Narcisme, wanneer gevaarlijk?

[Kazanka]

Om gelijk even duidelijk te maken, narcisme is de liefde voor jezelf, ook wel zelfvergoding genoemt.

Een kleine twee weken terug had ik een erg hevige periode, die werd gekenmerkt door neerslachtige gevoelens, extreme somberheid, zeer veel gedachtes over zelfmoord, voorbereidingen ervan en alles wat daar bij hoort.

Sinds ongeveer een week, de dag dat ik mijn rijbewijs behaalde, is er een verandering opgetreden. De drang om op korte termijn zelfmoord te plegen is geheel verdwenen. Ook alle gevoelens van somberheid en neerslachtigheid worden steeds minder en vervagen met de dag. Het houd dan ook niet op, maar het gaat verder. Er was een moment dat ik mijzelf beschrijfde als 'niets', ik leefde niet, was er niet. Nu ben ik er wel, maar niet zomaar, het lijkt alsof ik alles kan. Niet vliegen ofzow, maar veel wat binnen de menselijke grenzen ligt, is mogelijk om te imiteren. Het lijkt alsof mijn studie geen enkel probleem meer vormt, dat ik elke situatie aan kan en als het ware onsterfelijk ben.

Mijn vraag is dan ook: In welke mate is het gezond om dit soort narcistische trekjes te hebben, wanneer begint het een gevaar te vormen, voor anderen of voor jezelf?
Ik weet niet of andere mensen hier ervaring mee hebben, ik verwacht dan ook geen correcte antwoorden, maar een mening of een advies zou ik wel op prijs stellen.

[pessimistje]

Het enige gevaar wat ik er in kan zien is dat je heel erg arrogant wordt en dat ook naar andere zal gaan uitstrallen.

[Fade of Light]

puberrrr

[pessimistje]

Fade of Light schreef op 28-09-2003 @ 01:49:
puberrrr

dunno ben geen psycholoog!

[Lärm]

Narcisme is niet erg zolang het (een beetje) realistisch blijft denk ik.
Daarnaast is het wel prettig als je het niet teveel naar buiten laat, tuurlijk is het fijn als je het gevoel hebt dat je alles aankan, maar zadel daar anderen niet continu mee op dat kan je vrienden kosten.("Arrogant")
Daarnaast vind ik het gevoel dat je alles aankan, niet hetzelfde als narcisme. Maar meer tevreden zijn met jezelf, positief ingesteld, Het idee dat je je studie aankan Mooi! Houden zo.

Als ik aan een narcist denk zie ik iemand die zichzelf continu de hemel inprijst, zichzelf geweldig vind en wat zich om hem heen bevind lager. Iemand die op die manier dus nooit een assertief contact met iemand kan hebben. Volgens mij heb jij daar geen moeite mee?!

...

Op een bepaalde manier ben ik ook narcistisch. Hoewel dat vreemd is aangezien ik regelmatig kamp met een minderwaardigheidscomplex. Toch blijf ik altijd aan mijn eigen mening hangen en ga ik er (te) vaak vanuit dat ik gelijk heb. En dat mijn gelijk het enige gelijk is.
Narcisme is vooral voor jezelf, doordat het vaak niet realistisch is, vervelend maar er mee leven is vaak wel mogelijk.

[Fade of Light]

pessimistje schreef op 28-09-2003 @ 02:06:
dunno ben geen psycholoog!

ik had het ook niet tegen jou

[Kazanka]

Fade of Light schreef op 28-09-2003 @ 01:49:
puberrrr

Op mijn leeftijd mag dat nog...toch?

[Kazanka]

Lärm schreef op 28-09-2003 @ 02:21:
Narcisme is niet erg zolang het (een beetje) realistisch blijft denk ik.
Daarnaast is het wel prettig als je het niet teveel naar buiten laat, tuurlijk is het fijn als je het gevoel hebt dat je alles aankan, maar zadel daar anderen niet continu mee op dat kan je vrienden kosten.("Arrogant")
Daarnaast vind ik het gevoel dat je alles aankan, niet hetzelfde als narcisme. Maar meer tevreden zijn met jezelf, positief ingesteld, Het idee dat je je studie aankan Mooi! Houden zo.

Als ik aan een narcist denk zie ik iemand die zichzelf continu de hemel inprijst, zichzelf geweldig vind en wat zich om hem heen bevind lager. Iemand die op die manier dus nooit een assertief contact met iemand kan hebben. Volgens mij heb jij daar geen moeite mee?!

...

Op een bepaalde manier ben ik ook narcistisch. Hoewel dat vreemd is aangezien ik regelmatig kamp met een minderwaardigheidscomplex. Toch blijf ik altijd aan mijn eigen mening hangen en ga ik er (te) vaak vanuit dat ik gelijk heb. En dat mijn gelijk het enige gelijk is.
Narcisme is vooral voor jezelf, doordat het vaak niet realistisch is, vervelend maar er mee leven is vaak wel mogelijk.

Het zou prettig zijn om wat meer zelfvertrouwen uit te stralen, maar niet zoveel dat het als enkel arrogantie overkomt. Het gevoel dat alles mogelijk is komt er als het ware bij, in de eerste instantie is het ook jezelf zien als een soort van god. Of in elk geval iemand die 'beter' zou zijn dan anderen, wat natuurlijk niet zo is.

Met assertief contact heb ik soms problemen, alleen dat is dan meestal als ik in een sombere bui verkeer. Het kost moeite om mensen aan te spreken, tenzij ik ze al wat langer ken, dan is contact leggen iets makkelijker. Meestal wacht ik op het moment dat iemand anders contact met mij zoekt, maar dat staat allemaal niet in relatie tot narcisme. Wel in relatie met een depressie.

Zijn er ook manieren waarop je als het ware die gevoelens van narcisme kan besturen of inperken als dat nodig mocht zijn? Het zou geweldig zijn als je de controle over het narcisme kan behouden, zodat je wel het gevoel kan vasthouden dat je gewoon een persoon bent, met bestaansrecht en tevens het gevoel dat je veel situaties aankan, waaronder de studie. Dat het daar stopt en niet overslaat naar gedachtes als:"Ik ben een god", "Niemand kan mij stoppen" en dat soort zooi Die gedachtes zouden op den duur ook negatieve invloed gaan uitoefenen op de directe omgeving.

[Lärm]

Kazanka schreef op 28-09-2003 @ 13:22:
Het zou prettig zijn om wat meer zelfvertrouwen uit te stralen, maar niet zoveel dat het als enkel arrogantie overkomt. Het gevoel dat alles mogelijk is komt er als het ware bij, in de eerste instantie is het ook jezelf zien als een soort van god. Of in elk geval iemand die 'beter' zou zijn dan anderen, wat natuurlijk niet zo is.

Met assertief contact heb ik soms problemen, alleen dat is dan meestal als ik in een sombere bui verkeer. Het kost moeite om mensen aan te spreken, tenzij ik ze al wat langer ken, dan is contact leggen iets makkelijker. Meestal wacht ik op het moment dat iemand anders contact met mij zoekt, maar dat staat allemaal niet in relatie tot narcisme. Wel in relatie met een depressie.

Zijn er ook manieren waarop je als het ware die gevoelens van narcisme kan besturen of inperken als dat nodig mocht zijn? Het zou geweldig zijn als je de controle over het narcisme kan behouden, zodat je wel het gevoel kan vasthouden dat je gewoon een persoon bent, met bestaansrecht en tevens het gevoel dat je veel situaties aankan, waaronder de studie. Dat het daar stopt en niet overslaat naar gedachtes als:"Ik ben een god", "Niemand kan mij stoppen" en dat soort zooi Die gedachtes zouden op den duur ook negatieve invloed gaan uitoefenen op de directe omgeving.

Denk nog steeds dat het geen gevoelens van narcisme zijn bij jou, maar een plotseling opkomend zelfvertrouwen wat niet hetzelfde is. Zeker als je zegt dat je in depressieve periodes geen assertief contact kan hebben (of het in elk geval moeilijk is) maar in je narcistische periodes gaat het wel.
Maargoed teveel zelfvertrouwen kan denk ik wel doorslaan.

Hoe je het onder controle kan houden? Ik denk zelf door realistisch te blijven... je kan je studie aan denk je...ok hoe staat het met je cijfers en je motivatie. Je bent de meest geweldige persoon op deze aarbol (mocht je dat ooit gaan denken) Vraag jezelf dan af of dat daadwerkelijk zo is. Blijf Realistisch ten opzichte van jezelf dan kan er weinig misgaan.

Mocht je toch bang blijven voor die gevoelens kan je natuurlijk altijd een paar gesprekken bij een psycholoog aanvragen (Huisarts->Riagg).

[Kazanka]

Lärm schreef op 28-09-2003 @ 13:43:
Denk nog steeds dat het geen gevoelens van narcisme zijn bij jou, maar een plotseling opkomend zelfvertrouwen wat niet hetzelfde is. Zeker als je zegt dat je in depressieve periodes geen assertief contact kan hebben (of het in elk geval moeilijk is) maar in je narcistische periodes gaat het wel.
Maargoed teveel zelfvertrouwen kan denk ik wel doorslaan.

Hoe je het onder controle kan houden? Ik denk zelf door realistisch te blijven... je kan je studie aan denk je...ok hoe staat het met je cijfers en je motivatie. Je bent de meest geweldige persoon op deze aarbol (mocht je dat ooit gaan denken) Vraag jezelf dan af of dat daadwerkelijk zo is. Blijf Realistisch ten opzichte van jezelf dan kan er weinig misgaan.

Mocht je toch bang blijven voor die gevoelens kan je natuurlijk altijd een paar gesprekken bij een psycholoog aanvragen (Huisarts->Riagg).

Nouja ik weet ook niet helemaal zeker of het onder narcisme valt. Ik heb wel een diagnose van prof. hulpverleners gehad en daar kwam uit voort:
*Depressieve grondstemming
*Indentiteitsproblemen
*Bedreigde persoonlijkheidsontwikkeling met ontwijkende en narcistische trekjes
* etc...

Misschien is het ook wel een normaal gevoel, over het algemeen heb ik veel neerslachtige gevoelens en accepteer ik mijzelf niet als een levend wezen, nu ik dat min of meer wel doe is dat een wereld van verschil. Zou kunnen dat ik er aan ga wennen, het is in elk geval beter dan die depressieve gevoelens.

[Fade of Light]

Kazanka schreef op 28-09-2003 @ 13:09:
Op mijn leeftijd mag dat nog...toch?

Mogen is een verkeerd woord bij uitstek.

[coopergirl]

Mijns inziens heeft 't ook wel iets van manisch-depressiviteit weg... Wanneer je manisch bent, 'overschat' je jezelf namelijk..
Maar goed, ik diagnostiseer niet (...)

Heel veel succes iig!!

Joyce

[QuazZie88]

Kazanka schreef:

Om gelijk even duidelijk te maken, narcisme is de liefde voor jezelf, ook wel zelfvergoding genoemt.

Een kleine twee weken terug had ik een erg hevige periode, die werd gekenmerkt door neerslachtige gevoelens, extreme somberheid, zeer veel gedachtes over zelfmoord, voorbereidingen ervan en alles wat daar bij hoort.

Sinds ongeveer een week, de dag dat ik mijn rijbewijs behaalde, is er een verandering opgetreden. De drang om op korte termijn zelfmoord te plegen is geheel verdwenen. Ook alle gevoelens van somberheid en neerslachtigheid worden steeds minder en vervagen met de dag. Het houd dan ook niet op, maar het gaat verder. Er was een moment dat ik mijzelf beschrijfde als 'niets', ik leefde niet, was er niet. Nu ben ik er wel, maar niet zomaar, het lijkt alsof ik alles kan. Niet vliegen ofzow, maar veel wat binnen de menselijke grenzen ligt, is mogelijk om te imiteren. Het lijkt alsof mijn studie geen enkel probleem meer vormt, dat ik elke situatie aan kan en als het ware onsterfelijk ben.

Mijn vraag is dan ook: In welke mate is het gezond om dit soort narcistische trekjes te hebben, wanneer begint het een gevaar te vormen, voor anderen of voor jezelf?
Ik weet niet of andere mensen hier ervaring mee hebben, ik verwacht dan ook geen correcte antwoorden, maar een mening of een advies zou ik wel op prijs stellen.

Ik zal je hart ff luchtte, je heb geen narcisme!
Wat jij heb is een depressie!
Narcistische mensen voelen zich te goed voor zelfmoord!
Terwijl als ze de controle niet meer hand hebben, kunnen ze de raarste dingen doen!!!!
Ik kan t weten ik heb NPS, en ben nog maar 19!
Mensen die NPS hebben kunnen hun gedrag niet veranderen!!!
OOKAL ZOUDEN ZE DIT ZO GRAAG WILLEN!!!!
Ik hoop dat je er wat van ben opgeschoten
Gr kim

Nou QuazZie88, de ts zal vast heel blij zijn met jouw kennis. Ware het niet dat het topic uit 2003 is en je reactie toch wel erg nutteloos is.

En daarbij komt natuurlijk dat Narcisme als officiele stoornis is gekenmerkt en topicstarter niet het kleinste beetje overeenkomsten heeft. Slotje, people?

Wat ik mij afvraag. hoe komt iemand die redelijk nieuw is, er nu op om een dergelijk oud topic te uppen?

[Balance]

Ze zal geinteresseerd zijn in onderwerpen over haar stoornis. Dus ze zal ofwel de zoekmachine hebben gebruikt ofwel via Google hier terecht zijn gekomen.

[coopergirl]

Wie zegt dat er sprake van narcisme is? De narcisten waar ik in de praktijk mee werk(te), konden zich er niet druk om maken, 'want zij zijn nu toch ook eenmaal beter dan de rest?'. Veelal zie je overigens managers die narcistische trekken hebben. In dat opzicht versterkt dat elkaar wel, want in zo'n functie heb je enig aanzien.

Ik denk dat de vraag relevanter is of je hinder ondervindt van je nieuwe manier van probleemoplossen/ tegen zaken aankijken? Overschat je jezelf waardoor je al je tentamens verprutst? Enz.

[SonnyGirl]

ik denk meteen aan salvador dali!

[eatdrumseatcym_]

Kazanka schreef:

Om gelijk even duidelijk te maken, narcisme is de liefde voor jezelf, ook wel zelfvergoding genoemt.

Een kleine twee weken terug had ik een erg hevige periode, die werd gekenmerkt door neerslachtige gevoelens, extreme somberheid, zeer veel gedachtes over zelfmoord, voorbereidingen ervan en alles wat daar bij hoort.

Sinds ongeveer een week, de dag dat ik mijn rijbewijs behaalde, is er een verandering opgetreden. De drang om op korte termijn zelfmoord te plegen is geheel verdwenen. Ook alle gevoelens van somberheid en neerslachtigheid worden steeds minder en vervagen met de dag. Het houd dan ook niet op, maar het gaat verder. Er was een moment dat ik mijzelf beschrijfde als 'niets', ik leefde niet, was er niet. Nu ben ik er wel, maar niet zomaar, het lijkt alsof ik alles kan. Niet vliegen ofzow, maar veel wat binnen de menselijke grenzen ligt, is mogelijk om te imiteren. Het lijkt alsof mijn studie geen enkel probleem meer vormt, dat ik elke situatie aan kan en als het ware onsterfelijk ben.

Mijn vraag is dan ook: In welke mate is het gezond om dit soort narcistische trekjes te hebben, wanneer begint het een gevaar te vormen, voor anderen of voor jezelf?
Ik weet niet of andere mensen hier ervaring mee hebben, ik verwacht dan ook geen correcte antwoorden, maar een mening of een advies zou ik wel op prijs stellen.

Is dat narcisme dan. Zoals je dat schrijft komt bij mij niet over als narcisme. Ik vind t wel interessant wat je deed eigenlijk. errug interessant..

kweetnie of ik narcisten ken in mijn omgeving. Ik weet wel dat hele mooie meisjes bijv. vrij narcistisch zijn, maar dat uit zich meer in "egoisme" naar mijn mening. 'k ken een goed voorbeeld daarvan, ze is niet perse narcistisch maar ze leeft gewoon. Ze is mooi en kan alles krijgen wat ze wil en dat weet ze. En ze heeft verder gewoon veel lol. Niks mis mee, moreel gezien. Behalve dat het mij nogal stoort maar dat mag ik natuurlijk niet zijn. volgens de ethiek. Ze doet immers 'niemand kwaad'. Afijn, wat wel merkzaam ergelijk is, is dat ze nogal egoistisch is als zijnde apatisch voor andermans verhalen en problemen. Ze denkt meer aan zichzelf, en zij is zelf meestal de spraakwaterval en iedereen heeft maar naar haar te luisteren maar andersom, als iemand anders wat zegt, draait ze dr hoofd snel weg en begint ze weer over dr eigen avontuurtjes. Als je begrijpt wat ik bedoel. Dat vind ik meer narcistisch dan wat jij beschrijft. En dan nog vind ik het meer egoisme dan narcisme.

Prince bijv. is een narcist. Hij ziet zichzelf liever op de album cover en dan alleen zonder wie dan ook. Gerard joling vind ik ook vrij narcisisch. Hij is zo heel erg opmerkelijk met zichzelf bezig. En dan niet omdat ie jeugdpustjes heeft maar gewoon erg ijdel.

[vosje16]

Volgens mij is het niet gevaarlijk. Het zal hoogstens veel mensen irriteren. Mijn broer is namelijk heel erg egocentrisch en narcistisch (blijkt uit de MMPI, hij scoort extreem hoog op hypomanie). Telkens hij uit het huis gaat, zal hij eerst nog tonnen parfum en deo spuiten, zijn haar nog eens zijn haar goed leggen,...Hij denkt dan ook dat hij de mooiste man op aarde is. Dat IEDEREEN hem super leuk vindt. Dat hij alle meisjes kan krijgen die hij wil. Hij vindt dat zijn vriendin alles voor hem moet doen (koken, lief zijn, kuisen,...) Ook thuis vindt hij dat alles van hem is en dat hij alles zomaar mag gebruiken en nemen. Hij steelt geld (van mij en mijn moeder) zonder schuldgevoelens (omdat wij er genoeg hebben en hij niet, dus vindt hij het maar normaal dat wij hem geld geven/dat hij geld van ons mag nemen). Mijn oude gsm heeft hij uit mijn kast gepikt en aan een vriendin gegeven (zegt hij...het zou heel goed kunnen dat hij hem gewoon verkocht heeft) zogezegd omdat ik hem toch niet meer gebruikte...Ook is hij heel erg onrealistisch. Hij denkt wanneer hij zal beginnen werken, dat bedrijven zullen vechten om hem aan te nemen, dat hij bijna niets zal moeten doen, en heel erg veel geld verdienen. Hij vindt ook dat mijn moeder hem zakgeld MOET geven. Ook is hij ervan overtuigd dat niets ergs hem kan overkomen en dat zijn lichaam zichzelf kan herstellen (zoals een salamander die zijn staart verliest) Dat is deels te wijten omdat hij bijna nooit ziek is en omdat hij eens een spier gescheurd had en verschillende dokters gezegd hadden dat ze dit nog nooit gezien hadden en dat normaal het bot had moeten breken en dat hij dringend geopereerd moest worden, maar na een maand had zijn spier zich blijkbaar vanzelf weer vastgehecht...en nu is ie er echt van overtuigd dat hij zoals Bruce Willis is in de film "Unbreakable".
Je kunt je niet voorstellen gewoon hoe optimistich/onrealistisch/narcistisch/egocentrisch hij is. En ik en mijn moeder ergeren ons eraan dood!!

Ik weet niet of jij je hierin herkent eigenlijk, maar ik had eigenlijk eerder de indruk dat je gewoon super optimistich was, en niet per se narcistisch...?

Zo narcistisch ben je volgens mij niet als je je dit afvraagt.

[metallica]

Is ie nou nog steeds niet dicht? Topic is 5 jaar oud