Een innerlijke strijd

[Dennis1987]

EEN INNERLIJKE STRIJD
Tranen glijden over mijn wangen
Het spoor ben ik volledig kwijt
In de spiegel zie ik alleen maar haat
Al jarenlang voel ik me erg onzeker

Elke dag groeide mijn pijn
Wachtend tot het voorbij gaat
De pijn in mijn hart
Zo koud als ijs

Een strijd met mijn innerlijke zelf
Vol met onzekerheid
Een strijd die al vroeg begon
Dit is mijn grootste vijand

De druppels vallen langzaam op de grond
Mijn ogen zijn zo rood als mijn hart vroeger was
Toch blijf ik doorvechten
Nooit zal ik opgeven

Het is geen gemakkelijke taak
Niemand die me helpt
Een oorlog die ik net aankan
Sta ik er echt alleen voor

Wie kan mijn pijn verlichten
Zal mijn duistere hart ooit genezen
Alleen de juiste woorden zal mijn pijn verzachten
Op dat moment zal mijn laatste traan vallen

[Vogelvrij]

Zoals flyaway al opmerkte, kun je dit soort gedichten misschien beter in het gedichtentopic op psychologie posten?

Afgezien daarvan staat het niet zo mooi als je elke regel met een hoofdletter begint. Ook zou je leestekens kunnen gebruiken. Als je graag betere gedichten wil schrijven, zou je misschien kunnen proberen om abstracte woorden als 'pijn' te vermijden, probeer eens wat concretere beelden te scheppen.

[Miekje*]

idd meer geschikt voor psychologie

[neardo]

Ik zou het ook op psychologie zetten, maar als het toch hier staat:

Je zegt in elk vers eigenlijk vrijwel hetzelfde. Wat hier aan bijdraagt is dat je constant hetzelfde gevoel beschrijft. Probeer het concreter te maken. Probeer, zoals vogelvrij zegt, beelden te scheppen.
Beschrijf situaties!

[botervleug]

Der Spiegel komt met een Vrije Vertaling van het Gedicht, met slechts een beetje verlies aan dichterlijke waarde:

Ik huil best vaak, en ik weet niet meer wat ik moet doen, ik ben echt het spoor kwijt. Als ik in de spiegel kijk haat ik mezelf. Al jarenlang voel ik me erg onzeker over mezelf en elke dag groeit mijn pijn. Ik hoop dat het voorbij gaat. Ik heb het idee dat ik al heel erg lang in gevecht ben met mezelf en dat ik het zelf alleen maar erger maak. Toch ga ik niet opgeven of zelfmoord plegen ofzo, maar het is niet leuk en ik kan er met niemand over praten. Pas als iemand precies het juiste tegen me gaat zeggen ben ik ineens weer blij en oké.

Dus, tip bij volgende gedichten; probeer eerst de theorie van het dichten onder de knie te krijgen zonder emoties, zodat als je wel emotie gebruikt de dichterlijke waarde goed blijft.

ik vind het gedicht niet bijzonder of speciaal.
dit zinnetje vond ik wel redelijk: "Mijn ogen zijn zo rood als mijn hart vroeger was"
je zou meer van die vergelijkingen moeten maken.