hej yellowgirl,
ik herken je probleem best wel. ik heb het zelf dan niet met de kleur blauw gehad, maar met een andere kleur, die ik liever niet uitspreek aangezien ik er nog steeds van overtuigd ben dat dit ongeluk brengt en mij in de hel zal brengen.
wat je het beste kan doen is beginnen met de vraag: waar komt mijn angst vandaan? grote kans dat je iets meegemaakt hebt met de kleur blauw of dat je jezelf een angst hebt aangewend of aangeleerd.
ik kan je wel iets over de ontwikkeling van mijn angst voor Die Ene Kleur vertellen, misschien vind je er herkenning, steun of raad in.
Ik was een jaar of zes, en die kleur was, net als alle andere kleuren, om me heen en ik lette er niet op. Totdat ik een jongentje zag die zei, dat als je je teveel op een kleur focust, die dingen met die kleur er uit springen. Dat deed ik dus. Eerst ging ik kijken naar alle dingen die bruin waren, die blauw waren, die wit waren etcetera. Daardoor zag ik een auto te laat en ik werd bijna aangereden. In die auto zat een man met een zwart overhemd, en een stropdas in De Kleur. Sindsdien ben ik er parafobisch voor.
Ik hoop dat je moed, bezinning en rust vind in mijn verhaal, en dat je de wijsheid meeneemt in je verdere leven, ontwikkeling en behandeling. Sterkte en succes!
-strontkind.
__________________
ik zeg maar zo: ik zeg maar niks. dan kunnen ze ook niet zeggen dat ik iets gezegd heb.
|