Rollenspel - De Studentenkeuken

[Kitten]

Rollenspel – De studentenkeuken

Het doel van dit spel is om een interactie tussen karakters te laten ontstaan. Wat dit betekent is dat je altijd vanuit je eigen karakter schrijft en reageert. De lengte van je reactie maakt niet uit. Het belangrijkste is dat je ook anderen de mogelijkheid geeft om te reageren. Je hoeft natuurlijk niet jezelf te spelen, je kan je ook iemand inbeelden.

Als je tijdens het spel iemand iets wil vertellen als forummer naar elkaar, het liefst per PM versturen. Mocht je meerdere mensen iets willen vertellen, zet je bericht dan neer als offtopic. Offtopic: ([offtopic ])

Mochten er onduidelijkheden zijn, PM me maar even. Als er vragen vaak komen, zet ik ze hier wel bij de openingspost.
-----------------------------------------------------------------------

Als de zon over het studentenhuis aan de overkant komt, vult de keuken zich met licht. De grote ronde tafel in het midden ligt bezaaid met oude kranten en koffiebevlekte brieven. Een grote pot met suiker en een eetlepel staan pal in het midden. Op de deur prijkt een groot vel papier met de boodschap: “Wie heeft mijn paarse slippers gezien? Alvast bedankt, Astrid.”

De trap kraakt en een slaperige jongeman in boxer, pantoffels en badjas loopt de keuken in. Na een lange geeuw gaat zijn aandacht uit naar het koffiezet apparaat. Met een achteloos gebaar gooit hij de gebruikte filter richting het groen afval. De helft mist de bak, maar hij is al druk met het vullen van de kan met water. Een halve minuut later komt een zacht gepruttel uit de machine en richt hij zich op het vullen van de theepot.

[flyaway]

Simon komt de keuken binnen. De geur van versgezette koffie had hem uit zijn slaap gehaald. Hij loopt naar zijn persoonlijke kastje en haalt daar een groene mok uit. Deze had hij al sinds de introductieweek van de universiteit. Het had een nu onleesbaar opschrift. Simon voelt zich daardoor een beetje oud, maar toch kan hij geen afstand doen van de beker.
Hij loopt richting de ander en voelt opeens iets vies tussen zijn tenen. Hij trekt snel zijn voet op en roept uit: "Gatver!". Als antwoord krijgt hij koffie in zijn mok. Simon veegt zijn voet af aan een krant en gaat aan de tafel zitten. Zijn mok zet hij op een krant neer, waar al meerdere koffiekleurige cirkels op stonden.
"Hee, Jeroen, heb je nog gescoord gisteravond?" Hij knipoogt hierbij en kijkt de ander aan.

[Kitten]

Jeroen schudt met een warrige blik in zijn ogen zijn hoofd. "Ik moest keepen," antwoordt hij zijn gang genoot. "Harry heeft weer alle doelpunten gemaakt. Je weet toch dat er eigenlijk geen meisjes komen in die kantine? Het is daar net een klooster: veel bier, geen vrouwen."

[fizzle-fluffy]

Gekleed in haar slaapshirt en een trainingsbroek, met haar haar in een slordige staart, strompelt Laurie de keuken binnen. Ze heeft het laat gemaakt gisteravond en straks heeft ze een hockeywedstrijd. Ze schenkt een mok vol koffie en kijkt naar het briefje op de deur. Geschrokken rent ze de keuken uit, om even later terug te komen met een paar paarse slippers, die ze met punaises netjes op het briefje vastmaakt. Zo, de huishoudelijke zaken zijn geregeld.
Laurie trekt de krant vol koffievlekken weg onder Jeroens beker en, de stripjes lezend, begeeft ze zich richting badkamer om zich klaar te maken voor de wedstrijd.

[Kitten]

Jeroen kijkt haar na als ze verdwijnt. De theepot, die nu hard fluit, haalt hij van het gas af en schenkt de kan vol tot de rand. "Die Laurie is er echt een van vluggertjes in de keuken," zegt hij tegen Simon.

[fizzle-fluffy]

Frisgedouchet en netjes gehuld in hockeyoutfit komt Laurie de keuken nog even in om haar lunch te pakken. Ze opent de koelkast en lijkt iets te zoeken. Dan draait ze zich om en kijkt ze woest de keuken rond. "Wie heeft mijn Vivit drinkontbijt opgedronken? Ik wil drinkontbijt mee naar de training! Ik word er zo moe van, ik ga een eigen koelkast aanschaffen voor op mijn kamer! Ik kan mijn kont niet keren of alles wat ik, nota bene met mijn naam erop, achterlaat in een gedeelde ruimte, wordt stukgemaakt of opgegeten. Kunnen jullie je eigen eten niet kopen!"
Laurie grist Simon's colafles uit de koelkast en stapt chagrijnig de keuken uit, op weg naar hockeytraining.

[Vogelvrij]

Het gedender op de trappen heeft Astrid uit haar slaap gehaald. Destijds dacht ze dat het fijn zou zijn om op de eerste verdieping te slapen, lekker dicht bij de badkamer, maar inmiddels weet ze beter. Met een buurman als Jeroen wordt ze elke ochtend toch vroeg wakker. Tegen beter weten in draait ze zich nog een keer om en sluit haar ogen, maar als het gekrijs van Laurie tot haar doordringt, weet ze dat ze niet meer zal kunnen slapen. Ze zwaait haar benen uit bed en tast naar haar slippers. Dan herinnert ze zich dat de lelijke paarse ondingen verdwenen zijn sinds ze ze gisteren onderaan de trap had laten staan. Zuchtend trekt ze haar laarzen aan. Ze heeft nu alweer genoeg van deze dag.

Eenmaal beneden vindt ze gelukkig wel haar slippers terug. Iemand heeft ze tot haar ongenoegen met punaises vastgeprikt. "Wie heeft dát nu weer gedaan?", moppert ze. De gaatjes staren haar aan als gaatjes in fietsbanden. Haar slippers mogen dan wel paars zijn, daarom hoeven ze nog niet behandeld te worden als stukjes vlees op een barbecue.

[Kitten]

Jeroen rolt met zijn ogen als de dames van het huishouden weer lekker druk elkaar in de haren vliegen. Astrid heeft duidelijk weer een van haar befaamde ochtend humeuren. Hij had nog zo gedacht dat een buurvrouw hem zou helpen op tijd naar bed te gaan, maar in plaats daarvan krijgt hij nu elke dag gezeur over zich heen.

"Laurie heeft ze daar geprikt," zegt hij. Met een kop koffie loopt hij op Astrid af. Als hij haar chagrijnige blik ziet, doet hij snel een stap naar achteren. "Ik heb echt mijn best gedaan geen herrie te maken! Echt, vrouwen. Het lijkt wel alsof jullie allemaal tegelijkertijd chagrijnig zijn!"

Hij loopt snel twee stappen weg van Astrid voordat ze helemaal ontploft en fluistert naar Simon: "Wel sexy die laarzen onder een nachthemd..."

[flyaway]

Simon gluurt naar de benen van Astrid. Stiekem voelt hij meer voor haar dan hij laat merken, hij overschaduwt het door typische mannengrapjes waarbij de dame in kwestie zich eerder beledigd dan vereerd voelt. Eigenlijk zou hij willen dat Simon niet zulke grapjes zou maken, maar het is ook wel weer grappig en meedoen is makkelijker dan er tegenin gaan.
Een blik op de klok vertelt hem dat het tijd is om naar college te gaan. De klok staat tien minuten vooruit, zodat ze op tijd komen. Maar omdat iedereen dat weet is dat effect verloren gegaan en heeft het nu een omgekeerd effect, omdat ze denken: 'Eigenlijk is het toch niet zo laat.' Studenten hebben geen haast.

[Vogelvrij]

Laurie dus. Waar zou zij ze nou in hemelsnaam voor gebruikt hebben? Het hockeyt heus niet fijn op van die slippers. Ze gromt wat naar Jeroen en kijkt hem vuil aan als ze de opmerking hoort die hij Simon toefluistert. Soms kan ze hem echt wat aandoen, dan wil ze een stuk touw om zijn nek leggen en dat langzaam aantrekken. Jammer dat ze nooit op scouting heeft gezeten, de juiste technieken heeft ze nooit geleerd. Hoewel ze toen ze wilde leren haken wel een ster bleek te zijn in het maken van onomkeerbare knopen.

Simon is weggevlucht, hij voelt zich nooit op zijn gemak in haar bijzijn. Zeker niet als Jeroen er ook nog bij is, dan lijkt hij net een puppie die niet weet of hij loyaal moet zijn aan zijn fokker of aan zijn nieuwe baas. Ze opent de koelkast en bestudeert de inhoud. Gek, er is nog een drinkontbijt van haar, ze dacht dat ze dat gisteren al had opgedronken.

[fizzle-fluffy]

Opgelucht, met rode wangen en een kleverige pony stapt Laurie de keuken binnen. Haar mondhoeken worden naar beneden getrokken door wat ze daar aantreft: Astrid staat voor haar neus haar drinkontbijt op te drinken! Ze bereidt zich vast voor op één van haar hysterische woede-aanvallen, maar bedenkt zich dan dat het nog véél gemener is om extreem aardig te doen.
Met een walgelijk zoet glimlachje groet Laurie haar huisgenote. "Heb jij toevallig mijn vifit drinkontbijt gezien? Ik weet zeker dat ik het nog niet had aangebroken!" Met opgeheven kin schraapt ze de schimmel van het brood in de broodtrommel en snijdt een dikke plak af.

[flyaway]

Ondertussen is Simon zich aan het aankleden, hij hoort gekibbel in de keuken. In zijn boxershort schuift hij wat rommel opzij op zijn bureau dat bestaat uit een berg van 5x3x4(lxbxh) bierkratjes, op zoek naar een notitieblok. Een pen vist hij tussen zijn matras en bed vandaan, daarmee had hij vannacht in zijn oor zitten peuteren. Simon zou willen dat hij wat opgeruimder was. Maar als hij ergens aan begon, liet hij de poging tot het aanleren van een nieuwe gewoonte snel weer los en voelde hij zichzelf een mislukkeling.
Hij schudt zijn hoofd en trekt een t-shirt over zijn hoofd. Een broek omsluit nu zijn benen en zoekend naar zijn schoenen vindt hij een paar blaadjes die als aantekeningenmateriaal kunnen dienen. Als er nou nog systeem in zat... De poging om zijn schoenen te vinden door naar een kladblok te zoeken levert niets op. Simon stopt de pen in zijn broekzak, trekt een paar slippers aan en loopt richting de lift. Onderweg rukt hij een mededeling van de bewonersvereniging van de muur en ziet dat de achterkant leeg genoeg is om nog meer aantekeningen op te kunnen maken. Dit moet ruim voldoende zijn. Hij drukt op het knopje van de lift en een halve minuut later stapt hij de kleine ruimte in. Hij bekijkt zichzelf in de spiegel, waarom hangen er eigenlijk altijd spiegels in liften? Als optische ruimtevergroting? Of dient het ook als psychologische sociale controle, in een afgesloten ruimte? Of is het enkel om je make-up te checken?

Beneden aangekomen, ziet hij een zwerver in een prullenbak graven. Simon loopt er met een boog omheen, richting de halte van de tram die hem naar de universiteit zal brengen.

[Vogelvrij]

Offtopic: Lift, lift, wat voor lift? Ik dacht dat ze gewoon in een verbouwd rijtjeshuis zouden wonen, aangezien ze ook al en trap hadden...?


Ironie is niet het goede woord, vijandigheid is beter. Net als er een lichtpuntje is, zoals drinkontbijt terugvinden in de koelkast, word je weer neergesmeten op de grond. Een vieze keukenvloer in dit geval, Jeroen had duidelijk zijn schoonmaaktaak niet vervuld. "Dit is míjn drinkontbijt", zegt Astrid. "Kijk maar, dit is Goedemorgen Drinkontbijt, geen Vifit. Ik denk dat ik die gisteren per ongeluk heb opgedronken. Sorry sorry. Wat ben je snel terug trouwens, je moest toch hockeyen?" Met een verontschuldigende glimlach biedt ze Laurie het restje aan, dan loopt ze naar haar kamer. Haar hart probeert zich te bevrijden uit haar borstkast. Vandaag komt ze niet meer haar kamer uit. Ze heeft wel wat beters te doen dan al dat zenuwslopende gezeur en die stomme grapjes aan te horen. Vandaag zal ze weer verder gaan met haar project, het project waar die domme huisgenoten niets van weten. Ze zal een nieuwe brief schrijven.

[flyaway]

Offtopic: Ik dacht dat het een studentenflat was met trappen en liften

[fizzle-fluffy]

Laurie eet haar boterham en drinkt Astrids drinkontbijt. Het smaakt goed, maar ze geniett nog het meest van de zoete smaak van overwinning. Vanaf dag één hadden Laurie en Astrid onenigheid gehad. Deels omdat Astrid dacht dat ze veel intelligenter was dan de rest, en deels omdat Lauries vader een stuk rijker was dan die van Astrid. Het was wel jammer dat Laurie daar op het moment geen enkel profijt van had, omdat haar vader vond dat ze moest leren op eigen benen te staan.

[Kitten]

Offtopic: Het lijkt me dat we de lift het beste even kunnen negeren.

Verder is het verstandig om niet dingen te verzinnen voor andere karakters, maar het verhaal echt bij je eigen karakter te houden. Dat voorkomt dat je een ander zijn/haar verhaallijn doorkruist.

[Kitten]

Als iedereen de keuken weer uit is, zet Jeroen zijn kop koffie neer. Hij pakt een doos uit de hoek en veegt met een grote zwiep alle papieren van de tafel in de doos. Een kop thee later, zoekt hij langzaam door de post. De ene naar de andere brief verdeelt hij over de postvakjes. Afschriften, brieven van de verhuurder en voor Astrid een roze brief die naar rozen ruikt. De volgende (en laatste) brief pakt Jeroen voorzichtig op.

Hij gaat aan de nu schone tafel zitten en opent de brief. Als hij hem helemaal heeft gelezen laat hij een diepe zucht en legt de brief gesloten op tafel. Hij sipt van zijn thee en staat op alsof zijn rug pijn doet. De krant van vandaag slaat hij open en bladert gelijk naar de vacatures. Uit zijn badjas haalt hij een markeer stift en gaat met een bedroeft hoofd zitten lezen.

[fizzle-fluffy]

Offtopic: was dat tegen mij? Of in het algemeen? Ik had niet het idee dat ik dingen voor andere karakters beschreef. Alleen dingen gebruikte die al gezegd waren.

[Kitten]

fizzle-fluffy schreef:

Offtopic: was dat tegen mij? Of in het algemeen? Ik had niet het idee dat ik dingen voor andere karakters beschreef. Alleen dingen gebruikte die al gezegd waren.

Offtopic: Algemeen. Dit is voor mij ook nogal experimenteel, dus ik reageerde meer op wat ik voelde dat er gebeurde

[fizzle-fluffy]

Kitten schreef:

Offtopic: Algemeen. Dit is voor mij ook nogal experimenteel, dus ik reageerde meer op wat ik voelde dat er gebeurde

Offtopic: ja dat dacht ik al. Ik zie ook wel wat je bedoelt. Maar ik moest me toch even verdedigen!

[Vogelvrij]

Offtopic: Mja, ik merk ook wel dat dat best lastig is, want je kan natuurlijk niet alleen over je eigen karakter schrijven, dan krijg je vier losse verhalen. Dus misschien toch handig als je even je eigen personage introduceert? Zodat de rest een beetje weet welke kant je ermee op wilt?

En Kitten, lees jij nu mijn brief! Ik stuur je wel even een pb over wat ik bedacht had over de afzender, hoeft de rest nog niet per se te weten. In elk geval is Astrid gebrouilleerd met haar ouders, dus daar heeft ze sowieso geen contact meer mee, dus kan wel kloppen dat ze stiekem wat jaloers is op Laurie dan.

[Kitten]

Vogelvrij schreef:

Offtopic: Mja, ik merk ook wel dat dat best lastig is, want je kan natuurlijk niet alleen over je eigen karakter schrijven, dan krijg je vier losse verhalen. Dus misschien toch handig als je even je eigen personage introduceert? Zodat de rest een beetje weet welke kant je ermee op wilt?

En Kitten, lees jij nu mijn brief! Ik stuur je wel even een pb over wat ik bedacht had over de afzender, hoeft de rest nog niet per se te weten. In elk geval is Astrid gebrouilleerd met haar ouders, dus daar heeft ze sowieso geen contact meer mee, dus kan wel kloppen dat ze stiekem wat jaloers is op Laurie dan.

Offtopic: Ik bedoelde eigenlijk nog een extra brief... dat was niet helemaal duidelijk geschreven van mij. Jeroen heeft een brief gehad die voor hem belangrijk is.

Verder zul je in het begin altijd 4 losse verhalen zien, maar dat kan heel snel toch in een verstrengeling raken. Je merkt nu al dat mensen meningen over de andere karakters hebben.

[Vogelvrij]

Offtopic: O, oké! Nou ja, komt wel goed allemaal, loopt vanzelf wel los...

Ze heeft mooie kleren aangetrokken, haar tanden gepoetst en zelfs mascara opgedaan. Als ze in de spiegel kijkt, is ze redelijk tevreden. Dat moet ook wel, want ze gaat een brief schrijven. Natuurlijk kan je ook in lelijke hoedanigheid een brief schrijven, maar dat vindt ze onrespectloos. Een brief is een communicatiemiddel en als je gaat communiceren, wil je er niet ongewassen uitzien. Ze zit aan haar bureau met een leeg blad voor zich. Het is een gewoon multomapblaadje. Zoals gewoonlijk kan ze zich niet concentreren. Gedachtes schieten door haar hoofd, de een nog bizarder dan de ander. Nu zit mijn drinkontbijt in de maag van Laurie, we hebben iets gemeen... Na een tijdje staat ze op en loopt terug naar de keuken. Eerst maar eens kijken of er nog een brief voor haar is gekomen.

[fizzle-fluffy]

Laurie staat zingend de afwas te doen. Wanneer Astrid opeens in de keuken staan, schrikt ze zo dat ze opzij springt. PATS! Ze springt recht in de muizenval die de huisgenoten altijd zetten - meer voor de vorm, tegen de muizen haalt hij weinig uit -. De muizenval klapt dicht en plet vier van haar tenen. Laurie kermt en met tranen in haar ogen strompelt ze naar een stoel, in een poging de muizenval los te peuteren. Er loopt een spoor bloed door de keuken. Ze zal voorlopig niet naar hockeytraining kunnen.

[Kitten]

Offtopic: Het is handig om niet te veel tijdssprongen te maken. Ik denk dat het handig is nog in het ongeveer 'nu' te blijven hangen totdat de verhaallijn doodloopt, want anders weet je straks echt niet meer in welk deel van de tijd iedereen zit.

Jeroen zit al een flinke tijd achter de krant. De pagina's vol vacatures zijn groen gekleurd van de strepen. Van twee pagina's mist een strook, die Jeroen als propjes in zijn oren heeft gestopt tegen het 'zingen' van Laurie. Hij stopt met lezen... Laurie... dat is geen Nederlands... Zo heeft hij er nog nooit bij stil gestaan. Waarschijnlijk is het een afkorting van Laurentien... Nouja, het hele kind is raar, dus dat kan er nog wel bij.

Een scherpe knal doet Jeroen opschrikken. Astrid staat bij de deurpost en kijkt met grote ogen naar Laurie die met haar blote tenen in de muizenval terecht is gekomen. En zoals het betaamd, beginnen haar tenen gelijk hevig te bloeden. Jeroen legt zijn krant neer en knielt voor Laurie als ze gaat zitten.

"Stil blijven zitten en niet bewegen!" zegt hij zakelijk. Hij wurmt zijn vingers onder de klem en trekt hem open. Hij zet zijn voet op het houten voetstuk en breekt het in tweeen. "Astrid, er staat een verbanddoos op mijn kamer. Kan je die even halen? De deur is open. 't meisje in bed heet Sandra en heeft waarschijnlijk barstende koppijn."

"Laurie," zegt hij, terwijl hij zich weer op zijn kermende huisgenoot richt. "Hier moeten we mee naar de dokter. Heb je een huisarts? Ik kan je wel brengen, mijn vader's auto staat voor de deur."

Offtopic: Goede kans dat je met zo'n ongeluk je tenen breekt

[fizzle-fluffy]

"Zitten mijn tenen er nog aan?" klaagt Laurie. Dankbaar neemt ze het aanbod van Jeroen aan en door de pijnscheuten heen probeert ze zich naam en adres van haar huisarts te herinneren. Op een hoekje van de krant noteert ze die met Jeroens potlood. "Moeten we niet eerst even bellen? Of een afspraak maken? Oh, en hoe moet het nou met de afwas?"
Laurie maakt zich altijd op de meest ongelegen momenten zorgen om compleet onbelangrijke zaken.
-Het is wel heel lief dat Jeroen zo goed voor me zorgt!- denkt Laurie. Eigenlijk was Jeroen haar nooit zo opgevallen - ze weet niet eens wat hij studeert! Op het moment maakt het haar ook weinig uit; het doembeeld van wat er met haar tenen is gebeurd, breidt zich in haar hoofd uit tot apocalyptische afmetingen, naar mate de pijn en de hoeveelheid bloed toeneemt. Laat Astrid alstjeblieft snel zijn met die verbanddoos!
Offtopic: het is ook de bedoeling dat ze haar tenen breekt! Dan is ze lekker afhankelijk van jullie
Oh en die afwas was geen tijdssprong, ik dacht, in de tijd dat Astrid naar haar kamer gaat en terug, kon Laurie best haar ontbijt opeten en de spullen afwassen

[Kitten]

Jeroen duwt zachtjes met zijn vingers op haar voet en bestudeert haar gezicht als hij bij haar tenen komt. "Ja, ik bel hem zo. Eerst even zorgen dat dit bloeden ophoudt." Hij staat op en loopt naar de trap. "Kan je het vinden Astrid?"

Hij pakt de val op en stopt hem in de prullenmand. "We moeten gewoon een kat nemen," zegt hij verbeten. "En zorgen dat de kruimels opgeruimd worden. Dan verdwijnen de muizen vanzelf. Met een beetje geluk kunnen we daar wel langs rijden op de terugweg."

Er zijn momenten dat hij baalt dat ze hier geen huistelefoon hebben. Zijn mobiel ligt nog boven en om nu achter Astrid aan te lopen. "Heb je je mobiel op zak? Ik bel wel even, want jij hapt nog naar adem. Probeer te ontspannen even. Die adrenaline moet gewoon even wegtrekken."

[Vogelvrij]

Mogelijkheid één: Laurie blijkt een nog slechter geweten te hebben dan zij. Mogelijkheid twee: ze is een spook. Mogelijkheid drie, vermoedelijk de juiste: mogelijkheid één en mogelijkheid twee zijn allebei juist. Het gevolg is dat de hele keuken vol bloed ligt, gatver.

Astrid heeft braaf Jeroens bevel opgevolgd en is naar boven gestormd. Ze zoekt haastig tussen Jeroens spullen omdat ze zo min mogelijk van het schouwspel beneden wil missen. Het meisje in zijn kamer merkt ze nauwelijks op, totdat ze vraagt: "Zoek je iets?" Maar net op dat moment vindt ze de verbanddoos, zodat ze het niet de moeite vindt om te antwoorden. Als ze opnieuw de keuken binnenkomt, produceert ze expres wat meer herrie. Ze wil Laurie niet ook nog een hartaanval bezorgen.

[Giles]

Offtopic: Echt sinds wanneer is rpg in tegenwoordige tijd ipv vt 0_0

Willemijn-Louise, Wil voor haar vrienden, ligt ongeduldig naar al het gedoe in de keuken te luisteren. Haar huisgenoten waren zó extreem vermoeiend en elke maand werd het moeilijker om niet gewoon haar moeder gelijk te geven, waardoor ze een appartementje zou krijgen. "Ik kan elke pauper aan, alleen niet vierentwintig uur per dag", mompelt ze in haar kussen. En dit terwijl ze pas om half twee haar eerste college had. Als ze meer moeite in haar huisgenoten zou willen steken, was ze allang naar beneden gegaan om die asociale hufters een uitbrander te geven. Maar alleen van de gedachte al wordt Willemijn-Louise giechelig. Alsof ze haar zouden begrijpen. Ze grijpt naar haar oogmasker en oordoppen op haar nachtkastje en doet weer een poging om verder te slapen.

[fizzle-fluffy]

Met een vertrokken gezicht gaat Laurie verzitten om haar mobiel uit haar zak te halen. Ze overhandigt het kleine, openklapbare telefoontje aan Jeroen, net als Astrid met veel herrie binnenkomt. Laurie is nog nooit zo opgelucht geweest om Astrid te zien; het zal helpen wanneer het bloeden gestelpt is. Laurie kan niet goed tegen bloed en ze moet zichzelf vreselijk bijeenhouden om niet flauw te vallen. Ze wil haar huisgenoten, die toch eigenlijk een beetje haar vrienden zijn, al spreekt ze ze nauwelijks, niet tot last zijn.

[Kitten]

Offtopic: Ik dacht: ik doe eens wat anders. In past tense Engels werken is ook zo 2001

Jeroen pakt snel de verbanddoos en wikkelt de tneen van zijn ongelukkige ganggenote in verband. Hij doet zijn best zo veel mogelijk niet te drukken, maar toch ziet hij Laurie verschillende keren zich verbijten als hij haar tenen toch raakt.

Als hij klaar is met Laurie pakt hij haar mobiele telefoon en klapt hem open. Onder Dokter Huis vindt hij het nummer. Hij moet zich inhouden niet te lachen bij het zien van de naam. Een huisarts die Huis heet... je verzint het niet Offtopic: Ik wel .

"Hallo? Met Jeroen van der Molen," zegt hij als de assistent de telefoon op neemt. "Ik bel namens Laurie... ehm... Ja, zij ja. Ze heeft haar tenen in een muizenklem gekregen en het bloed nogal. Het lijkt me verstandig als daar even naar gekeken wordt." Een korte pauze terwijl Jeroen luistert. "Ja, ik weet waar het ziekenhuis is. Dan ga ik gelijk met haar naar de eerste hulp. Dank u voor het advies, Dokter."

Hij geeft de telefoon terug aan Laurie. "Oke, we rijden gelijk naar de Eerste Hulp. Astrid, kan jij haar helpen naar de auto te komen? Ik moet me even snel aankleden, en mijn sleutels pakken," zegt hij en klimt de trap weer op. Uit de stapel gesorteerde was die op zijn vloer ligt pakt Jeroen snel de bovenste kleren en trekt deze aan. Vervolgens pakt hij zijn portemonnee, zijn telefoon, sleutels en rijbewijs.

"Sandra?" zegt hij tegen de figuur in zijn bed. "Ik moet d'r weer vandoor. Je kan mijn deur wel open laten, geen van die meiden durft hier naar binnen te komen. Veel succes met college!"

[flyaway]

Simon is net klaar met zijn college en loopt naar de ruimte met kluisjes, waar zijn doktersjas in een prop opgeborgen ligt. Zijn aantekeningen zijn op een zelfde manier opgevouwen in zijn broekzak. Hij tast naar zijn portemonnee, hierin bewaart hij in zijn sleuteltje, die hij gelukkig niet vaak vergeet. Het is een stukje lopen richting het ziekenhuis, waarin ze een afdeling gaan bekijken. Hij weet niet welke, want dat gedeelte is van zijn rooster afgescheurd. Het college was interessant, vandaag ging het over buitenbaarmoederlijke zwangerschappen. Waarschijnlijk gaan ze dus naar de afdeling gynaecologie, dat zich vlak bij de afdeling Eerste Hulp bevindt.

Aangekomen bij zijn kluisje opent hij zijn portemonnee en haalt het sleuteltje eruit. Even later is het deurtje open en Simon pakt zijn doktersjas. Hierbij vallen er een aantal dingen uit het kluisje, namelijk de badge met zijn naam er op en ook de helft van een paar schoenen. De andere schoen bevindt zich inderdaad in het kluisje, waar afgezien van veel vuile stukjes papier en schoenvuilsel niet veel meer in ligt. Simon zucht. Hij kan zo nooit dokter worden, hij is zo ongeorganiseerd. Verstrooid, noemen vrienden hem. Maar Simon vindt dat 'verstrooid' geen goede terminatie is, immers zijn verstrooide professoren heel slim en Simon beschouwt zichzelf niet zo.
Hij trekt zijn schoenen aan en stopt de slippers in het kluisje, hij is daar per ongeluk op naar huis gelopen. Hij slaat zich voor zijn hoofd en trekt zijn schoenen weer uit. Die slippers waren hier niet voor niets, die zijn verplicht! Hij trekt zijn slippers aan, hoopt dat niemand merkt hoe vies de slippers er van onderen uitzien en loopt naar de groep wachtende medestudenten toe. Ach ja, bedenkt hij zich, hij is tenminste niet op paarse pantoffels naar de universiteit gereisd.


Offtopic: Lol ik blijf v.t. gebruiken en dat verbeteren

[fizzle-fluffy]

Offtopic: ooh dat heb ik ook

[fizzle-fluffy]

Zwaar leunend op Astrids schouder, strompelt Laurie naar Jeroens auto. Ze had nooit verwacht ooit zo afhankelijk te zijn van Astrid, of van wie dan ook. Ze had zichzelf altijd gezien als een onafhankelijke, sterke vrouw die goed op eigen benen kon staan. Als ze dacht dat zonder haar vaders geld in een studentenflat een aanslag was op dat zelfbeeld, dan zou dit dat helemaal zijn. En dat is het ook.
Het kost Astrid een hoop moeite om Laurie in de auto te krijgen zonder dat haar teen ergens tegenaan stoot. Uiteindelijk zit Laurie dan op de bijrijdersstoel, te wachten tot Astrid zich op de achterbank nestelt en Jeroen zich heeft aangekleed. Ze hoopt dat ze snel weer normaal kan lopen; het lijkt Laurie vreselijk om een paar weken niet te kunnen sporten. Misschien kan ze zelfs wel niet zelf naar college straks! Wat moeten de andere studenten wel niet denken, als ze door een groezelige huisgenoot in een nog groezeliger autootje wordt voorgereden? De andere rechtenstudenten zouden haar in haar gezicht uitlachen en haar imago zou voorgoed een deuk oplopen!

[Kitten]

Offtopic: Ik zal straks even posten... maar ik ga er van uit dat we gewoon in Nederland zitten. Hier heb je geen 'speciale' universiteiten.

We kunnen trouwens besluiten om in 1 keer over te gaan op v.t. als iedereen dat graag wil.

[fizzle-fluffy]

Offtopic: Oh, niet? Maar wel hele sjieke toch? Anders hebben we die vanaf nu, boeiend

[Vogelvrij]

Offtopic: Als Laurie bijv. aan de rechtenfaculteit in Utrecht of Amsterdam of zo studeert, denk ik dat ze reden genoeg heeft om zich druk te maken...? Niet dat daar niet iedereen wordt aangenomen, maar misschien wel schadelijk voor haar imago

Sommige mensen zien er groter uit dan ze zijn. Dat komt door hun mond, die al plaats genoeg inneemt voor vier personen. Nu Lauries mond is gereduceerd tot een smal vertrokken streepje, blijft er opvallend weinig van haar over. Astrid doet heus haar best om Laurie ongeschonden in het autootje van Jeroen te krijgen, maar kan niet voorkomen dat ze niet af en toe ergens tegenaan stoot. Even twijfelt ze of ze mee moet gaan naar het ziekenhuis, maar Laurie kijkt haar zo smekend aan dat ze toch maar op de achterbank gaat zitten. Het voelt alsof ze zich door een ijsbeer heeft laten vermurwen, wat haar een slecht teken lijkt. Nog even, en ze wordt weekhartig, iets wat ze totaal niet kan gebruiken. "Nou Jeroen, zet je sirene meer aan!", zegt ze als Jeroen ook in de auto stapt en slippend weg rijdt.

[fizzle-fluffy]

Offtopic: ja ze studeert ook rechten ok dan doet ze dat gewoon! Dus vergeet dat over het speciale universiteitsdinges

[Kitten]

Jeroen doet zijn best om niet te vloeken als hij slipt. Dat gebeurd hem altijd als hij wegrijdt met passagiers. Op dit soort momenten is het in ieder geval fijn dat hij de auto heeft. Hij moet er niet aan denken om helemaal aan het ding gebonden te zijn. Daarvoor houdt hij veel te veel van z'n fiets.

Hij slaat af en neemt een rustige snelheid aan. Hoewel Laurie zit te puffen als een bevallende vrouw van de inspanning om niet van haar stokje te gaan, versnelt hij geen moment. Hij heeft al moeite genoeg met het controleren van zijn auto op deze snelheid.

"Gewoon volhouden, meid," zegt hij. "We zijn er zo."

De rit lijkt een uur te duren, maar Jeroen weet zeker dat het nog geen 10 minuten later is als hij zijn auto parkeert voor het ziekenhuis. Voorzichtig tilt hij Laurie uit de auto en laat haar zakken in een van de rolstoelen die aan de ingang van het ziekenhuis staan. "Astrid, kan jij haar naar binnen brengen? Dan zet ik de auto even weg."

[fizzle-fluffy]

Even denkt Laurie de controle te verliezen, wanneer de auto slipt en ze onderuit glijdt. Ze grijpt de zitting stevig vast en puft geconcentreerd om bij bewustzijn te blijven. Na wat zeker twee uur duurt zijn ze eindelijk bij het ziekenhuis. Wanneer Jeroen haar voorzichtig optilt, voelt ze zich helemaal slap worden. Ze hoopt dat ze niet hoeft te lopen naar de eerste hulp, dat redt ze niet meer!
Gelukkig zet Jeroen haar in een van de rolstoelen van het ziekenhuis. Laurie wordt door Astrid binnengereden en ze gaan op zoek naar de eerste hulp. Dat valt nog niet mee; er zijn bijster weinig mensen op de gang en Laurie kan de bordjes niet meer lezen omdat ze scheel ziet van de pijn en haar ogen vol tranen staan. Ze besluit het op een brullen te zetten om de aandacht van de dokters te trekken. Haar trots is nu toch al zo goed als tot de grond toe afgebroken.

[Vogelvrij]

Alsof ze een pakezel is. Of erger: Lauries persoonlijke assistente. In elk geval hoeft Laurie nu niet meer zo op haar te steunen, nu Jeroen haar in een rolstoel gedumpt heeft. Dat valt alweer mee. En niemand die eraan denkt dat Astrid iets moet voortduwen dat minstens vijftien kilo zwaarder is dan zij. Ze puft ervan, hoewel het niets is vergeleken bij het gejammer dat Laurie uitstoot. Met veel moeite overwint ze een drempel, daarna zijn ze bij de eerste hulp. Astrid kijkt op de borden om te zien waar ze precies heen moeten, maar kennelijk heeft Laurie daar geen begrip voor. Ze zet het op een brullen als een nijlpaard dat neergeschoten wordt. Het heeft effect, onmiddellijk komt er een dokter aangesneld.

Offtopic: omg, niet handig als je met z'n tweeën tegelijkertijd een post schrijft

[fizzle-fluffy]

Offtopic: mooi opgelost hoor

[Kitten]

Als Jeroen het ziekenhuis binnenkomt, is er een klomp artsen om Laurie heen ontstaan en hoort Jeroen een gebrul en gekrijs uit het midden komen waarvan Jeroen zich afvraagt wat er aan de hand is. D'r tenen waren wel kapot, maar om daar nou zo veel stennis over te schoppen. Wel ziet hij dat Astrid druk op weg was naar de Kraamafdeling.

"Bent u de vriend van dit meisje?" vraagt een van de dokters.

"Nee, ik ben haar ganggenoot. Ik was even de auto parkeren," antwoord hij. "Wat is er mis met haar?"

"Nouja, ze is niet zwanger, dus ze gaat de verkeerde kant op. Een verpleegster kan u wel even de weg wijzen," antwoord de arts en wenkt een van de verpleegsters.

Jeroen knikt en wurmt zich tot bij de dames. "Zal ik het even over nemen Astrid?" vraag hij. "Ik weet niet of je ergens heen moest, maar ik heb een strippenkaart voor je als je weer naar huis moet. Ik blijf wel even bij Laurie totdat ze weer heel... en gekalmeerd is."

[flyaway]

Simon loopt door de gangen van het ziekenhuis. Ergens hoort hij gegil, het zal wel van de kraamafdeling komen, afgaande van het geluid lijkt het een volgroeide drieling. De groep gaat een leeg hok in en krijgt daar uitleg over wat er die dag gaat volgen.

[fizzle-fluffy]

Lauries keelgeluid heeft effect: een groep dokters verzamelt zich om haar heen. Astrid was inderdaad de verkeerde gang ingegaan en ze waren op weg naar de kraamafdeling. Dan komt Jeroen eraan en zegt tegen Astrid dat hij het overneemt. Laurie is blij niet meer afhankelijk te zijn van Astrid; wanneer ze even later, onder de hoede van zeker vijf dokters, naar de eerste hulp wordt gereden door Jeroen, is ze alweer wat gekalmeerd - hoewel haar voet nog steeds voelt alsof een muis met zout op zijn tanden zich er een weg doorheen knaagt. Het bloed lekt inmiddels door het verband en haar sok heen, over haar linkerschoen heen.

[Vogelvrij]

Als ze haar rustig even op de borden hadden laten kijken, had ze heus wel de eerste hulp gevonden. Sterker nog, ze wist al dat ze de gang naar rechts moest, maar Jeroen had hen bij de verkeerde ingang afgezet. En nu keken ze allemaal naar haar alsof het haar schuld was dat Lauries bloed de rolstoel aan het bevuilen was. Alsof ze expres aan het treuzelen was waardoor Lauries voet afgezet zou moeten worden. Dan zou ze in elk geval niet meer zo akelig precies aan het stereotype hockeytrutje voldoen.

Chagrijnig schudt Astrid haar hoofd. Nee, ze heeft geen strippenkaart nodig, wat denkt die jongen wel. Ze heeft een OV en anders kan ze altijd nog lopen. Zij heeft namelijk wel twee werkende voeten, omdat ze niet zo dom is haar tenen tussen muizenvangers te stoppen. "Veel succes hè", wenst ze Laurie toe, hopend dat het niet teveel klinkt alsof ze zelf die muizenval had willen zijn. "Tot straks."

Als ze thuiskomt, is het rustig in huis. Mochten Sandra en Willemijn (drie lettergrepen is heus genoeg voor één naam) thuis zijn, dan spelen ze voor goede huisgenoten. Hoewel die Sandra niet echt een huisgenoot te noemen is. Eindelijk kan Astrid kijken of er een brief voor haar is. Tot haar grote genoegen vindt ze een envelop in haar postvakje.

Offtopic: Zou het een idee zijn om in de beginpost te zetten dat we eventueel nog een Sandra zoeken? Het zou zonde zijn als iedereen wordt afgeschrikt omdat dit al een paar dagen bezig is, we kunnen best nog meer mensen gebruiken?

[Kitten]

Offtopic: Ik denk dat we gewoon een nieuwe scene gaan beginnen over een tijdje. Dat schoont het topic op en ik denk niet dat het een groot probleem is als we veel topics er door jagen. Dan maak ik wel een index aan de boven kant. Ik heb al geprobeerd een Sandra te vinden, maar ik heb de user nog niet helemaal overtuigd.

Zodra Laurie wordt binnen geleid door de dokter gaat het plotseling allemaal snel. De runtgenfoto is nog niet helemaal klaar of de dokter is al bezig met het klaarzetten van het gips. Offtopic: Ik heb geen idee hoe tenen worden gegipst... en hoe ver dat gaat

Laurie heeft een prik gekregen in haar tenen tegen de pijn en Jeroen vraagt zich af of misschien de prik iets sterker was dan nodig. Nu ligt ze met een half-gelukzalige blik in haar ogen achterover op de behandel-tafel. Haar schoenen staan op de grond. Jeroen weet eigenlijk niet zo goed wat hij moet doen, want hij heeft Laurie beloofd haar te helpen, maar op hetzelfde moment heeft hij niet het idee dat ze wil dat hij haar in pijn ziet.

"Laurie, vind je het erg als ik er even wat studenten bij haal? We krijgen niet zo veel mensen met vier gebroken tenen," zegt de arts.

Laurie knikt vaagjes met haar hoofd. Jeroen vraagt zich af hoe veel pijnstillende hormonen door haar hoofd gaan. Dan ziet hij hoe een assistent wegsnelt om de periode van behandeling zo kort mogelijk te houden.

[fizzle-fluffy]

Het laatste wat Laurie zich kan herinneren is dat Astrid haar succes wenste. Eigenlijk is het best een aardig meisje.
Nu ligt Laurie op een tafel. Waarschijnlijk is er een röntgenfoto gemaakt. Ze voelde een prikje en nu doen haar tenen geen pijn meer. De lamp geeft heel mooi rose licht. En Jeroen is heel mooi geel.
Dan ziet ze een bekend gezicht de kamer binnenkomen. "simon?" zegt ze. Ze voelt een straal kwijl over haar kin lopen en probeert te giechelen.

[Nienna*]

Naast Simon is ook Anna de kamer binnengekomen. Blijkbaar kent het mooie meisje met de gelukzalige glimlach - wel wat jammer van dat straaltje kwijl over die kin - Simon en Anna voelt een heel klein steekje van jaloezie. Maar dat probeert ze te negeren, want kom nou, zij en Simon? Dat zou sowieso nooit werken.
Toch vindt ze het stiekem wel prettig om vlakbij Simon te gaan staan. Ze houdt wel van zijn aroma, hoe smerig dat ook klinkt: om Simon hangt altijd een luchtje dat gewoon Simon is, maar ook ongelofelijk sexy. Anna schaamt zich er een beetje voor, al die gedachten over Simon, maar ze kan het moeilijk onderdrukken.
De röntgenfoto's hangen op het bord en de arts vraagt hen naar de foto's te kijken. Zoals gewoonlijk is Simon degene die de meeste correcte antwoorden geeft. "En wat is de gebruikelijke behandeling bij dit soort breuken, juffrouw Nijma? Met name als het zoveel gebroken tenen zijn, die op zoveel plaatsen gebroken zijn?"
Anna schrikt op uit haar overpeinzing. "Eh - eventueel rechtzetten, gipsen, pijnstillers, om de week controle en na zes weken mag het gips eraf. Mits de tenen goed genezen. En vooral een schoen geven om op te lopen, aangezien loopgips nog geen garantie is voor een ondersteuning die voldoende is."
"Prima, meer dan prima. Welke pijnstillers zou u dan adviseren?"
Als Anna even stil is, geeft Simon het juiste antwoord. Hij glimlacht even naar haar en Anna kleurt als ze beseft dat ze hem aan het aanstaren was.

Het meisje op de behandeltafel blijkt Laurie te heten en werkelijk, ze is het stereotype hockeyer. Maar ze is wel mooi. Als ze klaar zijn met het beantwoorden van de vragen van de arts, observeert ze hoe Simon op het meisje reageert.
Anna heeft er altijd moeite mee gehad haar crushes slash vriendjes met andere meisjes te vertrouwen. Alsof er ooit iets mis gegaan is in haar leven, waardoor ze gewoon niemand meer vertrouwt. Ze begrijpt niet altijd waarom, maar soms kan ze gewoon heel hysterisch reageren. Ze haat die eigenschap, maar hoezeer ze die ook probeert te onderdrukken, het heeft niet altijd effect.
Anna draait zich zo vlug om dat haar staart aan de andere kant in haar gezicht zwiept. Waardig stampt ze de kamer uit.

Offtopic: Geen idee of ik teveel over Simon heb gezegd. If so, en als "Simon" het er niet mee eens is, ben ik natuurlijk bereid dingen aan te passen.

[Nienna*]

Offtopic: Ps. Ik weet dat Simon zichzelf niet als slim beschouwt, maar Anna ziet dat dus anders. Dus flyaway: heb je daar problemen mee?