Naar de huisarts gaan kan helpen, maar ze krijgen niet altijd even veel onderwijs wat transzaken betreft. Je kan er wel sowieso heen om te vragen wat hij/zij ervan denkt, misschien alvast concreter zicht te krijgen op je opties, eventueel een verwijzing te vragen voor een psycholoog die gespecialiseerd is in transjongeren, etc. Misschien kun je zelfs alvast beginnen aan het psychologische gedeelte van het traject? (Of hebben ze inmiddels afgeschaft dat je aan een team psychologen moet 'bewijzen' dat je echt trans bent?)
Ik weet dus niet of samen met je moeder gaan goed werkt, maar zelf een afspraak maken bij de huisarts lijkt me een goed idee.
Verder vind ik 't goed dat je je goed beseft dat je binnenkort een jongenslichaam kan krijgen. Daar heb je nu niet zo veel aan, maar over twee jaar heeft je moeder niks meer over je te zeggen. Houd je vast aan dat vooruitzicht. Zoek alvast werk, ga sparen, denk na over je studiekeuze, maak plannen om zo snel mogelijk 't huis uit te gaan.
Drinken om je problemen te vergeten lijkt me onverstandig. Kun je niet beter gaan sporten? Ik kan me voorstellen dat dat ook helpt, omdat je dan bezig bent met fysieke kracht opbouwen en dat iets is wat we cultureel aan mannelijkheid verbinden. Zeker als je voor iets als gewichtheffen gaat.
|