De harp des doods deel 1

[Rivka]

De duistere nacht waarde over de huizen.
De enige bron van licht kwam van een peertje, brandend in de lantaarnpaal op de hoek van de straat. Schaduwen flikkerden door de wind.
Tussen de schaduwen door sloop Raven naar één van de dichtstbijzijnde huizen. Het zou een goede nacht worden.
Hij droeg niets bij zich, behalve een kleine, zilveren harp met inktzwarte snaren.
De harp gloeide op.
Raven begon omhoog te klimmen naar het slaapkamerraam. In de kamer lag een baby te slapen, vredig, zonder enige wetenschap van wat er zou komen.
Raven ging met zijn vingers langs de harp. Een trillende, hoge noot was wat het kleine instrument voortbracht.
De baby blies zijn adem uit, voor het laatst.

Het was gelukt. Alweer. Als altijd.
Raven drukte de harp tegen zich aan.
Vandaag was het precies zevenentachtig dagen geleden. En hij wist het nog precies.

Hij stond voor een marktkraampje in Marokko, met de harp in zijn hand.
Toen al vond hij dat het ding iets magisch had, en wilde het kopen.
De oude man achter de kraam smeekte hem om het te kopen, roepend dat het vervloekt was en ongeluk bracht. Bijgeloof, had Raven gedacht, en nog in de ban van de harp kocht hij hem.

Eenmaal terug thuis ging hij aan tafel zitten en pakte de harp rustig uit. Hij was benieuwd. Hij streek voor het eerst langs de snaren van de harp, en hoorde een schril kreetje.
In de hoek van de kamer had een muisje zich tegoed gedaan aan wat kruimels, en lag nu dood op de grond.
Raven begreep dat de oude man gelijk had gehad, en ook dat hij met dit instrument ongelooflijke dingen zou kunnen doen...


Verder?

[Geel]

Ja.

[Reynaert]

Mja, een vervloekte harp... Ik weet het niet hoor.

[Uice]

Peace&cookies schreef:

De duistere nacht waarde over de huizen.

Een nacht waart niet.

De enige bron van licht kwam van een peertje, brandend in de lantaarnpaal op de hoek van de straat.

En de maan en sterren dan?

Schaduwen flikkerden door de wind.

Door de wind? Dat kan niet.

Tussen de schaduwen door

Knap.

sloop Raven naar één van de dichtstbijzijnde huizen. Het zou een goede nacht worden.
Hij droeg niets bij zich, behalve een kleine, zilveren harp met inktzwarte snaren.
De harp gloeide op.
Raven begon omhoog te klimmen naar het slaapkamerraam. In de kamer lag een baby te slapen, vredig, zonder enige wetenschap van wat er zou komen.

Duh, hij is een baby en hij slaapt. Natuurlijk weet hij niet wat er zou komen.

Raven ging met zijn vingers langs de harp. Een trillende, hoge noot was wat het kleine instrument voortbracht.
De baby blies zijn adem uit, voor het laatst.

Het was gelukt. Alweer. Als altijd.
Raven drukte de harp tegen zich aan.
Vandaag was het precies zevenentachtig dagen geleden. En hij wist het nog precies.

Hij stond voor een marktkraampje in Marokko, met de harp in zijn hand.
Toen al vond hij dat het ding iets magisch had, en wilde het kopen.
De oude man achter de kraam smeekte hem om het te kopen, roepend dat het vervloekt was en ongeluk bracht. Bijgeloof, had Raven gedacht, en nog in de ban van de harp kocht hij hem.

Een beetje weinig aandacht besteed aan wat een vrij belangrijk punt lijkt.

Eenmaal terug thuis ging hij aan tafel zitten en pakte de harp rustig uit. Hij was benieuwd. Hij streek voor het eerst langs de snaren van de harp, en hoorde een schril kreetje.

Waarom had hij dat niet geprobeerd voordat hij hem kocht?

In de hoek van de kamer had een muisje zich tegoed gedaan aan wat kruimels, en lag nu dood op de grond.
Raven begreep dat de oude man gelijk had gehad, en ook dat hij met dit instrument ongelooflijke dingen zou kunnen doen...


Verder?

Neuh.

[Broeder]

Je bent neem ik aan nog jong, dus ik zal er verder niet inhoudelijk op ingaan want dan voel ik me ook weer zo suf, maar twee tips:

- Kom niet met zo'n titel. Afgezien van de precieze uitwerking vertelt het meteen al de hele strekking van je verhaal.
- De naam van de hoofdpersoon. Tja. Het wordt wel erg cliché op die manier.

[Rivka]

Ik ben 13, dus verwacht geen enorme literaire hoogstandjes. Maar toch bedankt