dwanggedachtes

[darkfairy]

zoals ik al in het ljh getypt heb.
ik heb de laatste tijd weer veel last van dwanggedachtes.
dingen een bepaald aantal keer doen omdat ik er denk dat er anders wat gaat gebeuren.
ik heb dat een half jaar terug ook al heel erg veel gehad.
en dan is het weer een tijdje minder en dan kan ik het makkelijk laten.
maar dan komt het weer terug naar een tijdje.
en als ik ze dan niet doe dan voel ik me ongemakkelijk.
hebben jullie daar ook last van?.
en hoe gaan jullie daarmee om?.
houden jullie ze tegen of gaan jullie erin mee?.
hebben jullie mischien tips?.

[light fighter]

Ja ik heb hier zelf wel last van, hoe ik er me om gaan, ik probeer ze te negeren omdat het niet kloppende gedachten zijn en leid mezelf af met andere activiteiten. Tegen houden kan niet heb het er met mijn vorige behandelaar wel over gehad hij had als tip om er vooral niet de aandacht op te focussen en iets anders te gaan doen. Wat voor mij daarin heel goed werkt is dat of iets anders ga doen of de ruimte verlaat waar ik opdat moment gedachten krijg

[NaamInGebruik]

darkfairy schreef:

zoals ik al in het ljh getypt heb.
ik heb de laatste tijd weer veel last van dwanggedachtes.
dingen een bepaald aantal keer doen omdat ik er denk dat er anders wat gaat gebeuren.
ik heb dat een half jaar terug ook al heel erg veel gehad.
en dan is het weer een tijdje minder en dan kan ik het makkelijk laten.
maar dan komt het weer terug naar een tijdje.
en als ik ze dan niet doe dan voel ik me ongemakkelijk.
hebben jullie daar ook last van?.
en hoe gaan jullie daarmee om?.
houden jullie ze tegen of gaan jullie erin mee?.
hebben jullie mischien tips?.

Iedereen verricht bepaalde handelingen wel eens extra, deur op slot doen ed. Dus in bepaalde mate heeft iedereen er last van.

Tips.. hmz..
Waarschijnlijk ben je niet Kinetisch aangelegd maar uit je tekst op te maken is deze emotie dat wel. Je voorkeur process zal, gok ik, visueel zijn. (neem eens een herinnering van iets leuks afgelopen week, of maand, dat je bij is gebleven. Nu doen, dan verder lezen.
Is dat waar je aan denkt een beeld, geluid of gevoel?).

De dwang gedachte die je hebt is waarschijnlijk een gevoel. Dat gevoel kan je ergens plaatsen, in je torso, in je hoofd, rug oid. Vind dat gevoel eens, en kijk of het beweegd. Zo ja, kijk eens of je het stop kan zetten. Verzacht dat gevoel, alsof het langzaam 'doof' word en verdwijnt. Doe dat en vergelijk dan hoe je jezelf voelt tov van die dwanggedachte.

[darkfairy]

light fighter schreef:

Ja ik heb hier zelf wel last van, hoe ik er me om gaan, ik probeer ze te negeren omdat het niet kloppende gedachten zijn en leid mezelf af met andere activiteiten. Tegen houden kan niet heb het er met mijn vorige behandelaar wel over gehad hij had als tip om er vooral niet de aandacht op te focussen en iets anders te gaan doen. Wat voor mij daarin heel goed werkt is dat of iets anders ga doen of de ruimte verlaat waar ik opdat moment gedachten krijg

ja ik probeer dan ook andere dingen te doen.
en als de gedachtes niet te erg zijn lukt dat wel.
maar soms kan je je aandacht gewoon niet afleiding.
en dan word het soms wel meer dan 4x die handeling doen.
en daar word ik niet goed van.
maar wel goed dat jij je dan met andere dingen kan bezig houden.

NaamInGebruik schreef:

Iedereen verricht bepaalde handelingen wel eens extra, deur op slot doen ed. Dus in bepaalde mate heeft iedereen er last van.

Tips.. hmz..
Waarschijnlijk ben je niet Kinetisch aangelegd maar uit je tekst op te maken is deze emotie dat wel. Je voorkeur process zal, gok ik, visueel zijn. (neem eens een herinnering van iets leuks afgelopen week, of maand, dat je bij is gebleven. Nu doen, dan verder lezen.
Is dat waar je aan denkt een beeld, geluid of gevoel?).

De dwang gedachte die je hebt is waarschijnlijk een gevoel. Dat gevoel kan je ergens plaatsen, in je torso, in je hoofd, rug oid. Vind dat gevoel eens, en kijk of het beweegd. Zo ja, kijk eens of je het stop kan zetten. Verzacht dat gevoel, alsof het langzaam 'doof' word en verdwijnt. Doe dat en vergelijk dan hoe je jezelf voelt tov van die dwanggedachte.

ik kan het niet echt volgen.
en waar ik het dan voel let ik nooit echt op.

[NaamInGebruik]

Mensen hebben allemaal hun eigen methoden om herinneringen op te slaan. Herinneringen vormen wat je nu bent en hoe je reageert op de wereld om je heen.

Veel mensen doen dit visueel, door te denken in plaatjes of filmpjes. Maar ook veel doen dit door geluid, ze roepen een geluid op dat ze koppelen aan een gebeurtenis. Anderen hebben er een gevoel bij, die zien niet hun overleden huisdier, maar die krijgen weer exact hetzelfde gevoel.

Ieder mens heeft altijd 1 van deze 3 als 'beste'. In mijn geval visueel. Dat betekend ook dat deze manier van verwerken van informatie efficienter loopt. Aan mij vragen van 'hoe zie je dat voor je' is voor mij (onbewust) makkelijker te beantwoorden van 'wat voor gevoel roept dat bij je op'.

Als jij normaliter denkt en onthoud dmv plaatjes of een filmpje, maar je dwang gedachten komen zonder beeld, maar met gevoel is het voor jou lastiger om dit gevoel te verwerken; je gevoel (kinetisch) doet dit normaal niet en kan dit dus ook niet goed. Als je zelf in staat bent dit gevoel aan te passen of over te zetten naar een beeld wordt het vaak eenvoudiger en beter te verwerken.

[darkfairy]

ik heb net geprobeerd me dwanggedachtes wat te negeren.
dus ik heb expres sommigen dingen op een andere volgorde gedaan dan normaal.
als ik die dwanggedachtes heb.
en ik vond/vind het best wel eng.
maar aan de andere kant vind ik het ok wel ok.
en wil ik elke dag proberen wat dwanggedachtes te omzeilen.
door het op een andere volgorde te doen.
maar of het lukt dat weet ik niet.

[T_ID]

darkfairy schreef:

ik heb net geprobeerd me dwanggedachtes wat te negeren.
dus ik heb expres sommigen dingen op een andere volgorde gedaan dan normaal.
als ik die dwanggedachtes heb.
en ik vond/vind het best wel eng.
maar aan de andere kant vind ik het ok wel ok.

Wat ik ervan begrijp bestaat de 'officiële' therapie er ook uit om stukje bij beetje niet te voldoen aan die dwangneigingen, telkens te zien dat er geen rampen gebeuren, en dan telkens een stapje verder te gaan totdat je zonder angst alle dwangrituelen kunt negeren.

[darkfairy]

@ T_ID die therapie heb ik nooit gehad.

[Rise]

Nooit je gedachtes vermijden of neutraliseren.
Met vermijden wordt het erger, met neutraliseren nóg erger.
Natuurlijk is het gewoon beter om een psycholoog te benaderen (als je dit nog niet hebt gedaan), of het je ouders te vertellen.
Oké, ik DENK dat je ocs hebt, als je weet wat dat is? (Obsessief compulsieve stoornis)
Lees dit eens, klik.
1-2% van de wereldbevolking heeft ocs,
het is te verhelpen dmv therapie.
Ik heb het ook (nou ja, niet hetzelfde als jou, en het is grotendeels weg).

Ik hoop dat je hier wat aan gehad hebt

[darkfairy]

ik ben zelf een jaar opgenomen geweest.
en ik zit in dagbehandeling.
dus ze weten er op de afdeling van af.
maar heb er geen therapie voor gehad.
en ik heb het gelezen.

[Rise]

dan is cognitieve gedragstherapie een optie denk ik zo

[ik ben anoniem]

NaamInGebruik schreef:

Iedereen verricht bepaalde handelingen wel eens extra, deur op slot doen ed. Dus in bepaalde mate heeft iedereen er last van.

Tips.. hmz..
Waarschijnlijk ben je niet Kinetisch aangelegd maar uit je tekst op te maken is deze emotie dat wel. Je voorkeur process zal, gok ik, visueel zijn. (neem eens een herinnering van iets leuks afgelopen week, of maand, dat je bij is gebleven. Nu doen, dan verder lezen.
Is dat waar je aan denkt een beeld, geluid of gevoel?).

De dwang gedachte die je hebt is waarschijnlijk een gevoel. Dat gevoel kan je ergens plaatsen, in je torso, in je hoofd, rug oid. Vind dat gevoel eens, en kijk of het beweegd. Zo ja, kijk eens of je het stop kan zetten. Verzacht dat gevoel, alsof het langzaam 'doof' word en verdwijnt. Doe dat en vergelijk dan hoe je jezelf voelt tov van die dwanggedachte.

Naamingebruik snapt volgens mij niet helemaal wat darkfairy bedoelt

Darkfairy ik zelf heb het ook een beetje, maar niet zo erg volgens mij. ehm.. ik zal een paar voorbeelden bedenken.. ik heb toevallig nu lang geen scooter gereden door een operatie, (ga ik toevallig waarschijnlijk morgen weer doen), maar vroeger als ik dan scooter ging rijden, of net ervoor, dan moest ik perce iets doen omdat ik anders dacht dat ik een ongeluk of wat dan ook zou krijgen, ik weet niet meer precies wat.
een ander voorbeeld is dat ik het licht aan MOET zetten, omdat ik het idee heb dat er anders iets gebeurd. volgens mij is dit wat je bedoeld.

hooi

[darkfairy]

ja van dat licht klopt.
die dingen heb ik ook.
maar nou op het moment heb ik het wat minder.
en heb jij er veel last van?.

[bovennatuurlijk]

hallo allemaal,

ik heb het zelf ook gehad en de enige echte oplossing is door:

>ze te begrijpen
>als ze je met rust laten vraag of ze wat te zeggen hebben (klinkt raar maar werkt echt)
>praat positief met je stem(men)

ik ben bevriend met mijn stemmen geraakt ik heb nu soms nog het gevoel dat het een droom was...

ik weet nog dat ik een na cito aan het maken was in de 1e klas en er zat een vraag bij die ik niet winst dus ik dacht ik gok deze wel toen zei de de stemmen in mijn hoofd A ! A !

ik weet niet of dat antwoord klopte maar ik had het gevoel dat ze achter me stonden...


voor mensen die willen weten hoe stemmen ontstaan (mijn verklaaringen)

mensen denken dat het geesten zijn die in jou zitten en nooit meer weg gaan bullshit!!

>>>Problemen kunnen ook optreden als er regels zijn die gebaseerd zijn op gebrekkige aannames. Mamma kan van streek zijn door iets anders in haar leven en uitvallen naar ons als we vragen om iets. De interpretatie van de stem zou dan zeggen: "Ik mag niet vragen om wat ik wil". We nemen aan dat wij het fout hadden en slaan dat feit op in ons geheugen.

Misschien is mamma wel aardig en wil ze best wel ja zeggen, maar heeft ze door dat ze ons beter niet die pony kan geven waar we om vragen. Onze teleurstelling is pijnlijk en de logica wordt verward met de aanname, "Vragen om wat ik wil leidt alleen maar tot pijn".

De geest nam aan dat het vragen de oorzaak was. De Stem laat over het algemeen niet toe dat andere mensen verantwoordelijk zijn voor onze emoties. Het neemt aan dat alles om ons draait en maakt een andere regel om te volgen. Zelfs als het om iemand anders gaat, wordt dit door ons geheugen als regel opgeslagen en moeten wij het volgen.

Als we een gebroken hart hadden zorgde de Stem er voor dat dit ons niet nog een keer zou overkomen. Het zou verklaren, "Alle mannen zijn …" of "Vrouwen zijn allemaal hetzelfde". Het kan in staat zijn om een heel geslacht af te schrijven als een oplossing om maar geen pijn meer te voelen. "Verliefd worden leidt alleen maar tot een gebroken hart". Het vormt uitgangspunten die niet gebaseerd zijn op enige waarheid. Later in het leven zorgen deze regels voor angst om onze liefde te uiten en te gaan voor wat we willen.

Er is geen deel in onze geest die onze gedachten analyseert op overdrijving of onwaarheden. We vertrouwen simpelweg op de logica en we twijfelen daar niet aan. We zijn het eens met de regels zonder rekening te houden met hoe het ons kan beperken in ons geluk en de keuzes voor de rest van ons leven.

Misschien zorgt een tweede gebroken hart voor harde kritiek als "Ik wist beter en ik luisterde niet naar mijzelf", of "Ik ben zo’n idioot". Terwijl we ouder werden leerden we om die harde kritieken te accepteren. Acceptatie zorgt er voor dat we de regels volgen zodat we niet nog een keer pijn ervaren.

Door deze logica lijkt het volgen van de regels of de bestraffende stem een pad naar emotionele veiligheid en geluk. Soms zijn we als volwassenen zo druk bezig met het volgen van de regels dat we niet eens stilstaan bij het feit of ze eigenlijk wel wáár zijn. Geen enkel deel van de geest is bestemd om de zelfkritiek te beperken. We leven voort in dat vroege paradigma dat die stem in ons hoofd er ooit was om ons te helpen gelukkig te zijn, zelfs nu het niet meer waar is.

We beperken onze persoonlijke kracht zodat de Stem een eigen leven kan ontwikkelen. Hij werkt constant met veroordelingen en kletspraat die volledig van onszelf is afgescheiden. Hij is geen nuttige beschermengel meer. Omdat het grotendeel onze eigen stem is die geprogrammeerd staat in ons geheugen, zien we het niet als een aparte entiteit. We zien het vaak niet als een apart deel totdat we zo gespannen zijn en niet meer kunnen slapen door het geklets.

We besteden onze energie aan het volgen van de regels, terwijl we niet eens doorhebben dat veel regels elkaar tegenspreken. "We moeten die promotie hebben" staat in conflict met "Ik voel me niet lekker bij zoveel verantwoordelijkheid". "Ik wil haar mee uit vragen" conflicteert met de angst dat ze nee zal zeggen. Temidden van die chaos in onze gedachten vergeten we dat al die regels gemaakt werden om ons geluk te brengen. Maar emoties als liefde en geluk krijgen nauwelijks ruimte temidden van dat constante gekwek en wat we wel of niet zouden moeten doen.

laat de stem los...........

[Sade]

Eh, dwangmatig gedrag is niet hetzelfde als stemmen horen.

[ik ben anoniem]

bovennatuurlijk, wat jij bedoelt, is niet hetzelfde als wat ik bedoel...
@darkfairy: nee gelukkig heb ik er niet zo veel last van, maar ik heb het af en toe

[puck_xxx]

Hoi. die dwanggedachtes heb ik ook en ik weet niet precies war het is en ik wil er vanaf. Soms als ik de kraan uitdoe loop ik terug om te kijken of hij uit is. En daarna ga ik nog een keer...
Sinds kort hebben we een hamster en soms zie ik voor me hoe ik op hem trap en hoe hij dan doodgaat. Ik wil dat helemaal niet denken,maar de gedachtes komen vanzelf?

Wat kan ik hier aandoen of beter gezegd Wat kunnen we hier aan doen?