk geval niet in die mate). Het is goed dat je op tijd doorhebt dat dit niet door kan gaan. Laat jezelf nooit verleiden tot overgeven. Het is ontzettend slecht voor je lichaam. En sta bovendien niet te vaak op de weegschaal, dat demotiveerd alleen maar.
Jouw eetbuien vallen trouwens best wel mee, maar grote dingen beginnen altijd klein. Je kunt ze misschien voorkomen door gezelschap op te zoeken (dan kán je niet zoveel eten) en caloriearme dingen te eten.
Wat ik soms doe (op goede dagen), is een lijstje te maken met de dingen die ik de volgende dag mag eten. Dat houdt in een goed ontbijt (yoghurt/fruit), 's middags 2 boterhammen of 1 broodje en dan 's avonds 1 bord avondeten maar geen desert (tussendoor eet ik soms wel rijstwafels). Het heeft geen zin om maaltijden over te slaan, want daar krijg je alleen maar meer honger van. En zeg nou zelf, het is toch vreselijk om met een lege maag of een volle maag te zitten. Dat zorgt er alleen maar voor dat je nog meer aan eten moet denken.
Laat het je leven niet beheersen. Niemand is perfect.

Jouw lijstje zou ik een crashdieet noemen, en daar is niemand -zeker de topicstartster- mee gebaat. Zij heeft gewoon behoefte aan een normaal eetpatroon, waarbij óók lekkere dingen horen. Yoghurt/fruit is geen goed ontbijt, 2 boterhammen smiddags is te weinig en op wat avondeten red je het ook niet. Volgens mij heb jij een verkeerde kijk op voeding, dat zal wel samenhangen met je eetstoornis. Het lijkt me verstandig dat je daar hulp voor zoekt, zodat je ook weer kunt leren wat een normale lijst dan wel is. Verder is de standaardlijst die Ave post ook goed en geschikt, maar met alleen de standaardlijst eten red je het met een eetstoornis meestal niet.

@TS: Praat gewoon eens met de vertrouwenspersoon, dat heeft ze je immers zelf aangeboden. Het is heel fijn dat je niet met een vertekend zelfbeeld rondloopt, maar zulke dingen kunnen ontwikkelen als je het -met de problemen in jouw stadium- laat sluimeren en er verder met niemand over kan praten. Je geeft zelf al aan dat je het idee hebt dat je er geen controle over hebt, dat is de eerste stap.

Ik denk niet dat je op dit moment een eetstoornis hebt, vooral omdat je er niet die inktzwarte gedachtes bij hebt die daarbij horen. Desalniettemin lijkt voorkomen me beter dan genezen. Want tussen eetbuien en boulimia zit natuurlijk ook nog Binge Eating Disorder (een andere eetstoornis), waarvan we natuurlijk ook niet willen dat je die gaat ontwikkelen.

Dus, kan je concrete stappen gaan zetten?

Ik zou toch ook hulp gaan zoeken; misschien is het nu nog niet zo erg, maar het kan wel erger worden; beter nu dus ingrijpen, dat is vele malen makkelijker dan wanneer het wél echt een eetstoornis is.

[xxChange]

Helemaal en volkomen met Andijvie eens

[anoniemie]

ik heb er met m'n vriendin over gepraat en ik ga met haar naar een vertrouwenspersoon..
ik ben echt wel benieuwd, jullie spreken er allemaal heel positief over, maar mijn vriendin sleept mij eigenlijk mee, want uit mezelf zou ik nooit gaan. ik weet nog niet wanneer, maar ik ga wel contact opnemen.. ik wil jullie wel alvast bedanken voor jullie tips en bemoedigingen.

[De Veroorzaker]

Andijvie schreef:

Ik zou toch ook hulp gaan zoeken; misschien is het nu nog niet zo erg, maar het kan wel erger worden; beter nu dus ingrijpen, dat is vele malen makkelijker dan wanneer het wél echt een eetstoornis is.

Laten we allemaal hulp gaan zoeken, iedereen heeft vast wel iets en volgende week is het misschien echt iets....

Of niet natuurlijk.

[sarcasme]ja en laten we dat vooral afwachten!
hee kijk een scheur in de dijk! de dijk zou kunnen breken, zou ie ook niet kunnen doen. laten we afwachten! want we gaan natuurlijk niet iets doen dat wellicht niet nodig is, risico's zijn hip.[/sarcasme]

wie ben jij om te zeggen dat het niet nodig is, als de TS er overduidelijk last van heeft?