´Dag Hemel´

[Ratatouille]

Ik heb dit geschreven voor een goede vriend en ik zou er graag wat feedback op willen


De blauw met wit gekleurde lucht steeg boven mij uit,
als de zee, maar dan met helwitte vlekken.
Onbereikbaar als hij was, leek het beschamend dichtbij.
Mijn gevlekte lucht, zachtjes fluisterde het een woord dat
ik nog nooit had durven herhalen.

Hemel, hemelsblauw met wolken. Toegang, poort tot
het einde. Niet dat ik wachtte op mijn einde, op mijn toetreding
tot het einde, wachtte ik, maar genoot ik van het begin.

Dat was het, hemel. Alleen geschreven, alleen vertaald.
Mijn haven, maar ik voer juist uit. Nog niet mijn bestemming
of rustplaats bovendien.

Het schip was mijn leven, het roer was mijn ziel.
Voer naar het einde van de horizon. Nee, rustplaats niet,
dit was het begin nog maar. Het was mijn leven,
zojuist, met het verlaten van de haven, begonnen.

Met het verlaten van de haven, verlaten van hemel,
hemelsblauw met witte vlekken, steunend op het wit
van wolken, tijdelijke rustplaats. Wuifde ze weg, niet stoppen,
laat me varen door de gevlekte lucht, zorgvuldig
vlekken vermijdend.

Pas aan het einde van mijn reis, als ik klaar was met
het besturen van mijn leven. Dan zou ik vertrekken naar
voorbij de blauwe lucht met witte vlekken. Vertrekken naar
ergens heel ver weg, zonder het woord te noemen.

Dag hemel.

Tja. Ik vind het mooi, maar dat zal iedereen wel verwacht hebben ondertussen.
Het is echte romantiek die zo dat prachtige hoogdravende in zich meedraagt.

Doet mij kwa sfeer sterk denken aan de muziek van Depeche Mode overigens. Ja, best wel een muzikale tekst.

[Ratatouille]

Dankjewel Ik ken die muziek niet, maar ik luister het nu, alleen ik kan nog niet helemaal de link leggen, hoewel die muziek best goed is.

Heb het vooral beetje op de achtergrond gedachte en de manier van zaken voorstellen natuurlijk. Het leven als een reis.

[Ratatouille]

Aha, oké. De link is interessant Zelf bedacht ik plotseling dat ik tijdens het schrijven 'De Kapitein' van Acda en De Munnick aan. Dat was mijn inspiratiebron dus zo'n beetje

Jammer dat ik zo weinig feedback krijg

Andere stijl maar met vergelijkbare ondertoon lijkt mij. Het romantische verlangen naar andere oorden en tegelijk toch die bittere ondertoon die we met ons allen meedragen op die reis he.