Verhaal/proloog - voor de liefhebber

[KIET]

Omdat ik het toch geschreven heb - en op aanraden van enkelen - kan ik het net zo goed nog posten ook, voor de liefhebber dus Ik hoef er niet per se commentaar op want ik doe het voor mijn eigen lol dus veel waarde hecht ik er toch niet aan

Bijgevoegd is een verhaal van 18 pagina's, dat vooral draait om de vliegramp op Tenerife. Beetje belangrijk om te vermelden is wel dat ik dit idee had als proloog voor een veel groter verhaal, vandaar dat er een deel misschien niet op zijn plaats voelt en niet 'af' lijkt, maar ik ben nog lang niet aan de rest van dat verhaal toe. Ik had alleen heel erg veel zin om dit proloog-deel te schrijven omdat ik er erg door gefascineerd ben Al kan het denk ik ook vrij goed op zichzelf staan.

Verder een soort van disclaimer: het is sterk gebaseerd op de originele opnames van de Cockpit Voice Recorders en de verhalen van getuigen, maar het is wel gedramatiseerd. Sommige dingen zijn dus wat aangepast of verzonnen voor het verhaal, maar in de basis is het vrij accuraat.
En ik heb het in een dag of 4 geschreven en sindsdien niet al te grondig doorgekeken (i.v.m. vers in het geheugen zitten) dus er zullen ongetwijfeld nog allerlei soorten fouten e.d. in zitten waar ik overheen heb gekeken.

O, en ik heb niet echt een titel ervoor, ook omdat het ooit onderdeel moet gaan uitmaken van een veel omvangrijker werk. De bestandsnaam is gewoon de bestandsnaam

Ik zie meteen dat je een groot fan van vliegtuigen bent en de beschrijving is echt wel heel accuraat, maar let erop dat je niet overdrijft. Als je het echt wil hebben over het type turbo dat de motoren hebben, zou ik het laten zeggen door de één of de andere nerd die opeens naast het hoofdpersonage is komen zitten ofzo. Want geef toe: dit is toch wél heel technisch beschreven voor een novelette/kort verhaal.

Heb het nog maar tot de helft gelezen, maar heb er verder weinig op aan te merken. Leest ietwat 'klassiek' zoals heel wat thrillers in de jaren 80 werden geschreven. En dat vind ik zeker geen slecht iets. Ik vind dat deze schrijfstijl zeer mooi aansluit bij jouw verhaal.

Ze hebben hier niet graag dat ik complimenten geef, maar ik zou zeker verder blijven schrijven.
Alleen oppassen dat je niet té veel begint te goochelen met cijfers en technische gegevens.

Heb hem nu helemaal gelezen.
Ik ben een groot liefhebber van aircrash investigation en ik heb alle afleveringen gezien. Dus ik kan u wel zeggen dat ik hem graag gelezen heb. ^^
Ik weet alleen niet of de anderen hier ook zo zot op zijn...(?)

Ik vind de schrijfstijl heel mooi, maar er zit zoals ik al zei wel erg veel hard cijfermateriaal in.
En euh... Dit is de proloog he? Ik heb mijn proloog toch liefst onder de 3000 woorden eerlijk gezegd. Zodat ik toch zeker in het boek tegen blz 30 in het echte verhaal kom.

Moest ik een verhaal als dit schrijven, zou ik het meer doen zoals 'De Engelier' van Stephen King.
Een nauwkeurige reconstructie van een crash is leuk voor in een documentaire, maar in suspense zou ik die reconstructie op de achtergrond houden en meer focussen op de symboliek, wat er in het hoofd van de passagiers afspeelt de laatste minuten enzovoort...
Maar dat zal een kwestie van smaak zijn.

Maar ik vond het dus een goed verhaal verder.

[KIET]

Dat het deze keer wat technisch is geef ik gelijk toe, maar ik ben bang dat dit meer een combinatie is van het type schrijven - meer gericht op avontuur/thriller - en in dit geval het onderwerp van luchtvaart. De auteurs die invloed hebben op mijn schrijven presenteren dit vaak op dezelfde wijze, met veel 'harde' gegevens en geschiedenis. Ik denk dat dit als doel heeft een nauwgezet beeld te geven van het voertuig in kwestie, wat vaak een immens verbluffend staaltje van techniek is, en ook om de impact van wat het overkomt in een beter perspectief te stellen. Zeker bij iets als de Tenerife-ramp, dat ook nog eens echt is gebeurd, zodat accuratesse en realisme wat meer aan de orde zijn. Daarbij is de luchtvaart(techniek) heel erg gericht op cijfertjes en waardes, zoals je dan vast wel weet van Air Crash Investigation (inderdaad ook één van mijn bronnen), daar valt moeilijk aan te ontkomen

Mijn sterkste invloed is afkomstig van Clive Cussler (en Alistair MacLean, maar die was ook voor Cussler een invloed), en dat is toch meer de rechttoe-rechtaan-avonturen aanpak. King is natuurlijk hele andere koek - 'De Engelier' heeft toch een heel ander uitgangspunt en doel - en bij hem ligt de nadruk ook meer op de personages en hoe zij het ervaren, zoals jij omschreef bij de suspense. Bij Cussler, en bij mij, draait het meer om de tastbare gebeurtenissen. Dat is inderdaad meer een kwestie van smaak, schrijfstijl en genre. Los daarvan; de passagiers hebben tot op het moment van de crash niets van het gebeuren meegekregen, het enige wat er in hun hoofd is omgegaan is verveling en frustratie. Dat bouwt niet zoveel op en is niet zo boeiend, voor een avonturenverhaal past voor mij het oogpunt van de piloten veel beter en het geeft ook meer duidelijkheid over hoe zoiets kon gebeuren en wat eraan vooraf ging. Na de crash was het enige wat van belang was de verhaallijn van Bragg ter illustratie van de omvang ervan (algemene waarneming) en vooral die van Sutter (persoonlijke waarneming) voor het plot van de rest van het boek

Qua opbouw wil ik ook hetzelfde doen als Cussler: zijn werk begint vaak met een uitgebreide gebeurtenis in het verleden - soms meerdere - doorgaans in de vorm van één of andere ramp. Zijn prologen zijn ook vrij substantieel (in de latere werken is het ook meer een 'Deel 1' van het boek). Na de proloog is er een soort van tweede begin alleen dan in het heden met meteen weer een sterke gebeurtenis, waardoor de hoofdpersoon in een veel omvangrijker gebeuren wordt gestort waar vroeg of laat de proloog weer aan gekoppeld wordt. Die opbouw wil ik ook volgen, zodat het straks in de juiste context wel goed zal aansluiten. Dan hebben we het ook over een verhaal van 200 tot 300 pagina's.
Andere avonturen/thrillerschrijvers die mij beïnvloeden en die vrij dikke pillen kunnen produceren, zoals Clancy of Robinson, komen ook met en forse proloog aanzetten, maar die gaat direct aan het verhaal vooraf. MacLean doet dit over het algemeen niet en kiest meer voor een direct aanpak; je valt letterlijk midden in de actie. Met zoiets ben ik nu ook bezig, maar dat past beter bij kortere verhalen (50 tot 100 pagina's).

Misschien (of eigenlijk, hopelijk) past deze proloog beter als de rest van het verhaal eraan vast zit, zodat de lezer een beter beeld heeft van het type verhaal en de context meer klopt.
Overigens ben ik niet echt een fanatiek liefhebber van vliegtuigen, ik ben meer gefascineerd door dit soort rampen, maar ik heb wel een zwak voor (oude) voertuigen of andere technische hoogstandjes.

En gezien mijn invloeden vind ik het wel fijn om te horen dat het in een wat 'klassieke' stijl is geschreven, wat inderdaad ook mijn doel was Dat zijn de werken die ik zelf het liefste lees, dus het is niet zo vreemd dat ik ook probeer in die stijl te schrijven.