Mijn moeder kreeg ook kanker toen ik 8 was, en toen ik 11 was is ze overleden. Toen ze net was overleden vond ik het heel fijn om vrienden om me heen te hebben, voornamelijk voor afleiding, maar soms praatten we er ook wel serieus over.
Het hoeft niet 24/7 over zijn moeder te gaan, thuis gaat het ook al constant over zijn moeder, misschien vind hij het juist wel fijn om dat allemaal even te vergeten af en toe. Als je aan je vriend laat weten dat je er voor hem bent, voor afleiding en ook voor een goed gesprek, dan geeft hij waarschijnlijk zelf wel aan of hij daar behoefte aan heeft. Voel je ook niet afgewezen als hij niet zijn problemen met je bespreekt, ieder doet het op zijn eigen manier, en je steun wordt echt wel gevoeld! Ook hoeft het niet altijd met woorden te zijn, soms is een blik of een hand op iemands schouder al voldoende om te laten weten dat je er voor ze bent...
__________________
I'm just a dreamer, dreaming of better days...
|