IJskoude sneeuw

IJskoude sneeuw

Sneeuw dwarrelt neer,
als glinsterende kristalletjes,
zoals jouw ogen ooit glinsterden,
voordat je ze voor eeuwig sloot.
Mijn eigen ogen zijn reeds oud geworden,
Ouder dan het grauw op je gezicht.

Ooit was er een vuur dat tussen ons laaide,
maar nu is het gedoofd.
Grauwe assen zijn al wat nu nog rest.
Bijna zo koud als sneeuw.

Ze dragen je daar waar
leugens en onschuld elkaar ontmoeten.
Het stille en het schemerende dat mij nu omringd
is het duister waar geen omschrijven voor is.
Het is zwarter dan mijn grief,
zwaarder dan jouw kist
en kouder dan de sneeuw.

De zwarte wagen rijdt jouw,
naar je laatste rustplaats.
Herinneringen vervagen.
De vergane glorie laat zijn wonden na.

Witte sneeuw bedekt de wegen.
Witte kristallen, net de tranen
van een god die niet meer leeft.
Een rode roos,
valt uit mijn handschoen,
wordt bedekt door sneeuw.

Je bent niet ver weg,
van mijn in zwart gehulde lichaam.
Toch lijkt het wel of je al
een eeuwigheid verwijderd bent.

Al wat mij nog rest,
is verder leven, in deze hel.
Een hel van wanhoop,
een hel van pijn,
een hel van mistroost…
Een hel van ijskoude sneeuw...

Oud gedicht van mij.

[Ratatouille]

Ik kan me er een heel goed beeld bijvormen, of te wel, je hebt alles prima beschreven.
Wat kleine opmerkingen:

Sneeuw dwarrelt neer,
Als glinsterende kristalletjes,

Na een komma is het apart om met een hoofdletter te beginnen...

Toch lijkt het wel of je al
een eeuwigheid verwijdert bent.

Je bent verwijderD. Verwijderd moet hier met een 'd'.

Witte kristallen, net de tranen
van een god die niet meer leeft.

Dit is mooi

Een hel van wanhoop,
een hel van pijn,
een hel van mistroost…
Een hel van ijskoude sneeuw...

Dit vind ik minder mooi

Wel, hij is dus oud. Mijn inspiratie was allicht op het einde op.

[Ratatouille]

Dat zou heel goed mogelijk zijn Heb ik vrij vaak, dat het einde tegenvalt...

[Dingaantouwtje]

Ik bedenk altijd eerst het einde

[Acceber]

FA schreef:

Een hel van wanhoop,
een hel van pijn,
een hel van mistroost…
Een hel van ijskoude sneeuw...

Erg goed geschreven, ik vind juist die laatste vier zinnen wel mooi!
Ookal hou ik niet zo van die mistroostige gedichten

Acceber schreef:

Erg goed geschreven, ik vind juist die laatste vier zinnen wel mooi!
Ookal hou ik niet zo van die mistroostige gedichten

THX

Mistroost is uiteindelijk niet meer of minder dan een gevoel als een ander. Je hebt er die goed zijn in het schrijven over vreugde en liefde.
Ik ben sterker in het schrijven over angst en verbittering.
Maar als lezer weet ik alles wel te waarderen...
...bij juiste tijd en stond.