Het iedereen-valt-me-aan gevoel

[Eend]

Ik ben nu al vanaf 13 juni opgenomen. Ik volg daar therapie en krijg telkens te horen dat ik een goeie inzet heb enzow. Maar ondertussen voel ik me telkens aangevallen. Ik moet nou soms alleen wel eens extra opdrachten doen in de therapie groep, maar de rest hoeft dat nooit. Ik merk dan dat ik kwaad word daarom en heel vijandig kan worden.
Ook heb ik dat nu met sociotherapeuten. Ze doen gewoon niks meer goed in mijn ogen.
Gister ben ik helemaal ingestort en heb ik een hele tijd met S. gepraat (uitzendkracht). Ze begon me helemaal te troosten enzow, terwijl de vaste sociotherapeuten (waaronder ook m'n mentor) heel bot tegen me leken te doen.

Gister ochtend ging het al klote. Ik was misselijk en had enorme hoofdpijn, maar was toch naar de therapie groep gegaan. In de eerste pauze ben ik daar ook nog ff gebleven, maar de tweede pauze ging ik naar de afdeling om mijn mentor te zoeken, voor zonodige medicatie en misschien ook nog een kort gesprekje, maar hij was weg en S. die was ook nergens te vinden.
Dus ik ben weer met koppijn en misselijkheid naar de groep terug gegaan. Daar moest IK persee een spel voor gaan uitkiezen. Toen ik anderen om hulp vroeg, mocht dat niet, want IK zou het moeten doen.
Toen ik een spel uitgekozen had, kreeg ik allemaal gezaeur dat het geen leuk spel was en dat ik de volgende keer op moest schieten enzow.
In de lunchpauze vroeg ik of K. (m'n mentor) er was om even mee te praten, maar hij moest eerst nog dingen regelen met R. dus hij had geen tijd voor mij.
Tijdens het eten had hij pauze, dus heb ik niks meer aan hem kunnen vragen. Na het eten ben ik naar m'n kamer gelopen. Later kwam S. naar me toe. Ik had het woensdag ook al heel goed met haar kunnen vinden. Toe hadden we lol, maar ook nu konden we weer goed met elkaar praten.
Ik gooide alles er uit en ze hielp me.
Toen ik later aan K. m'n gevoelsgegistratie formulieren vroeg, vroeg ik gelijk of hij even tijd voor me had. Hij moest de formulieren eerst nog gaan kopieren en daarna zou hij gaan komen, maar hij moest eerst nog ff bellen.
Toen hij kwam, vertelde hij alleen maar dat hij 5 minuutjes tijd had en dat ik m'n zonodige medicatie veel eerder had moeten komen vragen, en dat ik mezelf nu door m'n gevoel liet lijden en om dat te voorkomen moest ik aan m'n stappenplan gaan werken.
Daar had ik dus de hele middag op zitten wachten...

Toen voelde ik me dus echt afgedankt... Het was net zoals het thuis altijd was... Nooit had iemand tijd voor mij en als ze me dingen beloofden, deden ze die nooit en nu... Nu was het weer precies hetzelfde liedje...
Ik voel me dan echt aangevallen en krijg telkens de gedachtes van: Zie je, ze moeten mij weer hebben...

Heeft iemand dit ook? Ik vind het echt klote. Ik moet nou een RET er telkens van maken, dus:
Gebeurtenis, Gevoel, Gedrag, Gedachten, dat moet ik dan op gaan schrijven, mahjah ik zit nou telkens van: O, dit hoef ik niet op te schrijven, want dit hoort zo en moet ik maar mee leren leven.

Liefs

Eendje

[Droomvlucht]

Heeyzzz...


Blegh wat kan k me hierom ergeren.. soms heb ik echt t idee dat mensen niet willen zien wat er aan de hand is ofzow ....


*niet in spraakzame bui is* :$

*heel erg dikke knuffel geeft*

Lautjuh

[alpha]

Ik denk dat het toch echt aan jou ligt. Er kunnen heus wel wat mensen zijn waarbij je dit gevoel krijgt maar jij krijgt het bijna bij iedereen. Dat is niet normaal. HEt komt over alsof je je niet wilt binden aan de mensen die er verstand van hebt en dat je daarom als tegenreactie zeg maar dit gevoel creeert. Om dat die S. een uitzendkracht is lijkt het zo dat deze menselijker is terwijl ik denk dat de echte therapeuten enzo juist helpen.

[Droomvlucht]

alpha schreef:
Ik denk dat het toch echt aan jou ligt. Er kunnen heus wel wat mensen zijn waarbij je dit gevoel krijgt maar jij krijgt het bijna bij iedereen. Dat is niet normaal. HEt komt over alsof je je niet wilt binden aan de mensen die er verstand van hebt en dat je daarom als tegenreactie zeg maar dit gevoel creeert. Om dat die S. een uitzendkracht is lijkt het zo dat deze menselijker is terwijl ik denk dat de echte therapeuten enzo juist helpen.

Het is zeerwaarschijnlijk niet zo dat ze zich niet bindt aan de therapeuten, maar dat ze het idee heeft dat die haar niet begrijpen/ niet willen luisteren.

*uit ervaring spreekt*

[Eend]

Mney, daar ligt het niet aan. Uitzendkrachten zijn voor mij vaak enge dingen, die zeik ik graag af, al zeg ik het niet vaak hard op maar gewoon in m'n gedachten. Alleen S. liet op het moment dat ik liefde nodig had, liefde zien en de andere juist een harde botte reactie. Ik grijp me dan aan S. vast, omdat die anderen doen alsof ze me niet mogen. Ze laten me zien, dat ze het eigenlijk te druk voor me hebben. Ik voel me dan al gelijk teveel en neem dat een persoon dan onbewust heel erg kwalijk. Dan krijg ik een hele felle reactie tegen iemand die ik eigenlijk juist wel mag, waar ik dan weer spijt van krijg, waardoor ik even met die persoon over wil praten of het even uit te leggen, maar dan duwt dus die persoon me ook weer weg zeg maar, zoiets bedoel ik, dus dan ga ik achter mijn eigen gedachte staan en echt geloven dat ik te veel ben.

[Andora]

kben opt moment een beetjuh vaag en moe, heb dus niej zoveel te zeggen maja.

zie je snel meis, miss you en ik denk aan je.
*knuf*
je zussiej

[Boer_kameeL]

Herken dit van ergens...
'k ben zelf nog nooit in therapie ofzo geweest, maar veel van m'n vrienden zijn op therapie of in instelling gemoeten.

Wat me daaraan opviel was dat ze je in vele gevallen echt 'bombarderen' met vanalles en nog wat, bij een hoop lijkt dit te werken (harde aanpak dus), en als deze hoop het grootste deel is denken ze al gauw "ah deze aanpak werkt". Voor sommigen blijkt dit niet te werken, deze voelden zich dna ook buitenbeen omdat het voor de rest jusit wel lijkt te werken, wat gevoel van afzondering en onbegrip jusit nog verhoogt.

Bv. dat voorval dat je een spel moest kiezen kan in mijn ogen totaal niet, iets kiezen en je met verantwoordelijkheden opzadelen is goed, dat moet je in je eigen leven ook, maar dan achteraf alleen gezeur, en geen tips om hoe 't dan wel te doen, is wel erg hard, en voor sommigen heel moeilijk om zelfvertrouwen te kweken....

Mss kan je aanvragen om ergens anders naartoe te gaan? Weet niet direct oplossing, sorry...

[diavolina]

ik herken het ook. ik had altijd het gevoel dat mensen me probeerden aan te vallen of achter mijn rug om over me lulden enzo.
dat zorgde ervoor dat ik enorm agressief werd en ook vaak gewoon een mep uitdeelde zonder dat mij eigenlijk iets misdaan was... ik heb nu een andere manier gevonden om mijn agressie te uiten (misschien werkt het voor jou ook) dmv muziek en sinds ik daar mee bezig ben gaat het goed, waarschijnlijk zal het wel minder gaan als ik weer naar school moet, maar dat zullen we dan wel weer zien... sterkte ermee