[verhaal] Liefde

[InOrde]

Hoi, wat vinden jullie van deze stukjes tekst? Ik hoor het graag.

‘Hoe moet je flauwvallen?’ Vraag ik gehaast.
Fee kijkt me met opgetrokken wenkbrauwen aan.
Nina zucht. ‘Kom op, Kim, zoiets kun je niet nadoen.’
Ik kuch quasi bescheiden. ‘Ik ben anders een fantastische actrice,’ schep ik op.
’O, kom op…’ Fee kijkt me ongelovig aan. ‘Je gaat toch niet echt…?’
Ik knik. Jawel, dat ga ik wel. Snappen ze dan niet dat er een heel uur van mijn leven afhangt? Dit is belangrijk!
Aangemoedigd door de gedachte dat ik misschien wel de rest van de dag naar huis mag als ik doe of ik flauwval, loop ik naar meneer van den Berg toe. ‘Meneer,’ fluister ik hees, terwijl ik de rug van mijn hand tegen mijn voorhoofd houd. ‘Meneer, ik voel me niet zo…’
Knal. Au! Ik wist niet dat het zo pijnlijk was om flauw te vallen. Waarom zou een weldenkend mens zichzelf dit aandoen? Ik lijk wel gestoord. De tranen schieten in mijn ogen en ik grijp naar mijn achterhoofd. Ik wist eigenlijk wel dat ik tegen een tafel zou knallen, maar ik dacht er niet zo bij na.

Het is de eerste keer dat ik wijn drink met mijn ouders. Normaal durfde ik er nooit om te vragen, tijdens het uitgaan is zoiets veel makkelijker. Raar eigenlijk, maar met je ouders heb je het idee dat het anders is.
‘Even een toost op mijn volwassen dochter,’ glundert mijn vader.
Ik glimlach. Het voelt een beetje ongemakkelijk. Natuurlijk, het zijn je ouders, maar ik ging altijd op een manier met mijn ouders om alsof het goede kennissen waren. Nu merk ik dat ze me nog echt als hun dochter zien, als hun kleine meisje. Ik ril bij die gedachte, maar weet toch te blijven glimlachen. Het vervelende moment is alweer voorbij. Ik geniet van het eten en mijn ouders, die vertederd zijn doordat ik mijn eerste sollicitatiegesprek heb.

‘Ik vroeg me af, zou je…’
Ik zoen verder zodat ik nog wat extra bedenktijd heb. Wil ik echt? Een seconde geleden wist ik het zeker, maar nu Tim blijkbaar ook wil, is het ineens eng.
’Oké,’ fluister ik uiteindelijk in zijn oor.
Tim heeft rotsokken. Ze willen niet uit en als ze dan uiteindelijk wel willen, blijven er zwarte pluisjes achter tussen zijn tenen.
Ik wist ergens wel dat seks in het echt nooit zo makkelijk gaat als op tv, maar nu wist ik het zeker.
Als Tim daarna gehaast zijn spijkerbroek uittrekt, springt de knoop eraf. Het is een heel gedoe, maar ten slotte liggen we, met alleen ons ondergoed nog aan.
‘Heb je een condoom?’ piep ik.
O ja, mijn stem piept altijd als ik zenuwachtig of gespannen ben.
Marc geeft me kusjes in mijn nek, maar stopt daar ineens mee. ‘Ik heb er eentje thuis liggen…’
Alle spanning is weg. Zeker als mijn vader roept dat we moeten eten. Ook dat nog.

[flyaway]

Hebben ze verband met elkaar?

[InOrde]

Ja, deze fragmenten zijn één verhaal. Misschien komen de grote verhaallijnen nu niet geheel uit de verf maar desondanks vond ik dit de sterkste stukjes. Ik hoop op een reactie van jullie :-)

[LilyB]

Oh, dit vind ik goed! Oke, de samenhang van die drie alinea's is mij ook compleet onduidelijk maar de schrijfstijl op zich is écht goed. Ik kijk er naar uit meer van je te lezen.

[Vogelvrij]

Tim heeft rotsokken. Ze willen niet uit en als ze dan uiteindelijk wel willen, blijven er zwarte pluisjes achter tussen zijn tenen.

Dat eerste stukje vind ik niet zo goed, je bent daar niet consequent met je interpunctie en maakt wat teveel gebruik van beschrijvende woorden als 'gehaast', 'quasi bescheiden' 'schep ik op' en 'fluister ik hees'. Het tweede stukje vind ik al wat beter. Hoe oud ben je?

[Reynaert]

Ik vind de toon een beetje aanstellerig en kinderachtig. Verder zijn je beschrijvingen inderdaad niet al te best (zie Vogelvrij). Het derde stukje is wel aardig trouwens, omdat het met een piepstem wordt uitgesproken is die zin 'heb je een condoom?' ineens grappig. Wel een anticlimax vanjewelste trouwens, dat einde.