Nooit gedacht dat ik mijn verhaal kwijt zou doen op een forum, maar waarom ook niet!
Het is zo dat ik een beetje onzeker ben over het volgende;
Ongeveer een jaar geleden had ik via een vriendin het telnummer van een vriend van haar gerkregen omdat ze dacht dat het wel een leuke jongen voor mij zou zijn. Normaal gesproken ben ik niet zo van dat 'koppelen' maar ik vond hem er op de foto leuk uitzien! Verder niet meer aan gedacht en zag ik hem het weekend later in dezelfde discotheek als ik altijd uit ga.. ik was meteen verkocht! De dag later meteen mijn vriendin gebeld en haar verteld hoe leuk hij wel niet was en blabla. Hem gesmst naar zijn msn, en de volgende dag raakten we aan de praat.
Al snel sprak ik hem elke dag en vroeg hij of ik een keer naar de kroeg bij hun wilde komen (Hij en mijn vriendin wonen ongeveer op een uurtje rijden) en dus bleef ik een aantal weken later bij mn vriendin slapen en gingen we naar die kroeg. Het was gelukkig niet druk enzo, dus konden we gewoon met elkaar praten. Hij was echt perfect in mijn ogen, hij zag er stoer uit (dat had ik natuurlijk al eerder gezien), maar was ook super lief! Later kwamen er meer mensen bij zitten en gingen we een spelletje doen (iets met woorden) en pakte hij zelfs mn hand vast! Ik vond het zo lief. Toen mijn vriendin moe werd en naar huis wilde, zijn we met zn allen naar buiten gegaan. Na een half uur om elkaar heen draaien, toch met hem gezoend ondanks dat iedereen erbij stond en dit toch wel een beetje vervelend was. Zelfs dat was pefect! (Hij zei zelfs dat hij mn jas zo mooi vond.. ooit een jongen zoiets horen zeggen??)
Toen we allemaal thuis waren kreeg ik meteen een smsje van hem dat hij het gezellig vond en dat we het snel weer moesten doen! De twee/drie weken die volgden hebben we elke dag gesmst, en had ik er echt vertrouwen in dat het wel iets zou worden. Op msn hadden we het ook over persoonlijke dingen gehad die je niet zomaar aan ieder persoon vertelt, dus had ik wel het idee dat we een 'soort van band' hadden. Ook zei hij dat hij zo snel mogelijk langs zou komen als hij zijn rijbewijs had (dat zou al snel zo zijn dacht hij).
Ik vond dat eigenlijk nog iets te lang duren dus smste hem een paar dagen later of hij zin had om mee naar de bios te gaan. Dat had 'ie wel maar hij zou nog even smsen hoe hij zich voelde (hij was de avond ervoor met wat vrienden gaan stappen). Kreeg ik de dag erna een smsje dat hij zich niet goed voelde. Prima toch? Kan gebeuren! Dus ik mn vriendin bellen om te vertellen dat het toch niet doorging.. zegt ze dat hij bij haar thuis zit, bij haar broer. Dus zij met de telefoon naar de kamer gelopen waar hun zaten en zei ze dat hij iets zei van
"op zondag naar de film.. daar is dat toch geen dag voor.." en als ik hem smste dat hij dan iets zei van "ooh.. zij weer" tegen zn vrienden. Ik vond het best lullig want dat had ie ook best tegen mij kunnen zeggen.
Dag erna op msn weer gesproken en hij bedoelde het niet zo en blabla. Toen ging het smsen enzo weer door. Maar later werd het steeds minder, en spraken we elkaar nog maar amper op msn. Zo ging er zeker een half jaar voorbij dat ik hem niet meer sprak. tot een paar weken geleden, ik dacht zal even kijken of dat hij iets terug zegt. En ja hoor, meteen hele verhalen en of ik het leuk vond om die week naar een feestje te komen die hij georganiseerd zou hebben en dat hij 't leuk zou vinden als ik zou komen. Ik natuurlijk helemaal happy (komt het toch nog goed.. yes yes yes!) en hem later gesmst dat ik wel zou komen (moest eerst met mn vriendin overleggen of dat ze zin had en of ik bij haar kon slapen).
Toen ik er s'avonds was zijn we naar hem toegelopen en deed hij net alsof ik net als ieder ander was die daar rondliep. Hij kwam niet met me praten ofzo. We vonden het lullig van hem omdat hij me uitgenodigd had en hij weet dat ik daar verder niemand kende. Mijn vriendin vond het net zo 'gezellig' als ik en dus besloten we maar ergens anders uit te gaan. Ik zei tegen hem dat we naar een discotheek gingen en hij zei
"nee joh, daar is het helemaal niet gezellig" waarop ik zei
"hier ook niet, doei!" Hij keek me een beetje verontwaardigd aan en wij liepen weg. Ik vond het aan de ene kant een beetje hard van mezelf, dus smste ik hem de volgende dag dat 't me speet dat we zijn gegaan maar dat het niet zo gezellig was omdat ik niemand kende. Geen reactie. Dacht; stik maar!
Gisteravond toch maar weer iets gezegd om te checken of dat hij misschien boos is, maar hij deed heel normaal en we hadden best een leuk gesprek. Nu sprak ik hem net weer en was het net zoals gisteren, maar als ik stop met praten, doet hij dat ook, als ik geen vragen meer stel of geen opmerkingen meer maak die een reactie uitlokken, zegt hij niks meer.
Wat ik eigenlijk graag zou willen weten is hoe jullie hierover denken.
Moet ik het contact aanhouden of verbreken?
Ik geloof nog steeds dat het echt iets zou kunnen worden!
Alvast bedankt!