Advertentie | |
|
![]() |
|
Woon sinds iets meer dan een jaar op mezelf, deel een appartement met een huisgenootje. Ik kom nog vaak thuis, meestal zelfs wel elk weekend. Kan het erg goed vinden met mijn ouders. Ik heb een jongere broer, met wie ik sinds ik niet meer thuis woon steeds beter op kan schieten.
__________________
'I adore simple pleasures,' said Lord Henry. 'They are the last refuge of the complex.' - The Picture of Dorian Gray
|
![]() |
|
![]() |
Ik ben 17, en ik woon nog thuis samen met mijn 2 jaar jongere broertje. Mijn ouders zijn nu officieel gescheiden, maar toch wonen ze nog samen tot dat papa een ander huis heeft gevonden. Dit is vooral voor mama erg moeilijk, en ze is daarom ook vaak weg. Ik mis haar dan heel erg, maar als ik haar dat zeg, zegt ze dat ik geen begrip heb voor haar situatie. Ze zegt dat ze dan gaat werken maar ik ben er achter gekomen dat ze ook ontzettend vaak bij haar nieuwe vriend zit.. Ik heb hem laatst gesproken en hij klonk heel aardig, maar eigenlijk gaat het een beetje te snel
En als mama dan thuis is doet ze de hele tijd zielig en klaagt ze over hoe zwaar ze het heeft Mijn moeder wilde scheiden, omdat ze vind dat papa niet echt betrokken is bij ons gezin: hij ging nooit leuke dingen met ons doen, toonde geen interesse, het leek wel alsof hij niets om ons gaf. Nu probeert hij dat allemaal wel te doen maar ik vind het moeilijk om hier goed op te reageren, hoeveel medelijden ik ook met hem heb Vind het niet echt leuk thuis |
![]() |
|
Officieel woon ik op kamers.. maar als ik ook maar eventjes de mogelijkheid zien, ga ik terug naar m'n ouders
![]() ![]() ![]() Tot slot heb ik ook nog 'n halfbroer, maar met hem heb ik nooit 'n band op kunnen bouwen. Ook weer door 'n bepaald 'familieprobleempje'. Best interessant, zo'n zelfanalyse ![]()
__________________
En dat meen ik!
|
![]() |
|
Verwijderd
|
Ik woon sinds mijn 18e op kamers, het huis waar in nu woon ben ik met mijn beste vriendinnetjes gaan huren, waarvan er inmiddels 2 afgestudeerd & weer verhuisd zijn. Daarvoor zijn twee andere leuke meisjes teruggekomen en het is nog steeds supergezellig, veel dingen samen doen, vaak samen eten, maar niks is verplicht, het loopt gewoon zo.
Ik kom uit een gezin van gescheiden ouders, mijn ouders zijn uit elkaar gegaan toen ik 11 was. Ik heb een broertje van 21. Mijn vader hertrouwde toen ik 15 was, dus ik heb een stiefmoeder & 2 stiefzussen aan die kant. Door 'omstandigheden' spreek ik die stiefmoeder en stiefzussen niet. Mijn vader zie ik een paar x per jaar voor lunch of diner om bij te kletsen en we bellen geregeld. Mijn moeder is hertrouwd toen ik 20 was, dus ik heb ook daar nog een stiefvader, een stiefzus en een stiefbroer. Die zie ik wel vrij veel, als ik 'naar mijn ouders' ga ga ik naar mijn moeder & haar man. Mijn stiefbroer en stiefzus zie ik op verjaardagen, familieuitjes enz. En ongeveer 1x per jaar gaan we met z'n 5en wat doen, (broertje, stiefzus, haar vriend, stiefbroer en ik). Mijn broertje beschouw ik als 1 van mn beste vrienden, ook al lijken we absoluut niet op elkaar, we kunnen echt supergoed samen. Ik beschouw mijn huis in Utrecht als mijn 'thuis'. Ik ga max 1 keer per maand (maar vaak minder ![]() |
![]() |
|
Ik woon thuis bij mijn ouders en huisdieren. Vanaf ik me kan herinneren is mijn moeder al depressief en mijn vader had PSS van mijn 8e tot mijn 10e jaar. Het gaat sinds een jaar of wat wel weer aardig, sinds mijn moeder te horen heeft gekregen dat ze chronisch depressief is. We zijn dus niet echt een voorbeeldgezin, maar iedereen heeft zijn draai wel een beetje gevonden. Ik heb ook nog een zus van 22 waar ik een goede band mee heb. Zij woont op zichzelf en ik logeer regelmatig bij haar.
__________________
Wouldn't it be great if there was a war and nobody came?
|
![]() |
||
Verwijderd
|
Citaat:
![]() OT Oja laat ik zelf ook maar eens zeggen hoe het er hier uitziet ![]() Ik woon nog thuis. Dat beviel opzich prima, maar zit er hard over na te denken om op mezelf te gaan. Ik heb een broertje, en een zusje. Zusje is 5 jaar jonger, en dat is erg lastig soms. Verder zijn mijn ouders samen, en hebben we een hond. Wij lijken volgens mij echt een ideaal gezinnetje. Valt in de werkelijkheid alleen vies tegen. Maar dat zal bij de meeste wel zo zijn ![]() |
![]() |
|
Verwijderd
|
![]() Kan me ook het beste eruit halen: Ik woon bij mijn paps, het mooie is dat ik de kamers kan indelen hoe en wat ik maar wil. Het is ook nog eens gratis! Paps heeft een psychische afwijken maar ach, daar kan hij ook niks aan doen en als ik boos ben dan is dat natuurlijk om de situatie en niet om hem. Ik woon boven en hij beneden. We spreken elkaar dan niet veel, dat gaat ook moeilijk. Mijn moeder woont dichtbij Alkmaar. Natuurlijk ging ze met paps scheiden. Nu heeft ze een nieuwe vriend voor een paar jaar (stuk of 3?) en heeft daar ook kids. Die van hem natuurlijk. Ze heeft het moeilijk, ze kan het maar niet verwerken. Wat er gebeurt is dan. Dat ze tegen me heeft gelogen keer op keer, vreemd is gegaan en mij in de steek liet. Achja, ook zij moest haar eigen levenspad volgen. broer ![]() ![]() Ach, uiteindelijk zijn we allemaal mensen in een gebroken gezin. Maar zo is het eenmaal en accepteren is noodzakelijk. Het komt allemaal goed! ![]() Kijk, dit leest men graag. Mensen willen geen lelijke dingen lezen over zoons die hun ouders echt vervloeken omdat ze ooit hadden besloten om kids te nemen. Sowieso zeggen mensen niet vaak dit soort dingen, ook al denken ze het daadwerkelijk. "Omdat het niet lief is" "Omdat je je anders zou aanstellen" "aandacht" en weet ik veel welke troep er nog meer is om negatieve teksten te beschrijven. l Zo is het eenmaal en ik ga me niet meer dwingen om anders te denken. Dan heb je mensen die zeggen "Kijk toch eens naar het positieve!" Ja, wat wilt men hiermee zeggen? Dat ik alle leuke momenten ben vergeten zoals de vakantie in Frankrijk? Nee, natuurlijk niet maar het haalt alle gore monsters met weerhaken niet weg. Dus doe er niet moeilijk over. |
![]() |
|
Verwijderd
|
Ik heb heel lieve ouders maar ze zijn eigenlijk te lief voor hun kinderen dus daarom zijn mijn broers en ik beetje verwend en kunnen we niet tegen autoriteit. In ruil daarvoor zijn we dan wel extreem loyaal naar elkaar dus we zijn wel echt hecht. Meestal gaat het wel goed maar we zijn allemaal sterke persoonlijkheden dus verbaal kunnen we elkaar zo nu en dan echt afslachten.
![]() |
![]() |
|
Ik woon sinds een paar maanden samen met mijn vriend/verloofde. En de poes. Dat gaat wel prima zo, we hebben een huishouden waarin we zo nu en dan kibbelen maar meestal gewoon lief voor elkaar zijn. We delen meteen alles en binnenkort eens wat geld overhouden voor de privérekening zou wel relaxed zijn, dan voelt overleg over ieder klein dingetje niet meer zo verplicht. Maar buiten dat zijn we knuffelbaar en gaat het wel lukken zo. Nog geen gezin, maar ik denk dat het over een jaartje of 3 wel zal gaan kriebelen.
Ik kom voor de verandering niet uit een gebroken gezin, mijn ouders zijn meer dan 30 jaar getrouwd en nog steeds walgelijk verliefd. Het zijn dan ook de liefste papa en mama ter wereld. Is niet altijd zo'n feest geweest, maar dat is verder allemaal verleden tijd en ik heb weinig zin dat hier allemaal neer te plempen.
__________________
I like my new bunny suit
|
![]() |
|
Verwijderd
|
Ik woon op mezelf, helemaal alleen en ik vind het tof
![]() ![]() ![]() |
![]() |
|
Verwijderd
|
Mijn ouders zijn lief, en ondanks dat ik wel eens ruzie met ze heb kan ik het opzich goed met ze vinden, vooral sinds ik niet meer thuis woon. Met elkaar zijn ze ook nog altijd heel gelukkig. Mijn zus en ik wonen allebei op kamers. Ik woon in principe alleen, maar de laatste tijd is mijn vriend bijna altijd hier of ben ik bij hem. Ik vind het vrij saai om alleen te wonen, maar aan de andere kant ook wel relaxed (geen troep van huisgenoten, zelf bepalen wanneer ik kan douchen/koken etc.) Daarom ga ik binnenkort maar eens een kat aanschaffen voor wat gezelschap
![]() |
![]() |
|
Verwijderd
|
Ik woon nog thuis en heb een broer van 21 die ook nog thuis woont. Hem zie ik hier over tien jaar nog wel wonen, gezien zijn autisme en gebrek aan (behoefte aan) zelfstandigheid. Ikzelf wil wel weg, maar nu nog niet. Eerst de boel financieel op een rijtje zien te krijgen en zorgen dat ik stevig genoeg in mijn schoenen sta om voor mezelf te zorgen, dan pas ga ik. Dat zou best nog wel een jaar of meer kunnen duren, helaas. Maar ik werk eraan.
Mijn moeder heeft een persoonlijkheidsstoornis en mijn broer is autistisch. Mijn vader verdenk ik er ook sterk van een of andere autistische stoornis te hebben, maar dat laatste is nooit vastgesteld. Ze hebben geen van alleen vrienden. Ik ben vrij liefdeloos opgevoed. Nooit geknuffeld, zelden getroost, oid. Mijn moeder wilde wel, maar had die liefde ook nooit gekregen dus wist ook niet waar ze het vandaan moest halen denk ik. Mijn vader was en is emotioneel afwezig. Al zou dat ook voor een deel kunnen komen doordat het in feite niet mijn vader is, want ik en mijn broer zijn van een zaaddonor. Dat heeft mijn moeder een paar jaar terug aan ons geopenbaard, toen de relatie tussen mij en mijn 'vader' een nieuw dieptepunt had bereikt. Wie het is, daar zal ik nooit achter gekomen, want de kliniek waar het is gebeurd heeft na tien jaar de gegevens doodleuk vernietigd. ![]() Mijn juridische vader vind ik een domme sul en ik heb er een hekel aan om mezelf met hem te associëren, maar doe dit toch omdat mijn broer en ik de enigen van de familie zijn die van de donor weten en mijn ouders dat ook zo willen houden. Ik speel het spelletje dus maar mee. Al denk ik dat ik op een gegeven moment toch wel de waarheid ga vertellen. Mijn ouders hadden eigenlijk nooit moeten trouwen en kinderen krijgen. Mijn moeder wilde een kind om de problemen die ze met zichzelf had te vergeten en om 'normaal' te zijn. Pa ging daar kennelijk in mee en na het eerste kind kon er nog wel een tweede bij. Hoe ze het samen uithouden is me een raadsel, want er is totaal geen affectie. Toch denk ik dat ze wel altijd getrouwd zullen blijven omdat mijn moeder de stap om te scheiden niet durft te nemen en zichzelf geen beter leven gunt, en omdat pa oogkleppen heeft en nergens initiatief in neemt. Vrij klote dus, al kan ik er tegenwoordig best goed mee leven. |
Advertentie |
|
![]() |
|
Ik kom uit een gezin met vier kinderen: ik ben de oudste, dan twee jongens en dan nog een meisje. Het is erg druk en rommelig, maar ook wel gezellig. Het oudste broertje vind ik heel erg vervelend en ik kan er niet zo mee opschieten omdat hij de jongsten nogal pest, met het tweede broertje heb ik niet zoveel en mijn zusje en ik zijn beste vriendinnetjes. Mijn moeder is heel erg streng opgevoed en is daarom nu een beetje te liev&sagt en teveel geneigd alles te pikken, mijn vader is nogal dominant en stiekem ook wel autistisch, denk ik. Maar al met al had ik het zeker slechter kunnen treffen.
__________________
"The moment one gives close attention to anything, even a blade of grass, it becomes a magnificent world in itself.''-Henry Miller
|
![]() |
|
Verwijderd
|
Ik heb twee oudere zussen die net als ik samenwonen met hun vriend. Ik ben de enige van het gezin die niet in Friesland woont. Mijn ouders zijn al meer dan 25 jaar getrouwd en nog steeds gelukkig
![]() Ik zie mijn ouders, zussen en zwagers meestal eens in de twee weken. Soms komen ze wel eens logeren bij mij en mijn vriend. Mijn ouders hebben mij en mijn zussen altijd heel vrij opgevoed en ons gezin heeft veel humor, iedereen is muzikaal en creatief, en dat vind ik LEUK want het is altijd gezellig. Ik bel heel regelmatig met mijn ouders en het komt vaak voor dat we op zaterdagavond met zijn vieren (ouders, vriend en ik) aan een biertje zitten en over van alles en nog wat lullen en muziek maken/luisteren. Als iedereen thuis is zijn we met zijn achten. Chaotische en gezellige boel dus ![]() |
![]() |
|
Ik ben op mijn 17de uit huis gegaan. Ik woon samen met mijn vriend en 3 ratten in een appartement. Sinds een half jaar woont mijn moeder in het appartement boven mij. Dat gaat gelukkig heel goed. Ik was bang dat het niet zou werken, ik was niet voor niks het huis uit gegaan natuurlijk. Maar mijn mammie is tegenwoordig superrelaxt. Mijn broertje woont samen met zijn vriendin en die verwachten in augustus een kindje. Of ik uit een happy gezin kom vind ik moeilijk te zeggen, ik denk dat zowel ja als nee gelogen zou zijn. Ik heb ook nog 2 vaders en een ladinkje broers en zussen en ik ben ook al tante. Maar met die mensen heb ik eigenlijk geen contact.
|
![]() |
|
Ik woon op mezelf. Mijn ouders zijn al 38 jaar bij elkaar, waarvan 32 jaar getrouwd. Ik heb ook nog een broer, hij woont samen met zijn vriendin. Mijn broer zie ik niet zo vaak, ongeveer één keer per maand. Hij woont op een uur rijden afstand.
Mijn ouders wonen op 13 minuten rijden van mij vandaan. Ik spreek hen ongeveer één keer per week. Mijn moeder komt daarnaast om de week langs. Dan fietsen we samen naar de stad, komt ze even lunchen of helpt ze mee met een klusje. Ik vind dat ik uit een happy gezin kom, al hebben we als gezin de nodige depressies doorstaan. Die periodes waren wat minder leuk, maar over het algemeen was het toch een heel leuk gezin en heb ik altijd graag thuis gewoond.
__________________
Ik ga links want ik moet rechts. En we gaan nog niet naar huis.
|
![]() |
|
Verwijderd
|
Dit is vanaf september geteld het vierde jaar dat ik op mezelf woon, dat bevalt prima. Ik woon tijdelijk in een studentenflat met negen anderen, dat vind ik verschrikkelijk en ik zoek dan ook iets om met minder mensen, het liefst met niemand te delen.
Mijn gezin gaat jullie niks aan. |
![]() |
|
Ik woon bij mijn ouders, maar mijn ouders zijn part-time uit huis (ingewikkeld) dus het is wel relaxed want ik heb wel de lusten maar niet de lasten en aangezien ik in Amsterdam voorlopig toch geen huis ga vinden.... prima. Broerlief is wel uit huis en dan zijn er nog twee honden. En eigenlijk... loopt het hier altijd wel prima, nooit zo'n problemen gehad.
|
![]() |
|
Ik woon nog thuis bij mijn ouders. Ik heb het nog steeds prima naar mijn zin thuis en voor studie is het niet de moeite waard om op kamers te gaan. Ik woon ook half bij mijn vriend, maar thuis ben ik nog wel het meest te vinden. Mijn twee oudste broers wonen ook half thuis en half bij hun vriendin. Mijn twee jongste zusjes zitten nog op de middelbar school en wonen ook nog thuis.
Mijn ouders zijn volgend jaar 30 jaar getrouwd. Met iedereen thuis kan ik over het algemeen prima opschieten. Drukke boel soms, zeker als aanhang er ook bij is, maar ik zou het niet anders willen.
__________________
Piekeren is de verkeerde kant op fantaseren.
|
Advertentie |
|
![]() |
|
|
![]() |
||||
Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
Lichaam & Gezondheid |
verstandelijk gehandicapten+kinderen Marinka | 27 | 17-03-2005 20:54 | |
Levensbeschouwing & Filosofie |
evolutie of schepping Ace*Dusty | 286 | 29-10-2003 08:47 | |
Nieuws, Achtergronden & Wetenschap |
Gezinnen (met kinderen) financieel extraatje omdat ze kinderen hebben? juliettebinoche | 33 | 26-10-2003 16:10 | |
Nieuws, Achtergronden & Wetenschap |
Marokkanen moeten integreren? Hou op! Vervreemd | 500 | 26-06-2003 16:15 | |
Psychologie |
Ouders: "Het is hier geen hotel!" (Het hotelsyndroom) 2Real4You | 15 | 02-09-2002 14:50 | |
ARTistiek |
M'n eerste verhaal.. isaaa | 1 | 29-05-2002 20:19 |