Begrafenis van m'n opa

[AzN]

Ik moet iets gaan zeggen op de begrafenis van m'n opa en ik was van plan om dit te richten op de aanwezigen:

Vooral de laatste dagen van zijn leven,
was het moeilijk om aan te zien.
Om iemand zo hard te zien vechten,
voor hooguit 2 dagen misschien.

Toch zijn we dankbaar voor het einde,
ondanks dat het zo plotseling kwam.
Omdat het niet alleen zijn leven,
maar ook zijn lijden overnam.

En dit voor te dragen aan m'n opa:

Ik hoop dat u in de hemel gelukkig wordt,
en blij bent dat er een einde is gekomen aan uw lange strijd.
Om mijn verdriet te beschrijven kom ik woorden tekort,
maar het troost me om te weten dat u niet meer lijdt.

In mijn leven mocht u niet ontbreken,
afscheid nemen doet me te veel pijn.
In mijn dromen zal ik u daarom weer spreken,
en in mijn gedachten zal ik toch bij u zijn.

Voor u was een mensenleven een te korte tijd,
er was nog zoveel dat u mee moest maken.
Daarom hoop ik dat u daarboven leeft tot in de eeuwigheid,
en over ons allemaal zult waken.

Wat vinden de kenners hiervan? Dan heb ik 't vooral over 't laatste gedichtje, die heb ik namelijk zelf geschreven. Ik kan absoluut niet dichten, dus commentaar, kritiek, suggesties, etc. zijn erg welkom!

[Miekje*]

Het is voor je opa, dus jij moet beslissen! Maar ik vind het wel heel mooi. En waarom zou je niet kunnen dichten? Kik hier eens naar!

[AzN]

*Miekjuh* schreef:

Het is voor je opa, dus jij moet beslissen! Maar ik vind het wel heel mooi. En waarom zou je niet kunnen dichten? Kik hier eens naar!

Ik heb er niets aan veranderd en 'm vandaag zo voorgedragen. Ik heb 't gevoel dat 't goed ging . Dank je wel! ^^