[Verhaal] Trust me.

Ik geloof dat ik hier goed zit? In dit deel van het forum, zo niet. Wil iemand dat dan even melden?

Goed, mijn verhaal. Zelf geschreven, en ik plaats het in delen op de volgende site, zelfgemaakt; http://www.trust-me.6x.to/



Sean en Lilly zijn twee kinderen die een andere kijk op de wereld hebben als de meeste kinderen van 12. Ze wonen in een achterstandswijk – zoals Sean het noemt, idioterie met gevaarlijkheidfactor 10 – waar niet alles dus veilig en schoon is.
Sean heeft het thuis ook nog eens niet makkelijk met twee onafscheidelijk ruziënde ouders. En bovendien is hij meestal de dupe van zijn vaders uit de hand gelopen drinkgedrag.
Lilly probeert hem er op alle manieren door heen te slepen, als is zij zelf net nieuw in de wijk. En achter haar schuilt een groot mysterie. Wát doet zo’n rijke standsmuis in deze wijk?
Pas als Lilly – na uren smeken – met Sean mee mag naar een internaat in Engeland, wat zijn ouders meer een plek vinden voor dit soort arrogante jongens, komt iedereen er achter wat er is gebeurd met Lilly.
Als is daar wel een zeer ernstig auto-ongeluk voor nodig.

Gerne overduidelijk, Drama.
Graag commetaar over van alles en nog wat. Ik weet het, er zitten BORDENvol spelfouten in.. ik ben al bezig met die er uit halen.

groetjes, en veel leesplezier!

[Kitten]

Ik weet niet zeker of je feedback wil? Of dat je gewoon mensen je verhaal wil lezen. Zeg dat even, dan kan ik wel feedbacken als je dat wil.

[Roosje]

Kitten' 85 schreef:

Ik weet niet zeker of je feedback wil? Of dat je gewoon mensen je verhaal wil lezen. Zeg dat even, dan kan ik wel feedbacken als je dat wil.

Graag commetaar over van alles en nog wat. Ik weet het, er zitten BORDENvol spelfouten in.. ik ben al bezig met die er uit halen.

Beter lezen, yay!

[Kitten]

Roosje schreef:

Beter lezen, yay!

Oops

[Kitten]

Ik heb even je verhaal door gelezen. Ik heb voornamelijk tot nu toe op de verhaallijn gelet en ik merk een ding waar ik je even op wil wijzen: Zonder licht is er geen donker. Drama is het beste als het geconstrasteerd wordt door het grootste geluk. Zoals ik je verhaal lees is het alleen maar kommer en kwel, en dat strikt af. De negatieviteit straalt mijn monitor uit en ik ga dan al heel snel niets om de karakters geven. Als alles stom is, dan maakt het niet uit als het nog stommer wordt.

Probeer eerst uit te werken voor jezelf wat de positieve punten zijn die tegen slechte dingen gaan staan. Misschien moet je het zelfs wel punt voor punt uitschrijven zodat het duidelijker voor jezelf wordt. In drama zal het aantal negatieve punten het aantal positieve misschien oversteigen, maar dat is niet erg.

Voorbeeld: Ik speelde in een rollenspel over het internet Dennis Wilder, een vriendelijke, onhandige kapitein van een schip ala Star Trek. De hele groep waarmee ik speelde vond het een heerlijk karakter om mee te spelen, en ook in het spel was hij geliefd. Toen hij plotseling vermoord leek te zijn, was de schok groter dan als ie al jaren suicidaal zou zijn geweest.

Kitten' 85 schreef:

Ik heb even je verhaal door gelezen. Ik heb voornamelijk tot nu toe op de verhaallijn gelet en ik merk een ding waar ik je even op wil wijzen: Zonder licht is er geen donker. Drama is het beste als het geconstrasteerd wordt door het grootste geluk. Zoals ik je verhaal lees is het alleen maar kommer en kwel, en dat strikt af. De negatieviteit straalt mijn monitor uit en ik ga dan al heel snel niets om de karakters geven. Als alles stom is, dan maakt het niet uit als het nog stommer wordt.

Probeer eerst uit te werken voor jezelf wat de positieve punten zijn die tegen slechte dingen gaan staan. Misschien moet je het zelfs wel punt voor punt uitschrijven zodat het duidelijker voor jezelf wordt. In drama zal het aantal negatieve punten het aantal positieve misschien oversteigen, maar dat is niet erg.

Voorbeeld: Ik speelde in een rollenspel over het internet Dennis Wilder, een vriendelijke, onhandige kapitein van een schip ala Star Trek. De hele groep waarmee ik speelde vond het een heerlijk karakter om mee te spelen, en ook in het spel was hij geliefd. Toen hij plotseling vermoord leek te zijn, was de schok groter dan als ie al jaren suicidaal zou zijn geweest.

Oké, dank je wel!
Ik ben er nog meebezig om je tips er in te verwerken!

[Kitten]

Ik heb nog eens door je verhaal gelezen. En misschien nog iets om op te letten: Je begint heel extreem. Al voor het einde van hoofdstuk 2, is Sean 2 keer door z´n pa in elkaar gemept en 1 keer zelfs gesneden. Je neem niet de tijd om een soort basis van het verhaal te leggen, en omdat je ook uit Sean's ogen kijkt is het daardoor niet zo ingewikkeld/spannend als het zou kunnen zijn.

Misschien interessant:
- Haal Sean's stukjes er eens uit. Lees het dan zelf, en je zult merken dat je de stukjes van Lilly kan uitbereiden.
- Je hebt voornamelijk Engelse namen in je stukjes verwerkt, terwijl het verhaal duidelijk in Nederland speelt. Misschien moet je er eens over denken waarom je die namen verzint voor je karakters en of het misschien interessanter is om ze een Nederlandse naam te geven.
- Stel belangrijke plotitems uit tot het moment dat je denkt dat je ze echt niet meer achter kan houden. Daarmee bereid je de spanning uit, vooral als er vragen in de lucht hangen.

Bijvoorbeeld: Zeg dat Sean blauwe plekken heeft, want hij is van de trap gevallen (zegt hij). Dan kan het zo zijn dat Lilly hem niet geloofd. Maar wat er echt gebeurd is weet de lezer niet. Doordat je nu Sean's stukje hebt verwerkt, is het gelijk duidelijk. Als je dat niet doet, en wel het stukje verwerkt dat Lilly Sean's ouders hoort ruzieën, dan heeft de lezer een idee. Maar zeker weet je het nog niet. Dan heb je later dat Sean gevallen is met de fiets en zijn pols heeft gebroken, zegt hij. Maar je merkt dat hij ook een blauw oog heeft (hoe doe je dat als je van je fiets valt). enz.

Op die manier bouw je een spanningsboog, EN maak je de schok voor Lilly erger als ze er uiteindelijk achter komt dat hij een naar bier ruikende snijwond heeft. Waardoor Sean niet meer kan verbergen dat hij wordt mishandeld. En daarbij laat je dan Sean's gedachten niet zien, maar wel zijn reactie.

Voorbeeld in voorbeeld:

Tijmen had mooie, donker blauwe ogen waar je in kon verdrinken. Vooral als hij je lief aankeek en je helemaal kon zwemmen in zijn kijkers. Ze schrok. Zijn ogen waren niet lief, niet doordringend. Ze waren koud en gespannen, verdrietig bijna. Ze kende die ogen, en ze waren slecht nieuws. Wat voor slecht nieuws wist ze niet, maar haar glimlach verdween als sneeuw in een hoogoven. Hij wist eindelijk zijn hand te bevrijden en pakte de hare vast. Hij was klam.
"Janne, ik moet even met je praten," zei Tijmen, een halve blik werpend op Julia, die zich snel liet zakken. "Onder vier ogen."

Dit is een spanningsboog die ik zelf heb proberen te schrijven (niet perfect dus). Kan jij al precies voorspellen wat er nu gaat komen?

Kitten' 85 schreef:

Ik heb nog eens door je verhaal gelezen. En misschien nog iets om op te letten: Je begint heel extreem. Al voor het einde van hoofdstuk 2, is Sean 2 keer door z´n pa in elkaar gemept en 1 keer zelfs gesneden. Je neem niet de tijd om een soort basis van het verhaal te leggen, en omdat je ook uit Sean's ogen kijkt is het daardoor niet zo ingewikkeld/spannend als het zou kunnen zijn.

Misschien interessant:
- Haal Sean's stukjes er eens uit. Lees het dan zelf, en je zult merken dat je de stukjes van Lilly kan uitbereiden.
- Je hebt voornamelijk Engelse namen in je stukjes verwerkt, terwijl het verhaal duidelijk in Nederland speelt. Misschien moet je er eens over denken waarom je die namen verzint voor je karakters en of het misschien interessanter is om ze een Nederlandse naam te geven.
- Stel belangrijke plotitems uit tot het moment dat je denkt dat je ze echt niet meer achter kan houden. Daarmee bereid je de spanning uit, vooral als er vragen in de lucht hangen.

Bijvoorbeeld: Zeg dat Sean blauwe plekken heeft, want hij is van de trap gevallen (zegt hij). Dan kan het zo zijn dat Lilly hem niet geloofd. Maar wat er echt gebeurd is weet de lezer niet. Doordat je nu Sean's stukje hebt verwerkt, is het gelijk duidelijk. Als je dat niet doet, en wel het stukje verwerkt dat Lilly Sean's ouders hoort ruzieën, dan heeft de lezer een idee. Maar zeker weet je het nog niet. Dan heb je later dat Sean gevallen is met de fiets en zijn pols heeft gebroken, zegt hij. Maar je merkt dat hij ook een blauw oog heeft (hoe doe je dat als je van je fiets valt). enz.

Op die manier bouw je een spanningsboog, EN maak je de schok voor Lilly erger als ze er uiteindelijk achter komt dat hij een naar bier ruikende snijwond heeft. Waardoor Sean niet meer kan verbergen dat hij wordt mishandeld. En daarbij laat je dan Sean's gedachten niet zien, maar wel zijn reactie.

Voorbeeld in voorbeeld:


Dit is een spanningsboog die ik zelf heb proberen te schrijven (niet perfect dus). Kan jij al precies voorspellen wat er nu gaat komen?

eindelijk, tips waar ik wat aan heb!
Ik krijg eigenlijk altijd te horen: Het is mooi, of goed..
Dan denk ik , nee het is niet perfect, dat weet ik zelf ook wel..
En nu is er eindelijk iemand die wel serieus effe de moeite heeft genomen écht tips te geven!
Echt SUPER bedankt!

[Kitten]

deez schreef:

eindelijk, tips waar ik wat aan heb!
Ik krijg eigenlijk altijd te horen: Het is mooi, of goed..
Dan denk ik , nee het is niet perfect, dat weet ik zelf ook wel..
En nu is er eindelijk iemand die wel serieus effe de moeite heeft genomen écht tips te geven!
Echt SUPER bedankt!

Geen probleem Als je meer wil horen, moet je het maar zeggen. Of als je specifiekere feedback wil hebben.

Kitten' 85 schreef:

Geen probleem Als je meer wil horen, moet je het maar zeggen. Of als je specifiekere feedback wil hebben.

Oke, fijn te weten dat er mensen zijn die hier wel even tijd in willen steken.!

[Kitten]

deez schreef:

Oke, fijn te weten dat er mensen zijn die hier wel even tijd in willen steken.!

Ik ben PBEM RPGs in het Engels gewend. Dus ik kan je niet overal mee helpen.