Caesarion

[Reynaert]

"Ludwig Unger komt voort uit het huwelijk van twee beroemdheden, en was voorbestemd van hun beider talenten de vermenigvuldiging te zijn. De zoon van Julius Caesar en Cleopatra werd Caesarion genoemd, kleine Caesar. Het is ook de koosnaam die Ludwig Unger van zijn moeder krijgt. Met haar woont hij op een eroderende klif in Oost-Engeland. Na iedere winter is de zee het huis dichter genaderd, net zo lang tot het vergaat. Een odyssee begint.
Caesarion is een geschiedenis over schoonheid en verval, over de knellende band tussen moeder en kind, hun trouw en ontrouw, en ten slotte, wanneer deze dingen zijn verteld, over het belang jezelf ten offer te brengen."

De nieuwe roman van Tommy Wieringa, eindelijk is 'ie er! Ik heb hem vandaag ontvangen en zodra ik hem uit heb zal ik hier plaatsen wat ik ervan vond. En jullie, zijn jullie geïnteresseerd?

[Giles]

Nee. Maar wat niet is kan nog komen. Het is een hele moeite om zijn Joe Speedboot stoethaspel op zoiets te kunnen plaatsen, dus misschien is het iets dat ik wel aantrekkelijk vind. En verder alvast een puntje voor het gebruik van de eroderende kliffen.

[Vogelvrij]

Joe Speedboot vond ik leuk, dus ik ben eigenlijk wel benieuwd, ja

[Aurora]

Ik vond Joe Speedboot en Alles over Tristan geweldig, dus ik heb hoge verwachtingen.

[pete da pornkid]

Ik heb een aantal fragmenten gelezen in de Pers en als ik daar op af moet gaan zeg ik nee, wat een draken van zinnen maakt de beste man soms.

[Aurora]

En, en, en?

[Reynaert]

Spoiler

Nou de verwachtingen waren hoog en zijn grotendeels ook waargemaakt. Nog steeds de schitterende stijl die we van Wieringa mogen verwachten; briljante beelden en metaforen. Wat ik minder vond was dat ik niet alle personages even interessant vond, het ging toch vooral om Ludwig, zijn vriendin en zijn ouders. Die werden op een bijzondere manier gepresenteerd en bleven het hele verhaal lang boeien, maar de nevenpersonages staken daar wat bleek bij af. Dat was bij dit boek opvallender dan bij Joe Speedboot dat bomvol zat met kleurrijke personen. Het mythische karakter van de vaderfiguur vond ik daarentegen echt schitterend uitgewerkt. Het deed me een beetje denken aan Apocalypse Now: die zoektocht naar een vaderachtige figuur diep in de jungle. Ook Ludwigs moeder was een bijzondere persoon met onvoorspelbare kanten. Het duurde even voordat het verhaal op gang kwam, of liever gezegd: er werd de tijd genomen om een mooie setting op te werpen. De liefdespassages met Ludwigs vriendin behoren tot de mooiste die ik in tijden heb gelezen. En de slotconfrontatie met de vaderfiguur was een catharsis die precies genoeg aan de lezer overlaat.