hoe stap je je bed in?

[assepas1]

ik heb een beetje een vreemde manier van mijn bed in stappen en vind dit behoorlijk irritant. ik heb geen nachtlampje dus kan het licht niet aandoen bij mijn bed en mijn lichtknopje zit aan de andere kant van m'n kamer dus ik moet 2 à 3 stappen lopen om bij m'n bed te komen. ik ben bang in het donker, en als ik iets niet goed kan zien, denk ik gelijk dat er 'iets' zit... als ik dus mijn lichtknopje uitdoe, ren ik naar mijn bed om daar in te springen, maar dan ook echt springen, en gelijk diep onder de dekens te kruipen en dan ben ik nog steeds bang dat dat 'iets' mijn voeten pakt ofzo...
ik wil graag weten waarom ik dit doe... het is een soort automatisme want als ik aan die andere kant van mn kamer sta, dus bij het lichtknopje, op het moment dat ik mn licht uitdoe en dus heel even niets kan zien, raak ik totaal in paniek en spring ik op mijn gevoel mijn bed in.
ik zou ook graag willen weten of meer mensen hier last van hebben en of iemand ook weet hoe je dit niet moet doen. ik denk dat ik maar gewoon een nachtlampje moet neerzetten, maar het is ook vervelend als ik mijn hele leven bang in bed lig.
bedankt dat je de moeite hebt genomen om mijn verhaal te lezen...

[AzN]

Lijkt me erg vervelend om iedere avond op zo'n manier naar bed te gaan . Mag ik vragen waarom je eigenlijk geen nachtlampje hebt? Dat lijkt mij nogal noodzakelijk namelijk, zeker in jouw geval .

Zelf 'klim' ik er altijd in, aangezien ik 'n ingebouwde kast onder m'n bed heb zitten .

[Alyssia]

Ik zou idd ook gewoon een nachtlampje aanraden, al is het maar een klein ding wat niet eens genoeg licht geeft om te lezen...
En ik denk dat je heus niet 'je hele leven lang bang in bed ligt' want meestal zijn dit soort dingen maar fases. Ik heb er ook last van af en toe, en soms juist helemaal niet.

Dat deed ik vroeger ook. (en stiekem nog wel ens als ik te veel horrorboeken heb gelezen ). Maar gewoon een lampje voor bij je bed kopen? En het blijft idd niet, hoor, zoiets is een fase.

[KiMZz]

Ik zet altijd eerst de tv aan en doe daarna pas het licht uit

[*oma*]

Ik ben ook weleens bang in het donker en heb periodes gehad dat ik alle lampen aan deed als het er donker was. Sinds ik geen enge films meer kijk is het wel minder geworden. Meestal dwing ik mijzelf gewoon om rustig te lopen en niet te gaan rennen, er gaat toch niets gebeuren.

[blurred]

Zelf heb ik daar geen last van. Waarschijnlijk was je vroeger erg bang en heb je die gewoonte gewoon niet afgeleerd. Neem een nachtlampje? En anders kun je een zaklamp in je hand houden als je het licht uitdoet, en jezelf daarmee bijschijnen terwijl je naar bed loopt?

[Nona]

Zet inderdaad gewoon een lampje neer. De beste manier om van je angsten af te komen is door te gaan kijken en zien dat er niets aan de hand is. Dus telkens als jij denkt iets te zien (en een stoel met een broek erover kan heel eng zijn ) knip je je lichtje aan en ben je direct gerustgesteld. Ik denk dat je angsten dan vanzelf afnemen. Je weet de rest van de avond tot je in slaap valt immers dat het maar een stoel met een broek is, en voor je de volgende vorm gevonden hebt die je niet kent slaap je al.

Freyja schreef:

(en stiekem nog wel ens als ik te veel horrorboeken heb gelezen ).

zelf heb ik de tv aanstaan, mn nachtlamp en een kaars. de TV gaat uit met timer, de lamp doe ik uit als ik daadwerkelijk zin heb om mn ogen dicht te doen, en eh...dan gaat de laptop ook uit en aan de kant. Kaarsje blijft branden

maar eh, beter koop je gewoon een lampje of desnoods een zaklamp ofzo

[*oma*]

Kaarsje blijft branden? Dat lijkt me gevaarlijker dan 10.000 monsters onder je bed.

*oma* schreef:

Kaarsje blijft branden? Dat lijkt me gevaarlijker dan 10.000 monsters onder je bed.

die staat uiteraard zodanig dat er niks opvalt/uitvalt/omvalt/naastvalt/etc. ik ben niet gek

[Volk]

Nattigheid schreef:

zelf heb ik de tv aanstaan, mn nachtlamp en een kaars. de TV gaat uit met timer, de lamp doe ik uit als ik daadwerkelijk zin heb om mn ogen dicht te doen, en eh...dan gaat de laptop ook uit en aan de kant. Kaarsje blijft branden

maar eh, beter koop je gewoon een lampje of desnoods een zaklamp ofzo

Het is al gezegd maar ik ben al een overgrootmoeder kwijtgeraakt omdat ze altijd een kaarsje liet branden op een plek waar net als bij jou niks opvalt/uitvalt/omvalt/naastvalt/etc. Een vriendin van mij is dakloos geworden omdat ze hetzelfde deed. Zij waren ook niet gek hoor. Maar vuur is onvoorspelbaarder dan je je kunt bedenken. Dus geef om jezelf en blaas het kaarsje uit voordat je gaat slapen.

Edit; Als mijn vriend er nog niet in ligt laat ik me gewoon op het bed vallen. Ligt hij er wel in dan spring ik meestal.

[AmieSansDeNoir]

Ik spring ook altijd mijn bed in omdat ik bang ben voor een man onder het bed die mijn enkels grijpt. Ik slaap altijd met het licht aan als ik alleen ben en ik durf mijn voeten niet buiten de dekens te doen uit angst dat ze gegrepen worden.
Ik zou een nachtlampje nemen als ik jou was.

[*oma*]

De oorzaak van je angst aanpakken lijkt me nuttiger dan een nachtlampje.

gewoon met mn kleren aan

[Droomvlucht]

Mijn man doet het licht altijd uit, toen dat nog niet zo was ging het ongeveer hetzelfde zoals jij beschrijft. Ik ben ook geen held in het donker.

[TheConfidant]

Ik deed vroeger precies hetzelfde, ook door boeken en films e.d. zoals Freyja al vertelde. Je moet je gewoon realiseren dat er toch echt niets is en er toch echt niets gaat gebeuren. Laat dat met nachtlampjes slapen maar achterwege, dan werk je juist mee met je angst en kom je er niet van af.

Vanavond doe je het licht uit en loop je gewoon rustig naar je bed, ga je ernaast staan en echt ervaren dat er gewoon niks gebeurt. Klaar. En nee, dat is niet makkelijker gezegd dan gedaan. Je doet het gewoon. Kom nou, zeg. Nu is het wel weer genoeg zo.

[boe-1986]

ik heb het zelf af en toe. ik neem dan mijn telefoon mee als ik naar de lichtknop loop. stel het nummer van mijn ouders in, houd mijn vinger op de knop klaar om te bellen. en schijn met het licht wat het schermpje afgeeft bij tot ik in bed lig.

heb nog nooit daadwerkelijk gebeld. maar deze op dat moment haast dwangmatige handeling geeft me wel wat rust en ik heb het gelukkig niet elke dag.

misschien helpt het jou ook om je telefoon bij de hand te houden. mocht er iets gebeuren kun je altijd bellen. maar neem maar van jaren lange ervaring van mij aan dat die kans heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel erg klein is.

liefs en sterkte boe-1986

Ik heb in het donker heel lang ook de neiging gehad om naar mijn bed te sprinten en de dekens over mijn hoofd te trekken. Maar daarna zit je vol adrenaline en word je juist angstig en val je moeilijk in slaap. Je weet natuurlijk wel dat het donker zelf niet eng is en er geen monster onder je bed zit, maar als je donker gaat associeren met bang naar je bed rennen dan roept donker automatisch angst op. En als je weet dat een angst niet reëel is, moet je hem niet gaan voeden.
Dus je zult het jezelf moeten afleren. Door geen nachtlampjes te nemen maar gewoon je best doen om heel beheerst en met rustige ademhaling naar je bed te lopen en rustig te gaan liggen. In het begin is dat echt moeilijk, maar je merkt elke keer dat er niets gebeurt en daardoor wordt het elke keer gemakkelijker. Over een jaar snap je niet meer waar je je nou druk om maakte

verplaats je bed anders gewooon dichter bij he lampje? :]

je moet gewoon met iemand anders je bedje delen :]
heb je een vriende of vriendin? laat diegene bij je slapen, ofzo, x]
of gewoon een goeie vriend/vriendin :]

Als jochie was ik altijd bang voor koekiemonster en 's nachts als ik in bed lag was de enige manier dat hij niet bij me kon komen als ik volledig onder de dekens lag met elk gaatje dicht.
Op den duur besloot mijn moeder dat het wel een beetje te gek werd en schoot ze hem zogenaamd dood.
Uiteraard kwam hij daarna terug als geest en daar helpt helemaal niets tegen, zelfs niet oprollen onder je dekens. Daar schoot ik natuurlijk ook niets mee op en dat was het moment dat ik besloot dat het zo wel mooi was geweest en dat ik maar op moest houden met bang zijn. Probeer dat ook eens, bij mij hielp het.

[boet]

Ik denk toch wel dat een nachtlampje de beste oplossing is.

Ikzelf kruip er gewoon in, als ik spring stoot ik me hoofd tegen het dak, en voor 'enkelgrijpers' hoef ik niet bang te zijn, me matras ligt gewoon op de grond.

[SacredRose]

boet schreef:

Ik denk toch wel dat een nachtlampje de beste oplossing is.

Ikzelf kruip er gewoon in, als ik spring stoot ik me hoofd tegen het dak, en voor 'enkelgrijpers' hoef ik niet bang te zijn, me matras ligt gewoon op de grond.

dan vind ik het knap dat je je hoofd kan stoten als je erin springt.
en mischien ligt hij wel onder je matras.

ik heb hetzelfde probleem alleen zodra ik in bed lig is het ook weer over.
maar meestal zorg ik dat mijn televise of iets anders aanstaat.

[Sherlock]

Gebruik je mobiel als zaklamp of idd je TV

[arPos]

bij voorkeur spring ik van 2 meter afstand op mijn 2 bij 2, 20 cm dikke pocketveringmatras zodat ik nog even doorstuiter.

[Ghidorah]

Ik loop meestal in het donker naar boven. Dan loop ik naar mijn kamer. Daar kleed ik me uit en spring ik in me bed. Zonder dat ik er licht bij nodig heb.

[Volk]

Ik vind het wel jammer om te zien hoeveel mensen hun leven laten leiden door onzinnige angsten.

[SacredRose]

mischien is bang zijn in het donker wel onzinnig ondanks dat je weet dat er niks ergs aan is.
maar bij sommige heeft die angst hetzelfde effect als arachnofobie.
heeft bang zijn in het donker ook een naam?

[mathfreak]

sacredrose schreef:

heeft bang zijn in het donker ook een naam?

Ja, het wordt achluofobie genoemd. Ik heb er zojuist onder het trefwoord fobie iets over opgezocht op Wikipedia.

[Streep]

assepas1 schreef:

ik heb een beetje een vreemde manier van mijn bed in stappen en vind dit behoorlijk irritant. ik heb geen nachtlampje dus kan het licht niet aandoen bij mijn bed en mijn lichtknopje zit aan de andere kant van m'n kamer dus ik moet 2 à 3 stappen lopen om bij m'n bed te komen. ik ben bang in het donker, en als ik iets niet goed kan zien, denk ik gelijk dat er 'iets' zit... als ik dus mijn lichtknopje uitdoe, ren ik naar mijn bed om daar in te springen, maar dan ook echt springen, en gelijk diep onder de dekens te kruipen en dan ben ik nog steeds bang dat dat 'iets' mijn voeten pakt ofzo...
ik wil graag weten waarom ik dit doe... het is een soort automatisme want als ik aan die andere kant van mn kamer sta, dus bij het lichtknopje, op het moment dat ik mn licht uitdoe en dus heel even niets kan zien, raak ik totaal in paniek en spring ik op mijn gevoel mijn bed in.
ik zou ook graag willen weten of meer mensen hier last van hebben en of iemand ook weet hoe je dit niet moet doen. ik denk dat ik maar gewoon een nachtlampje moet neerzetten, maar het is ook vervelend als ik mijn hele leven bang in bed lig.
bedankt dat je de moeite hebt genomen om mijn verhaal te lezen...

Misschien is het een idee om een lamp met dimmer te kopen? Kun je langzaamaan minder fel zetten, waardoor je went aan het donker. Misschien helpt dat om je paniek te voorkomen! Sterkte

[Zowieso]

Gewoon een nachtlampje kopen.

Of je koopt zo'n geniaal ding voor op je hoofd wat mijnwerkers hebben

[Streep]

Zowieso schreef:

Of je koopt zo'n geniaal ding voor op je hoofd wat mijnwerkers hebben

Zie het voor je Er zit wel wat in, lekker makkelijk..