Het-Grote-Lucht-Je-Hart-Topic #135

[Missy1234567890]

Nieuwe

Oude

Hihi!

Pfff, toch geen colleges. Raar. Hopelijk word ik nog toegelaten bij dat andere vak, anders heb ik dit blok alleen mn scriptie. Hmmmm.

[metallica]

Zo m'n eerste college

Hmm, even een dipje. Even voor de duidelijkheid, ik schrijf dit alleen op om mijn hart te luchten, niet om advies, aangezien dit gewoon even een zeurberichtje is.
Wat zijn mannen toch een verschrikkelijke wezens als ik erover nadenk. De reden waarom zeg ik hier liever niet. Ook voel ik me rot omdat ik zo weer naar school moet. Het zal allemaal wel meevallen, maarja. Waarom kan alles niet zo simpel zijn zoals "vroeger"? Niet leren en toch goede cijfers halen, vrienden hebben enzo. Ik voel me nu echt eenzaam en niet begrepen. Ik mis mijn oude vrienden ontzettend. Ik vind het zo moeilijk om aan nieuwe dingen te beginnen en nu is mijn eerste echte schooldag. Ik zou willen dat ik daar met iemand goede vrienden zou worden, want nu heb ik niet echt iemand om over moeilijke dingen te praten of om leuke dingen mee te doen. Het is helemaal niet leuk om student te zijn en dat ben ik inmiddels voor het 3e jaar. Werken zie ik ook weer niet zitten. Waarom moeten we allemaal ons hele leven werken, terwijl je maar 1 keer leeft en zoveel leukere dingen zou kunnen doen(ja, ik weet het antwoord wel).
Ook word ik schijtziek van meidenkleding die nooit fatsoenlijk lijkt te zitten. De maat klopt opzich wel, maar dan kruipt het truitje steeds omhoog. Een grotere maat is dan toch weer echt te groot.
Waarom is het in dit leven toch alleen maar moeten, moeten en nog eens moeten? Ik leef maar 1x, ik wil andere dingen doen.
Zo kan ik nog wel even verder gaan, maar ik ga maar proberen een beter humeur te krijgen.
/zeur

[Dith]

Aaaah alles is geregeld met mijn stufi! Ik dacht even dat ik geen uitwonende stufi zou krijgen over deze maand door een IBG-muts maar ben langsgeweest en ik krijg het wel gewoon(L).

[Heksjuh]

Uit de vorige:

Ifeellikerain: Woon je in een studentenhuis/heb je huisgenootjes?

Lienepien:

Knuf terug! (})
Heb ik het mis, of heb jij een tijdje hier niet gepost? (Of misschien heb ik gewoon héél slordig gelezen )
Succes komende week op je kamer. Hoop dat het snel went!

Ik heb in de vakantie nauwelijks gepost. Ik had er geen tijd voor want ik ben weinig thuis geweest, en in de vakantie had ik het ook niet echt nodig om mijn hart te luchten. Maar nu de vakantie is afgelopen wel heb ik het wel nodig
Dankje

Ik vind het een beetje zwak van mezelf om te zeggen op de eerste dag van de week, maar ik wil nu al weer naar huis.
Ik denk dat mijn lichamelijke klachten voor het grootste deel veroorzaakt worden door stress en spanning. Mijn rug voelt wel beter dan gisteren, wel even zalf gehaald net.
Waarom dacht ik voor de zomervakantie dat het me nu wel zou bevallen?

Edit: ik zou mijn practicum nu moeten voorbereiden maar het lukt gewoon niet Het liefst zou ik nu naar huis gaan of in ieder geval even naar huis bellen, maar als ik bel worden ze boos dat weet ik nu al.
Mijn moeder zou morgenavond bellen, maar misschien bel ik vanavond wel.
En ik weet gewoon niet wat ik moet doen.

Sorry voor mijn gezeur.

Ik heb zo'n pijn in mijn rug . Ik word er echt niet goed van. En dan kom ik thuis en dan heeft hij gewoon de hele dag niets gedaan. En daar baal ik van. En ik kan er gewoon nu al niet allemaal tegelijk doen en als hij dan ook nog eens niets doet. Moet ik vanavond ook nog naar koor en mijn huiswerk maken want morgen moet ik na college ook nog eens 8 uur werken. Waarom heb ik dat nou toegezegd. En het hele weekend moet ik ook werken. Ik lijk wel gek.

There's something in your eyes,
makes me want to lose myself.
Makes me want to lose myself,
in your arms.

Feels like home to me.
Feels like home to me.

Bah ik heb er eventjes flink de balen van . Bloedonderzoek gedaan en wat blijkt, pfeiffer. Hoe kan ik dat nou weer in vredesnaam hebben, ik ken niet eens iemand die dat heeft
Nja hoe dan ook, gelukkig is mn rare keelpijn van vorige week helemaal verklaard. Als ik nou gewoon geen bloedonderzoek had gedaan had ik dit ook niet hoeven weten, had er niemand medelijden met me hoeven hebben en had ik gewoon lekker door kunnen gaan studeren.
Nja hoe dan ook ik ga maar mn boek openslaan en hard aan het werk, ik heb echt geen idee hoe ik nou rustig aan moet doen als mn lichaam zegt dat ik bezig moet zijn .

[indigo]

@Heksjuh: wordt je moeder ook boos als je uitlegt waarom je graag belt? Lijkt me toch alleen maar een compliment naar haar toe op zich . (})
@Anneka: heel veel mensen hebben wel het Pfeiffer-virus, maar worden er niet ziek van. Je hebt net pech als je weerstand laag is en het virus 'slaat toe'. Beterschap iig
@Faded-Away en Mushu en heel veel anderen: sterkte .

OT: vanochtend had ik echt bleeeeh geen zin om vroeg op te staan en naar mijn nieuwe groepje en met maar 5.5 uur slaap in de trein en ik was misselijk en alles en ik schrok om 6 uur wakker terwijl om 6.15 mijn wekker stond en nouja het was geen feest.
Gelukkig was het practicum leuk, er was een Erasmus-studente die ik een beetje heb uitgelegd hoe het in elkaar zit op onze uni, dat was tof. En ons groepje is ook wel okee geloof ik. En toen kwam ik thuis en ging ik boodschappen doen maar ik doe daar echt altijd veel te lang over. Dus nu zit ik pas net weer hier en draait de was hier voor het eerst maar eeeeeeigenlijk moet ik heel veel lezen, dus dat ga ik dan maar doen. Al heb ik geen zin. En vriendinnetje sms'te net of ik de Co-assistent kwam kijken vanavond, kan ik niet . Hè, was net zo'n leuke bezigheid geweest.
Vriendje is enooorm lief en ik hou van hem <3. Maar soms zit ik er een beetje mee dat hij zo weinig zegt, kletsen jongens nou zo weinig of ligt dat aan mij?

[Heksjuh]

Indigo: het is vooral mijn vader die dan boos wordt. En verder heb ik ook niet zoveel te zeggen, behalve dat ik naar huis wil
En ze hebben het nu wel gehad met dat kamergezeur van mij.

[Nienna*]

@ Heksjuh: ik heb het júist de eerste dag, jij niet? Vorige week maandag had ik de hele dag huilbuien en vandaag weer een beetje. Ik denk dat ik echt gewoon moet wennen. En dan zit ik niet eens in een leuk iets ofzo, maar bij een hospita.. ik moet echt gauw iets vinden!

Heksjuh schreef:

Indigo: het is vooral mijn vader die dan boos wordt. En verder heb ik ook niet zoveel te zeggen, behalve dat ik naar huis wil
En ze hebben het nu wel gehad met dat kamergezeur van mij.

Ik wilde even zeggen dat ik je wel begrijp. Wel geluk dat jij al internet hebt, ik had dat in het begin nog niet eens. Gelukkig belden mijn ouders enzo wel eens op. Inmiddels zit ik zo'n 1,5 jaar of nog langer (geen idee) op kamers en ik begin het hier wel wat leuker te vinden. Ik miste thuis ook heel erg, maar ik kon sowieso niet echt terug omdat mijn vader in Duitsland woont en geen tijd heeft om me iedere keer weg te brengen en omdat mijn moeder het nu te druk heeft met haar werk, dat zou ook niet leuk zijn om dan thuis te wonen.
Mja, wat ik voornamelijk doe is internetten, daarnaast nog gamen/boekjes lezen/tv kijken/lekkere thee zetten/voor lekkere hapjes zorgen.^^ Nu heb ik ook de mazzel dat vriendje vaker langs komt. Mja, als jij jouw ouders niet kunt bellen als je je eenzaam voelt, kun je dan misschien wel je vrienden ofzo bellen?

ot: Net toen ik naar huis liep vond ik het wel heel leuk dat ik ineens 2 van mijn klasgenootjes mijn naam hoorde roepen toen zij voorbij fietsten. Acceptatie enzo.

[Missy1234567890]

Nou, ik heb net 11 pagina's tekst ingestuurd naar mijn begeleiders.
Er moest eigenlijk nog 1 punt bij, maar daar heb ik geen info over en nu ook geen tijd meer voor. En het is ook maar een ieniemieniepuntje vergeleken bij de rest. Dus daar ga ik woensdag wel even wat info over zoeken als ik in de UB ben (Lienepien, ben jij er dan misschien ook?)

Wel raar, hier ben ik dan 2 weken full time mee bezig geweest, is het verstuurd, voelt het niet alsof ik er nu echt even vanaf ben. Ik vind het ook irritant dat ze de mail veranderd hebben en dat ik nu geen ontvangstbevestiging meer kan instellen, dus nu vraag ik me ook de rest van de week tot aan mijn bespreking af of ze het wel gehad hebben.

Nouja, ik ga de boel hier opruimen en dan boodschappen doen en dan lekker koken ofzo. Vanavond pubquiz, ook weer eens na 2 weken niet.

@ iedereen die het rot vindt op kamers: Ik wil niet zeggen dat jullie het niet moeten volhouden nu, juist wel. Geef het even de tijd, doe je best, probeer goede afwegingen te maken en geef het een échte kans. Zoveel mensen vinden het in het begin helemaal niks, maar later wel.
Ik ben echter na een maand of 4 toch terug gegaan naar mijn oude stad, wel op mezelf btw, niet bij mn ouders. En hoewel iedereen me raar aankeek, het een slecht idee vond etc., ben ik heel blij dat ik toen die keuze heb gemaakt. Maar ik ben ook blij dat ik het een tijdje heb aangekeken, zodat ik nu 100% zeker weet dat dit de juiste keuze was

[Lilium]

indigo schreef:

Vriendje is enooorm lief en ik hou van hem <3. Maar soms zit ik er een beetje mee dat hij zo weinig zegt, kletsen jongens nou zo weinig of ligt dat aan mij?

Nee hoor, dat ligt niet aan jou. Mijn vriendje praat uit zichzelf ook niet zoveel, terwijl hij zowat van minuut tot minuut weet wat ik die dag gedaan heb. Ik heb wel eens geprobeerd niks te zeggen en hem het initiatief te laten nemen, maar toen dacht 'ie dat ik boos op 'm was. Dat werkte dus niet.

@Heksjuh: Ik ken je verder niet, maar ik las je posts over dat je je eenzaam voelt op je kamer. Ik herken het en leef met je mee. Ik vond het ook moeilijk om op mijn kamer te zijn. Pas tegen de tweede helft van het tweede jaar begon ik me een stuk meer thuis te voelen in mijn studiestad en op mijn kamer. Hou je taai, meid.

OT: Vandaag mijn eerste college gehad. Het wordt een college waarvoor ik veel moet gaan doen. Maar dat is niet erg; eindelijk een verdiepend college! Net mijn boeken besteld en ik wou dat ik er vast in kon gaan beginnen.
Verder mijn studiegenoten gesproken. Eentje kwakkelt er nogal met haar gezondheid; nu heeft ze een bloedinfectie waarvan de dokters nog niet goed weten wat het is. Het kan gewoon Pfeiffer zijn of leukemie!

[Morri]

@Heksjuh: is er niemand anders om te bellen? Een vriendinnetje of familielid ofzo? Heb je wel huisgenootjes om een praatje mee te maken? Ik ga wel eens samen met een huisgenootje afwassen, er komt iemand bij mij eten, 's avonds naar mijn studentenvereniging... dat zorgt er allemaal voor dat ik me niet echt eenzaam voel. Natuurlijk ben ik ook wel eens gewoon hele avonden thuis, maar dat went ook.

OT: vandaag weer even een goede dag, zit weer lekker in mijn vel. Ik ga er gewoon voor! Straks even koken en eten, dan wat studeren en dan naar de vereniging.

College was leuk vandaag, heenreis ging ook helemaal prima. Veolia heeft nu mensen in de spits op 't perron staan die wat helpen bij 't begeleiden van het instappen en doorverwijzen naar de spitstreinen waardoor de trein niet gewoon ruim een kwartier meer stil staat Dus ik was fijn op tijd
Voelde me daarna ook goed. Ik had 't gisteren koud dus had ik vandaag een soort legging onder m'n spijkerbroek aan en toen voelde ik me soms stiekem een soort spion die dan ineens flikflaks zou kunnen maken ofzo Allemaal dankzij die legging Ik moest nog lachen want weer vroeg iemand aan mij de weg, en dat doen mensen echt zoo vaak. Alsof ze me uitzoeken Ik vat het maar op als compliment; misschien zie ik er wel heel behulpzaam uit ofzo

Terugreis was wat minder; vlak voor Reuver (= kwartiertje voor Roermond) reed mijn trein een fietser aan. Ik zat voor in en kende het gevoel van een fiets die onder de trein door gaat al, maar de vorige keer was 't gewoon een kwajongensstreek (fiets op 't spoorleggen om machinist en reizigers de stuipen op 't lijf te jagen). Vandaag was 't helaas geen kwajongensstreek. De fietser heeft 't niet overleefd. Ik zat enorm te trillen in de trein (en ik was niet de enige), arme machinist ook. Ruim anderhalf uur in de trein moeten wachten, toen kwam de brandweer ons eruit halen (met een ladder want zo'n trein is nog best hoog, en ik zakte enorm weg in 't grind dat om het spoor ligt dus moest een brandweerman me nog opvangen ). 't Deed me wel wat toen ik zag dat er bussen op de boomgaard stonden voor ons, zodat ze zo dicht mogelijk bij het spoor waren en wij dus niet ver hoefden te lopen. Wat een geregel moet zoiets zijn, dan is anderhalf uur echt super snel. Ik heb echt zooo veel respect voor die machinist, brandweer en politie. Die zullen bij dit soort ongelukken echt dingen zien die ze nooit meer zullen vergeten.

Goed, daarna ging 't ook heel vlot allemaal en was ik zo weer thuis. Merk nu dat m'n lichaam nog wat trillerig is en ik ben wat misselijk, omdat het idee zo vreselijk naar is... Maar goed, straks lekker eten en vanavond in bad, dan komt alles wel weer goed. Ik hoop dat de machinist goed wordt opgevangen...

[justhanna]

@ Andijvie: Oh, dat lijkt me echt zo'n naar iets om mee te maken! Vooral omdat je al doorhebt wat er gebeurd is...
@ Iedereen die stresst over het thema 'op kamers': jeetje, wat herkenbaar allemaal. Bij mij heeft het ook heel lang geduurd voordat ik me pas echt thuis voelde op mijn eigen kamer/in dit huis. Terug naar mijn ouders was voor mij echt geen optie. Maar ik ben nu superblij dat ik hier gebleven ben, want nu is het echt mijn plekje en ik moet er eerlijk gezegd nog niet echt aan denken om te verhuizen (ook al blijf ik er enorm van balen dat ik alles met 10 mensen deel en dat de keuken toch vaak echt wel een enorme teringzooi is )

------------------------------------

Ik had vandaag een goede dag op stage Mijn onzekerheid stond me wel een beetje in de weg, maar ik heb hem telkens toch wel op zij kunnen zetten, gelukkig. 's Ochtends en 's middags een activiteit gedaan op de groep Na de laatste activiteit om feedback gevraagd, en die was erg positief En aan m'n begeleidster gevraagd of we morgen even kunnen gaan zitten om even te bespreken wat mijn belangrijkste doelen worden voor de komende tijd, waarvoor nu tijd ingepland is

[marrel]

Morgen eerste stagedag hopelijk gaat het allemaal goed

Wat een nare ervaring Andijvie, heftig!


OT:
ja het gaat allemaal wel beter: ik ben positief, gun mezelf meer, luister naar mezelf, ben open, werk aan m'n sociale contacten. Maar dat betekent niet dat ik niet alsnog soms iemand nodig heb? Ik kan het misschien nog niet zo goed toelaten, maar is het nou teveel gevraagd dat iemand soms aanvoelt dat ik een knuffel nodig heb of anders iig ernaar vraagt? Het is niet eerlijk dat ik dat wél altijd bij anderen doe, maar dat sommige mensen lijken te vergeten dat ik ook maar een mens ben. Ik heb ook nodig.

[Heksjuh]

Wat een lieve reacties
Nienna*: ik zit echt al de hele dag te huilen

Ik heb zowaar nog een beetje eten naar binnen kunnen krijgen tussen de tranen door.
Meteen komt ook stress om mijn schoolwerk erbij, want ik kan me er gewoon niet toe zetten om iets te doen. Een beetje op internet dingetjes doen, op de bank liggen en tv kijken, dan voel ik me iets beter. Maar straks loop ik na deze week zo achter

Ik heb vanmiddag toch even naar huis gebeld en toen ik liet merken dat ik het toch wel moeilijk vind op kamers deed mijn vader meteen zo bozig. Ze geven me niet eens een kans om te praten.
En het steeks ook wel dat mijn moeder niet heeft gebeld vanavond.

Woensdag ga ik 's middags naar huis, daar eten en dan naar trainen. Zo had ik het thuis gister al afgesproken. En misschien dat ik er met iemand op trainen wel over kan praten, want thuis zit dat er dus niet in.

Sorry voor al mijn posts, en morgen zullen het er ook wel een aantal zijn
Ik ga nu maar gewoon tv kijken, school komt morgen wel weer.

indigo schreef:

Vriendje is enooorm lief en ik hou van hem <3. Maar soms zit ik er een beetje mee dat hij zo weinig zegt, kletsen jongens nou zo weinig of ligt dat aan mij?

Dat ligt aan je vriendje Ik ken namelijk genoeg jongens die minstens zo veel kletsen als hun vriendinnetje en in een aantal gevallen meer.

[Dith]

Mijn eerste college was eigenlijk best leuk. Had er minder van verwacht maar de tijd vloog voorbij en stiekem heb ik eigenlijk best hele leuke werkgroepmensen.
Alleen jammer dat mijn vriendje nog steeds boos doet om iets wat ik niet helemaal begrijp. Of nou ja, eigenlijk begrijp ik dus gewoon niet waarom hij boos is..hmm. Hopelijk gaat het morgen wat beter want ik wil gewoon even leuk met hem bellen oid.

[metallica]

indigo schreef:

Vriendje is enooorm lief en ik hou van hem <3. Maar soms zit ik er een beetje mee dat hij zo weinig zegt, kletsen jongens nou zo weinig of ligt dat aan mij?

Die van mij is ook zo hoor, maar het is idd wel een beetje frustrerend soms

Wiejj, samenvatten... Maarja, ik wil wel echt goed beginnen deze keer en dat moet ook wel. Ik heb vorig jaar genoeg geluierd

[justhanna]

@ Indigo: Mijn vriend is precies hetzelfde hoor, die verteld ook bijna niets uit zichzelf, ik moet er alles uittrekken. Soms ook dingen die ik echt belangrijk vind om te delen, en dan hoor ik ze vaak pas achteraf.. Frustrerend is dat!

@ Marrel: Veel succes gewenst! Misschien heb ik er over heen gelezen, maar waar ga je stagelopen?

@ Thoughtful: Fijn om te horen dat jullie huisje nu al zo goed voelt

[Nijn*]

@ Dith: heb je me gezien?

OT: Pff, wat een dag. Therapie was moeilijk, goed maar moeilijk.. Toen ik naar buiten stapte het smsje van mijn moeder. Ze hebben inderdaad iets gevonden in haar borst, meteen naar de dokter, die een mammografie, echo en punctie heeft gedaan. Deze week krijgen we de uitslag. Alsjeblieft niet weer, niet weer die slopende tijd van vechten tegen kanker, hebben we nog niet genoeg gehad?
Gelukkig was L. in de buurt, we hebben even in het Wilhelmina park gelopen met 'haar baby', dat was wel even fijn, even praten met mijn vriendinnetje. Daarna met mama nog even koffie gedronken in de stad, broertje gesproken die stond ook meteen op zijn kop. Alle alarmbellen gaan af en iedereen is meteen gespannen en brr.. En vanmiddag/vanavond mijn eerste college gehad. Was leuker dan ik had verwacht, 't zal nog wel een stuk pittiger worden maar zo kon ik het prima bijhouden en begrijpen. Alleen dan weer zo'n kutfilmpje over boulimia waarbij er een of ander gemeen onderzoek werd gedaan en waar iedereen dan om moet lachen. Pff, zo stom, maar dat soort dingen trek ik me erg aan.
Ben moe en ik heb hoofdpijn, toch wel een heftige dag vandaag. Ik weet niet zo goed wat ik met mezelf aan moet, de drang tot am is weer sterk aanwezig en sinds gisteravond verkeer ik echt constant op het randje heb ik het gevoel.. Ga maar proberen beetje televisie te kijken en vroeg te gaan slapen. Waarom is alles zo moeilijk en vermoeiend?

[Dith]

Nijn* schreef:

@ Dith: heb je me gezien?

Volgens mij zat je achter me en anders heb je een dubbelganger haha. Maar ik vond het zo stom om het te vragen.

Ik ben echt blij met mijn vriendinnen, iedereen begrijpt hoe ik me voel en iedereen houdt me lekker bezig. Ik krijg echt veel smsjes, lieve emails en ze willen allemaal langskomen om me te vermaken(L).
Ik denk ook echt dat ik me teveel van het hele 'op kamers' had voorgesteld, ik had echt een geromantiseerd beeld van een huis vol gezelligheid en dat iedereen vriendjes met elkaar was...hmm. Dat beeld ben ik nu aan het bijstellen en dat maakt alles ook veel makkelijker, ik weet nu dat het oke is als ik gewoon heel de dag op mezelf ben en dat ik niemand hoef te vermaken, behalve mezelf.

[marrel]

justhanna schreef:

@ Marrel: Veel succes gewenst! Misschien heb ik er over heen gelezen, maar waar ga je stagelopen?

Dankje Nee heb je niet overheen gelezen, ik zeg nooit echt veel details, alleen algemeen geblaat
Maar op het laboratorium voor medische microbiologie in het maxima ziekenhuis Veldhoven. Vorig jaar m'n gewone stage al gedaan, maar nu ist minorstage labmanagement. Ik heb nog 0 ervaring met management en er is ook nog niet echt iets geregeld dus hoop heel erg dat ik een leuke opdracht krijg waarmee ik m'n minor mooi kan halen en dat er een leuk team is daar. Heb ook nog niemand gezien

[Nijn*]

Dith schreef:

Volgens mij zat je achter me en anders heb je een dubbelganger haha. Maar ik vond het zo stom om het te vragen.

Heb jij dan zwart haar en had je een zwart shirt/trui aan? Dan zat ik inderdaad schuin achter je, maar ik denk constant dat ik 'bekenden' zie lopen op de uni alleen ze blijken het nooit te zijn dus ik durf nooit iemand aan te spreken

Ok vandaag dus de eerste colleges gehad. Ik vind het raar. Pffff. Ik moet ook erg wennen aan concept Universiteit, gezien ik vroeger (hihi) HBO deed. Maar de Spaanse lessen zijn werkelijk hilarisch, gezien ik een van de weinigen ben met voorkennis, en dan nog verreweg de beste. Toch ook wel eens fijn om te zijn. Oh, en morgen naar de kapper. En en en...tsja. Ik vind het raar.

[Sens.]

Ik voel me een beetje schuldig omdat ik 2 vriendinnetjes van op de hogeschool niet heb gehoord. Tja het moet van 2 kanten komen, maar normaal gezien ben ik dan toch wel degene die iets laat weten.
Ach maar een mailtje of een smsje sturen, zeker...

[metallica]

@Nijn: ik had je idd niet gezien op het introfeest. Maar ik zou je ook niet weten te herkennen. Al was ik wel steeds aan het denken dat er waarschijnlijk heel wat mensen van hier rond zouden lopen. Maar ik vind het wel grappig.

Nou toch wel mooi gestudeerd de eerste dag. En me opgegeven om te gaan sporten, enige nadeel is dat ik verkeerd had gekeken en vier keer een toets heb in die tijd, maarja, we zien wel Het is sowieso al een prestatie van mezelf.

[Mariekje*]

@ Andijvie: Jemig wat een ervaring zeg... Gelukkig heb ik het zelf nooit meegemaakt, hoewel ik wel eens per toeval (ik wilde de trein nemen vanaf het station) geconfronteerd werd met een vrouw die kort daarvoor een zelfmoordpoging had ondernomen en in stukjes verspreid over het spoor lag. Dat misselijke gevoel herken ik overigens wel, blegh.

Eigenlijk al een lange tijd niet meer meegedraaid op het forum - wat ik overigens best jammer vind - maar in de afgelopen paar maanden is ook vreselijk veel gebeurd. Soms verbaas ik me wel eens hoe gemakkelijk ik eigenlijk met al die veranderingen omspring, en toen ik gisteren op de terugvlucht was vanuit Mallorca besefte ik me plotseling heel erg dat ik nog geen twee jaar geleden vermoedelijk heel anders met al deze 'problemen' en veranderingen was omgesprongen... Dan had ik er nooit heil in gezien. En eigenlijk ben ik best trots op mezelf dat ik mijn hoofd tegenwoordig zo lang koel kan houden, en eerst rustig nadenk voordat ik in paniek schiet... Zoals vroeger dus. Ai, ai..

[duivelaartje]

Pff, eerste honoursbijeenkomst gehad. Eerste practicumdag gehad, wat niet zo goed ging, want we waren een stap vergeten. Ik mis m'n practicummaatje van vorig jaar. Dat was altijd zo gezellig en het ging altijd zo goed, we waren echt een team. Nu zit ik ook met een vriendin, maar zij is echt superslim en wil alles perfect doen maar daarom is er geen overzicht en gaat het voor mij allemaal wat te chaotisch ofzo. Ze gaat me iets te snel en op sommige cruciale momenten weer te langzaam. Misschien moeten we nog aan elkaar wennen, maar ik vind het vervelend. Ze wil alles zelf kunnen, en niets vragen, terwijl vragen je juist beter maakt (mist je op de juiste manier vragen stelt). Pff. Honours was wel leuk, voel me er wel op m'n plek, maar ik was nog niet helemaal mezelf. Ik ben bang dat ik over mensen heen gaan walsen die weer nét wat minder pittig zijn en ik moet me inhouden. Maar dan voel ik me juist suf en minder bij de boel betrokken zijn en heb dan het idee dat de rest alles gaat beslissen. Nee, ik zit nog niet helemaal op m'n plekje en ik moet er echt weer even ingroeien.

*blaat*

[Redhair]

Gister een soort familiefeest van vriendje en ik had z'n ouders nog niet eens ontmoet. Maar het was gezellig, zijn ouders zijn echt leuke mensen. Zijn moeder blijkt bij de thuiszorg te werken en mijn vader wel eens verzorgd te hebben. Wat is de wereld toch klein.
Vannacht zat vriendje er even helemaal doorheen. Hij was heel verdrietig, maar wilde eerst niet zeggen wat er was want hij wilde mij er niet mee lastig vallen. Ik vermoedde al waarover het ging, troostte hem, met veel moeite vertelde hij wat er was. Mijn vermoedde klopte. Seks. Hij vond me zo verschrikkelijk leuk en had soms echt zin in me, het was zo moeilijk dat het niet gewoon kon. Ik voelde me zo leeg. Kon hem niet meer troosten, lag met mijn rug naar hem toe, staarde naar het raam. Kon niet huilen, kon niet schreeuwen, was leeg. Ik weet ook niet hoe ik er mee om moet gaan, ik weet het echt niet. Eigenlijk moet ik het gewoon vaker proberen, ik moet door die angsten heen, ik moet door het dichtklappen en bevriezen heen, maar ik probeer het niet eens meer. Ik wil die pijn niet voelen, ik wil niet bevriezen, ik wil geen gevrij afbreken met een dode blik in mijn ogen. Ik stel het uit, loop ervoor weg, laat het niet gebeuren. Ik probeer het niet eens meer, die pijn kost me te veel energie. Op zo'n moment wil ik het liefst dood, wens ik een kogel door mijn kop, dat wil ik niet voelen dus ik probeer het niet meer. Maar wat is een relatie zonder seks, hier en nu? Ik ben twintig, hij zeven jaar ouder, ik zou ook gewoon seks willen, ik wil ook een normale relatie, maar al die ellende is me te veel. Waarom is alles niet gewoon? Godverdomme.

[Yana]

Nieuwe dag, nieuwe kansen.
Nieuwe dag, nieuwe kansen.
Nieuwe dag, nieuwe kansen.
Nieuwe dag, nieuwe kansen.
Nieuwe dag, nieuwe kansen.

Nee, het werkt nog niet erg.

En nu na 2 maanden maar weer eens naar mijn psych. Ik heb haar zoveel te vertellen, dat ik eigenlijk niets meer te vertellen heb. Wil-niet-wil-niet-wil-niet.

[Missy1234567890]

@ Indigo: mijn vriend zei eerst ook nooit veel uit zichzelf. De meeste dingen kreeg ik toen via zijn moeder te horen, omdat hij nog thuis woonde. Dan had ik ook vaak iets van 'waarom zeg je dat niet?' (gewoon rare, bijzondere dingen die hij had meegemaakt) Maar dan vond hij het niet belangrijk om te vertellen. Nu (3,5 jaar later) vertelt hij wel meer uit zichzelf, hoewel ik soms nog wel dingen moet horen als hij het tegen iemand anders verteld, waar ik dan bij zit.

OT: brrr, ik werd vanochtend wakker doordat vriendje een spin voor mij aan het doden was en volgens hem was het echt een enge en als hij dat zegt... En ik lag daar vlak langs te slapen. Eng idee. Gelukkig weet ik verder geen details over hoe die eruit zag enzo. *spinnenfobie*
Lekker op tijd opgestaan, ga over een uur weg. Ik had geen zin om vandaag om 7 uur op te staan en met vriendje mee te rijden naar het station, ik ga vandaag toch niks doen. Even een dagje niks na al dat getyp en ik ben er blij om..hoofdpijn en buikpijn, ja stopweek. Hopen dat het zo beter gaat, want op deze manier 3,5 uur in de trein te zitten, vind ik niet wat.

Wij hebben een glazen dak en toen ik net zat te ontbijten viel er een vogel op het dak. Met z'n rug naar beneden, pootjes omhoog, dood. Bahbahbah. Ik schrok me dood, durf niet meer onder het dak te komen, durf er niet naar te kijken, eten hoef ik meteen niet meer. Hopelijk neemt die kat die de hele tijd al zit te loeren het beest mee. Gatver, word al misselijk als ik er aan denk.

En afwijzingen die ik zelf creëer.

[Vogelvrij]

Ik heb Roos in het Ublad gespot

En het is meteen druk druk druk

@Andijvie: Ik zit in Roermond op school en moet elke dag met de trein op en neer vanuit Venlo. Gisteren was ik met de brommer, dus hoefde niet met de trein, maar ik hoorde wel al zoiets van een aanrijding. Kan me voorstellen dat het echt een heftige ervaring is. Een tijd terug moesten wij tussen Reuver en Swalmen in een keer vaart minderen, want er werd omgeroepen dat er 'een verdacht persoon langs de spoorlijnen liep'. Ik kreeg het toen al spaans benauwd. Succes ermee meisje!

[Dith]

Nijn* schreef:

Heb jij dan zwart haar en had je een zwart shirt/trui aan? Dan zat ik inderdaad schuin achter je, maar ik denk constant dat ik 'bekenden' zie lopen op de uni alleen ze blijken het nooit te zijn dus ik durf nooit iemand aan te spreken

Bíjna zwart haar (nog enigszins donkerbruin met rode gloed) en ik had een zwart jurkje aan, dus ik gok dat je de goede voor je hebt haha.

Ik snap echt niks van blackboard/studion. Blijkbaar moet ik "iets" doen voor mijn werkgroep van vanmiddag maar ik heb geen idee wat nou eigenlijk. Hmm, waarschijnlijk denkt de rest er precies hetzelfde over dus dat haal ik nog wel in, ben toch de komende 2 dagen vrij .
Beetje vervelend dat er in mijn huis spullen worden gebruikt die van mij zijn. Ik ben nu al een bord, 2 glazen en een schaaltje kwijt en alleen het bord heb ik, vol etensresten, op tafel teruggevonden. Als dat zo doorgaat neem ik al mijn spullen mee naar mijn kamer want daar heb ik geen zin in...

[Missy1234567890]

Wat nou een dagje geen stress...laat ik me voor vanmiddag inplannen voor werk, denk ik, ik kan wel een trein later nemen Nu mag er onderweg echt helemaal niks meer mis gaan, anders kom ik echt enorm te laat. Nu kom ik om 14:45 thuis en moet ik om 15u werken...en dat kwartier heb ik wel nodig om te fietsen. Wat ben ik ook stom. Nu moet ik wel haast hopen dat ze me gaan afbellen

En nu is er dus een stroomstoring bij Amersfoort..oké, ik ben daar nog lang niet, maar dan moét het daar echt wel weer rijden straks.

Brrr het sporten van gisteravond heeft me denk ik toch meer uitgeput dan ik van te voren had gedacht. Ben nu in ieder geval best wel moe. En ik weet eigenlijk niet of ik dan moet gaan slapen, of dat ik juist door moet gaan en vanavond op tijd naar bed. Rot pfeiffer ik weet het gewoon niet

[Missy]

De laatste tijd heb ik de gave om alle dingen te verpesten. En ik doe het allemaal zelf. Wat een slappeling eigenlijk. Blegh.

[metallica]

Vogelvrij schreef:

Ik heb Roos in het Ublad gespot

En het is meteen druk druk druk

Hehe, dan ligt Roos nu gezellig tussen mijn ratjes

Studeren, ik vraag me nu al af of het toch niet teveel wordt. In Maastricht hoefde je oveel minder te doen als hier.. Maar ik zie wel, wat ik kan doen is meegenomen

[Rob]

Hrm. Ik twijfel of de inhoud van mijn minor wel is wat ik zoek. Vakinhoudelijk zeer zeker wel, maar ik heb geen zin in nóg een project en wil eigenlijk wel 's een half jaar alleen maar colleges en niet dat gewhine dat er altijd bij een project komt kijken, want het is toch nooit goed. :\

Oh well, ik mail 'm wel. Wie weet! Nu nog de woorden vinden.

Vanmorgen nog uit 't raam gekeken naar de plek waar mijn trein gisteren een fietser aanreed. Raar gevoel. Op de terugreis moesten we ineens héél hard remmen en toen merkte ik dat ik toch wel echt geschrokken was, ook al was er niets aan de hand uiteindelijk. En tja, toen was er een seinstoring en moesten we weer de trein uit (springen deze keer, geen ladder helaas) en toen had ik 2,5 uur vertraging. Maar nu ben ik weer thuis en voel ik me lekker moeïg, op een fijne, kalme manier. Dus ik ga zo m'n lenzen eens uitdoen, dan warme chocolademelk maken en die voor de tv opdrinken
Morgen vrij

Iedereen weer studeren en ik sta stil. Ja ja, problemen oplossen belangrijk... bladiebla. Ik wil gewoon gezond zijn, een leven hebben, gelukkig en vrolijk zijn. Niet die doorzeurende narigheid. Verdragen... amehoela met je verdragen. Ik wil niet langer verdragen, ik wil dat het opgelost is! Voor nu en altijd! Ik ben moe, het kost me veel energie en ik ben het zat. Blegh.

[Dith]

Oooh dit weer is echt zalig(L). Vandaag werkgroep gehad en die man was heel aardig en nou ja, het was gewoon leuk. Ik voel me nu al een stuk vertrouwder hier, zowel op de uni als in huis én in de stad. Na de werkgroep met een aantal mensen lekker een terrasje gepakt waar ik ineens allerlei mensen tegenkwam die ik al een tijd niet meer had gezien (en wel bij mij thuis in de buurt wonen).
Echt vreemd dat zo'n zonnige dag meteen alles goed maakt...

[Yana]

Het gaat wel aardig vandaag. Wel aardig. Niet goed, (nog) niet slecht. Is het fout dat ik verwacht dat het "toch wel weer komt", zoals zo vaak de laatste tijd? Ik ben echt emotioneel, ik snap mezelf niet. enwaarombeniknognietongesteld?ikwasaltijdzoregelmatig. Ik gooi me maar op mijn studie. En verder twijfel ik over wel fitness, niet fitness, wel fitness, niet fitness... Maar ik had met mezelf afgesproken dat ik maximaal 2x per week het gehele plaatje (cardio+krachttraining) zou doen, dus dan moet ik niet vandaag weer gaan als ik gisteren al ben geweest en vrijdag ook al wil gaan. En morgen, want dan heb ik de hele dag nog niets gepland. Oh wacht, dan zitten we alweer op drie.