Droom

[Reynaert]

Droom

Het laten varen van je verlangens schijnt een enorme bevrijding te zijn. Volgens mij waren de boeddhisten de eersten die dit idee succesvol in de markt wisten te zetten. Zelf probeer ik ook bij tijd en wijle deze gedachte te adopteren. Meestal gewoon om te kijken of ik het kan, maar soms ook vanuit een bepaald eigenbelang.

Er bestaan jeugdliefdes waar het om onverklaarbare reden nooit wat mee werd (de term ‘jeugdliefde’ geeft eigenlijk al aan dat er iets mis is gegaan). De onverklaarbare reden was in mijn geval dat ze mij niet zo mocht. Stik maar, denk je dan, maar soms duurt het even om jezelf wijs te maken dat zij ook geen droommeisje is. En zoals vaak met wijsheden die je jezelf hebt wijsgemaakt kunnen ze elk moment onder je vandaan worden geslagen. Wanneer je opeens over haar droomt, bijvoorbeeld.

Omdat ik rationeel ben ingesteld ken ik geen betekenis toe aan dromen. Maar als je de hele dag in de war bent van hetgeen zich ’s nachts op het doek van je onbewuste heeft afgespeeld, dan krijgt die gebeurtenis vanzelf betekenis. Nu het een aantal nachten geleden is kristalliseert zich langzaam een soort helderheid in mijn hoofd. De scherpte van de indrukken is echter verloren gegaan, en ik vraag me af of die helderheid daar een gevolg van is. Het credo “hoe meer je weet, hoe meer je eigen domheid zichtbaar wordt” geldt ook andersom. Met het vervagen van de droom wordt het besef van onwetendheid onder het tapijt geveegd.

Wat ik nu nog denk te weten is met een paar armoedige woorden te omschrijven: een diffuus beeld van iemand in je armen en een flauwe hunkering naar innerlijke rust. Het zwaarmoedige verlangen is weer teruggekeerd en het blijkt onmogelijk om je er tegen te wapenen. De gedachte dat het zin heeft om verzet te bieden heb ik al laten varen. En het is misschien paradoxaal, maar dat helpt.

[tjampie]

Zo hoort literatuur te zijn in mijn ogen. Enerzijds zou het mensen tot denken moeten aanzetten. Dit is hier duidelijk het geval. Anderzijds ga je virtuoos om met de taal. Nog één van de zaken die ik enorm kan apricieren. Maar ik ga hier geen lofzang afsteken. Enkele kanttekeningen wil ik toch maken.

Over de inhoud ga ik mij amper uitspreken. Ik relateer de tekst met filosofie. Namelijk de klassieke filosofie. De schrijver is op zoek naar een soort zielerust en blijkbaar staat het emotionele (de droom) hem in de weg. Ataraxia van de stoïcijnen haal ik mij voor de geest.

Ik vind het enigzins wel spijtig dat de tekst slechts ongeveer een half A4 beslaat. Je vervat zoveel hersenspinsels in bijzonder weinig woorden. We krijgen slechts een aantal impressies die je heel kort beschrijft. Beschrijf de droom an sich zelf eens? Het moet toch wel de moeite waard zijn geweest aangezien een rationeel persoon als jij toch enige moeite heeft met het plaatsen van de droom. Deel die ervaring met de lezer zonder dat je overdrijft natuurlijk.

Voor de rest moet ik mij nog eventjes bezinnen over mijn kritiek. Momenteel laat ik het hier bij. Hopelijk ben je er iets mee. Ik hoop dat ik één dezer dagen mijn kritiek nog wat kan aanscherpen.

[Vogelvrij]

Nou ja, je kan in elk geval wel schrijven, maar dat wisten we eigenlijk al. Ik zou ook graag een wat langere tekst van je zien, ja.

Deze zin vind ik niet erg lekker lopen: "Stik maar, denk je dan, maar soms duurt het even om jezelf wijs te maken dat zij ook geen droommeisje is"
En je kommagebruik is af en toe niet helemaal oké: "Nu het een aantal nachten geleden is kristalliseert zich langzaam een soort helderheid in mijn hoofd. De scherpte van de indrukken is echter verloren gegaan, en ik vraag me af of die helderheid daar een gevolg van is." Volgens mij hoort in die eerste zin wel een komma en in die tweede juist niet.

[Not for Sale]

Een komma tussen is en kristalliseert inderdaad. Daarnaast is kristalliseren geen wederkerend werkwoord (zich).

Ik vind de inleidende eerste twee alinea's leuker dan wat erop volgt, geloof ik.

[Reynaert]

tjampie, de reden dat het niet langer is en dat ik weinig vertel over de droom zelf is doordat die ervaring zoals ik ook schreef telkens meer afgevlakt wordt. Nu blijft het een beetje een mysterie en ik snap dat je er als lezer in geïnteresseerd bent, maar het is moeilijk om in uitgebreide bewoordingen echt recht te doen aan de situatie.

Vogelvrij, komma's plaats ik op gevoel en dan waar ik zelf tijdens het (voor)lezen een pauze zou verwachten. Dat er na een komma geen 'en' zou mogen volgen vind ik eerlijk gezegd prietpraat, en wat betreft die eerste gelegenheid lees ik daar zelf niet zo'n pauze, hoewel die wel begrijpelijker is omdat het gaat om twee werkwoorden waar je wel een pauze tussen zou kunnen plaatsen.

Not for Sale schreef:

Een komma tussen is en kristalliseert inderdaad. Daarnaast is kristalliseren geen wederkerend werkwoord (zich).

Ik vind de inleidende eerste twee alinea's leuker dan wat erop volgt, geloof ik.

kris·tal·li·se·ren -seerde, h, i gekristalliseerd 1 tot kristallen worden 2 (fig): zich ~ concrete vorm aannemen

Verder bedankt voor jullie snelle commentaar!