Gay

[Herman302]

Hallo,

Ik denk dat ik Gay ben. Ik vind Jongens veel leuker dan meisjes.

Maar wat moet ik nu doen? Ik weet niet hoe ik het iedereen moet vertellen

En wanneer. Iedereen noemt me ook Gay.

[Carss]

Dat is inderdaad een ontdekking die ik me ook wel kan herinneren.

Misschien moet je je niet zo druk maken, gewoon het leven nemen zoals het is.

Wat baalt het jouw dat je op jongens valt!? Die zijn toch ook gewoon harstikke leuk

En ik zou me niets aantrekken van al die mensen die jouw Gay noemen, dat zijn gewoon een stelletje idioten: D

Blijf lekker jezelf en als je het WILT vertellen, vertel je het ook heus wel een keer : D

succes

[Qimm]

Carss schreef:

En ik zou me niets aantrekken van al die mensen die jouw Gay noemen, dat zijn gewoon een stelletje idioten: D

wat is er idioot aan als mensen iets herkennen. Dat ze er kinderachtig over doen is wel triest natuurlijk


anyway. Hoe oud ben je eigenlijk?

[Kitten]

Je hoeft niet aan iedereen te vertellen dat je denkt dat je homo bent (dat is trouwens het Nederlandse woord). Het lijkt mij niet erg relevant voor het grootste deel van de mensen die je kent. Je kan het wel gewoon vertellen aan je ouders in de trand van: "Tja, ik heb het idee dat ik meer op jongens val" of zoiets. Uiteindelijk blijft dat heel erg persoonlijk lijkt me (ik ben zelf hetero, dus geen ervaring).

[I C U]

Misschien past dit beter op L&R.

[Carss]

L&R? ... Wat past er dan bij Seksualiteit??
Liefde en Relatie zou het zijn als hij vroeg wat hij moest doen als ie verliefd is op een jongen

[stout!]

Hij vraagt toch ook geen advies voor een blow job of wel? Je geaardheid accepteren en reacties uit je omgeving lijken me nou bij uitstek over L&R gaan.

Verder heb ik er geen ervaring mee, maar in mijn omgeving zie ik erg dat mensen (en specifiek homo's) die zichzelf accepteren weinig problemen hebben. Dus zorg dat je er zelf helemaal ok mee bent, geniet ervan, het gaat om een positief gevoel .

Bij de homo's/lesbiennes die ik ken, hebben ze nooit aan iedereen verteld dat dat zo was, 't werd vanzelf duidelijk voor de omgeving... Zou zoiets niet heel snel op school aan je klas gaan vertellen ofzo? Ik neem aan dat je het wel verteld aan je familie/vrienden (als die het niet al doorhebben), en dan lijkt het me gewoon op het moment dat jij je er bij op je gemak voelt. Je kunt vast wel een béétje aanvoelen hoe ze zullen reageren, misschien kun je daar een beetje op inspelen. Maar het lijkt me niet iets wat je per se geheim hoeft te houden, wat Kitten zegt, gewoon als je het eens over relaties hebt ofzo laten vallen dat jij misschien meer in jongens ziet dan in meisjes, het hoeft niet per se zo'n enorm uit-de-kast-komen te zijn lijkt mij... d'r kan ook wel eerst een teentje uit of twee.

[Boeing 747-400]

Je hoeft het niet iedereen te vertellen, maar het heeft mij wel heel erg geholpen om het aan mijn ouders en mijn beste vrienden te vertellen. De rest kwam eigenlijk vanzelf wel op een heel natuurlijke manier, als je het inderdaad over relaties e.d. hebt.

Ik ben er zelf wel heel makkelijk in, zodra het ter sprake komt ben ik er heel open over, het heeft dan ook geen zin om er omheen te draaien. Ik kan me wel voorstellen dat als je nog vrij jong bent, het niet altijd even handig kan zijn om dat op school publiekelijk te maken, dan moet je dat ook vooral niet doen. Het feit dat mensen je 'gay' noemen hoeft nog niet eens te betekenen dat ze dat ook echt denken, misschien is het wel gewoon een pesterij. Trek jezelf er in ieder geval niets van aan.

Dus wat je moet doen is het eerst ervoor zorgen dat je er zelf geen problemen meer mee hebt, en dan is het misschien heel prettig om iemand in vertrouwen te nemen (je ouders, je beste vriend/vriendin). Je zal zien dat de rest daarna vanzelf wel volgt.

[Luna]

Als iedereen je al gay noemt valt er niet zoveel meer te vertellen, lijkt me?!

[Lente]

Luna schreef:

Als iedereen je al gay noemt valt er niet zoveel meer te vertellen, lijkt me?!

Ik ga hier altijd een beetje van rol-ogen, haha. Alsof iedere hetero aan iedereen vertelt dat-ie hetero is? Waarom zou jij dat dan wel moeten doen omdat je homo bent?

Vertel het wie jij wilt, wanneer jij wilt, hoe je wilt. Daar zijn geen 'regels' voor. Overigens hoef jij het natuurlijk helemaal niet zo letterlijk aan mensen te vertellen, zij komen hier vanzelf wel een keertje achter.

Natuurlijk is het misschien wel handig als je het je ouders vertelt, of je beste vrienden, zodat de schok voor hen iets kleiner is wanneer je thuis komt met een eventuele vriend. Maar zelfs dit is up to you.

Het is jouw leven, doe wat goed voelt voor jou.

[Carss]

Tara Marie schreef:

Ik ga hier altijd een beetje van rol-ogen, haha. Alsof iedere hetero aan iedereen vertelt dat-ie hetero is? Waarom zou jij dat dan wel moeten doen omdat je homo bent?

Vertel het wie jij wilt, wanneer jij wilt, hoe je wilt. Daar zijn geen 'regels' voor. Overigens hoef jij het natuurlijk helemaal niet zo letterlijk aan mensen te vertellen, zij komen hier vanzelf wel een keertje achter.

Natuurlijk is het misschien wel handig als je het je ouders vertelt, of je beste vrienden, zodat de schok voor hen iets kleiner is wanneer je thuis komt met een eventuele vriend. Maar zelfs dit is up to you.

Het is jouw leven, doe wat goed voelt voor jou.

Totalý degree

[men123]

Je valt dus ook op meisjes, mss ben je bi..

[Vogelvrij]

Tara Marie schreef:

Ik ga hier altijd een beetje van rol-ogen, haha. Alsof iedere hetero aan iedereen vertelt dat-ie hetero is? Waarom zou jij dat dan wel moeten doen omdat je homo bent?

Het is jouw leven, doe wat goed voelt voor jou.

Dat is toch helemaal niet hetzelfde. Hetero is de norm, daar valt verder weinig over te vermelden, niemand verbaast zich als je zegt dat je hetero bent of vindt dat raar.

Maar met die laatste zin ben ik het wel volkomen eens

Vogelvrij schreef:

Dat is toch helemaal niet hetzelfde. Hetero is de norm, daar valt verder weinig over te vermelden, niemand verbaast zich als je zegt dat je hetero bent of vindt dat raar.

Maar met die laatste zin ben ik het wel volkomen eens

Ja, het is de norm. Daar heb je gelijk in. Maar dan nog zou het een beetje vreemd zijn als je alles wat niet aan de norm voldoet iedere keer moet gaat uitspellen voor mensen. Especially mensen die je eigenlijk helemaal niet (goed) kent.

Persoonlijk zou ik het bijvoorbeeld ook mijn ouders en beste vrienden vertellen, maar alle andere mensen gaat het eigenlijk geen zak aan. Die komen er vanzelf wel een keertje achter.

[Vogelvrij]

Tara Marie schreef:

Ja, het is de norm. Daar heb je gelijk in. Maar dan nog zou het een beetje vreemd zijn als je alles wat niet aan de norm voldoet iedere keer moet gaat uitspellen voor mensen. Especially mensen die je eigenlijk helemaal niet (goed) kent.

Persoonlijk zou ik het bijvoorbeeld ook mijn ouders en beste vrienden vertellen, maar alle andere mensen gaat het eigenlijk geen zak aan. Die komen er vanzelf wel een keertje achter.

Ja goed, niet iedereen natuurlijk, maar inderdaad wel je ouders en beste vrienden. In wezen gaat het verder niemand wat aan, maar het is toch wel iets wat zo'n groot onderdeel uitmaakt van je identiteit en zelfbeeld dat je toch wel een noodzaak voelt om het aan hen te vertellen, dat je aanvoelt dat het iets is wat ze moeten weten en dat kan hartstikke lastig zijn omdat je niet weet hoe ze zullen reageren en zo. En daarom moet je dus doen wat goed voelt, als je nog erg twijfelt en het allemaal niet zo weet en je denkt dat je ouders negatief zullen reageren, kun je misschien beter wachten tot je het zeker weet en een hartstikke leuke vriend hebt gevonden die je ouders uiteindelijk ook wel zullen goedkeuren. Maar: meestal reageren mensen een stuk positiever dan je van tevoren verwacht!

Vogelvrij schreef:

Maar: meestal reageren mensen een stuk positiever dan je van tevoren verwacht!

Dit is inderdaad zo! De meeste mensen zijn niet zo bekrompen en closed-minded als je misschien denkt. Vaak reflecteren je gedachten over wat andere mensen zullen gaan denken, je eigen gevoelens.

Heb je er zelf wel vrede mee? Heb je het geaccepteerd? Want als je dat zelf niet kan, ga je er natuurlijk van uit dat anderen dit ook niet kunnen.

Trust me, zodra je je goed gaat voelen met jezelf, en je eigen gevoelens, zul je heel anders denken. Mensen reageren, zoals Vogelvrij al aangaf, meestal een stuk positiever dan je verwacht. Dit komt gewoon door je eigen onzekerheid. En mochten er dan toch een paar idioten tussen zitten die het niet kunnen accepteren, dan zul je daar makkelijker mee om kunnen gaan, wanneer je er zelf geheel vrede mee hebt.

[Uice]

Vogelvrij schreef:

Dat is toch helemaal niet hetzelfde. Hetero is de norm, daar valt verder weinig over te vermelden, niemand verbaast zich als je zegt dat je hetero bent of vindt dat raar.

Moet je rekening houden met mensen die het raar vinden als je homo bent?

En verder, in Nederland is het ook de norm om een voorhuid te hebben, en toch lopen besneden mannen over het algemeen niet iedereen te vertellen over hun naakte eikel. Coming out is echt zó 1950.

[evil inside]

in 1950 bestond ik nog niet eens

[Vogelvrij]

Uice schreef:

Moet je rekening houden met mensen die het raar vinden als je homo bent?

En verder, in Nederland is het ook de norm om een voorhuid te hebben, en toch lopen besneden mannen over het algemeen niet iedereen te vertellen over hun naakte eikel. Coming out is echt zó 1950.

Voor je eigen bestwil is dat vaak wel verstandig, ja. Dat zou misschien niet móeten, maar het is vaak wel zo handig om daar rekening mee te houden. Maar ik weet niet, zelf vind ik het de normaalste zaak van de wereld en daar handel ik ook naar en dan merk ik wel dat mensen die dat niet zo vinden, daar toch in mee gaan, omdat ze ook geen zin in discussies hebben, maar soms heb ik dan wel het gevoel alsof ik hun acceptatie gewoon afdwing of zo.

Pff, dat is toch iets heel anders. Zoveel mensen voelen zich ongelukkig vanwege hun geaardheid, schamen zich ervoor, weten niet wat ze ermee aanmoeten, dat voelt echt wel als een hele opgave als je besluit dat uiteindelijk openbaar te maken, ervoor uit te komen, een relatie te beginnen. Hoe je het ook went of keert, er zullen toch bepaalde gesprekken plaats moeten vinden, dat gaat niet allemaal helemaal vanzelf, zomaar ineens.
Wat ik misschien eigenlijk bedoel: ik denk dat veel mensen die zelf homo zijn, dat in eerste instantie zélf raar vonden.

[Boeing 747-400]

Vogelvrij schreef:

Wat ik misschien eigenlijk bedoel: ik denk dat veel mensen die zelf homo zijn, dat in eerste instantie zélf raar vonden.

Dat klopt. Je voelt je 'anders', en denkt zoiets van 'waarom ik'. Dat duurt denk bij de een wat langer dan bij de ander (volgen mij bij mij best lang, ik heb best heel lang proberen te ontkennen), maar als je het voor jezelf geaccepteerd hebt, dan merk je wel dat je er ook veel openlijker en makkelijker over kan praten. Dus het belangrijkst is gewoon dat je het eerst voor jezelf leert te accepteren, en er dan eens met iemand (je ouders, of beste vriend) over praat. Kan natuurlijk ook andersom, dat je juist wil praten om het te accepteren, maar volgens mij ben je dan al heel ver met het accepteren, en zoek je alleen nog even die laatste bevestiging.

[Vogelvrij]

Boeing 747-400 schreef:

Dat klopt. Je voelt je 'anders', en denkt zoiets van 'waarom ik'. Dat duurt denk bij de een wat langer dan bij de ander (volgen mij bij mij best lang, ik heb best heel lang proberen te ontkennen), maar als je het voor jezelf geaccepteerd hebt, dan merk je wel dat je er ook veel openlijker en makkelijker over kan praten. Dus het belangrijkst is gewoon dat je het eerst voor jezelf leert te accepteren, en er dan eens met iemand (je ouders, of beste vriend) over praat. Kan natuurlijk ook andersom, dat je juist wil praten om het te accepteren, maar volgens mij ben je dan al heel ver met het accepteren, en zoek je alleen nog even die laatste bevestiging.

Ja, precies... Ik vind dat lastig, ik denk dat het in de praktijk namelijk vaak samen gaat. Het accepteren lukt vaak beter als je merkt dat je omgeving het accepteert

[cenerentola]

Luna schreef:

Als iedereen je al gay noemt valt er niet zoveel meer te vertellen, lijkt me?!

Nee, maar het lijkt me wel fijn om er vrij uit over je gevoelens te kunnen praten en eens flink je hart te luchten bij een goede vriend of vriendin. Waarom neem je niet iemand in vertrouwen? Je moeder of je beste vriend of vriendin. Je zult zien dat iedereen normaal zal reageren en het daarna niet meer zo eng is om het aan andere mensen te vertellen.

Herman302 schreef:

Hallo,

Ik denk dat ik Gay ben. Ik vind Jongens veel leuker dan meisjes.

Maar wat moet ik nu doen? Ik weet niet hoe ik het iedereen moet vertellen

En wanneer. Iedereen noemt me ook Gay.

waarom zou je het vertellen?
en wat moet je nu? precies wat je zelf wilt, ga wat mensen ontmoeten maar je hoeft niet gelijk alvast vast te stellen bij iedereen dat je het bent

[Uice]

Vogelvrij schreef:

Pff, dat is toch iets heel anders. Zoveel mensen voelen zich ongelukkig vanwege hun geaardheid, schamen zich ervoor, weten niet wat ze ermee aanmoeten, dat voelt echt wel als een hele opgave als je besluit dat uiteindelijk openbaar te maken, ervoor uit te komen, een relatie te beginnen. Hoe je het ook went of keert, er zullen toch bepaalde gesprekken plaats moeten vinden, dat gaat niet allemaal helemaal vanzelf, zomaar ineens.

Wat valt er verder nog te zeggen? 'Hoi mam, ik heb een vriend.' 'Leuk, ik dacht al dat je homo was.' Zo zou het bij mij thuis ongeveer gaan, denk ik.

Vogelvrij schreef:

Ja, precies... Ik vind dat lastig, ik denk dat het in de praktijk namelijk vaak samen gaat. Het accepteren lukt vaak beter als je merkt dat je omgeving het accepteert

Accepteren :') Accepteren doe je als iets een probleem is en je ermee leert leven. Mensen die zeggen het te 'accepteren' dat hun kind homo is vind ik vies. Er is niets te accepteren.

[Vogelvrij]

Uice schreef:

Wat valt er verder nog te zeggen? 'Hoi mam, ik heb een vriend.' 'Leuk, ik dacht al dat je homo was.' Zo zou het bij mij thuis ongeveer gaan, denk ik.


Accepteren :') Accepteren doe je als iets een probleem is en je ermee leert leven. Mensen die zeggen het te 'accepteren' dat hun kind homo is vind ik vies. Er is niets te accepteren.

Ja jeetje, dan heb jij wel lekker makkelijk praten hè? Hartstikke leuk voor jou dat jij zulke ouders hebt, maar bij mij ging dat toch totaal anders, mijn moeder had echt wel veel tijd nodig om eraan te wennen, dat was een afschuwelijk gesprek en dat zal voor veel mensen niet anders zijn. Ouders zien de kans op kleinkinderen slinken, ze zien de kans op geluk voor hun kind slinken en het duurt even voordat ze beseffen dat dat allemaal ook best mee kan vallen.

En ach, woordkeuzes. Veel mensen ervaren het als een probleem.

Vogelvrij schreef:

...ze zien de kans op geluk voor hun kind slinken..

Excuse me? Waarom zouden homo's of lesbiènes geen geluk kunnen vinden?

[Qimm]

volgens sommige ouders wel ja

[foefighter]

vogelvrij je hebt helemaal gelijk er is ook niet over te oordelen als je zelf niet in de situatie hebt gezeten. Niet alle ouders reageren nu eenmaal zoals wij tegenwoordig doen

Tara Marie schreef:

Excuse me? Waarom zouden homo's of lesbiènes geen geluk kunnen vinden?

Dat wordt er niet gezegd.. In eerste instantie is het voor veel ouders volgens mij wel zo hoor. Vanaf het moment dat hun kind geboren wordt hebben ook zij toekomstplannen ervoor, het eerste vriendje of vriendinnetje, samenwonen, trouwen, kind krijgen, alles. Het moment dat dat kind dan bij diens ouders uit de kast komt storten al die toekomstplannen in elkaar. Er is niet meer het droomhuwelijk met de prins op het witte paard en ze weten dat het ook gewoon moeilijker zal worden voor hun kind.
Zo normaal en geaccepteerd als dat mensen denken en willen dat het is is het nou eenmaal nog niet.

Uice schreef:

Accepteren :') Accepteren doe je als iets een probleem is en je ermee leert leven. Mensen die zeggen het te 'accepteren' dat hun kind homo is vind ik vies. Er is niets te accepteren.

Het is zeker wel een kwestie van accepteren. Je bent anders dan 'de norm' en daar moet je mee om leren gaan. Toen ik erachter kwam dat ik op meisjes viel dacht ik ook nog dat ik raar was en dat er iets mis was met me. En ik denk dat vogelvrij eerder bedoelde dat het makkelijker is om je comfortabel te voelen met wie je zelf bent als je omgeving positief tegenover homoseksualiteit staat, niet dat je omgeving tolereerd dat er iets mis zou zijn met je.

Ik ben het hier totaal met vogelvrij eens. Als je zeker van je zaak bent en ze staan er positief tegenover, vertel het je ouders. Zo niet, vertel het je beste vriend oid. Zeker als je je nog niet zo zeker voelt over je geaardheid zal het je veel helpen als de mensen waar je om geeft en veel mee omgaat het weten, je steun aan hen kunt ontlenen en je dus merkt dat het helemaal niets veranderd aan wie jij bent.

[cenerentola]

^^^ je hebt helemaal gelijk

[Vogelvrij]

Tara Marie schreef:

Excuse me? Waarom zouden homo's of lesbiènes geen geluk kunnen vinden?

slinken zei ik, niet totaal verdwijnen! Natuurlijk kunnen homoseksuele mensen óók geluk vinden, het is vaak alleen wat lastiger en dat vinden ouders moeilijk, want die willen het liefst dat hun kind totaal gemakkelijk door het leven springt. En verder bedoelde ik inderdaad precies wat kydnav zei.

[as1]

Ik vind dat mensen daar niet dom over moeten doen, in de vorige klas waar ik in zat noemde ze iemand al gay als je m per ongeluk aanstote egt idioot, ik ben het er niet mee eens het maakt niet uit hoeo je bent zolang je t zelf maar wil

Good Luck

kydnav schreef:

Dat wordt er niet gezegd.. In eerste instantie is het voor veel ouders volgens mij wel zo hoor. Vanaf het moment dat hun kind geboren wordt hebben ook zij toekomstplannen ervoor, het eerste vriendje of vriendinnetje, samenwonen, trouwen, kind krijgen, alles. Het moment dat dat kind dan bij diens ouders uit de kast komt storten al die toekomstplannen in elkaar. Er is niet meer het droomhuwelijk met de prins op het witte paard en ze weten dat het ook gewoon moeilijker zal worden voor hun kind.
Zo normaal en geaccepteerd als dat mensen denken en willen dat het is is het nou eenmaal nog niet.


Het is zeker wel een kwestie van accepteren. Je bent anders dan 'de norm' en daar moet je mee om leren gaan. Toen ik erachter kwam dat ik op meisjes viel dacht ik ook nog dat ik raar was en dat er iets mis was met me. En ik denk dat vogelvrij eerder bedoelde dat het makkelijker is om je comfortabel te voelen met wie je zelf bent als je omgeving positief tegenover homoseksualiteit staat, niet dat je omgeving tolereerd dat er iets mis zou zijn met je.

Ik ben het hier totaal met vogelvrij eens. Als je zeker van je zaak bent en ze staan er positief tegenover, vertel het je ouders. Zo niet, vertel het je beste vriend oid. Zeker als je je nog niet zo zeker voelt over je geaardheid zal het je veel helpen als de mensen waar je om geeft en veel mee omgaat het weten, je steun aan hen kunt ontlenen en je dus merkt dat het helemaal niets veranderd aan wie jij bent.

Ik denk dat ik gewoon heel gelukkig moet zijn met mijn ouders, want die zijn altijd al heel openminded geweest. Het maakt mijn moeder letterlijk niet uit met wie ik thuiskom, zolang ze maar weet dat ik gelukkig ben. En ik zou denken dat iedere ouder graag wil dat zijn/haar kind gelukkig is. Mocht dat dan toevallig niet op de manier zijn waarop zij hadden gehoopt, dan is dat jammer, maar uiteindelijk zullen ze er vast wel mee om kunnen gaan.

Overigens denk ik niet dat het een goed idee is om je zelfbeeld te ontlenen aan wat andere mensen van je denken. Je moet zorgen dat je eerst jezelf accepteert en ermee in het reine komt (als je er natuurlijk überhaupt problemen mee hebt) en daarna pas naar buiten zou moeten treden. Je moet niet uit de kast komen in de hoop dat mensen het geweldig vinden zodat je je dan eindelijk fijn kan voelen met wie je bent. Dit neemt namelijk het risico met zich mee dat er iemand negatief reageert en dit zal je dan alleen maar slechter laten voelen, als je jezelf nog niet geheel hebt geaccepteerd.

In short: Kom uit de kast wanneer en omdat je helemaal comfortabel met jezelf bent, niet om het te worden.

Ik bekijk het tegenwoordig zeker anders sinds ik bi/homo vrienden heb, maar goed wat wil je als je aan de Letterenfaculteit studeert Anyway, ik heb wel problemen met het woord 'homoseksueel'. Op deze manier gaan hetero's dat ook altijd met seksuele handelingen associëren. Ik zeg toch ook niet: 'Hoi, ik ben Eric en ik ben heteroseksueel'. Gewoon hetero, homo en bi lijkt me beter.

Bovendien ben je ook niet aan iedereen tekst en uitleg 'verschuldigd', het niet zichtbaar of verkeerd namelijk.

Ik ben jaloers op je. Ik vraag me af en toe hoe het voelt om homoseksueel te zijn. Serieus.

[Kitten]

Ik ben wel zo politiek correct opgevoed dat ik meestal mensen vraag (als dat onderwerp langskomt): "Heb je een vriend of vriendin?"

Vogelvrij schreef:

slinken zei ik, niet totaal verdwijnen! Natuurlijk kunnen homoseksuele mensen óók geluk vinden, het is vaak alleen wat lastiger en dat vinden ouders moeilijk, want die willen het liefst dat hun kind totaal gemakkelijk door het leven springt. En verder bedoelde ik inderdaad precies wat kydnav zei.

Ja idd... ik weet zeker dat mijn ouders het an sich echt helemaal geen probleem zouden vinden als ik lesbisch was, ze zouden het in geen geval afkeuren of zelfs moeilijk erover doen tegen mij, maar ik weet wel zeker dat ze bezorgd zouden zijn en een beetje geschrokken omdat het inderdaad toch iets moeilijker kan zijn om lesbisch te zijn dan hetero. Ze zouden inderdaad moeten accepteren dat de kans vrij groot is dat ik met discriminatie te maken krijg, dat kinderen krijgen een stukje moeilijker wordt gemaakt, etc. Je gunt je kinderen gewoon de gemakkelijkste weg, en dat is toch als je meer voldoet aan de norm.

White Trash schreef:

Anyway, ik heb wel problemen met het woord 'homoseksueel'. Op deze manier gaan hetero's dat ook altijd met seksuele handelingen associëren.

Daarom bestaat er ook het woord homofiel.

[Boeing 747-400]

DarkSavior schreef:

Ik ben jaloers op je. Ik vraag me af en toe hoe het voelt om homoseksueel te zijn. Serieus.

En dan ben ik wel eens benieuwd hoe het voelt om heteroseksueel te zijn...

Quis schreef:

Daarom bestaat er ook het woord homofiel.

True. Maar ik geloof dat ik vaker het woord homoseksueel in de media zie, of dat is misschien mijn ervaring. Voorheen kon ik me daar niet echt aan storen maar het blijkt nogal een ergernis te zijn in the gay community. (dit oprah-woord wilde ik altijd al een keer gebruiken).

[foefighter]

ik word altijd een beetje misselijk van mensen die homoseksueel of homofiel zeggen
het eerste is gewoon te politiek correct voor woorden en zorgt voor krommende tenen bij mij en homofiel klinkt alsof het een ziekte is. Noem het gewoon lekker homo

foefighter schreef:

ik word altijd een beetje misselijk van mensen die homoseksueel of homofiel zeggen
het eerste is gewoon te politiek correct voor woorden en zorgt voor krommende tenen bij mij en homofiel klinkt alsof het een ziekte is. Noem het gewoon lekker homo

Ja, daar ben ik het wel een beetje mee eens. Mensen maken overal een veel te groot probleem van.