Soms vergeet ik eventjes
wat het is om gelukkig te zijn
-om te leven in een wereld zonder pijn
-om te lachen zonder wrang gevoel
-om vrolijk te zijn i.p afestandelijk en koel
Dan heb ik zoveel zin om gewoon te zeggen :
"NEEJ, ik wil niet meer !"
Maar keer keer op is zij daar weer.
Dan fluistert ze me in:
" Meid, je bent hier nog lang niet klaar!"
Opnieuw geloof ik haar en zeg:
"Hopelijk is het deze keer maar waar."
"Ach meis, je hebt nog zoveel te doen" zegt ze weer, en geeft me vluggel een knuffel en een zoen.
Even weet ik weer,
wat het is om gelukkig te zijn.
Maar even later is ie er weer,
die verrekte pijn.
Hij doet me zolang huilen
dat ik er 's nachts niet kan van slapen.
En de volgende dag vraagt die nietsbegrijpende juf dan:
"Wat zit jij daar te gapen?"
Dan wil ik voor de zoveelste keer
dat de wereld bleef stilstaan.
Zodat ik er stiekem vandoor kon gaan.
Stiekem los ik een traan.
Die traan doet mij beseffen
dat het onmogelijk kan wezen
om constant gelukkig te zijn,
in wereld vol haat en pijn.
Was het maar mogelijk
om eventjes "superwoman" te zijn.
Om al die pijn te doen verdwijnen
en overal in één twee drie ,
lachende gezichtjes zien te verschijnen.
Was het maar waar,
dan was alles direct voor mekaar,
alle problemen weg in 1 simpel gebaar.
---------------------------------------------
slecht gedicht, maar het gaat vooral om de inhoud ....
------------------
*huggiej* aan roosjuh^joosie^broed^fruc^oliebol^ en al de rest~VC *erefunlid* ~Officiële onzinbitsj~*ik = vaag kind 1ste helft*~Watch out, i bite!! ~*
[Dit bericht is aangepast door pompelmoesappeltje (27-08-2001).]
|